Waar is de Studentenraad zoal mee bezig? Haar roze logo verschijnt te pas en te onpas in de mailbox, maar wat doet ze naast mailen? Op welke manieren beïnvloedt ze het dagelijks leven van de student? Om daarachter te komen neust dwars in de projecten van de Studentenraad. Deze editie brengt voorzitter Laurens Verhaegen verdoken studiekosten aan het licht.
Een steeds groter deel van ons onderwijs wordt digitaal: cursussen zijn beschikbaar als pdf en lesvideo’s alom. Het biedt helaas niet enkel voordelen. “Er zijn ook andere dingen gedigitaliseerd die, in tegenstelling tot cursusboeken in pdf, extra kosten met zich meebrengen. Denk hierbij aan onderwijs met behulp van specifieke softwarepakketten. Die worden niet altijd volledig door de universiteit gefinancierd, waardoor studenten zelf moeten bijbetalen”, zegt Laurens.
Binnen de universiteit is er een fonds dat subsidies verstrekt aan faculteiten wanneer ze software willen kopen. “Dit jaar was de vraag naar softwarelicenties vanuit de faculteiten uitzonderlijk hoog, waardoor er niet voldoende geld was. Dat leidde er onder andere bij het vak Fysiologie al toe dat studenten daar 25 euro extra neertelden, een bedrag dat vooraf betaald diende te worden om deel te mogen nemen aan het practicum. Soms gaat het ook om kleinere bedragen. Geen betaling? Geen deelname. Geen deelname? Geen studiepunten.”
Studenten betalen dus inschrijvingsgeld om vakken te mogen volgen, maar worden daarna verrast met verplichte extra softwarekosten. "Proffen denken bijvoorbeeld: ‘5 euro voor mijn vak, da’s toch niet zo veel?’, maar de kosten stapelen zich natuurlijk op als dat voor meer vakken gebeurt.” Een kritische lezer denkt nu: ‘En mijn handboek dan, dat is toch ook niet gratis?’ Dat klopt, zegt Laurens, maar: “Een handboek is van de student, terwijl een labo- of computerpracticum van de universiteit is. Als je een practicumlabo binnenkomt, zegt de prof nooit: ‘Die opstelling mag je niet gebruiken tenzij je eerst betaalt’ en dat gebeurt nu met de softwarelicenties voor computerpractica eigenlijk wel.”
De Studentenraad zou de Studentenraad niet zijn als ze ons niet zou beschermen tegen deze ongein. “We willen de kosten in kaart brengen en pleiten voor duidelijkheid: welke kosten zijn voor de student, en welke horen bij de universiteit? Waar leggen we de grens?” Om de kostenwildgroei te vermijden, kaart de Studentenraad het probleem aan in de werkgroep Licenties en werken ze aan een breder standpunt over studiekosten en bespreken ze het in de Vlaamse Interuniversitaire Studentenraad. “Als we nu niet ingrijpen, wordt het normaal dat studenten steeds meer moeten bijbetalen. Dat mogen we niet laten gebeuren.”
- Login om te reageren