Mischievous as we are, we start by asking what yoga exactly is. “When you read a book about yoga, it will tell you that yoga is an ancient system about mental and physical practices which provides you with guidelines for living a meaningful life”, Robbie says. He continues by telling us that the practice of yoga arose thousands of years ago as a system of liberation. “People’s lives and the world they lived in were very different back then. Yoga was more of a mental practice, reaching a higher consciousness in the early ages.”

“Today people think that yoga is mainly a physical practice”, Robbie says. “Based on the postures they see in magazines for example, people would say: ‘I can’t do yoga because I’m not flexible.’ But the physical part is just a small aspect of traditional yoga”, he emphasizes. “The world today focuses more on people’s physical appearance, so the image of yoga is also focused on that.” He tells us that yoga is so much more than that. “If we get too attached to the physical part, there’s a risk we lose the connection with the essence of yoga.”

doors that open

And that is exactly why we students should practice yoga, for example when we experience stress during the exam period. “Yoga is great for that, it will help you work out that tension. The power of yoga is to purify, cleanse, purify, and to de-stress. If you start doing yoga, there’s always a reason why you are drawn to the practice in the first place”, he tells us. “Even if you don’t have a particular reason, there’s a question in your mind. You can always talk to a teacher and ask how you can find an answer to your question through yoga. It doesn’t matter why you practice yoga as long as you remember the essence of the teachings. Each and every personal purpose is valuable. Yoga might open other doors for you.”

“There are so many problems we might face: relationships, exams, money, etc. It’s natural that these challenges come our way and we should learn how to cope with them”, says Robbie. “When practicing yoga for a while, a profound inner transformation begins to take place. You are being reminded over and over again that you shouldn’t take your life so seriously. Instead of reacting straight away, you just take a bit of time and you realize that you have choices. We learn to accept that there are a lot of things that are beyond our control. There are quite a few things we can alter and change such as the way we breathe, move, hold our body in space and the people we surround ourselves with. Many people don’t realize that.”

more and more tools

As mentioned before, there is also a physical aspect to yoga. “We tend to sit a lot and the way we sit is not really great for our spine, shoulders and neck”, says the yoga instructor. “Yoga helps us change these and other habits, the way you breathe, the way you talk, basically the way you do everything in life. It’s definitely not only about what you do on the mat.” According to Robbie you’ll get more and more tools if you are dedicated to the practice.

Robbie tries to incorporate this yoga mindset into his classes. At the studio where he works, these essential teachings play a big role as well. “We still like to remind people why we do the practice and provide them with the essential teachings of yoga, we have that responsibility. We wanted to keep those ancient practices and incorporate them in a contemporary setting.” And so the yoga mindset can be found within the yoga studio. “Everyone is welcome, regardless of your occupation, your age, your interest, sexual orientation, political view, as long as you accept diversity.”

For those who have become curious about yoga, UAntwerp offers yoga classes for Plus Pass holders. If you’re inspired by Robbie’s words, you can join a class at Yyoga in Antwerp.

Ten eerste biedt de A-kaart tal van voordelen. Deze kaart is gratis te verkrijgen op meer dan 70 locaties in Antwerpen, gaande van bibliotheken tot musea en zwembaden. Op deze kaart kan je punten sparen en elke tien punten worden automatisch omgezet in een voordeelbon. Deze bon kan je dan omruilen voor bijvoorbeeld een gratis zwembeurt, of korting in musea.

Verder kunnen de cultuurliefhebbers onder ons elke laatste woensdag van de maand gratis terecht in zeven stedelijke musea. Onder meer het Rubenshuis en het MAS stellen hun zalen open voor het publiek. Je kan ook om de twee weken op donderdagavond yogales volgen in het Museum van hedendaagse Kunst Antwerpen (M KHA). Een ticket kost vijf euro, maar geeft je toegang tot het volledige museum. Het loont dus de moeite om iets vroeger te komen en de tijdelijke tentoonstellingen te bewonderen. Verder kan je in het MAS gratis picknicken. Je lunch moet je zelf voorzien, maar een picknickdekentje (te verkrijgen aan het onthaal) en het prachtig uitzicht krijg je er gratis bij. Tenslotte worden er elke tweede zondagnamiddag van de maand gratis rondleidingen georganiseerd in het openluchtmuseum Middelheim.

Ook sportievelingen komen niets tekort. Over de verschillende districten van Antwerpen heen vind je bewegwijzerde loopparcours van verschillende afstand en ondergrond. Van Finse piste en gras tot bosgrond, er is voor elk wat wils. Daarnaast is de atletiekpiste in Deurne gratis toegankelijk voor individuele joggers (weliswaar op momenten dat er geen clubs of scholen zijn).
Met de 10 Miles in het verschiet worden er ook tijdelijk gratis loopsessies georganiseerd onder begeleiding van ervaren coaches. Zowel jong als oud, beginnende als ervaren jogger is welkom. Het enige wat je hoeft te doen, is een mailtje sturen met de dagen waarop je aanwezig zal zijn. Alle info op .

Ben je zelf kunstenaar of kan kunst je wel bekoren? Dan is kunstenhuis Het Bos een plek voor jou. Op de Ankerrui is niet enkel de gezellige Bosbar gehuisvest, hier worden ook een heleboel gratis activiteiten georganiseerd. Voor het project Extra Academy wordt er samengewerkt met de Academie voor Schone Kunsten en Sint Lucas School of Arts. Maandelijks toont een kunstenaar zijn werk of dat van anderen, geeft een lezing, toont een film, ... Deelnemen is volledig gratis, mits reservatie via reservaat@hetbos.be.

Voor wie graag de stad verkent is er nog de Antwerp Museum App. Deze app, die gratis wordt aangeboden, is je virtuele gids door de stad. Denk hierbij aan de stripmurentour, de architectuurrroute, ... Eerder op zoek naar wat rust? Ga dan voor de ‘stilteplekken in de stad-route’.

Stilaan komen de zwoele zomerdagen eraan. Niets is fijner dan op zo’n momenten een barbecue te organiseren, toch? Verspreid over de stad vind je openbare barbecues die iedereen gratis kan gebruiken. Tip: vooral de roosters aan de scheldebocht zijn een absolute aanrader vanwege het uitzicht en de gigantische picknicktafel!

Deze tip hoort misschien niet helemaal thuis in dit rijtje van volledig gratis activiteiten, maar hij is te mooi om hem jullie te onthouden. Als je denkt dat naar de opera gaan te duur is voor een student, think again. Opera Antwerpen heeft een waaier aan opties die het voor een student mogelijk maken om tegen een heel zachte prijs een voorstelling bij te wonen. Wie jonger is dan 26 jaar kan een half uur voor aanvang van de voorstelling de allerlaatste zitjes kopen voor 10 euro per stuk. Wil je toch meer zekerheid? Met cultuurcheques koop je je ticket voor slecht 1.5 euro. So suit up and let’s go!

Afsluiten doen we met een laatste tip voor tijdens de zomermaanden. Kijk je graag films? Houdt dan zeker je ogen en oren open de komende tijd, want op verscheidene plaatsen worden gratis openluchtvoorstellingen georganiseerd. Programma’s zijn er nog niet, maar de afgelopen jaren stelden het repertoire van Kavka en Cinema Urbana nooit teleur.

Dit is slechts een greep uit het ruime aanbod van activiteiten die Antwerpen je te bieden heeft. Hopelijk hebben we jullie kunnen inspireren en gaan jullie zelf op ontdekking.

Suzanne
De eerste week was grotendeels een meevaller. De zelfgemaakte yoghurt smaakte goed en de mensen om mij heen reageerden enthousiast op mijn project. Ik had mij voorgenomen om de spullen die ik al had nog op te maken, dus producten die ik ga missen, zoals kaas, hebben nog even deel uit mogen maken van mijn leven.

Op dag twee ging ik met een lange boodschappenlijst, herbruikbare groentezakjes en een taartdoos voor mijn brood op pad om een goede voorraad in te slaan. Appels, avocado’s, courgette, tomaat en andere dingen die aan planten of bomen groeien, vond ik in de Handelstraat. Voor pasta en rijst in kartonnen verpakkingen liep ik door naar een algemene supermarkt. Omdat ik geen vlees eet, laadde ik ook mijn kar vol met bokalen erwten en bonen. Ik schrok bij het afrekenen: mijn tas was niet te tillen. Ik weet niet of dat door de grote hoeveelheid glaswerk kwam of dat het een gevolg was van de angst om te verhongeren als ik niet goed voorbereid zou zijn. Boodschappen doen duurde misschien een uur langer, maar ik was nu wel klaar om een hele week door te komen. De rekening? 28 euro.

Mijn gedrag heeft wel wat wenkbrauwen doen optrekken. Vorig jaar heb ik chilliplanten gekweekt en hield daar een mooie voorraad pepertjes aan over. Om dat opnieuw te doen had ik potgrond nodig en je kan al raden in wat voor verpakking die te koop is. Ik ben dus met een grote zak en een schepje op pad gegaan om aan het ringfietspad vijf kilo grond los te wrikken en mee te nemen. Nu maar hopen dat mijn planten er net zo blij mee zijn als ik.

Het begon dus op zich goed, maar forgive me reader, for I have sinned: ik heb op een evenement enthousiast staan boetseren met klei uit een plastic verpakking. Pas toen het kunstwerkje klaar was besefte ik dat ik een van mijn regels had gebroken, en zelfs toen kon ik het niet laten om hem mee naar huis te nemen. Het begon niet slecht, maar toch wordt het iedere dag moeilijker. De kaas is op, mijn toiletpapier is bijna op en ook mijn tandpasta zal niet lang meer mee gaan.

Selena 
Een wandeltocht door de Albert Heijn bevestigde wat we eigenlijk al wisten: bij normale supermarkten kan je in principe geen boodschappen doen. Qua groenten kan je paprika, pompoen en venkel kopen, maar verder zit bijna alles mooi ingepakt in plastic. De enige tomaten die los verkrijgbaar waren, leken zo bespoten dat ik ze toch liever liet liggen. Gelukkig bood een Turkse supermarkt soelaas en kon ik daar probleemloos aan groenten en fruit komen. Het meisje achter de kassa fronste even toen haar op de lopende band een gevulde canvas tas toe rolde, in plaats van de gebruikelijke verzameling plastic tasjes. Toen ik haar uitlegde dat het voor dit project was, klaarde haar gelaat op. “Ik ben óók tegen plastic,” verklaarde ze. 

Het werd me duidelijk dat ik strategisch moest zijn om deze week te overleven. Ik nam me voor om zo min mogelijk boodschappen te doen en op te maken wat al in de kast stond. Daardoor heb ik deze week iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb gedaan: een dagelijkse planning gemaakt van wat ik zou eten. Vrijdag was ik drie blikken tomatenblokjes, een zak aardappelen, een pak linzen en een kilo rijst verder en was de achterkant van de kast nog steeds niet in zicht. 

Door zo bewust met plastic om te gaan, begin ik me, naast het afval dat ik aankoop, ook bewuster te worden van ander afval dat ik produceer. Een zero waste guru zal ik nooit worden, maar ik ben mezelf wel een nieuwe gewoonte aan het aanleren: het bewaren van koffieprut en eierschalen. Wist je dat deze super goed plantenvoer zijn? De eierschalen zitten boordevol calcium en de koffieprut jaagt ongedierte weg. Ik heb nu een potje in de kast staan waar ik ze in bewaar, zodat mijn planten ‘s ochtends gezellig mee kunnen ontbijten.

De academische wereld wordt vaak verweten in een ivoren toren te leven. Professoren en academisch personeel zouden te ver van de maatschappij staan en zeker de afstand tussen de academische wereld en kinderen zou bijna onoverbrugbaar zijn. In 2002 besloot de Duitse universiteit van Tübingen het tegendeel te bewijzen. Ze organiseerde een namiddag op de universiteit waar kinderen naar hartenlust vragen konden stellen: de eerste kinderuniversiteit was geboren.

Zeventien jaar later is het nog steeds een enorm succes en duiken overal kinderuniversiteiten op: in Rome, Wenen, Leuven… en dus ook in Antwerpen. Dit jaar konden kinderen hier al voor de veertiende keer een hele dag gratis op de Universiteit Antwerpen terecht om kennis op te doen over de verschillende onderzoeksdomeinen. Al deze domeinen waren goed vertegenwoordigd. Zo waren er workshops waarin de natuurwetenschappen centraal stonden, maar ook activiteiten die heel sterk teruggrepen naar kennis van de taal- en humane wetenschappen. Mensen, dieren, planten, heden en verleden... de universiteit vond een goede mix van al deze elementen en bracht ze samen in een programma met doorlopende activiteiten en korte workshops. 

Aan de doorlopende activiteiten konden alle kinderen zonder inschrijven deelnemen. Ze ontdekten er bijvoorbeeld de wondere wereld van microben, leerden om onzichtbare inkt zichtbaar te maken, hoe je zelf handzeep kan maken of hoe Antwerpen er zo’n 400 jaar geleden uitzag. Waren de colleges altijd maar zo interessant! Daarnaast waren er ook nog korte workshops waarvoor kinderen moesten inschrijven en waarin ze echt de handen uit de mouwen konden steken. Ze leerden er boekbinden, bewonderden een nevelkamer, aten algenconfituur en sprinkhaanbilletjes…In tegenstelling tot de ons allen bekende colleges, kregen kinderen de kennis niet zomaar aangereikt. Interactieve lessen in aula’s stonden naast standjes waar kinderen volledig zelfstandig de wetenschappelijke wereld konden ontdekken.

Hoewel dit allemaal geen activiteiten zijn die op een doorsnee dag aan de universiteit plaatsvinden, stapt de universiteit hiermee toch een beetje uit de ivoren toren. In haar opdrachtverklaring geeft de universiteit aan te streven naar het verspreiden van wetenschappelijke kennis door onderzoek, onderwijs en dienstverlening aan te bieden en zo op een positieve manier bij te dragen aan de samenleving. Zowel onderzoek, onderwijs als dienstverlening kwamen tijdens de Kinderuniversiteit sterk naar voren. De kinderen maakten dan misschien geen doorsnee dag uit het studentenleven mee, ze konden wel kennis vergaren door te experimenteren en interactieve colleges te volgen waarin kritisch vragen stellen enorm werd aangemoedigd. 

Kennis vergaren is duidelijk zeer populair. Meer dan 1500 kinderen namen deel aan de workshops en genoten van de shows die gegeven werden door wetenschappers uit alle hoeken van de universiteit. Het grote succes van de kinderuniversiteit bewijst dat een ivoren toren ook een kinderspeelplaats kan zijn. De afstand tussen de academische wereld en de maatschappij lijkt misschien nog te groot voor de meeste mensen, maar kindervoetjes konden hem voor één dag overbruggen.

Suzanne
Ik ben er nog lang niet klaar voor. De grootste voorbereiding die ik heb is het loon dat net op mijn rekening gestort is. Dat is ook meteen de belangrijkste voorbereiding, want met een blik op de schappen wordt duidelijk dat de plasticvrije optie nooit de goedkoopste is.

Met een uitgebreide zoektocht vind ik voor steeds meer aspecten van mijn dagelijkse consumptie een alternatief. Met brood in papieren zakken, verse groenten van de Handelstraat en een eigen koffiemok in mijn tas kom ik hopelijk een heel eind. Nog voor ik begonnen ben, is mijn kennis van verpakkingsmaterialen in ieder geval hoger dan ooit. Wegwerpkoffiebekers zijn blijkbaar niet alleen van karton gemaakt. Condooms zijn daarentegen van latex, wat 100% natuurlijk is, maar zolang ze in een plastic verpakking zitten staat mijn seksleven de komende maand onder druk.

Mijn grootste struikelblok: yoghurt. Het enige merk met een plasticvrije verpakking van mijn dagelijkse ontbijt is Pur Natur, en daarmee kom ik er niet. Zulke hippe biologische bakfietsmoeder-alternatieven passen niet binnen mijn studentenbudget. Ik ging bij vrienden en familie ten rade: zelf yoghurt maken was het meest voorkomende antwoord, maar het probleem verschuift naar melk… Na een tevergeefse poging om glazen melkflessen te vinden kon ik mijn grote overwinning vieren: op dinsdag komt de melkauto bij mij in de buurt. Het is niet alleen mogelijk om mijn eigen fles mee te nemen, ik krijg er zelfs korting mee. Of daarmee de grootste problemen overwonnen zijn, is een andere vraag. Ik durf geen grote uitspraken te doen maar zie het nog zonnig in.

Selena 
Wat ik me vooral afvraag, is waarom ik hier eigenlijk in toegestemd heb. In eerste instantie klonk het allemaal helemaal niet zo erg. Wat is nu een maandje? Toen ik echter wat beter ging letten op wat ik nu zoal gebruik, zakte de moed me in de schoenen. Plasticvrij eten is één ding, goedkoop plasticvrij eten een tweede. Om de kosten wat in te perken, is mijn voornemen voor aankomende week te proberen zo veel mogelijk producten op te maken die nu in de kast staan te verpieteren. 

Koken is een rustmomentje in mijn dag. Want wat is er nu rustgevender dan het getik van een mes op een snijplank tijdens het snijden van een knoflookje? Toch eet ik eet overdag niet zo spannend. ‘s Ochtends yoghurt met noten en koffie met amandelmelk. ‘s Middags rijstwafels met hummus (of pindakaas, bij gebrek aan beter). Echter, zowel de yoghurt, als de noten, als de koffie, als de amandelmelk, als de hummus zijn in plastic verpakt. Foodprep it is! Rijstwafels schijn je gelukkig gewoon zelf te kunnen maken. Hummus natuurlijk ook, maar aangezien ik geen foodprocessor heb zal ik deze in de praktijk zelf moeten stampen, met de onderkant van een soeplepel of de achterkant van een groot mes. 

Om me voor te bereiden heb ik alvast twee overpriced, maar eco-verantwoorde aankopen gedaan bij het Natuurhuis: een Organicup (vaarwel, overal rondslingerende tampons) en een tandenborstel van bamboe.

...af!

Of we nu wel of niet klaar zijn voor de strijd: vandaag is het startschot gegeven. We zeggen onze geliefde gewoontes gedag om ons consumentenprofiel opnieuw uit te vinden, en de kans bestaat dat we daar spijt van krijgen. Zelf yoghurt maken en twee keer zoveel tijd uittrekken voor het boodschappen doen, zijn niet het eerste waar je aan denkt bij zo'n experiment. Maar aan die tijdsintensieve en ambachtelijke activiteiten gaan we vast nog wat skills en interessante weetjes overhouden. We nodigen in ieder geval alle lezers uit om met ons mee te doen. Deel vooral je tips en tricks met ons. We zullen ze nodig hebben! 

In zijn kleine vijf jaar als komiek heeft hij al verscheidene optredens gegeven. “In Nederland spelen is heel leuk, daar heb je gauw de sympathie”, steekt hij van wal. “Ze vinden je accent schattig: die zachte G, oh wat leuk!”, zet hij zijn beste Hollandse accent op. Toch is het niet alleen de G waarin we verschillen. “Belgen doen meer aan comedy, Nederlanders meer aan cabaret. Comedy gaat erom zo grappig mogelijk proberen te zijn, terwijl cabaret gaat over het vertellen van een treffend verhaal”, legt hij uit. Overigens verschillen de meningen daarover. 

Possons allereerste optreden was in Café The Joker. Het comedy-café dat zich aan de Kleine Markt bevindt, is een icoon voor Vlaamse komieken. “Je zult geen comedian in Vlaanderen vinden die daar niet heeft gespeeld, dat kán bijna niet”, benadrukt hij. “Iemand die zich zo noemt en niet in The Joker heeft gespeeld, zou ik heel raar vinden. Als comedian begin je met open mics en dan passeer je daar sowieso. Er zijn maar tien open mics in Vlaanderen.”

realiteit van een comedian

“Ik vraag me af of die bestaat”, antwoordt Posson als we vragen naar de Antwerpse comedy community. “Er is wel een scene, maar die bestaat gewoon uit Antwerpenaren die aan comedy doen, bekend en minder bekend. De bindende factor tussen comedians is het jaar waarin ze begonnen zijn, dan volgen ze hetzelfde traject; ze gaan naar dezelfde open mics en gaan na een paar jaar ook op dezelfde manier stappen zetten.”

Als we vragen wie hem inspireerde om te beginnen met comedy komt hij met een verrassend antwoord. “Mijn inspiratie ligt bij Amerikaanse stand-up comedians als Dave Chapelle, Louis C.K. en Chris Rock.” Hij bekeek hun shows op het wereldwijde web. “De Belgische scene kende ik eigenlijk helemaal niet voordat ik begon”, geeft hij toe.

Ga op café, zuip jezelf te pletter en bovenal: maak fouten.

Het blijft lastig om naam te maken als comedian. “Niemand kent mij”, geeft hij aan, “er zijn nog altijd veel goede comedians die niet heel bekend zijn.” Zelf heeft hij zijn job als ambtenaar een jaar geleden opgezegd en stort zich sindsdien op zijn comedywerk, waarmee hij zich erg amuseert. Als zelfstandige voert hij schrijfopdrachten uit, doet hij redactiewerk voor tv-programma’s, is hij aanwezig bij brainstormsessies en natuurlijk schrijft hij ook grappen. Momenteel kan hij daar goed van leven. “Van optreden alleen kunnen er maar zeer weinig leven. Het duurt ook wel even voordat je die status hebt bereikt.”

Zelf stond Posson in de finale van de Humo's Comedy Cup, samen met Sander VDV en Amelie Albrecht, de uiteindelijke winnares. “Amelie is de eerste vrouw die die prijs won. Dat heeft veel media-aandacht gekregen en daardoor is zij bekender. Ik moet zeggen, ze is zeer funny en heeft een unieke stijl die je niet vaak ziet. Je zou haar de vrouwelijke Geubels kunnen noemen.” Momenteel tourt het drietal finalisten door heel Vlaanderen, tijdens hun rondgang bezoeken ze verschillende culturele centra. 

zielloze mens in een kostuum

Eens we door onze vragen heen zijn, vragen we Posson of hij nog iets kwijt wil. Hij komt met advies voor studenten. “Kies je richting op basis van wat je triggert en waar je in geïnteresseerd bent. Als je je richting kiest omdat je denkt dat er veel werk in zit, ga dan handelsingenieur doen en ga vervolgens bij Deloitte werken. Daar is gegarandeerd werk, met een dikke bak onder je gat, maar je moet wel shitwerk doen. Een vreselijke zielloze mens in een kostuum word je dan. Doe dat niet.”

Vervolgens wordt de filosoof in hem wakker. “Je leert meer aan de toog van een café dan in de aula”, spreekt een ervaringsdeskundige. “Ik heb echt amper in de les gezeten op vijf jaar tijd, maar heb niet het gevoel dat ik veel heb gemist. Prima als je veel naar de les gaat, maar ga vooral veel op café. Je hoeft niet per se bij een studentenclub, maar zorg ervoor dat je buiten komt. Alles is beter dan jezelf op je kot te entertainen. Ga dus op café, zuip jezelf te pletter en bovenal: maak fouten. Ga met de verkeerde mensen een relatie aan en heb daar vervolgens spijt van.”

onzekerheid

Posson zelf koos ervoor zijn passie te volgen. “De keuze voor geld en zekerheid is een totaal verkeerde. Kies juist voor onzekerheid en kijk wat er dan gebeurt. En mocht het niet lukken: ze zoeken altijd mensen bij de Brico. Je kunt altijd, op ieder moment, voor zekerheid kiezen, maar je kunt op heel weinig momenten voor onzekerheid kiezen. Door dat te doen, groei je als persoon.”

Jasper Posson tourt momenteel met Amelie Albrecht en Sander VDV door heel Vlaanderen. Het laatste optreden van hun tour vindt plaats op 18 mei 2019 in Deurne.

vlot met velo 

Het begon allemaal met de stadsfietsjes van Velo. Elke student kent ze wel, die kleine rode fietsjes die je verspreid over de hele stad vindt. Erg gemakkelijk, zolang er een fietsstation in de buurt is en er wel degelijk Velo’s zijn. Voor 49 euro heb je een jaarabonnement (voor 4 euro heb je een dagpas, voor 10 euro een weekpas). Studenten krijgen geen speciale prijs, maar het is best voordelig vergeleken met de andere opties. Daarnaast moet je ook op je tijd letten. Wanneer je langer dan een half uur fietst, komt er een surplus bovenop. Nog een nadeel zijn de wachtlijsten. Om de efficiëntie van hun fietsen te verzekeren, had de stad Antwerpen een wachtlijstsysteem ingevoerd: je moest wachten op je abonnement tot er nieuwe plaatsen vrijkwamen. Tegenwoordig zijn de wachtlijsten gelukkig niet meer zo lang en krijg je vaak vrijwel meteen je abonnement. 

Een Velo is dus vooral handig wanneer je vlot korte afstanden wilt doen, tussen plekken waar fietsstations aanwezig zijn. Daarbij draag je ook je steentje bij aan je ecologische voetafdruk en struikelen de mensen niet over je fiets, aangezien je deze op een vaste plek moet terugzetten. 

classy met cloudbike

Omdat er voor Velo enorm lange wachtlijsten waren, startten Jim Briels en Max Machtelinckx in samenwerking met de BMW-garage Jorssen hun eigen fietsendeelsysteem. Je hebt ze wellicht al gezien in de stad, die mooie lichtblauwe fietsen. Klassevoller, comfortabeler en makkelijker te huren, want alles gebeurt via je smartphone. Dat comfort heeft wel een prijskaartje. Bij Cloudbike heb je geen jaarabonnement, maar een driemaandelijks abonnement aan 20 euro (op een jaar tijd kost dit je dus 80 euro). Dat is bijna het dubbele van Velo op jaarbasis. Claim je de fiets langer dan 40 minuten, dan betaal je 5 cent per minuut bovenop je abonnement. Je fiets parkeren kan je enkel in de begrensde zones die je te zien krijgt via de app. Gelukkig zijn er wel een 50-tal van die drop zones binnen en rond Antwerpen en kan je je fiets meestal makkelijk kwijt.

slim met swapfiets

Maar er is meer! In Antwerpen vind je vandaag ook overal fietsen met een blauwe voorband. Dit zijn Swapfietsen. Waar Cloudbike en Velo gebruikmaken van een deelsysteem, gaat Swapfiets voor een leasingprogramma. Wanneer je de fiets huurt, is deze ook echt de jouwe zolang je ervoor betaalt. Handig wanneer je bijvoorbeeld op kot zit, maar je eigen fiets van thuis niet tot in Antwerpen krijgt. Nog een bonus is het feit dat ze een studententarief aanbieden; voor 15 euro per maand is deze fiets van jou. Gaat je fiets stuk, dan wordt hij gratis gerepareerd of vervangen (lees: geswapt) door iemand van het Swapteam, en je bent bovendien ook verzekerd tegen diefstal. Klinkt allemaal heel mooi, de vraag is alleen of je 15 euro per maand wilt spenderen aan een fiets. 

snel met scooty

Moet het allemaal iets gezwinder gaan voor jou, of leg je een langere afstand af, dan is Scooty misschien iets voor jou. Zowel in Antwerpen als in Brussel vind je deze elektrische deelscooters waarmee je op een groene en snelle manier de stad kunt doorkruisen. Je betaalt eenmalig 2,99 euro registratiekosten en daarna 25 cent per gereden minuut (en 5 cent per minuut dat je pauzeert). Bovendien krijg je bij je registratie 20 minuten gratis rijtijd om de scooters uit te testen. Momenteel is er jammer genoeg geen studententarief, maar er zouden binnenkort wel abonnementen volgen. De scooters zijn volledig elektrisch en dragen dus bij aan het verminderen van de uitstoot. 

Toch zijn er aan dit systeem ook enkele nadelen verbonden. Zo moet je minstens 18 jaar oud, in het bezit van een rijbewijs B én een kredietkaart zijn (iets wat niet elke student op zak heeft). Je kan je scooter ook niet zomaar overal neerzetten. Net als bij Cloudbike mag je je rit enkel beëindigen binnen een zogenaamde 'Business Area' die aangegeven staan in de applicatie. 

Heb je een rijbewijs maar ben je onervaren op een scooter, dan zorgt Scooty er wel voor dat je een gratis initiatie kan volgen zodat je veilig de weg op kan. In elke scooter zitten ook twee helmen zodat jij en je eventuele passagier beschermd zijn. 

behendig met bird

Snel zijn, maar geen rijbewijs? Misschien zijn de steps van het Amerikaanse Bird dan wel iets voor jou. Na Parijs, Brussel en Wenen was Antwerpen de vierde Europese stad waar Bird neerstreek. Deze elektrische steps maken het makkelijk om je behendig door de stad te bewegen zonder dat je daarvoor een rijbewijs of enige fysieke energie nodig hebt. Om een ritje te starten betaal je 1 euro en daarbovenop betaal je 15 cent per minuut dat je de step gebruikt. Je kan de steps wel enkel tussen 4 uur ‘s morgens en 22 uur ‘s avonds gebruiken. ‘s Nachts worden ze van de straat gehaald om ze op te laden. 

Met een elektrische step ga je ook snel vooruit, maar liefst 18 kilometer per uur. Daarom is het aangeraden om een helm mee te brengen, wat niet zo handig is wanneer je onverwacht een Bird nodig hebt. 

prettig met poppy

Ten slotte zijn er sinds 2017 ook deelwagens te vinden in het Antwerpse, onder de naam Poppy. De flashy Audi’s en Volkswagens zijn opmerkelijk aanwezig in en rond de stad en vormen een goede manier om jezelf comfortabel te verplaatsen binnen en buiten Antwerpen. Qua kost is het erg duidelijk: je betaalt 33 cent per minuut, tenzij je meer meer dan 200 kilometer aflegt, dan komt er een extra kost van 25 cent per minuut bij. Prijzig, maar je krijgt er ook wat voor terug: een elektrische of op CNG-rijdende (compressed natural gas) auto met ruime koffer en het comfort van een nieuwe wagen. Tegenwoordig biedt Poppy ook scooters aan. Daarvoor betaal je, net als bij Scooty, 25 cent per minuut. 

Als student kan Poppy handig zijn wanneer je je in groep verplaatst, een langere afstand moet afleggen of iets zwaars moet verplaatsen, wat moeilijker is met de andere opties. Maar hoe studentvriendelijk is Poppy? Je hebt uiteraard een rijbewijs nodig, dat is logisch. Ook heb je een kredietkaart nodig (prepaid wordt niet aanvaard), wat het net dat tikkeltje minder studentikoos maakt. Ook is er (voorlopig) geen studententarief, wat het aantrekkelijker zou kunnen maken voor de studenten.

groen, groener, groenst?

Al die groene oplossingen zijn natuurlijk een geweldige vooruitgang voor de stad en dragen allemaal op hun eigen manier bij aan een kleinere CO₂ uitstoot. Toch kan je je ook wel enkele vragen stellen bij de overvloed aan opties. Wordt het niet te veel? Met al die fietsen, steps en scooters zie je op sommige plekken het voetpad niet meer, wat het alleen maar moeilijk en gevaarlijk maakt voor gewone voetgangers. Daarbij kan je je ook afvragen hoe ecologisch ze allemaal echt zijn. Zo rijden er bijvoorbeeld dagelijks verschillende wagens rond om ervoor te zorgen dat de fietsjes onderhouden worden en moet er ook een auto gebruikt worden wanneer de 'swapper' je kapotte swapfiets komt ophalen. Daarbij is het vervangen van je fiets door een elektrische scooter ook niet bepaald ecologisch, want je verbruikt nog steeds elektriciteit.

Dat de sharing economy in de lift zit, is een feit. We zien het in alle markten: van Netflix over Apple Music tot het delen van fietsen en auto's. Men gaat uit van een utopie waarin we zelf geen vervoersmiddelen meer zullen bezitten, maar deze zullen delen met de hele samenleving, om zo naar een groenere toekomst te werken. Je kan je afvragen hoe haalbaar dit idee is, en of mensen écht bereid zullen zijn om hun gewoontes zomaar te veranderen. Toch zijn deze mogelijkheden een stap in de goede richting en een reden te meer om de auto wat vaker thuis te laten en te kiezen voor een groener alternatief. 

Ooit buitengekomen vlak nadat het geregend heeft? Niet in de stad, maar bijvoorbeeld ergens in de Ardennen? Op z’n minst ergens waar de grond nog niet bedekt is door lagen beton, maar waar de oorspronkelijke aarde nog bovenaan ligt. Weet je nog hoe dat was? De natte ondergrond, de plasjes, de druppels die van de bladeren rolden. Herinner je je die geur? De geur van regen op droge grond. Die hemelse odeur.

Als je weet wat ik hiermee bedoel, heb je ooit al petrichor geroken. Het is de geur die ontstaat nadat regen op droge aarde valt, het best te ruiken vlak na het regenen zelf, in de naweeën van de storm. Mensen houden van nature van deze geur omdat onze voorouders nog zo afhankelijk waren van het goddelijke water uit de lucht.

Het begrip is samengesteld uit twee Oudgriekse woorden, namelijk van πέτρα (petra) wat ‘steen’ betekent en ἰχώρ (ichor). Ichor verwijst in de Griekse mythologie naar de gouden vloeistof die als het bloed van de goden dient. Isabel Joy Bear en Roderick G. Thomas bedachten deze term toen ze hem met plezier gebruikten in een artikel voor het magazine Nature. Ze beschreven het fenomeen als petrichormoleculen die in de grond verborgen zijn en pas ontsnappen door de regen. Deze verbinding wordt ‘geosmine’ genoemd en heeft een bijzonder lage geurdrempel.

Geosmine, de stof die dus verantwoordelijk is voor petrichor, is qua reuk haast een afrodisiacum voor ons. Mensen zijn ontzettend gevoelig voor deze geur, meer zelfs dan de meeste diersoorten. Het wekt iets primitiefs en dierlijks in ons op: een gevoel uit lang vervlogen tijden, vele regens geleden. Toen de regen nog een voorbode van voorspoed was en niet enkel brenger van frustraties.

Kom eens buiten op een regenachtige dag. Maak lange tochten over lange paden die lang droog hebben gestaan voor het regende. Ruik de petrichor in de lucht en laat dat instinctief gevoel naar boven komen. Weg van de stad, weg van de smog, weg van de ongezonde lucht. Alleen nog maar petrichor. De goddelijke geur na regen op droge grond. Adem in, adem uit.

Dag professor! U heeft een serieus oeuvre. Hoe blaast u stoom af in uw vrije tijd?

Dat doe ik vrij letterlijk, ik speel namelijk jazz op blaasinstrumenten: saxofoon en klarinet. Daarnaast beoefen ik ook piano en zing ik. Twee keer per week ga ik naar de muziekschool in Lier. Een keer per week speel ik in een bandje. Gewoonlijk vervoeg ik me zondagochtend bij de fanfare van Boechout, een vrolijke bende met vooral salsa- en balkanmuziek.

Bij geneeskunde kan ik niet anders dan aan het ingangsexamen denken. Was dat voor u een struikelblok?

Er was toen nog geen ingangsexamen voor geneeskunde! Voor mijn ingangsexamen als ingenieur was ik er wel van de eerste keer door, dus daar ben ik niet over gestruikeld.

Wat voor student was u zelf?

Ik was absoluut niet iemand die op zijn achttiende wist wat hij wou doen, au contraire. Eigenlijk was het mijn droom om pure wiskunde te kunnen combineren met filosofie. Mijn ouders raadden me dat heel hard af, omdat ik 'daar nooit mijn boterham mee ging verdienen'. Toen ben ik te braaf geweest en ben ik als compromis voor ingenieur gaan studeren. Dat was absoluut geen succes, na één jaar ben ik met geneeskunde begonnen. Toen wist ik ook nog niet goed wat ik wilde doen. En met geneeskunde kan je nog later – véél later – kiezen. 

Wat was voor u de trigger om aan onderzoek te beginnen doen?

Ik heb pas laat in mijn carrière gedoctoreerd, in 2006, maar ik was altijd al nieuwsgierig. Al vroeg in mijn klinische loopbaan heb ik trainingen gegeven over verslavingen en heb ik enkele boeken gepubliceerd. Mijn belangrijkste drijfveer was dat er héél weinig op academisch niveau over verslaving werd nagedacht en gehandeld. Ik zocht naar proffen die daarmee bezig waren, maar die waren er niet in Vlaanderen. De volgende stap was om erop te promoveren. Een van mijn missies is dat die belangrijke en gemarginaliseerde problematiek meer academische aandacht krijgt. Ondertussen is er wel meer belangstelling, maar Vlaanderen hinkt toch achterop.

Hoe start u uw dag?

Mijn ochtendritueel is dat ik – een beetje gedwongen door mijn vrouw – met de twee honden ga wandelen. De jongste is een Irish Terriër en de oudste lijkt daar erg op, maar die hebben we geadopteerd uit een asiel. Daarna ontbijt. Als er tijd voor is, lees ik een krant en dan check ik systematisch mijn mails. Ik woon op zeven minuten van mijn werk, en dan loopt dat zo door tot een uur of tien 's avonds.

Uw vakgebied is verslaving. Verandert dat de manier waarop u omgaat met alcohol?

Ja, dat remt me wel. Graag drink ik een glaasje goede wijn, maar ik ben wat alerter, net omdat ik alle mogelijke nadelen ken.

Is er een bepaald drankje waar u zeker geen nee tegen zou zeggen?

Ik zeg tegen veel ja. Ik probeer dat met mate te doen, net omdat er zoveel lekkere dingen zijn. Goed eten en goed drinken met mate... ik zit niet in het kamp van de geheelonthouders. Maar tegelijkertijd moet je je wel bewust zijn van wat 'met mate' inhoudt.

Stel dat u één iemand kan uitnodigen om bij u te komen eten – levend, dood, beroemd, maakt niet uit. Wie schuift er bij u aan tafel?

Daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht. Ik denk dat het wel iemand zou zijn uit de muziekwereld, of iemand die twee- tot drieduizend jaar geleden leefde. Dat fascineert mij enorm: hoe hebben mensen vroeger geleefd? Ik zou dat ongelofelijk interessant vinden om met zo iemand ne klap te doen.

Wat is een belachelijke guilty pleasure van u?

Belachelijke dingen? Ik heb nogal wat "onvolkomenheden" en doe heel veel belachelijke, onnozele dingen. Ik shop graag: elke dag ga ik naar de Delhaize, da's bijna pathologisch! Maar ik kook dan ook wel elke dag. Ik zit graag voor de tv leeg te lopen. Ik kijk meer tv dan nodig is op de weinige momenten dat ik kan. Dan kijk ik heel regressieve dingen. Talkshows, rampenfilms, waarop ik denk: my God, wat zit ik hier nu te doen? En ik hoor graag slijmliedjes, met een heel romantische melodie. Een beetje tegenstrijdig wellicht, want ik speel zelf jazz. Ik kan zeer ontroerd raken door Charles Aznavour, bijvoorbeeld. Enfin, een vat vol guilty pleasures.

Om af te sluiten: welke saus moet er bij uw frietjes?

Als de kids nog eens thuiskomen en er worden frieten gehaald, zijn daar altijd bitterballen en kaaskroketten bij. En dan vraag ik stiekem om pickles mee te nemen.

"In Antwerp we speak diamond" en dat al sinds 1447. Hier passeert jaarlijks 80 procent van de ruwe en de helft van de geslepen diamanten; de bijnaam 'diamantstad' is dus niet gestolen. Maar diamonds are not forever. Ze groeien niet aan de bomen en de aarde herbergt maar een beperkte hoeveelheid. Wat als de voorraad uitgeput raakt? 

Los van synthetische alternatieven, hebben wetenschappers ontdekt dat hoewel aardse diamanten zeldzaam zijn, buitenaardse dat niet zijn. In het universum zweven ontelbare nanodiamanten en ook meteorieten die neervallen op aarde en soms diamanten bevatten. Wetenschappers voorspellen ook dat er buiten ons zonnestelsel planeten bestaan die volledig uit deze edelsteen opgebouwd zijn. Maar ook planeten in ons eigen zonnestelsel bevatten diamanten. Zo toonden wetenschappers aan de hand van experimenten aan dat er zich op Saturnus, Jupiter, Uranus en Neptunus een vreemd natuurverschijnsel voordoet: het regent er diamanten. 

Op Saturnus en Jupiter start diamantvorming als bliksem methaan in koolstof verandert. Die koolstof valt naar beneden en door toenemende druk ontstaat eerst grafiet en later diamant. De diamanten blijven vallen tot de druk en temperatuur zo hoog zijn dat de edelstenen vloeibaar worden. Ook op deze planeten zijn diamanten dus niet forever. Neptunus en Uranus zijn veel kouder en bestaan uit vaste kernen omringd door dikke lagen ijs vol waterstof en koolstof. De diamanten worden gevormd wanneer deze stoffen diep onder de oppervlakte met extreme druk te maken krijgen. Ze zinken en blijven groeien tot ze op de vaste kern van de planeet botsen en ophopen tot heuse diamantbergen.

Die bergen ontginnen lijkt sciencefiction, maar steeds meer overheden maken van mijnen in de ruimte een prioriteit. In 2015 kregen Amerikaanse burgers de toestemming om buitenaardse grondstoffen te bezitten. In 2017 stelde Luxemburg de eerste wetten op over ruimte-ontginning en begin maart 2019 startte Rusland hierover gesprekken met Luxemburg. Buitenaardse diamantmijnen zijn minder futuristisch dan gedacht, maar of de aardbewoners zich het motto 'un pour tous et tous pour un' zullen toe-eigenen of eerder het individualistische 'ieder voor zich', valt nog af te wachten. Wordt ontginning in de ruimte de nieuwe gold rush en kopen we binnenkort diamanten van Uranus? Als het aan mij ligt, laten we die diamanten waar ze zijn, maar diamantenregen? Die wil ik wel eens met eigen ogen zien!