Yasmien Naciri

Uit je Instagram stories - ‘smienos’, voor de geïnteresseerden - kon ik reeds opmaken dat Cuperus je favoriete koffiebar is, met welke koffie en gebak kan iemand je hier gelukkig maken?

“Ik kies meestal voor thee, van koffie krijg ik nogal snel een zwaar gevoel. Mijn voorkeur gaat uit naar eender welke thee met kruiden”, luidt het. “Als het dan toch een koffie moet zijn, geef me dan maar een cappuccino met slagroom en stukjes maltesers bovenop.” Wanneer het nadien over gebak gaat, zegt ze enthousiast: “Gebakjes, alle gebakjes waar chocolade in verwerkt is!”

Met studeren, werken én ondernemen zit je agenda behoorlijk vol. Hoe houdt je deze combinatie in godsnaam staande?

Yasmien heeft zichzelf één regel opgelegd: “Mijn lessen zijn prioritair. Ik probeer steeds aanwezig te zijn. Indien dit onmogelijk is, probeer ik me steeds via mail te excuseren bij de desbetreffende professor.” Het is zwaar om zelfstandige te zijn, het vergt de nodige planning, organisatie en kosten. Toch behoudt ze een zekere vorm van vrijheid: “Ik heb de mogelijkheid om ook ‘s avonds steeds verder te werken. Tussen de lessen en vergaderingen door werk ik dan aan mijn columns. Wat echter wel nadelig is, is dat er op deze manier gewoon geen einde aan een werkdag komt.”

Kreeg je je gedrevenheid met de paplepel ingelepeld?

Ze geeft aan dat fijne leerkrachten in het secundair en een zelfstandige en onafhankelijke mama haar mee hebben gevormd tot wie ze nu is. Ook de koppigheid om iets te bereiken en de overtuiging een verschil te betekenen voor de samenleving kreeg ze mee van haar moeder. “Ik ben het kleinkind van een mijnwerker en thuis hebben we het nooit erg breed gehad. Deze situatie heeft me pijn gedaan en ook heel wat invloed gehad op mijn studies", klinkt het.

Zo was een gangbare studiereis in het middelbaar geen sinecure voor haar. “De directeur en leerkrachten van mijn school hebben er uiteindelijk voor gezorgd dat ik een korting kreeg zodat ik toch kon meegaan met mijn klasgenoten. Dit heeft invloed gehad op de manier waarop ik kijk naar de samenleving en mensen die het minder goed hebben. Daar wil ik iets voor terugdoen.”

Je kreeg in september de kans om als jongste spreker deel te nemen aan de eerste TED Talk in Antwerpen. Hoe heb je dit ervaren?

“Ik had in eerste instantie een heel ander beeld meegekregen van wat dit zou worden: een zaaltje met honderd man en een presentatie in het Nederlands. Wat bleek? Het zouden uiteindelijk geen honderd mensen zijn, maar wel een overvolle Arenberg met maar liefst 800 paar ogen op mij gericht. En oh ja: het was wel degelijk in het Engels”, vertelt Yasmien die nog steeds onder de indruk is. “Op voorhand gingen we eten met de andere sprekers, enkele bekende ondernemers, een rector, mensen uit het Verenigd Koninkrijk. Toen merkte ik het enorme niveauverschil en dat maakte me erg bang. Ze waren er echter snel bij om me gerust te stellen en gaven me nog enkele tips.” Alles liep dan wel als gepland − ze deed gewoon alsof er niemand in de zaal zat − na haar storytelling moest ze toch even terug op adem komen. Het is duidelijk, ze verlegt graag haar grenzen.

De titel van haar presentatie was A woman of colour, waarin ze sprak over de diversiteit in de media, en dit vanuit haar eigen persoonlijke ervaring: “Ik werd bij De Morgen geïntroduceerd als ‘de eerste hoofddoekdragende die columns schrijft voor een krant’, waardoor ik me in eerste instantie gereduceerd voelde tot mijn uiterlijk. Nu begrijp ik beter waarom dat ook belangrijk kan zijn.”

Je bent zeer actief op sociale media. Tijdens de afgelopen examenperiode besloot je om je persoonlijke Facebookprofiel tijdelijk op inactief te zetten. Wat deed je ertoe aanzetten om over te gaan tot deze keuze?

“Dit is iets wat ik wel vaker probeer te doen, en de examens zijn daar de geschikte periode voor”, verklaart Yasmien. “Facebook bezorgt me enorm veel prikkels, ik krijg heel wat toegestuurd maar heb niet de tijd om alles te openen, en dat wekt frustratie op”, vertelt ze terwijl ze me de overvloed aan ongeopende berichten toont.

“Mensen hebben vaak de verkeerde mentaliteit: ze sturen je iets en verwachten meteen een antwoord, maar ze vergeten dat ze niet de enigen zijn. Er bestaat geen geduld meer, er worden antwoorden geëist en voor mij geldt nog steeds de regel: tijd is kostbaar”, vervolgt ze. “Ik bied mensen ook wel een alternatief, hoor. Wil je me echt bereiken? Stuur me dan een mailtje of zet iets op mijn prikbord! Op deze manier centraliseer ik mijn communicatie en gaat er geen informatie verloren.”

Als je een bekend persoon mocht kiezen met wie je de kans kreeg om een avond weg te gaan, wie zou dit dan zijn en hoe zou die avond er voor jou idealiter uitzien?

Na enige aarzeling kiest Yasmien toch voor iemand uit haar brede kennissenkring: Ish Ait Hamou: “Ik heb zelf ook gedanst en keek steeds erg naar hem op. Het traject dat hij heeft afgelegd − van choreograaf naar iemand die spreekt over samenlevingsproblemen en romans schrijft − vind ik zeer interessant.” Haar keuze staaft ze bij met de volgende verklaring: “Met Ish zou ik uren kunnen babbelen over kunst, dans, schrijven en de samenleving. Hij is een zeer positief iemand, down to earth, realistisch, niet naïef en hij durft de dingen te benoemen zoals ze zijn.”

Heb je nog een ultieme tip die je kan meegeven aan jonge ondernemers?

Volgens haar is het belangrijk om geen schrik te hebben, besef echter dat het ondernemerschap niet altijd rozengeur en maneschijn is: “Wees realistisch, maar wel pósitief realistisch. Weet dat er gevaren zijn, maar wees wel positief en focus op de mogelijkheden om je doel te realiseren.” Daar voegt ze ten slotte nog aan toe: "Durf hulp vragen en ook gas terugnemen indien nodig."

Volg je Yasmien graag op Twitter? https://twitter.com/smienos