Ten Prinsenhove redden: de zin van een studentenactie

er is wel een keuze

Dat de renovatie van Ten Prinsenhove miljoenen zal kosten is ons bekend, maar dat wil niet zeggen dat er geen keuze meer te maken is: de keuze voor de democratische toegang tot het hoger onderwijs. Jong of oud, rijk of arm, iedereen verdient de kans om hogere studies aan te vangen. Dat is essentieel om de sociale ongelijkheid in onze maatschappij tegen te gaan in plaats van in de hand te werken. Het is zowel de taak van de universiteit als van onze overheid om dit recht te garanderen.

De tijd om te pendelen of het geld om op kot te gaan zijn immers grote obstakels om verder te studeren. De prijs van een kot, gemiddeld €447 per maand kosten inbegrepen, is immers de grootste indirecte studiekost. Om elitevorming te voorkomen hebben de meeste universiteiten en hogescholen eigen residenties met kamers waarvan de huurprijs afhankelijk is van het inkomen van de ouders.

Om dan te zeggen dat er geen studentenkamers door de universiteit voorzien kunnen worden omdat het een grote investering is met weinig financiële opbrengst, is bedrijfslogica, niet die van een openbare instelling. Het is dezelfde TINA-logica (There is no alternative) die telkens gebruikt wordt om privatisering goed te praten. Maar de renovatie van Ten Prinsenhove is duidelijk wél een keuze: een keuze voor een lange termijninvestering in de studenten en onze maatschappij, in plaats van te kiezen voor korte termijn opbrengsten van de verkoop.

renovatie

De rector geeft ons een geschatte kostprijs van 10 miljoen euro voor de renovatie. Verder berekent hij dat als een kot op de woonmarkt €447 kost en zij kamers zouden aanbieden aan de €283 die Ten Prinsenhove kostte, dat ze effectief een huursubsidie van €291.000 per jaar toekennen. Hier verschillen we van mening; dit bedrag is uiteraard geen uitgave, maar is juist de meerwaarde die de universiteit kan creëren door zelf koten uit te baten. Als de universiteit dit met huursubsidies zou oplossen, zou ze na 35 jaar evenveel besteed hebben als de renovatiekosten van het gebouw. Als de gemiddelde huurprijs van een kot op de woonmarkt, naar verwachting, nog stijgt zal dit punt al sneller bereikt worden. Betaalbare koten zijn bovendien geen financiële investering, maar een kost ten bate van de studenten.  

Het is die keuze waar we het over hebben; die voor een duurzame investering in de toekomst van studenten, in plaats van hun toekomst af te laten hangen van de prijzen van enkele kotbazen.

het subsidiëren van kamers

Het argument dat er veel koten leegstaan en dat studenten steeds meer pendelen verwart volgens ons de oorzaak met het gevolg. Het feit dat er een overschot aan koten op de privémarkt is, kan ook betekenen dat een kot, met een gemiddelde van €447 per maand, gewoonweg te veel kost voor veel studenten.

De maatregelen die UAntwerpen tegenover het studentenhome zet, zijn niet enkel onvoldoende, maar ook te duur. Naast de 6 sociale koten die Zomaar een Dak aanbiedt, reserveert UAntwerpen nog één pand met 23 koten in de Rodestraat 32. Ze onderhandelen de huurprijs met de eigenaar en staan garant voor de huur, maar komen volgens het STIP op geen enkele andere manier financieel tussen. Wanneer we dan merken dat de koten die gereserveerd worden toch nog oplopen tot €380 kunnen we echt niet concluderen dat UAntwerpen voldoende inspanningen verricht om ook voor studenten met een kleiner budget huisvesting te voorzien.

financiële steun aan studenten

Wij vinden het geweldig dat de rector de individuele financiële ondersteuning van studenten op korte termijn sterk vermeerderd heeft. We merken wel op dat dit budget meer omvat dan de bijpassing die studenten krijgen bij het huren van een kot. Om een oordeel te vellen over de steun, die UAntwerpen biedt bij het huren van een kot, moeten we weten wat het totaalbedrag is dat hier aan besteed wordt en hoeveel studenten deze vorm van steun krijgen. Daarnaast willen we ook graag weten hoeveel van de aanvragen aanvaard worden. Dat de aanvraag uit 15 pagina’s met zeer technische vragen bestaat, kan immers een drempel zijn voor velen. We geloven stellig dat deze deelcijfers als gemiddelden en totalen gedeeld kunnen worden zonder iemands privacy te schenden.

investeren in het welzijn van studenten

De rector haalt terecht aan dat er honderdduizenden euro’s geïnvesteerd worden in de begeleiding van studenten en we willen hem daar graag voor feliciteren. We denken dat hij een aantal goede zaken verricht op de universiteit en willen daar zeker ook aan bijdragen. Wat de verkoop van Ten Prinsenhove betreft, denken we echter dat hij het bij het foute eind heeft; de universiteit moet absoluut wel zelf koten voorzien. De privémarkt toont immers goed aan dat zij niet in staat zijn om een kot te garanderen voor de financieel zwakkere studenten. We zijn niet akkoord met de strategie om koten uit de privé te subsidiëren, maar willen een duurzame oplossing die lage prijzen weer voor minstens 40 jaar kan garanderen.

blijf kritisch

Dat de rector zijn beleid verdedigt naar alle studenten toe, is ongetwijfeld iets om aan te moedigen. We mogen ons hier echter niet door laten afleiden; de universiteit is een openbare instelling waarin iedereen een aandeel heeft. Het is dus ons recht, sterker nog onze plicht, om kritisch te blijven tegenover het beleid dat het bestuur voert. De rector doet uitschijnen dat meer dan 1000 studenten zonder meer de petitie getekend hebben. Niets is echter minder waar; veel ondertekenaars stelden zeer kritische vragen en gingen in discussie alvorens te tekenen. Veel van de argumenten van de rector waren al bekend bij de studenten of hebben we zelf ook aangebracht.

Op maandag 7 mei om 19u30 in R.014 organiseert de Studentenraad een overleg tussen de studenten en rector Van Goethem. Een van de thema’s op de agenda is Ten Prinsenhove. Dit is een uitgelezen kans om dat ernstige debat, waar de rector expliciet om vraagt, zelf aan te gaan. Daarom roepen we op om zeker naar het overlegcomité te gaan.

Diezelfde dag organiseren we een ‘CAMP-IN’ aan het studentenhome, waar we de vraag naar de renovatie van Ten Prinsenhove nog kracht bij willen zetten, alvorens we naar het overlegcomité gaan. Vind je ook dat een peda als Ten Prinsenhove onmisbaar is om voor iedereen de toegang tot het hoger onderwijs te garanderen? Protesteer dan met ons mee voor de renovatie van Ten Prinsenhove en betaalbare koten! Neem gerust ook een tentje en vrienden mee; als de universiteit ons geen slaapplaats kan garanderen, dan doen we het zelf wel! Afspraak, met of zonder tent, op maandag 7 mei om 16u30 aan de Komida, Koningstraat 8!

David Danssaert,

Voorzitter Comac Antwerpen