Hoe kwam je op het idee te gaan boogschieten?

Jef Van Steenbergen Het is me met de paplepel ingegeven. Mijn vader baatte vroeger een wapenwinkel uit en mijn grootvader was een fervent jager. De schietsport zit ons in het bloed. Ik ben er als het ware ingerold.

In enkele woorden, wat is boogschieten?

Van Steenbergen Er bestaan verschillende disciplines die zowel indoor als outdoor beoefend worden. Bij het outdoor schieten op doel moet je trachten een pijl van op 70 meter afstand in een roos te mikken, die ongeveer de grootte heeft van een cd. Er wordt met twee types bogen geschoten, de ‘compound’ en de ‘recurve’ of klassieke boog. Deze laatste is de enige die gebruikt wordt op de Olympische Spelen.

Topsport

Dankzij het statuut van topsporter kan je de sport met je studies combineren, valt dat mee?

Van Steenbergen Over het statuut zelf ben ik zeer tevreden. De aangeboden mogelijkheden zijn erg ruim en er is een goede begeleiding vanuit de universiteit. Tevens kunnen in overleg met de professoren examens verschoven worden zonder dat andere studenten daarbij benadeeld worden.

Toch lijkt het me een veeleisende keuze.

Van Steenbergen Het is inderdaad een zeer zware combinatie. De sport kost me punten. Om op olympisch niveau te trainen dien je een 600-tal pijlen per week te schieten. Alleen dat neemt al een 9-tal uren in beslag. Reken daar de fysieke oefeningen en verplaatsingen bij en je komt al gauw aan 30 uren sport per week.

Je hebt toch nog enige vrije tijd?

Van Steenbergen Niet veel alleszins. Twee weekends per maand neem ik deel aan wedstrijden en mijn studies op zich vergen een hoop werk. Desalniettemin heb ik nood aan een andere uitlaatklep dan de sport.

De Spelen

Je neemt deel aan het EK en kan zo een ticket versieren voor de Olympische Spelen in Athene. Hoe schat je je kansen in?

Van Steenbergen Voor de Olympische Spelen worden 64 schutters geselecteerd, waarvan er 30 een reële winstkans hebben. Het zal dus zeker geen gemakkelijke opdracht worden.

Is de spanning in de aanloop naar de Spelen voelbaar in de wereld van het boogschieten?

Van Steenbergen De huidige situatie is verre van optimaal. Dit heeft echter verschillende redenen. De prestatie-eis is zeer hoog. Er wordt koortsachtig gestreefd naar medailles en daarbij vergeet men steeds vaker waar het in de sport eigenlijk om draait. Ik zou niet meer spreken van een echte olympische gedachte. De Olympische Spelen worden te vaak als lokmiddel gebruikt. Als sportmens dien je binnen de lijnen te lopen, anders geraak je er niet. Wanneer je echter mensen behandelt als ezels gaan ze zich ook zo gedragen. Dit is natuurlijk mijn mening, ik voel het alleszins zo aan.

Stiefmoederlijk

Heeft België reële medaillekansen op de komende Spelen?

Van Steenbergen In België zijn er enkele topspelers, gevolgd door een grote groep liefhebbers. Op weg naar de top worden echter vele schutters stiefmoederlijk behandeld. Het BOIC selecteert veelbelovende sporters, die worden belast met zeer zware trainingsschema’s. Je kent het spreekwoord “alles voor de sport”. Maar soms gaat het echt te ver. Velen beginnen totaal afgezonderd te leven, focussen zich enkel op hun prestaties en verliezen zo het contact met hun omgeving. Ze worden opgehemeld in hun streven naar de top. Wanneer dan blijkt dat ze toch dat tikkeltje te min zijn, blijft er vaak alleen een grote leegte achter. Dit kan niet lang meer blijven duren.

Het gaat dus duidelijk de verkeerde kant op met de Belgische schietsport?

Van Steenbergen Zo scherp zou ik het niet stellen. Er moet uiteraard een solide organisatie zijn en strenge regels zijn dan vaak onontbeerlijk. Het is en blijft tenslotte voor een deel ‘business’. Maar daarbij wordt een belangrijk deel al te vaak uit het oog verloren. De geest van de sport is stilaan maar zeker aan het verdwijnen. Dat wordt dan ook cash betaald in prestatieverlies.

Wanneer je mensen behandelt als ezels, gaan ze zich ook zo gedragen.

Is er volgens jou een oplossing voor deze penibele situatie?

Van Steenbergen Volgens mij is het beter een solide basis van gemotiveerde sporters uit te bouwen dan enkele opkomende talenten de hemel in te prijzen en daarbij de overgrote meerderheid van de schutters in de vergeetput te stoppen. Teveel mensen worden op dit ogenblik stiefmoederlijk behandeld met als gevolg dat de doorstroming naar de top niet meer verzekerd is. Misschien levert deze manier van werken niet direct resultaat, maar op langere termijn zal het volgens mij minstens evenveel medailles opleveren.

De kick

Heb je een speciale band met de sport? Geeft het je nog steeds een kick een wedstrijd te winnen?

Van Steenbergen Uiteraard. Voor mij is het boogschieten een soort meditatie. Perfecte harmonie van lichaam, geest en boog zijn nodig voor het perfecte schot. Je laat de pijl los en je weet op dat ogenblik dat het een voltreffer is. Toch blijf je hem volgen door je vizier. Gedurende de vlucht staat de tijd stil, tot de pijl in het doelwit ploft. 10 punten. Het is natuurlijk geen exacte wetenschap. Je dient je volledig over te geven, jezelf volledig te concentreren.

Krijg je veel erkenning van je supporters?

Van Steenbergen Het boogschieten is in België zeer miskend. Er wordt zo goed als geen media-aandacht aan geschonken. Ik apprecieer de weinige waardering enorm, bewondering voor je prestaties is immers zeer aangenaam. Het blijft echter maar sport. Zelf heb ik veel meer bewondering voor de vele vrijwilligers die bijvoorbeeld met kerstavond maaltijden bereiden voor de daklozen.

Is het een kostelijke zaak om te beginnen boogschieten?

Van Steenbergen Je aansluiten bij een club kost ongeveer 50 euro. Je kan dan materiaal van de club gebruiken en kennismaken met de sport. Na een zestal maanden kan je dan zelf professioneel materiaal kopen. Een degelijke uitrusting, inclusief boog, kost je een 6 à 700 euro. Hiermee ben je wel een drietal jaren zoet. Voor topmateriaal betaal je zo’n 1500 euro.

Is het moeilijk om te leren schieten?

Van Steenbergen Alle begin is moeilijk, dat is in de schietsport niet anders. Teveel mensen zijn direct gefocust op prestaties en komen dan vaak van een kale reis thuis. De training verloopt in verschillende fasen. Je begint te schieten op korte afstand. Vervolgens ga je via de 25- naar de 70-meterroos. Om deze te beheersen zijn toch minimum drie jaar training vereist.

Welke trofeeën staan er reeds in je kast?

Van Steenbergen Bij de jeugd haalde ik 4 maal de Belgische titel. In 1998 en 1999 werd ik zowel in- als outdoorkampioen. In 1997 won ik het Europese junior-circuit. Bij de volwassenen werd ik 13de op het EK en 25ste op het WK. In 2003 eindigde ik als 4de indoor en 3de outdoorschutter. Dit jaar behaalde ik de 2de plaats op het Belgische indoorkampioenschap.

Je behaalde ook een wereldrecord?

Van Steenbergen Inderdaad, in februari 1999 behaalde ik tijdens de kwartfinales van het Belgisch kampioenschap op de 18-meterroos het maximum van de punten. Met elk van de 12 pijlen schoot ik 10 punten en behaalde zo een totaal van 120 punten. De maximumscore. Dit record kunnen ze me nooit meer afnemen. Dat is een van de hoogtepunten van mijn carrière.

Wat zijn je ambities en plannen voor de toekomst in de sportwereld?

Van Steenbergen Ik wil op Belgisch topniveau blijven presteren. Door mijn rechtenstudie heb ik echter niet de mogelijkheid me perfect voor te bereiden op de absolute topevenementen zoals de Olympische Spelen. Op het EK wil ik trachten bij de eerste 16 te eindigen en zo toch kwalificatie voor de Spelen af te dwingen.

Berlijn is in elk geval een multiculturele stad; op de U- en S-Bahnen hoor je dagelijks een dozijn verschillende talen. Duitse, Turkse en andere winkels concurreren tegen mekaar op. Imbissbuden vind je om de 5 meter af. Maar één cliché over de eetgewoonten van de (Berlijnse) Duitsers moet ik spijtig genoeg bevestigen: ze vreten worst op elk moment van de dag, waar ze op dat moment dan ook zijn. Persoonlijk vind ik de geur van vettige worst sowieso al niet aangenaam, maar als ik noodgedwongen om 8-9u ’s morgens voorbij zo’n kraam moet en dan ook nog eens een paar mensen zo’n gevaarte met veel goesting naar binnen zie werken, draait mijn maag om. Snel doorlopen is dan meestal de beste remedie.

Over het uitgaansleven valt niet te klagen: bij het minste beetje zon zetten alle horecauitbaters een deel van hun stoelen en tafels buiten op de stoep, wat voor een supergezellige sfeer zorgt. Ik kan enkel bevestigen: Life is beautiful! Berlin is bloody great en zeker het bezoeken waard! Schöne Grüße aus Berlin !

Everyone told me the same thing, that Antwerp is famous for its nightlife and party scene. So this was something I had to see for myself. Yes, it’s true. I’m here to tell you that Antwerp students can party like nobody’s business. My first Saturday night out started at some really fancy European lounge Hangar 26 or something along those lines. We went out around 11pm, which is pretty late by some US standards. After an hour or so there we went to Industria.

Then around 3am, way past my bedtime, I ended up at a bar called Nano. Finally the evening concluded with me coming home around 7am in the morning. Really drunk and smelling like an ashtray in a coffee house. Not bad for a first night. Pretty much every night since then it developed along the same lines. The travel guides did not lie, Antwerp was not only a breathtaking Flemish city during the day, but also a city busting at the seams with nightlife. I need to pay homage to the Belgian beers. I’m used to drinking water (i.e. American beers). Belgian beers on the other hand are a whole new level of alcoholic beverage. You can classify beers into two types, Belgian beers and non-Belgian beers. Anything that isn’t a Belgian beer should have its own label, like Heineken, that’s a good word for a bad beer. It is no wonder students in Antwerp are so good at partying; they have those awesome beers to help them.

So what about these party animal students? Outside of the bars and off the dance floor, they are some of the coolest kids I’ve ever met. They are friendly without being too overbearing. They are inquisitive without being too probing. The students, however, love to talk about US foreign policy and our beloved President. They can be overbearing and grilling sometimes about it, but thankfully they keep politics and friendship on different lines.

When I go back to the US, I am making it my personal mission to tell the rest of my country about this great city called Antwerp, full of nightlife and awesome fashion. Most Americans knows Flanders only as the last name of Homer Simpson’s ultra-religious neighbor, Ned Flanders. No longer, I am putting this great city on the map! Ik zal Antwerpen missen, zij heeft een plaats in mijn hart. Oost, west, Antwerpen best!

Wat is er beter voor de familiegeschiedenis dan een lenteschoonmaak? Oude schatten worden blootgelegd, verhalen opgegraven. Met het omwoelen van de leien in Antwerpen komen de oude Spaanse wallen uit de vroege 16de eeuw aan de oppervlakte. De stadsverteller grijpt zijn kans:

Om het gespuis buiten de muren beter te kunnen bekogelen waren er driehoekige uitstulpingen in de wallen, 'lunetten'. De vijver in het stadspark met zijn boomerangvorm is een overblijfsel van de uitstulping in de gracht rond zo’n lunet.

Maar wist u dat ook de Antwerpse ring en de Singel het spoor volgen van een stadswal, alsof men, om de oorspronkelijke functie van die wallen te eren, had besloten dat oversteken steeds een hachelijke onderneming zou blijven? In 1859 begon de bouw van de 15 kilometer lange Brialmontwal. De werken, uitgevoerd door 13000 arbeiders, zouden minstens zes jaar duren (hier spreken de stadsvertellers elkaar tegen) en er moest 13 miljoen kubieke kilometer grond worden verplaatst. Dat zijn vijf piramiden van Cheops.

Op vier kilometer van de wal kwam een gordel van acht forten, op één na nog staan ze er nog.

De Spaanse lunetten incarneerden in vesten, die net hetzelfde doel hadden. De vijver in het park Brilschans laat weer de vorm zien. Aan de andere kant van de ring, in het natuurgebied Wolvenberg, kan je een ruïne vinden die volgens sommige vertellers het enige restant vormt van de Brialmontwal.

Zo’n uitgebreide verdedigingsgordel duidt op de belangrijke militaire rol die men Antwerpen toedichtte in de 19de eeuw. De vijand kwam immers uit het nabije noorden. Door de snelle evolutie van het wapentuig was het bouwwerk echter in geen tijd verouderd. De bestormer met pek begieten was niet langer een efficiënte tactiek en tijdens WO I speelde de wal dan ook geen rol van betekenis. Maar die piramides, waar zijn die gebleven?
De eerlijke vinder kan op een beloning rekenen van de redactie van dwars.

Infopunt Leien, Amerikalei 166, 2000 Antwerpen, 0800 - 3 02 01

Realiseert u zich dat u goddeloze lucrativiteitsstudies aan het voltooien bent, of komt te voltooien. Of bent u gewoon van mening dat de tweede zittijd als een kruis ergonomisch onverantwoord op uw schouder weegt, dan kan u zich nog steeds bekeren tot de godsdienstwetenschappen of de godgeleerdheid. Ook u moet toch toegeven dat de titel van Master in Wereldgodsdiensten, interreligieuze dialoog en religiestudie cachet heeft. Als we er mogen van uitgaan dat de vragen uit de quiz ook die van het examen zouden kunnen zijn, dan zou de geestigste maand van het academiejaar zowaar de maand juni zijn.’Een gouden ring in de snuit van een varken, is als een mooie vrouw die geen verstand heeft.’ Als u weet of dit statement in de Bijbel voorkomt, dan zal u slagen met onderscheiding, als God het belieft. Ook andere vragen, die aan de toog evenmin zouden misstaan, komen aan bod. ‘Je vriend zegt: “Op dit moment lieg ik.” Is het waar wat hij zegt?’ Menig liter gezegende geestesrijke drank werd aan deze vraag reeds gewijd. Het studentikoze gedeelte aansnijdende, kan gewag worden gemaakt van een traditie waar geen ander aan kan tippen. Katechetica zult u dan ook met knowhow dopen.

Wilt u toch het hiernamaals in surfen, begin dan alvast op www.godsdienstwetenschappenstuderen.be.

Er zijn werelden en werelden. Er is onze wereld van veiligheid en bescherming, maar er is ook een groteske wereld met sinistere figuren. Rambo’s die met vuur de rijksgrenzen bewaken en koningen die een magische machine uitvinden. Hun onderdanen kunnen al het harde werk staken. Het volstaat al je bezittingen aan de machine te offeren om je leven lang beloond te worden met gouden regen. Westerse waarnemers hebben het over frauduleuze piramidesystemen in Albanië, maar die termen doen geen recht aan het sprookjesachtige van zo’n wereld. Is dit het nieuwe Europa?
Er zijn ook hallucinante werelden. Chris De Stoop schrijft over zijn tocht over de Adriatische Zee, een korte etappe van een menselijke smokkelroute. Om een motorboot van de Italiaanse kustwacht af te schudden wordt een kind overboord gegooid. In het volgende hoofdstuk leren we echter dat dat slechts een visioen was. Fictie geïnspireerd op realiteit, maar uit welke wereld? Is dit de nieuwe onderzoeksjournalistiek?

Zij kwamen uit het Oosten, Chris De Stoop, 2003, De Bezige Bij

Bij het begin van deze tweede paragraaf (omdat wit toch de kleur van de vrede is, heb ik voor de gelegenheid ook eens, als hoopvolle bakens, een aantal witregels op deze woordenzee geplaatst) zal u zich onderhand wel afvragen, hoe een radiodocumentaire van nog geen half uur mij zo kon verontrusten. Rustverstoorder van dienst was Lieven De Cauter, cultuurfilosoof (KUL) en initiatiefnemer van het Brussels Tribunal, een denktank die de drijfveren van Amerika in het Irakconflict onderzoekt. Tijdens dat onderzoek stootte De Cauter op het document ‘Rebuilding America’s Defenses’, een rapport uit 2000 van het Project for a new American Century, kortom PNAC. Die organisatie werd in 1997 door een aantal neo-conservatieven opgericht om de absolute hegemonie van Amerika voor de 21ste eeuw veilig te stellen, de opkomst van een concurrerende supermacht met alle middelen te voorkomen en al wie hun belangen bedreigt preventief om zeep te helpen. In plaats van de wereld wit te wassen van hun imperialistische oorlogsfantasieën, zoeken de machtsgeile geweldenaars hun heil in een moordend ensemble van nieuwe nucleaire en biologische wapens en geven hun zegen aan een opgefokt leger.

Drie van de ondertekenaars van het in 2000 verschenen rapport, Rumsfeld, Cheney en Wolfowitz, smeren vanuit de regering ook ijverig de domme lul van hun president in met een dogmatisch glijmiddel dat de brutale penetratie en zijn vernietigend gevolg moet vergemakkelijken. In het rapport stelden ze dat één van de kerntaken van het Amerikaanse leger “het voeren en op decisieve manier winnen van multipele, simultane oorlogen” moest zijn. En, lang voor negen elf, wezen ze op de noodzaak van de “substantiële aanwezigheid van Amerikaanse troepen in Irak, die het probleem van het regime van Saddam Hoessein overstijgt.” De stoute man was dus enkel een oliedicht alibi om oorlogje te kunnen gaan spelen.

Tenslotte, en ook hier doet de datum van de uitspraak mij met terugwerkende kracht walgen, betreurden ze het dat de hervorming van het Amerikaanse leger zo lang zou duren, tenzij er zich “één of andere katalyserende en catastrofale gebeurtenis, een nieuw Pearl Harbour” zou voordoen. Ik ben niet zeker waar ze precies op zaten te wachten, maar ik ben evenmin zeker of ik het wel wil horen.

Ook een aantal andere catastrofale gebeurtenissen, massamoorden in Madrid en een kop die ergens in Irak rolt, zouden dan wel eens in een walgelijk, al dan niet realistisch plaatje kunnen passen. Een catalyserende functie? De Spanjolen hebben toch maar eieren in plaats van bommen voor hun geld gekozen. En dat was een goede beslissing. De onthoofding had echter wel tot rechtstreeks gevolg dat Bush de publicatie van andere foto’s van plassende stars and stripes verbood. Wij doen niks verkeerd hoor. Maar werd die brave man niet voor het laatst in levende en volledige lijve in een Amerikaanse gevangenis in Irak gezien, en droeg hij bij zijn capitulatie niet de daar geijkte oranje plunje? Of dacht u dat de kleur van de voorpagina willekeurig gekozen was?

Net die machtsgeile en oorlogszuchtige regerende klootzakken – excuseer me het woordgebruik, maar in deze lijkt het mij wel te passen – proberen de rest van de wereld te overtuigen dat Amerika het Beloofde Land, een toppunt van vrede en democratie zo hoog als de Twin Towers, is. Ik betwijfel het. Als je er daarenboven nog bijpakt dat Bush, Cheney en Rice hun spaarcentjes niet eens naar één of ander gezichtsreddende liefdadigheidsorganisatie schieten, maar het regelrecht de olie- en wapenindustrie inpompen, en dat Wolfowitz, net als een hoop van die andere arme joden, de Likoed-partij van Sharon steunt, die Irak liever niet in zijn achtertuin had liggen, dan bevestigt dat alleen maar mijn oude geloof: dat oorlog niks maar dan ook niks met vrede te maken heeft. Waar zijn ze verduiveld mee bezig?

Enerzijds ben ik dan fier in een dwergstaatje te leven dat (af en toe) het onrecht in de wereld aanklaagt en zo ook die bende gevaren-voor-de-samenleving voor de rechter wilde slepen. Misschien is het maar beter dat we daarvan afgestapt zijn, want de Amerikaanse regering erkent het Internationaal Gerechtshof in Den Haag toch niet en de senaat heeft zelfs, hou u vast, de Hague Invasion Act geratificeerd, die stelt dat het Amerikaanse leger alle middelen mag inzetten om een landgenoot, mocht die veroordeeld worden, te komen ontzetten.

Anderzijds zit het mij een beetje niet helemaal recht dat de laatste pagina van dwars, jaargang 3 zo ernstig en somber moet zijn. Ik had gehoopt een vrolijker punt te kunnen zetten achter de stroom van woorden die een geëngageerde groep studenten een heel jaar lang samen gedicht heeft, onder de vaderlijke vleugels van haar inspirerende hoofdredacteur. Daarom zet ik er, vol vertrouwen, nog twee punten extra achter: hoopvolle uitkijkers naar een toekomst waarin vanaf oktober een verjongde ploeg zal klaarstaan om opnieuw het woord te nemen, een heel academiejaar lang, voor u...

Omdat de Oude Eburonen geloofden dat de aard van
het psychische samenvalt met de aard van het fysische,
en omdat ze dit anticartesianisme wilden belijden,
bouwden ze tempels zoals die op de foto. De zware
opgehangen mortier dient om de stof fijn te stampen tot
in zijn meest elementaire gedachten.
Eenmaal uitgedreven, verzamelen de
gedachten zich rond de lichtjes aan
de console – de erediensten hebben
immers plaats in stille, verduisterde
ruimtes – en kunnen dan de verleiding
niet weerstaan om binnen te dringen
in de monitors. Op het scherm
vormen ze kleine schaduwen, die
de hogepriesters kunnen lezen en
interpreteren.
Van heinde en ver komen
aanzienlijken om hun stof te laten lezen.
De mortier wordt dan ook per sessie gereserveerd.
Deze religieuze praktijk draagt in hoge mate bij tot de
glorie van onze stam.

Gebouw X, CMI, groep Elektronenmicroscopie

Als student groeit het geld niet op je rug. Of eigenlijk wel. *** Enkele slimme jongens met ervaring in gratis geld bedachten een speciale cursus munt slaan uit je lijf. De New Canoe University maakt internationale furore met deze online cursussen. Naast het klassieke bloedgeven worden ook sperma of eicellen, je lever, haar, nieren en beendermerg grondig economisch bekeken. Volgens de reclameslogans begeleidt de universiteit beginnende jongerenbedrijven, al is de vraag hoe je met je lichaamssappen een heel bedrijf opzet. *** Jongeren mogen in Amerika trouwens niet drinken voor ze 21 zijn, wat dan weer leidt tot exuberante bierfestijnen op die verjaardag. Om zulke orgieën te voorkomen wil de 20-jarige Jennifer Wiley met een radio show, Beer Radio, de overheid overtuigen om jongeren bier te laten drinken samen met hun ouders. *** Jonge Yankees zullen zo bier leren kennen als een deel van de maaltijd, een schril contrast met het huidige dronken imago. Omdat haar gouverneur haar smeekbedes niet beantwoordt blijft de ijverige studente doorgaan met haar zender op www.beerradio.com. *** Als je echter denkt dat je alleen als deftige student carrière kan maken heb je het fout: Tony Blair sliep zijn eerste nacht in Londen op een bank in het park. *** Eigenlijk kwam de Britse premier naar de stad om rockster te worden met zijn groep “The Ugly Rumours”. Dat het niet zo gelopen is, weet iedereen; dat de man als rechtenstudent in Oxford met lange haren in brede T-shirts rondliep is minder bekend. Misschien moeten onze rechtenstudenten hun Scapa polo’s maar eens inwisselen. *** Op de Tulane University zaten lijken in de kast, zoveel zelfs dat die verkocht werden aan andere academische instellingen. Althans dat was de bedoeling, het bedrijf dat voor de verkoop in stond had een beter bod van het leger gekregen. *** Die konden wel 150 proefpersonen voor een nieuw beschermend schoeisel tegen landmijnen gebruiken. Nadat die opgeblazen lichamen aan het licht kwamen werd nog enkele arrestaties aan de University of California wegens handel in gestolen lichaamsdelen bij het Willed Bodyprogramma. *** Op Harvard gaat het er rooskleuriger aan toe. Daar heeft de academische overheid haar fiat gegeven voor een nieuw studentenblad, genaamd “H-Bomb”. Omdat het volgens een commissie gaat om het recht op vrije meningsuiting mogen 2 studentes doorgaan met hun blad gevuld met seksadvies, erotisch getinte verhalen en als klap op de vuurpijl foto’s van naakt poserende studenten en studentes. *** De raadsleden kunnen zelfs subsidies goedkeuren om hun studentikoos naakt in de toekomst veilig te stellen. Studentes geïnteresseerd in gelijkaardige initiatieven op onze universiteit mogen onderstaande altijd mailen.

Een rector is zoiets als een voorzitter en voorzitters vind je onder andere terug bij grote voetbalclubs. Een voorbeeld van zo’n grote voetbalclub is Real Madrid en hun voorzitter heet dan weer Florentino Perez. De man is naast 56 lentes jong, eigenaar van een grote bouwfirma en een ietwat vlezig gezicht, elegant verstopt achter een bril met modieus montuur, ook verkozen door iets meer dan dertigduizend socio’s. Ze vertrouwden erop dat hij hen de Champions League zou brengen en dat deed hij intussen, twee keer zelfs.

In Spaanse topclubs hangt het beleid blijkbaar rechtstreeks af van de supporters, en dat in steeds sterkere mate. In universiteiten schijnt de omgekeerde beweging aan de gang. Studenten krijgen vermoedelijk een prominente plaats in de eetwarencommissie die waakt over de kwaliteit en variëteit van het aangebodene in onze resto’s, maar hebben nauwelijks inspraak in de besluitvorming omtrent de nieuwe prijzen. Deel uitmaken van het kiezerscorps dat de grote baas vierjaarlijks naar zijn dankspeech loodst, is enkel weggelegd voor een minimaal aantal gelukkigen en in Leuven schijnt ook dat kleine recht nu dus tot het verleden te behoren.

LOKO roept op tot actie en verzet, dwars schaart zich achter dat initiatief en roept gelijk op tot waakzaamheid. Dat Rector Van Loon maar een kleine vis is in vergelijking met de reus die Leuven regeert, hoeft niet te beletten dat de studenten ook hier hun greep op de universiteit kunnen verliezen, en dat mogen we niet accepteren. In Madrid wuiven ze dan met witte zakdoekjes, misschien is een cursus Basisrecht een valabel alternatief.