Ik weet eigenlijk niet zo veel over de Belgische politiek, denk ik. Ik weet niet precies wie Jean-Luc Dehaene was. Volgens mij was hij dik. Oké, misschien doe ik me bescheidener voor dan ik eigenlijk ben. Laat je zeker niet vangen. Ik moet me maar al te vaak inhouden om niet met mijn ogen te rollen tijdens gesprekken over politiek. Zowel met leeftijdsgenoten als met niet-leeftijdsgenoten is dat schering en inslag.
Vorige week werd ik nog volledig gek tijdens de betoging in Brussel. Iedereen die de actualiteit ook maar een beetje volgt weet dat die 80.000 mensen op straat kwamen om de (federale) besparingen aan te klagen, althans dat dacht ik toch. Ik werd echter stevig ontnuchterd toen ik mijn studiegenoten in de master Journalistiek (!) hoorde praten over de betoging die vlak bij onze aula aan de gang was. “Waarvoor protesteren ze eigenlijk?”, vroeg iemand zich luidop af. Op zich vond ik dat al een gênante vraag, maar het antwoord was nog duizendmaal erger: “Voor Palestina, denk ik”. Dacht die dwaas nu echt dat 80.000 Belgen zich na al die tijd plots zo zouden bekommeren over het lot van de Palestijnse burgers? Geld! Daar ging het over.
Je wist het misschien al, maar voor de goede orde geef ik het even mee: met een begrotingstekort dat 25,5 miljard euro nadert en een staatsschuld van meer dan 660 miljard euro, is ons land volledig platzak. Besparingsgymnastiek dan maar! In het regeerakkoord van de federale regering-De Wever stond al te lezen hoe een pensioenhervorming met malussen voor onvoldoende arbeidsprestaties en een hervorming van de werkloosheidsuitkering met een maximale duur van twee jaar in de puzzel van de besparingen passen. In Vlaanderen wordt maar liefst 1,5 miljard euro bespaard. Goed nieuws, maar niet voor iedereen natuurlijk. Vooral de budgetten voor onderwijs en welzijn moeten een flinke dreun verduren.
Je begrijpt ook: die besparingen vielen niet in goede aarde bij de vakbonden en middenveldorganisaties. Die zagen het zelfs niet meer zitten om te wachten op de federale begroting – toegegeven, die is zelfs naar studentikoze normen te laat – om naar de Brusselse straten te trekken. Op 14 oktober was het dus zover: marcheren, bommetjes gooien, bier drinken op straat en gal spuwen naar politici. Het deed me een beetje denken aan een gemiddelde schooluitstap in het middelbaar, maar dat komt omdat ik kunstonderwijs genoot.
Ik weet eigenlijk niet goed of ik het nu eens ben met die betogers of niet. Ik moet toegeven, die pensioenhervorming is niet mals en het stemt me ongelukkig dat mijn ouders – die zo hard hebben gewerkt – getroffen zullen worden op hun oude dag. Anderzijds wil ook ik later nog een pensioen kunnen genieten. Als ik minister zou zijn, zou ik 100 procent btw eisen op Tesla’s. Zeer lucratief, en weldra minder misselijkmakend lelijke auto’s op onze wegen.
- Login om te reageren