Valentine’s Day
‘Valentine’s Day’, een titel die al doet vermoeden dat er een melig verhaal achter verborgen zit. Het concept van de film doet denken aan dat van ‘Love Actually’, een Britse film uit 2003. De personages hebben allemaal hun eigen liefdesverhaal en zijn op een bepaalde manier met elkaar verbonden. De makers van ‘Love Actually’ hebben evenwel iets meer aandacht besteed aan het grondig uitwerken van de verschillende verhaallijnen, in ‘Valentine’s Day’ zijn niet alle personages (lees: die zonder happy end) even belangrijk voor het geheel. Vermoedelijk is dat omdat zo ongeveer iedereen aan bod komt in deze film - ook de overspelige echtgenoot, de homoseksuele sportman en de verliefde tienjarige - en het dus wel heel druk zou worden op het einde. De film is voorspelbaar, zeemzoet en straalt niet bepaald originaliteit uit, maar ach, ik ben een meisje dat blij wordt van een happy end op zijn tijd.
’Odd Blood’ - Yeasayer
Zeg maar alvast ‘ja’ tegen de nieuwe cd van deze driekoppige New Yorkse band. Hun tweede album ‘Odd Blood’ (februari 2010) vormt een stijlbreuk met hun debuutalbum ‘All Hours Cymbals’ (2007), dat door het veelvuldig gebruik van samenklank af en toe een kampvuurgevoel bij me opriep. Desondanks vind ik het een geslaagde cd. Fans van het eerste album zullen door de grote stijlverschillen misschien niet meteen gaan springen voor de opvolger. Bij ‘Odd Blood’ vind je vooral eighties-invloeden terug, en met een beetje fantasie kan je er zelfs een losgeslagen Justin Timberlake in horen, zoals in ‘Love Me Girl’. Welke invloeden en stijlen je er ook in ontdekt, het is gewoon een heel leuke cd. Live waren ze even goed als op hun album en verblijdden ze ons (mij althans) met een aanstekelijk enthousiasme, waardoor het al snel moeilijk bleek te zijn om stil te blijven staan op hun catchy nummers, zoals ‘Ambling Alp’.