Rudy Van Eysendeyk staat sinds 2001 aan het roer van de Koninklijke Maatschappij voor Dierkunde van Antwerpen (KMDA) die niet enkel de Antwerpse Zoo, maar ook het dierenpark Planckendael, het Flanders Congress & Concert Centre (met de Koningin Elisabethzaal) en het natuurreservaat De Zegge in Geel beheert. Hij kan daarnaast terugblikken op een internationaal geprezen carrière als crisismanager in verschillende bedrijven. Voor hij naar de Zoo kwam, ging hij ook nog door het leven als directeur-generaal van het Vlaams Parlement. Niet mis, en daarom besloot de faculteit PSW Van Eysendeyk vorig jaar te nomineren voor Alumnus van het jaar.
U hebt dus PSW gestudeerd aan de Universiteit Antwerpen…
Rudy Van Eysendeyk (onderbreekt) Dat klopt niet helemaal. In mijn tijd kon men die opleiding in Antwerpen nog niet volledig volgen, enkel de kandidaturen. Ik heb mijn licenties in Leuven gedaan.
Waarom PSW?
Van Eysendeyk Ik heb lang getwijfeld tussen PSW en Rechten. Uiteindelijk is het PSW geworden omdat dat een heel polyvalente, algemene opleiding is die een goede mix biedt tussen menswetenschappen, rechten en economie. Ik heb me nadien gespecialiseerd in Diplomatieke Wetenschappen in Leuven met het oog op een diplomatieke carrière. Die is er om allerhande redenen niet gekomen, maar ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn studiekeuze.
U maakte carrière in de banksector, was manager van het Vlaams Parlement en bent nu directeur van de KMDA. Je zou verwachten dat een man als u een goede student was?
Van Eysendeyk Dat was ik ook, hoewel ik niet overijverig was: er waren nog andere dingen in het leven. We hadden bovendien al onze examens mondeling en de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat de techniek om examens af te leggen ook heel erg belangrijk was. Je moest slim zijn; de psychologie van de prof proberen te doorgronden. Een mondeling examen was vroeger een ‘babbel’ met de prof. Met een beetje handigheid kreeg je die snel op een gebied dat je heel goed kende en kon je ver weg blijven van de leerstof die je minder goed beheerste. Vandaag de dag verlopen de examens veel gestructureerder en zou dat niet meer lukken, denk ik.
PSW werd destijds als een geitenwollensokkenrichting beschouwd. Terecht?
Van Eysendeyk Ik kan niet ontkennen dat in onze richting wel wat geitenwollensokkenmensen zaten, vooral dan in Sociologie. Dat hoorde ook een beetje bij ons imago. Wij waren een erg kleine richting. In het tweede jaar bleef van een honderdtal eerstejaars slechts een kleine groep van rond de dertig studenten over. Wij liepen eigenlijk een beetje verloren op de universiteit. Ook in Leuven was dat het geval. Wij hadden er nauwelijks contact met onze eigen faculteit.
U bent in ’69 afgestudeerd. Dat betekent dat u in ’68 nog studeerde aan de universiteit.
Van Eysendeyk Dat klopt (lacht).
Kunt u al raden wat onze volgende vraag wordt?
Van Eysendeyk Ongeveer ja! Iets in de trant van: “Zat u aan de Sorbonne of bent u in Leuven gebleven?” Wel, ik zat in Leuven. Wij waren daar heel druk bezig de wereld te verbeteren. Het studentenleven was op dat ogenblik heel erg gepolitiseerd. TD’s en dergelijke stonden op een laag pitje; wij gingen voornamelijk discussiëren en betogen. Het was ook hier in Vlaanderen de tijd van de grote opkomsten. Een beweging als AMADA (Alle Macht Aan De Arbeiders, voorloper van de PVDA, nvdr.) had bijvoorbeeld een zeer sterke grip op de studentenbevolking. Het waren roerige tijden.
Zat u bij een studentenclub?
Van Eysendeyk In die tijd waren de regionale studentenclubs nog niet meer dan een stukje levende folklore; zij werden overschaduwd door de faculteitenclubs. Politica in Leuven was the place to be. In de gelijknamige roemruchte kroeg in de Dieststraat speelde ons studentenleven zich voor een groot deel af, voor zover we niet in de les aanwezig waren uiteraard. Nochtans was er weinig tijd voor plezier voor ons, wereldverbeteraars.
En werd de wereldverbeteraar meteen manager?
Van Eysendeyk In de gouden jaren ’60 – ’70 deed men al aan campus recruitment en ik kon onmiddellijk na mijn opleiding uit een zevental aanbiedingen kiezen. Ik begon in de banksector en heb er dan uiteindelijk voor gekozen om altijd in het management te blijven.
Van Eysendeyk Ik was niet meer verbonden met de Universiteit Antwerpen dan de meeste andere afgestudeerden, idem dito voor de KULeuven. Nu is dat wel veranderd; de KMDA is als wetenschappelijke instelling via associatieovereenkomsten sterk verbonden met de universiteit.
U werd als (crisis)manager directeur van een zoo: men had misschien eerder een wetenschapper verwacht?
Van Eysendeyk Zoo’s werden doorheen de geschiedenis inderdaad meestal door wetenschappers geleid. Maar daar begint verandering in te komen. De subsidiebronnen drogen meer en meer op en een zoo uitbaten wordt tegelijkertijd steeds duurder. Daardoor moeten zoo’s wereldwijd steeds meer belang hechten aan het zakelijk aspect, zonder natuurlijk het wetenschappelijk aspect uit het oog te verliezen.
U maakte carrière in de banksector en u was manager van het Vlaams Parlement, nu bent u KMDA-directeur. Een opmerkelijke overgang.
Van Eysendeyk Eigenlijk doet het product er niet toe. Een bedrijf is een bedrijf, of het nu om een kippenkwekerij of een staalwasserij gaat. ‘Never fall in love with the merchandise’ is mijn lijfspreuk. Als je verliefd wordt op je product, in dit geval de Zoo, kan je de zakelijke kant minder goed inschatten. Het is daarom dat ik nooit lang in eenzelfde bedrijf blijf. Maar het is en blijft wel interessant om met levend materiaal om te gaan.
Zoals politici in het Vlaams Parlement…
Van Eysendeyk Daar zijn de diersoorten wel wat anders. Ik denk dat hier meer discipline heerst.
U bent nu al zes jaar directeur van de Zoo van Antwerpen. U verkondigde ooit dat u van plan bent te blijven zo lang u verwonderd blijft, is dat nog steeds het geval?
Van Eysendeyk Ja, ik ontdek elke dag dingen die ik nog niet wist. De KMDA biedt dan ook een unieke combinatie van wetenschap, toerisme, educatie, cultuur (de grootste concertzaal van Vlaanderen) en natuur (het oudste natuurreservaat van Vlaanderen). De Antwerpse Zoo zelf is een heel complex bedrijf met een grote reputatie, wereldwijd. Ze heeft een heel bijzondere status. Ik werk nu ook met dieren, dat is eens wat anders dan cd’s of verwarmingspanelen maken. Het blijft me boeien, absoluut.