WE ZUCHTEN, EN DE WIND HUILT

we zuchten, en de wind huilt

met zoetzwarte bedenkingen ademen we

uit de mist van het kind dat we ooit kenden

dat niets wist, grijpend door de neveldruppels van morgen

we dromen, en de wolken kreunen

onder het zwaargeestige weten ademen we

uit stromen van glinsterende tranen

staan we aan de kaaien van vandaag met een

ziel vol zorgen

we willen vluchten van wat kan, moet, zal komen,

maar langzaam en gestaag ademen we

uit wat verborgen was

vragen we de hand aan de storm en fluisteren omlaag

adem.