Geen zichzelf respecterend blad zonder buitenlands nieuws, dachten wij. Elke maand bieden we daarom een buitenlandse student de kans zijn visie op de actualiteit te delen. Ditmaal trokken we naar New York, de stad waar maar geen einde lijkt te komen aan Occupy Wall Street. Toch is nog niet alles over het onderwerp geschreven. Linnea M. Palmer Paton volgt een master in Stedelijke Planning aan de Wagner School van de New York University en maakt daarnaast ook deel uit van het pr-team van Occupy Wall Street. Ze verzekert ons dat de nood aan protest hoog is en de komende maand naar aanleiding van de klimaattop in Durban, Zuid-Afrika zelfs nog zal aangroeien.
De kiemen van een activist
Onlangs wierp de Britse krant The Guardian een interessante vraag op: âWaarom verbinden de klimaatactivisten hun lot niet aan dat van de Occupy Wall Street protesten? De tijd dat demonstranten zich enkel tegen de zakenwereld uitspraken ligt al lang achter ons. Samenwerken aan een nieuwe economie, Ă©Ă©n die laag scoort inzake vervuiling en hoog inzake menselijk welzijn, gelijkheid voor armere landen incluis.â De toon was meteen gezet voor de campagne richting de volgende klimaattop van de Verenigde Naties.
Tijdens mijn eerste jaar als student raakte ik geboeid door de heisa rond de klimaatproblematiek en ontdekte ik de wereld van het activisme. Dat was een aantal maanden voordat de klimaatbesprekingen in Kopenhagen van start gingen. Ik herinner me nog hoe ongerust we toen waren en wat voor hoge verwachtingen er wel niet werden gecreëerd. We waren ongerust omdat de wetenschap duidelijk was en de voorspellingen onheilspellend. Als we niets zouden doen om de klimaatproblematiek te verzachten zouden weldra miljoenen mensen gedoemd zijn te lijden, en een leven te leiden in extreme droogte of onder andere extreme weersomstandigheden.
We organiseerden ons, mobiliseerden en we zagen de wereldleiders komen en gaan. De resultaten waren ronduit teleurstellend, maar de klimaatcrisis bleef ook na Kopenhagen bestaan. Onze moeite mocht niet voor niets zijn en dus bleven we voort werken.
350 redenen tot zorg
Organisaties als 350.org bouwden een enorm netwerk uit. Jongeren en studenten zijn goed vertegenwoordigd in de organisatie. Onder hen ook wel iets oudere prominenten als Desmond Tutu die deel uitmaken van de â350 boodschappersâ, maar bijvoorbeeld onderwijsinstellingen kunnen zich evenzeer aansluiten als â350 schoolâ. (De organisatie ontvangt tevens met plezier â350 euroâ als gift, nvdr.) De naam werd gekozen omwille van het feit dat wetenschappers een concentratie van 350 ppm CO2 in de atmosfeer als veilig beschouwen voor de mens, terwijl we die grens ondertussen al ruim overschreden hebben.
Al deze mensen zijn bezorgd om het klimaat en tonen zich bereid te werken aan een rechtvaardige en stabiele toekomst. Ik ben dan ook blij te kunnen zeggen dat organisaties als 350.org en andere milieugroeperingen hun volle steun betuigen aan Occupy Wall Street. Vanwaar die steun? Bill McKibben (auteur en mede-oprichter van 350.org, nvdr.) verklaarde het als volgt: âWall Street has been occupying the atmosphere. Dat is waarom we nooit doeltreffend kunnen optreden tegen klimaatopwarming. Goldman Sachs ligt dwars, de hele industrie op fossiele brandstoffen werkt tegen.â
Ik daarentegen bezet Wall Street omdat ik het beu ben dat geld onze politiek domineert. Ik ben het wachten op leiders die willen leiden, die bereid zijn andere keuzes te maken en niet enkel denken in termen van winst zat. Het is tijd voor ons om de dans te leiden, om ons te engageren en tegemoet te komen aan elkaar.
Een pril huwelijk beklonken?
Overleg plegen met anderen is een centrale gedachte. Wij zijn bereid over alle partijgrenzen heen samen te werken om ons doel te bereiken. De klimaatproblematiek is namelijk een kwestie van sociale rechtvaardigheid, een crisis die hebzuchtig alle humaniteit miskent. Door hebzucht te verkiezen boven rechtvaardigheid maakt Wall Street elke betekenisvolle vorm van actie tegen de klimaatopwarming ongedaan.
Hier bij Occupy Wall Street zijn er al tal van acties gevoerd omtrent milieukwesties. De grootste acties hier in New York waren gericht tegen het ontginnen van schaliegas, maar ook nationaal was er momentum. Twaalfduizend mensen demonstreerden aan het Witte Huis om te protesteren tegen de Keystone XL pijpleiding die fossiele brandstof zou transporteren van oliehoudende zanden in Canada naar Texas. Slechts enkele dagen later kondigde de president aan dat men het milieueffectenrapport van de pijpleiding diende te re-evalueren in termen van zijn impact op het klimaat. Dit was een ongelooflijk succes voor de milieubeweging en als de activisten op dit elan blijven doorgaan, denk ik dat steeds meer van hen actief zullen worden in Occupy Wall Street.
Wij danken Linnea M. Palmer Paton voor haar inzending. Voor meer info over de betreffende organisaties, zie occupywallst.org en 350.org.