Hoewel mijn wekker al om zeven uur een eerste teken van leven gaf, zit ik pas twee uur later achter mijn bureau. Het bewijs dat mijn ochtendroutine uitblinkt in inefficiëntie. Gelukkig heb ik nog een hele dag voor de boeg. Helaas, drie kwartier later is het ver zoeken naar enige vorm van productiviteit. Afleiding, de grootste kwelduivel onder studenten, slaat genadeloos toe.
De beruchte demon kent vele gedaanten: een voorbijrazende motorfiets, de bosmaaier van de buren of mijn kat die besluit een bloempot omver te stoten. Ogenschijnlijk futiele zaken die mijn studieritme genadeloos ondermijnen. De grootste plaaggeest blijft toch het internet. Het wereldwijde web draagt niet bij tot de studiemoraal: oud-klasgenoten die hun laatste examen wél al achter de rug hebben posten jaloersmakende foto’s, nieuwssites berichten over het leed in de wereld en op Twitter zit de ene onbekende de andere weer in de haren. Ik heb nood aan een gezonde dosis neutraliteit. Op naar Wikipedia!
Eens ik daar ben aanbeland komt er van studeren weinig in huis. Meestal begint mijn speurtocht met goede bedoelingen. Zo stuitte ik bij het lezen van een cursus op de Franse koningin Catharina Di Medici, een naam die een klein belletje deed rinkelen. Mijn aangeboren nieuwsgierigheid stuwt me naar dichtstbijzijnde internetbrowser. In een handomdraai verschijnt er een uitgebreid artikel over het leven van de Franse koningin op mijn beeldscherm. Tot zover het studiegerelateerde gedeelte … Zodra ik de eerste interne link aanklik, is het hek van de dam. Door een maalstroom van interessante artikels drijf ik steeds verder weg van mijn oorspronkelijke zoekopdracht. Een paar muisklikken later beland ik bij een lemma over Jean Nicot, een zestiende-eeuwse Franse ambassadeur naar wie de stof nicotine is vernoemd. Mijn hersenpan is weer een wist-je-datje rijker!
Soms dwaal ik zo ver af dat ik mijn oorspronkelijke zoekopdracht uit het oog verlies. Zo las ik op een blauwe maandag een lemma over folkmetal, een genre dat ver buiten mijn muzikale comfortzone ligt. Hoe belandde ik daar in hemelsnaam? Mijn eerste zoekopdracht bleek een grijsgedraaide radiohit te zijn. Van een onschuldig popdeuntje naar gitzwarte metal, voor Wikipedia is het slechts een kleine stap.
Draagt een lichte Wikipediaverslaving bij tot mijn algemene ontwikkeling? Ik betwijfel het ten zeerste. Door mijn beperkte aandachtspanne lees ik zelden een artikel van A tot Z. Ik ga actief op zoek naar onbenullige wetenswaardigheden. Als doorgewinterde feitjesfetisjist zoek ik mijn heil in trivialiteiten. Mijn hersenen verteren nu eenmaal geen grote theorieën. De stelling van Pythagoras is een blinde vlek in mijn geheugen maar de voetnoot in mijn oude wiskundehandboek over het tragikomische levenseinde van de Griekse wijsgeer staat me nog helder voor de geest. Een mens moet zijn prioriteiten kennen …
De zoveelste onproductieve studiedag loopt ten einde. Jezelf verrijken met zinloze wist-je-datjes is nefast voor het studieritme. Of ik nooit gedacht heb mijn Wikipediabezoeken af te bouwen? Ik heb talloze pogingen ondernomen zonder enig resultaat. De geest is gewillig maar de nieuwsgierigheid is zwak. Bovendien moet de nicotinepleister voor Wikipedia-adepten nog worden uitgevonden.
P.S.: wie na het lezen van deze bijdrage meer wil weten over de dood van Pythagoras, één adres …
- Login om te reageren