als haringen in een ton

Voor de studenten van de buitencampus is het een hard-knock life. Alsof het niet erg genoeg is elke dag meer dan een half uur met de fiets (of een uur met de bus) verwijderd te zijn van de bruisende stad en vast te zitten in het druilerige Wilrijk, wordt ook hun vrije tijd niet gespaard: van half negen ‘s ochtends tot acht uur ’s avonds op de schoolbanken zitten is niets abnormaals. Aan je cursussen geraken doe je ook niet in een-twee-drie. Tijdens de eerste weken van het academiejaar kan je drie uur in de rij staan om je loodzware boeken te ontvangen. Je zou denken dat er licht aan het einde van de tunnel is wanneer het eenmaal pauze is, maar niets is minder waar. De stakkers van buiten de stad zijn noodlottig genoodzaakt te lunchen op de stoffige grond van de kelder van het studentenrestaurant.

waar zullen we eten?

Je ziet ook veel groepjes studenten eten in de gangen van de lesgebouwen, waar er wel voldoende zuurstof is voor iedereen. Een oplossing voor het bomvolle restaurant is nochtans poepsimpel: verschuif de pauzes van de verschillende studierichtingen. “Hiervoor werd er eerder een aanvraag gedaan, maar deze werd afgewezen door het College van Decanen”, weet Agnes Coeckx van het Departement Sociale, Culturele en Studentgerichte Diensten te vertellen. “De medewerkers van het restaurant moeten sinds dit academiejaar al extra vroeg beginnen om een arsenaal aan broodjes te smeren voor de hongerige studenten.”

Algemeen beheerder Bart Heijnen, verklaart: “Over de middagdrukte kan ik zeggen dat op Campus Groenenborger een lichte spreiding van de lestijden de drukte blijkt te kunnen verlichten. Op Campus Drie Eiken is de flow van de cafetaria vanaf dit academisch jaar efficiënter georganiseerd en voor het restaurant werden tafels in de kelder toegevoegd.” Na zijn volgende uitspraak laat hij ons hoopvol achter: “Ik zal zelf opnieuw de discussie rond de spreiding van de lestijden lanceren bij de Faculteit Farmaceutische, Biomedische en Diergeneeskundige Wetenschappen en bij de Faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen.”

verlate verbouwingen

Vorig academiejaar werden twee gloednieuwe gebouwen beloofd op Campus Drie Eiken, maar dit is uiteindelijk een half gebouw geworden. Gebouw O is geopend voor colleges, al raakte deze dwarsredacteur er moeilijk binnen de eerste dag. Je moest met al je kracht een draaideur, waar je slechts een voor een in kan, vooruit duwen om binnen te gaan. Onafgewerkt beton is het eerste wat je opvalt als je binnenwandelt. Bunkerachtig, zo is in de aula’s in de kelder duidelijk: een gsm-signaal valt niet te bespeuren. Veel ruimte is er wel, hoge plafonds en brede gangen. Misschien kunnen er hier in de toekomst wat picknicktafels worden neergezet voor de studenten?

In de leslokalen zijn er voor de moderne student met laptop en tablet ingenieus stopcontacten tussen de rijen stoelen voorzien, spijtig dat ze nog niet allemaal werken. Ook jammer dat er niet werd gedacht aan de verschillende maten waarin studenten kunnen komen. Als je toevallig een meisje van één meter zestig bent, kun je onmogelijk zien wat er voor je gebeurt in het lokaal als degene voor je een kop groter is. Dan maar lekker dichtbij de prof zitten om de les in zijn volle glorie te volgen.

De opening van gebouw M werd voorlopig uitgesteld tot na de paasvakantie, zo is in de lesroosters op SisA te zien. Hierin zouden onder andere praktijklokalen voorzien zijn, maar voorlopig wordt er nog praktijkles gegeven in containergebouwen van de vroegere sportschool. De reden hiervoor zou een verkeerde plaatsing van de ramen zijn, waardoor het binnen regent. “Over gebouw M kan ik alleen maar zeggen dat een productiefout werd vastgesteld bij de ramen en dat dit in de komende periode wordt hersteld”, aldus Bart Heijnen.

Alles op zijn tijd. Wij wachten in overvolle spanning af.