DUBLIN DIARIES: BRIEF 2

Ik hou enorm van de herfst: alles pumpkin spice, Nora Ephron-films, gezellige pyjama’s en warme drankjes. Dublin is in deze tijd van het jaar op z’n mooist. In het park dwarrelen de bladeren als confetti en op regenachtige dagen lijkt de stad op een scène uit Harry Potter.

Het laatste weekend van september ging ik met Erasmus Student Network (ESN) op trip naar Galway. Daar ontmoette ik twee lieve Duitse meisjes, met wie ik het charmante stadje verkende: de pubs, de pier en de pastelkleurige huisjes. We sliepen in een hostel – iets wat ik nog nooit had gedaan – maar het was verrassend comfortabel. De volgende dag bezochten we de kliffen van Moher. Dankzij het heldere weer was het uitzicht verbluffend mooi. Het zonlicht onthulde elke laag van erosie, elke bladzijde uit de geschiedenis van de kliffen was zichtbaar. Daarna trokken we naar Doolin, een pittoresk dorpje aan de kust met heuvels die zo uit The Sound of Music konden komen. Vanuit Doolin namen we de boot naar Inisheer, een klein eiland waar we pootje baadden in het helderblauwe water en neerstreken bij de ruïne van een oud kasteel. Daar lagen we in het gras, zwijgend in de zon. Het was een perfect weekend.

Op 1 oktober werd ik twintig jaar. Geen tiener meer – een bitterzoet gevoel. Mijn mama kwam me bezoeken voor mijn verjaardag. Ik leidde haar rond in de stad, die ik sinds de laatste keer dat ze me zag al veel beter ken. We wandelden door St. Stephen’s Green en Trinity College. ’s Avonds gingen we lekker eten in het Temple Bar-district, tussen de livemuziek en de gezellige drukte. Het voelde goed om haar mijn nieuwe wereld te laten zien.

En ja, ik ga hier ook effectief naar school. Trinity neemt het niet licht: ik lees wekelijks volledige boeken uit. De lessen zijn intensief, maar fijn. Kleine groepen, docenten die je bij naam kennen – soms wat confronterend, want je kunt je nergens achteraan verstoppen, maar het maakt de gesprekken zoveel boeiender.

Wat Trinity extra leuk maakt, zijn de societies. Er zijn er letterlijk honderden, over alles wat je maar kunt bedenken. Ik ben lid van de Film Club, de Hiking Society en de Women’s Health Society. Voor een paar euro per jaar kan je genieten van allerlei evenementen: filmavonden, wandelingen, workshops ... Zo ging ik bijvoorbeeld hiken in Howth, een hotspot aan de kust op maar veertig minuten buiten de stad. Het is een geweldige manier om mensen te leren kennen met dezelfde interesses.

Er gebeurt hier zoveel dat het soms moeilijk is om de balans te vinden tussen rust, schoolwerk en plezier. Wat glipt de tijd door mijn vingers. Ik kan nauwelijks geloven dat ik al halverwege mijn Erasmus ben.

Liefs en tot snel                                
Pauline