Elvis of Little Richard?

Jim Jones  Moet ik kiezen? Vandaag Little Richard. Morgen Elvis.

Gisterenavond stonden jullie in de Beursschouwburg in Brussel. Goede show?

Jones  Euhm. Wij vonden van niet. De organisatie achter het optreden was niet zo strak. Tijdens ons concert had ik continu gitaarproblemen. Wat nog nooit eerder voorgevallen was. Ik kreeg schokken van de microfoon. Toen we de vandaag vertrokken naar Antwerpen brak de autosleutel af in het slot. Het ongeluk is van de baan geveegd.

‘The Jim Jones Revue’, het eerste album was een keiharde vuistslag in het aangezicht. ‘Burning Your House Down’ een stomp in de maag. ‘The Savage Heart’, de nieuwe langspeler, is een ander beest. Minder sonische explosie, meer verdoken agressie. Hoe kom je tot die evolutie?

Jones  Tijdens de opnames van de eerste plaat hadden we nooit verwacht dat we enig succes zouden oogsten. We speelden in kleine studio’s en traden heel veel op. Een vriend van me had enkele oude microfoons, prehistorisch opnamemateriaal en een kleine repetitieruimte. Twee dagen hebben we ons volledig geïsoleerd van de buitenwereld om iets op te nemen. Daarna nam ik de opnames mee naar huis om te mixen. Het moest In-your-face en agressief klinken. Een gewelddadig statement, geen middelmatig gelul. Toen we het uiteindelijke resultaat te horen kregen dachten we: “Dit is erover. Niemand gaat hier naar willen luisteren.” Totdat we de volgende week de radio aanzette, onze naam hoorde en een nummer van ons debuutalbum gespeeld werd. De BBC belde ons om te zeggen dat het dit was wat het publiek nodig had. Niemand speelde wat The Jim Jones Revue speelde. We waren een anomalie. Waarschijnlijk zijn we dat nog steeds.

Vervolgens kwam de eerste doorbraak met ‘Burning Your House Down’.

Jones  Zo zou je het kunnen stellen. We hadden een luidruchtige debuutplaat opgenomen. Gaan we verder op ons elan of slaan we een andere richting in? Wie wilt ons volgende project onder zijn vleugels nemen? Vooreerst dachten we aan Jon Spencer (frontman van o.a. Jon Spencer Blues Explosion, nvdr.) maar hij zat in New York, wij in Londen. Gelukkig kwamen we dan uit bij Jim Sclavunos van Nick Cave and the Bad Seeds. Jim heeft ons geweldig geholpen. Hij was de geknipte man om ons geluid de 21ste eeuw in te sturen. “Temper het volume maar verlies de agressie niet," zei hij. Het resultaat was verbluffend. Dus waarom een andere producer erbij halen? Kunnen we onze grenzen nog uitbreiden? Hebben we nog ammunitie op zak? Na het succes van ‘Burning Your House Down’ doken we onmiddellijk weer terug in de studio samen met Jim. Een van de grootste inspiratiebronnen voor het nieuwe album was dancehall muziek. De groove die daar inzit is best wel agressief. Een intensiteit waardoor iedereen begint te dansen, zowel als te headbangen.

Hey-Jim-Hey-Jim

Daarenboven hebben jullie erg genoten van het Jools Holland-effect. Twee jaar geleden brak The Jim Jones Revue de tent daar af.

Jones  Dat was een geweldige ervaring. We zaten in de Green Room na onze show toen plots een of andere kerel met een fles champagne binnenliep. “Dit is van Cee Lo Green. Hij was in de wolken. Hij wilt jullie bedanken dat er toch nog een band is die de ‘roll’ terug in de ‘rock’ brengt.” Daarenboven schoot de verkoop van onze tweede plaat de lucht in. Het is best wel moeilijk voor een stel oudere rakkers als wij om door te breken. Tegenwoordig zijn popbands geoliede machines geworden. Dergelijke stuwkracht bezitten wij niet. Wij hebben het van doorzettingsvermogen, plezier om te spelen en de fans. In Frankrijk bijvoorbeeld worden we verafgood. Ik las onlangs een recensie van een concert gepubliceerd in een Frans muziekmagazine. Pure poëzie! Dat is super om te lezen omdat we beseffen dat we zover gekomen zijn door al het harde werk. The White Stripes leken in het begin van hun carrière een hype te zullen worden. Nu staan ze ook in het rockpantheon. Ze hadden dezelfde werkethiek als wij nu. We hebben samen met Jack White gespeeld in The Forum in Londen. Hij is ongelooflijk gemotiveerd. Hij heeft een visie en een focus.

Een van je lievelingsnummers is ‘Hey-Hey-Hey-Hey’ van Little Richard. Waarom?

Jones  Dat nummer heb ik altijd al in gedachten gehad bij het opstellen van de band. Toen ik Rupert (Orton, gitarist The Jim Jones Revue, nvdr.) voor de eerste keer ontmoette was hij een promotor voor een club in London. Daar stonden altijd fenomenale bands op te treden. Heavy Trash, Bob Log III, T-Model Ford en David Honeyboy Edwards. Die laatste heeft nog met Robert Johnson samengespeeld. Niemand anders deed dat op dat moment in Londen. Dus van het een kwam het andere. Hij programmeerde mijn toenmalige band om te spelen en van toen af aan bevonden we ons in een stroomversnelling. Black Moses stopte ermee en ik richtte The Jim Jones Revue op. ‘Hey-Hey-Hey-Hey’ is de blauwdruk van deze band. Alle parameters staan in het rood. Het nummer raast voorbij maar klokt altijd perfect in op het ritme. Little Richard stuwde alles verder dan nodig was en dat werkte. Dat effect wil ik overbrengen met onze nummers. Hoe zouden wij dat nummer brengen? (lacht)

De piano neemt daarom ook een centrale rol in bij The Jim Jones Revue. De groove is het allerhoogste.

Jones  Onze nieuwe pianist (Henri Herbert, nvdr.) is onvoorstelbaar. We trachten alles samen te brengen. Van blues tot gospel tot country tot rock-‘n-roll. De piano is onze rode lijn. Onze muziek draait rond Henri. Ik realiseer me telkens opnieuw dat de muziek die wij spelen een kettingreactie is. De counter-culture bands van de jaren ’60, The British Invasion bands, de opkomst van punk in de jaren ’70, de undergroundmuziek van The Gun Club, The Cramps en The Birthday Party in de jaren ’80. Ze flitsen een energie uit. Een fakkel wordt aangestoken en in de volgende stad wordt hij overgenomen, waardoor er een pad ontstaat. Die energie begrijpt het publiek ook. Het is een prachtig zicht om mensen te zien dansen op onze muziek. Daarmee bedoel ik écht dansen: heupwiegen en twisten. Als groep verlang je er naar om een emotie los te kweken. Wanneer een hele zaal staat te swingen op je muziek denk je: “Hebben we hier een deur geopend?”

Dus, vandaag gaan jullie die deur weer openen?

Jones  We blazen jullie weg vanavond.

Hoe verloop de tour tot nu toe?

Axel Sjöberg  Het gaat erg goed. We hebben een aantal keer opgetreden in Zweden en Noorwegen vooraleer we aan de Europese tournee begonnen. Gisteren stonden we in Hamburg. Dit is de tweede show van de Europese trip en we hebben enkel voor uitverkochte zalen gespeeld. Dat geeft ons een fantastisch gevoel.

Jullie hebben op dit moment drie langspelers uit. Drie albums waarop de muzikale en tekstuele evolutie erg duidelijk te omvatten is. De eerste twee albums leunden meer aan bij Sabbath en Kyuss. Nu sluipt er Fleetwood Mac in.

Sjörberg  We hebben erg veel naar Fleetwood Mac geluisterd. We groeien op (lacht). Als je jonger bent, luister je de ene week naar heavy metal, de andere week naar hiphop, vervolgens naar funk. Hoe ouder je wordt, hoe makkelijker het wordt om je identiteit te vinden en daaraan vast te houden. Die reis doorheen de muziekgeschiedenis is nodig om je geluid te creëren. ‘Lights Out’ is, in vergelijking met onze vorige platen, een meer volwassen elpee geworden. Ik houd er niet echt van om die term te gebruiken, want ‘volwassen’ kan – in vele gevallen – saai betekenen. Volgens mij zien we ons pad nu veel duidelijker dan voorheen. Wij zijn nooit een band geweest die mythologische beesten in onze teksten stopt. Graveyard probeert die duisternis over te brengen zonder die feeërieke beelden. Waar onze lyrics vroeger nogal introvert waren, richten we onze pijlen nu op het heden en op de wereld. Het onrecht dat aangedaan wordt. Voor Graveyard er was speelden we in Albatros en Norssken. Twee ongeleide projectielen uit Scandinavië. De vocals waren nogal schreeuwerig, de gitaren érg luid en de algemene sfeer rond de bands nogal raar. Kijk, je moet ergens beginnen. Nu staan we op festivals en spelen we in concertzalen. Onze muziek zal ergens een gevoelige snaar raken.

De Zweedse rockmuziek vecht zich steeds meer een baan richting het hoofdpodium. Graveyard, Witchcraft, Spiritual Beggars, Horisont,… Wat zit er in het drinkwater?

Sjöberg  Niets voor zover ik weet. Eerder een golf van rock en blues uit het Hoge Noorden. Zo’n vloedstroom heeft zich al eerder voorgedaan. Tien jaar geleden namen The Hellacopters hier in Zweden het voortouw. Gelijktijdig had je bands zoals The White Stripes en The Strokes die rock-‘n-roll en blues heruitvonden. Twintig jaar geleden was het Kyuss die met hun stonerrock de muziekwereld even op zij kop zette. Spijtig genoeg dooft een vlam na een tijdje uit, maar nu is er deze opflakkering weer. Niet dat we ons meten aan zo’n bands, maar voor ons is het ook redelijk snel gegaan. We hebben heel veel geluk gehad. Het eeuwenoude cliché right place, right time heeft ervoor gezorgd dat Graveyard al struikelend succes heeft behaald.

Wanneer men praat over Scandinavische muziek denken de meeste mensen aan black metal, death metal en ABBA. Is dat niet frustrerend?

Sjöberg  Dat heeft me nooit echt gestoord. Ik ben opgegroeid in Zweden. Ik keek op naar al die bands, ook al waren ze redelijk obscuur, die het trachtten te maken in de wereld. In de jaren ’70 was een van onze grootste exportproducten ABBA. Daar mogen we trots op zijn. ABBA heeft miljoenen platen verkocht over de hele wereld. De jaren ’80 was de elektronische muziek die aan zijn opmars bezig was. Uiteindelijk was er dan die donkere ommekeer naar black metal. Die werd gekoppeld aan de doorbraak van Refused. Ik wil maar zeggen dat Zweden altijd een rijke geschiedenis gehad heeft op muzikaal vlak. Een land met een inwonersaantal van negen miljoen en een van de grootste exporteurs van rockmuziek? Ik ben erg blij dat Graveyard daar ook deel mag van uitmaken.

Susan Boyle Blues

Nu, voor het opnameproces van ‘Lights Out’ hebben jullie wederom gekozen voor analoge apparatuur. Don’t fix what ain’t broke?

Sjöberg  Inderdaad. Het moet niet te makkelijk zijn om muziek voort te brengen. Met een computerkan je doodsimpel kopiëren en plakken. Niet dat het slecht is. Op die manier te werk gaan heeft zo zijn voordelen. Voor sommige artiesten verloopt dat proces beter en brengt het ook iets bij aan hun muziek. Geef mij maar het organische gevoel van analoge apparatuur. Het is niet omdat we daarvoor kiezen dat we ons Led Zeppelin wanen. We zijn niet vintage omdat we voor die optie kiezen. Een bakstenen huis is niet vintage. Vervloek me hier niet voor maar ik heb onlangs een documentaire gezien over een Britse vrouw die onlangs die grote talentenshow gewonnen had. Ze is erg oud (denkt weer lang na). Susan Boyle. Zelfs zij was met analoge apparatuur aan het opnemen.

‘Slow Motion Countdown’, heeft een mellotron in zijn sound zitten. ‘The Suits, the Law & the Uniforms’ heeft een jazzy saxofoonsolo die naar de climax opbouwt. Steeds meer elementen maken deel uit van Graveyards muziek.

Sjöberg  Dat hebben we geprobeerd te doen. Niet gewoon omdat we het goed klinken vonden. Het moet werkelijk dat extraatje geven aan het nummer zelf. Die saxofoonsolo op het einde van ‘The Suits, the Law & the Uniforms’ hebben we meegepikt van The Stooges en Hawkwind. We wilden geen propere, Kenny G-saxofoon. Het moest psychedelisch en onverzorgd zijn. De mellotron en piano in ‘An Industry of Murder’ geeft het nummer meer ruimte om te ademen, om een richting uit te gaan die niet gepland is. Wij zien het als een springplank om er live iets anders van te maken. ‘The Thin Line’, een nummer van onze eerste plaat duurt ongeveer vijf minuten. Op het podium strekken we dat uit. Een nummer kan live een compleet andere vorm aannemen. Maar een element toevoegen aan je sound kan ook gevaarlijk zijn. Overkill is not done. Heel soms kan dat ook verkeerd uitdraaien.

Zijn er bands vandaag de dag die je aandacht vastgrijpen?

Sjöberg  Voor mij zijn het voornamelijk de Zweedse bands die mij interesseren. Onze supportact Spiders is fenomenaal. Is Spotify bekend in België? Ik zal er enkele opschrijven en (neemt pen en papier en schrijft lustig een lijst van tien bands neer waaronder Goat, Uran, Master Sleeps, Den Stora Vilan en Bombus). Toen ik jonger was luisterde ik redelijk veel naar dEUS, maar op een bepaald moment hebben ze een richting gekozen die mij niet aansprak. Ik houd meer van hun vroegere werk. Daarenboven ben ik ook een fan van een elektronisch duo. De naam van de groep ligt op het puntje van mijn tong. Blonde vrouw, model, altijd in het zwart gekleed…(denkt heel erg lang na).

Vive La Fête?

Sjöberg  Vive La Fête! Heel erg lang geleden was ik samen met een meisje die erg veel naar Belgische bands luisterde. Ik werd daar, logischerwijze, in meegesleurd. Ik zou me verdomme opnieuw moeten verdiepen in Belgische muziek. Tot voor kort wist ik zelfs niet dat Django Reinhardt uit België afkomstig was.

Nee, komkommertijd is het niet helemaal. Er is nieuws, maar het is hetzelfde nieuws. Status quo, quoi. Mochten beleidsheren de yolo-attitude van happy slappers hebben, zou er dan misschien wat boeiends gebeuren, op vlak van beleid? Als het compromis de boom in kan, laat staan de herkiesbaarheid, als het hoofd de wind in wordt gegooid, zouden er dan misschien diepgaande veranderingen ontstaan? Op Europees, Amerikaans, federaal en lokaal niveau zit alles niet zozeer vast als dat steeds dezelfde nieuwsfeiten de koppen bezetten. Fuck it. Pascale, voor ons ook nog eens drie keer hetzelfde, en zet maar op de poef.

Er zijn mensen die in een periode als deze de stilte voor de storm vermoeden. Dat die oorlog met Iran er nu eindelijk zit aan te komen, want daar kunnen we wat mee. Dat de aarde dan toch helemaal verkloot is, al moet gezegd dat dat minder smakelijk nieuws is. Dit is het moment waarop de pundits en opiniemakers de gemoederen ophitsen dan wel bedaren. dwars wenst momenteel geen deel te nemen aan het speculeren.

Zo, dacht dwars, dan zetten we maar een naakte vrouw op de achterkant. In een groter kader natuurlijk. Onder de titel ‘dwars beschermt zijn bronnen’ gaan we ervoor om het uiterlijk van ons magazine wat interessanter maken. Concept zijnde, dat we u niets over de persoon gaan vertellen. Die persoon gaat niet altijd ontbloot zijn, maar goed begonnen is half gewonnen. We wilden eigenlijk een man, op de achterflap. We wilden niet verdacht worden van seksisme, want dat is strafbaar nu. Maar vind maar eens een man die zonder wederdienst uit de kleren gaat. Of de status quo aan zijn laars lapt.

De stilte voor dezelfde storm

Het is stil op de redactie. Er zijn wel dingen aan het gebeuren, maar net niet. Het Gaza-conflict ligt weer voor apegapen. De begroting is afgemaakt en –gekraakt. De klimaatconferentie in Doha is voorlopig nog niet van start gegaan, maar er wordt weinig van verwacht. Volgens de site van de Gazet van Antwerpen helt de kerstboom op de Grote Markt “lichtjes richting standbeeld”, en de koffie is niet te zuipen. Het is allemaal wat vaag en onomvattelijk, na de lokale en Amerikaanse verkiezingen. Minder sappig. De media voelen een licht ontwenningsverschijnsel opkomen.

Nee, komkommertijd is het niet helemaal. Er is nieuws, maar het is hetzelfde nieuws. Status quo, quoi. Mochten beleidsheren de yolo-attitude van happy slappers hebben, zou er dan misschien wat boeiends gebeuren, op vlak van beleid? Als het compromis de boom in kan, laat staan de herkiesbaarheid, als het hoofd de wind in wordt gegooid, zouden er dan misschien diepgaande veranderingen ontstaan? Op Europees, Amerikaans, federaal en lokaal niveau zit alles niet zozeer vast als dat steeds dezelfde nieuwsfeiten de koppen bezetten. Fuck it. Pascale, voor ons ook nog eens drie keer hetzelfde, en zet maar op de poef.

Er zijn mensen die in een periode als deze de stilte voor de storm vermoeden. Dat die oorlog met Iran er nu eindelijk zit aan te komen, want daar kunnen we wat mee. Dat de aarde dan toch helemaal verkloot is, al moet gezegd dat dat minder smakelijk nieuws is. Dit is het moment waarop de pundits en opiniemakers de gemoederen ophitsen dan wel bedaren. dwars wenst momenteel geen deel te nemen aan het speculeren.

Zo, dacht dwars, dan zetten we maar een naakte vrouw op de achterkant. In een groter kader natuurlijk. Onder de titel ‘dwars beschermt zijn bronnen’ gaan we ervoor om het uiterlijk van ons magazine wat interessanter maken. Concept zijnde, dat we u niets over de persoon gaan vertellen. Die persoon gaat niet altijd ontbloot zijn, maar goed begonnen is half gewonnen. We wilden eigenlijk een man, op de achterflap. We wilden niet verdacht worden van seksisme, want dat is strafbaar nu. Maar vind maar eens een man die zonder wederdienst uit de kleren gaat. Of de status quo aan zijn laars lapt.

Artrose bestrijden met cholesterol medicatie

Stefan Clockaerts van de Universiteit Antwerpen vond tijdens zijn doctoraat aanwijzingen dat cholesterolverlagers schade aan kraakbeen kunnen voorkomen. Zijn ontdekking begon met het bewijs dat vetweefsel in het kniegewricht ontstekingsstoffen uitscheidt, die het kraakbeen beïnvloeden. Vetverlagende middelen als statines en fibraten bleken ervoor te zorgen dat het knievet stopte met de productie van deze ontstekingsstoffen. Bovendien stelde Clockaerts vast dat artrose significant veel minder vaak voorkomt bij mensen die statines slikken, bijvoorbeeld vanwege een te hoog cholesterolgehalte. “Voordat deze middelen echter in de praktijk kunnen worden toegepast op potentiële patiënten met artrose, is een gedegen dubbelblind klinisch onderzoek nodig”, verklaart Clockaerts. “Vervolgens zullen we kijken of de huidige vermoedens echt worden bevestigd.”

Goudatomen onder de loep

Met de hulp van Qu-Ant-Em, de krachtigste elektronenmicroscoop ter wereld, zijn wetenschappers van de onderzoeksgroep EMAT (Universiteit Antwerpen) erin geslaagd om de posities van individuele atomen in goudnanodeeltjes te bepalen. “Zulke nanondeeltjes kunnen bijvoorbeeld chemische reacties versnellen of katalyseren”, vertelt Sara Bals van EMAT (Electron Microscopy for Materials Science). “Bovendien hebben ze een veelvoud aan toepassingen in de nanoelektronica, en worden ze gebruikt in de strijd tegen kanker.” Bij al deze toepassingen speelt de 3-dimensionale vorm van de deeltjes een cruciale rol. Om de goudnanodeeltjes in drie dimensies te bestuderen werd gebruik gemaakt van elektronentomografie, een techniek waarbij 2-dimensionale beelden opgenomen met een elektronenmicroscoop via wiskundige algoritmes gecombineerd worden tot een 3-dimensionaal beeld. Het toonaangevende vakblad Nature Materials publiceerde de resultaten afgelopen maand.

Angst voor wiskunde kan pijn doen

Angst voor wiskunde kan een reactie in de hersenen produceren te vergelijken met die wanneer een persoon fysieke pijn ervaart, althans volgens een recent onderzoek aan de universiteit van Chicago. Met behulp van hersenscans, stelden onderzoekers vast dat de hersengebieden die actief zijn wanneer mensen met een angst voor wiskunde zich voorbereiden op wiskunde, overlappen met de hersengebieden die de dreiging van fysieke pijn registreren. Het onderzoek werd gerapporteerd in hun paper, "When Math Hurts: Math Anxiety Predicts Pain Network Activation in Anticipation of Doing Math" in PLoS ONE.

Een behandeling voor IBD

Parasitaire wormen werden recent gebruikt om inflammatory bowel disease (IBD) bij mensen te behandelen. Broadhurst et al. hebben nu deze therapie getest in rhesus aapjes met een gelijkaardige aandoening om de mechanismes achter de behandeling te testen. De resultaten suggereren dat de wormen de balans van intestinale bacteriën herstelt. Het onderzoek werd deze maand gepubliceerd in de paper “Therapeutic Helminth Infection of Macaques with Idiopathic Chronic Diarrhea Alters the Inflammatory Signature and Mucosal Microbiota of the Colon.” in PLoS Pathogens.

Sporttelex

Rugby: Het seizoen is goed begonnen voor de rugbyploeg van de AUHA. The Midgets kregen AUGent over de vloer en deden wat ze moesten doen. AUGent ging met 24-5 voor de bijl. Hockey: Felix Denayer, hockeyspeler voor The Dragons, staat in de selectie voor de Champions Trophy. De acht beste landen ter wereld nemen het tegen elkaar op. De Red Lions staan voor een zware opdracht in een poule met Australië, Nederland en Pakistan. (Tennis: Voor SEW-student Ruben Bemelmans is het Challengertoernooi in Helsinki in mineur geëindigd. Hij werd meteen uitgeschakeld. De Duitser Matthias Bachinger liet er geen gras over groeien en mepte Bemelmans met 6-3 en 6-2 uit het toernooi.) Zwemmen: Op het EK kortebaanzwemmen in het Franse Chartres hebben de Belgische vrouwen, waaronder Kimberly Buys, zich geplaatst voor de finale van de 4×50 meter vrije slag.

Tijdens de examenperiode worden inhaalexamens aangeboden om drie redenen: wegens overlappingen met andere examens, wegens ziekte, en wegens overmacht. Het is die tweede die voor problemen zorgt. Professoren ervaren al een tijdje dat studenten, met een kwinkslag van hun huisdokter, de kans nemen om een examen waar ze eventueel minder goed voor gestudeerd hebben, uit te stellen naar het einde van de examenperiode. Een heikel punt voor de meesten onder de hoogleraars, want zij hebben al genoeg om handen rond die periode. Examens verbeteren. Papers verbeteren. Op vakantie gaan.

Volgens studentenvertegenwoordigster Kristy Broekmans gaat het concreet om een groep recidivisten die zich in meerdere examenperiodes per academiejaar ziek meldden. Dat zijn er zo’n veertig, met een dikke tien daarvan die elke periode hun verkouden kat stuurden. Broekmans is bezorgd dat de faculteitsraad de symptomen bestrijd, maar niet de oorzaak van de problemen. “Studenten doen ook aan examenspreiding wegens problemen met de examenroosters.”

Wanneer technisch mogelijk

Na een hele tijd overleg met studentenvertegenwoordigers pakt de faculteitsraad van PSW nu uit met hun maatregelen. De doelstelling van deze maatregelen is dus om de inhaalexamens als examenspreiding te ontmoedigen. Volgens faculteitsdirecteur Koen Pepermans zijn er 2 uitzonderingen wanneer inhaalexamens wel nog georganiseerd worden. Wanneer de oorzaak overlapping is, "wanneer technisch mogelijk", en wegens overmacht. Daarbovenop "worden deze inhaalexamens ook gesignaleerd aan de ombudsen". Studenten die met een doktersattest hun ziekte kunnen bewijzen, en die dat doktersattest op de dag van hun ziekte zelf hebben aangevraagd, mogen zich bij een inhaalexamen dat reeds bestaat aansluiten. “Als er voor een bepaald vak geen extra examenmoment voorzien wordt omwille van de vermelde redenen, dan wordt aan de docent gevraagd of het mogelijk is om een extra examenmoment te organiseren.”

Dat is dus wat er verandert. Waar in vroegere tijden de faculteit aan elke docent vroeg een inhaalexamen voor te bereiden, wordt dat dus nu de verantwoordelijkheid van de docent zelf. Hij of zij kiest, wanneer de situatie zoals beschreven zich voordoet, of en wanneer hij een inhaalexamen organiseert. Dat heeft twee gevolgen, volgens Broekmans: ten eerste, voor grotere vakken zoals statistiek en inleiding tot de sociologie worden naar alle waarschijnlijkheid al inhaalexamens georganiseerd wegens overlapping of overmacht, maar bij minder populaire vakken is dat niet voor de hand liggend. Ten tweede, “de student is onderhevig aan de willekeur van de docent, en of hij of zij hen goedgezind is.” Wanneer die ook maar vermoedt dat er fraude mee gemoeid is, kan hij het examen afzeggen. Brassers worden dus beter maar niet ziek. En bedenk u, inhaalexamens wegens ziekte is geen recht, maar een gunst.

Wie zonder zonde is werpe de eerste steen

Portugal bevindt zich in een moeilijke situatie. Deze natie, ooit een groot leider in ontdekkingen, ondervindt nu dat vroegere daden en eeuwenoude reputatie niets meer betekenen in de ogen van de moderne heerser: de wereldeconomie.

Portugal ontdekte de zeeroute naar India, maar wat is die prestatie nu waard, als ons land aan het zinken is? India is een van de sterkste economische groeiers in de wereld. Dit hebben ze gedeeltelijk te danken aan Portugals gewezen wapenfeiten. “Hallo India! We accepteren enkel jullie dankwoord als het financieel gesteund wordt. Geld dus! Dat is wat wij nu nodig hebben.” Financiële steun is wat Portugal nodig heeft. Want dat maakt de machthebber van de moderne wereld.

Portugal bevindt zich in een penibele situatie. Het land wordt gesteund door de Europese Unie, om zo uit de economische recessie te klauteren. Spijtig genoeg is het grootste probleem van Portugal de opgestapelde staatsschuld. Om dit financiële huzarenstuk onder controle te krijgen, voert de regering een reeks fikse besparingen door. De trojka (de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, nvdr.) zeurt ons om de oren om de schuldenlast af te betalen.

Maar iedereen weet wat er gebeurt als er, zonder toestemming, een vreemde je huis binnensluipt en alles begint weg te halen. De bewoners van het huis worden kwaad en beginnen te protesteren. Dat is nu begonnen.

In Portugal leren kinderen tijdens hun eerste schooljaren de geschiedenis van hun land. Ze studeren over de geboorte van een staat. Ze leren over de grootse ontdekkingen, gedaan door Portugese helden. Deze kinderen worden trots op hun land. De jaren vliegen voorbij en deze kinderen worden ouder. Plots zijn ze adolescenten in het jaar 2012. Ze worden zich ervan bewust dat ze deel uitmaken van een groep van 175.000 jongeren zonder werk. Het geld dat ze hebben om te gaan studeren voldoet niet, want hun ouders maken deel uit van de 871.000 werklozen in het land.

Ze zien dat Portugal in een diep dal beland is. Er wordt hen kwaad aangedaan, maar de mensen reageren pacifistisch op wat er rond hen voorvalt. Net zoals dat mooie meisje deed, tijdens de manifestaties van 15 september. In plaats van de politieagent aan te vallen, gaf ze hem een kus. Die foto werd over heel de wereld verspreid en hing een positief beeld op van Portugal. Want in vergelijking met de Grieken, zijn de Portugese jongeren begripvol en kalm.

September eindigde, oktober vloog voorbij en toen was daar november. Op 14 november veranderde het Portugese volk. Dat was de dag waarop alle Europese landen samenkwamen om actie te ondernemen tegen de economische crisis. De dag brak aan en het Portugese volk reageerd . Stenen werden naar het Parlement en politieagenten gegooid. Maar dit deden ze enkel omdat ze niet meer kunnen leven in deze omstandigheden. Ze willen enkel overleven. Ze willen dat hun families overleven. Ze wensen een toekomst. Ze wensen een toekomst voor Portugal. Ze zijn zondeloos.

Ratingbureaus hebben een belangrijke doch sterk bekritiseerde functie. Hun doel is om de kredietwaardigheid van de financiële instrumenten die financiële instellingen, bedrijven en landen uitgeven te analyseren en een score te geven. Deze score is zeer belangrijk voor een bedrijf want hij bepaalt aan welke interest het zich kan financieren. De meest gekende ratingbureaus zijn Standard & Poor’s, Moody’s en Fitch, elk met hun eigen schaal van kredietwaardigheid.

Reeds sinds het begin van de financiële crisis hebben ratingbureaus het fel te verduren gekregen. De wijze waarop ze bepaalde producten hebben beoordeeld is door velen sterk bekritiseerd. De crisis heeft duidelijk gemaakt dat producten die als zeer veilig werden aanzien, niets meer waren dan goed verpakte rommel. Een voorbeeld hiervan zijn de CDO's en MBS's die rond de jaren negentig in het leven zijn geroepen. Deze instrumenten lieten toe hypotheken zo te verpakken dat het risico verdeeld werd en een ratingbureau een hoge rating kon geven. Het zijn deze producten die het spatten van de vastgoedbubbel in de hand hebben gewerkt. De ratingbureaus kregen dan ook veel, terechte, kritiek te horen.

Een Europees ratingbureau

De crisis bracht de vele tekortkomingen van de analysemethode van de ratingbureaus naar boven. Nieuwe statistische modellen werden ingevoerd en de discussie over het belangenconflict tussen ratingbureau en financiële instelling laaide hoog op. De financiële instellingen betalen de ratingbureaus een fee om hun producten te analyseren en niet de kopers van hun producten. Uit vele onderzoeken blijkt dat deze structuur ervoor zorgt dat in een gunstig economisch klimaat de ratings te positief zullen zijn en in een ongunstig economisch klimaat te negatief. Moral hazard speelt hier duidelijk mee: ratingbureaus kunnen beïnvloed worden in hun rating door de enorme sommen geld die bedrijven over hebben voor een goede rating. Stel nu dat een van de ratingbureaus een negatief advies geeft, dan zou de bank in kwestie simpelweg een ander bureau kunnen opzoeken in de hoop dat wel een positieve rating te krijgen. Het is duidelijk dat dit systeem niet in het voordeel is van de kleine belegger. Daarnaast hebben slechts drie ratingbureaus hebben echt iets te zeggen en allen zijn Amerikaans, wat internationaal toezicht bemoeilijkt. De Europese Unie is enkele maanden geleden reeds met een oplossing naar voren gekomen: de oprichting van een eigen Europees ratingbureau. Hoewel dit voorstel fel bediscussieerd werd, zijn er geen recente ontwikkelingen meer.

De reputatie van deze Big Three heeft wel degelijk een flinke knauw gekregen door de crisis. Op 21 juni 2012 verlaagde Moody’s de kredietwaardigheid van vijftien 's werelds’ grootste banken. Onder andere Credit Suisse, Citigroup, BNP Paribas en JP Morgan moesten dit ondergaan. De kosten van deze kredietverlaging werden geraamd in de miljarden. Deutsche Bank alleen al zou zo'n 168 miljard extra nodig hebben. Deze kosten worden berekend door te kijken naar de stijging van de interest die ze betalen enerzijds en de grotere hoeveelheden waarborg die de bank moet aanhouden anderzijds. De dag na de verlaging waren de koersen van de meeste van deze banken echter opnieuw aan het stijgen. De markten hadden zich al voorbereid op een kredietverlaging en de vijftien banken (behalve Credit Suisse) voelden amper iets.

politieke impasse

Ook vandaag nog spelen de ratingbureaus, ondanks het feit dat ze een groot deel van hun geloofwaardigheid verloren hebben, een grote rol. Omwille van de hoge schuldgraad krijgen landen zoals Griekenland en Spanje te maken met zogenaamde downgrades, verlagingen van hun kredietwaardigheid. Dit zorgt er dan weer voor dat ze een hogere interest moeten betalen op hun staatsobligaties. Ook hier zien we een asymmetrische rating: overdreven optimistisch in een gunstig klimaat en sterk negatief in een ongunstig klimaat. Met andere woorden, ratingbureaus hebben in het verleden overreageerd en willen dit nu rechtzetten door opnieuw te overreageren, maar dan negatief.

Een eenmalige kredietverlaging heeft op zich een beperkt effect maar betekent vaak de start van een neerwaartse spiraal. Kijk bijvoorbeeld naar Griekenland, dat nu door de ratingbureaus als rommelland wordt bestempeld. Het is zo goed als onmogelijk voor Griekenland om in de financiële markt middelen te lenen dus is het genoodzaakt zich te richten tot de Europese Unie en zijn noodfondsen. Op 26 november 2011 onderging ook België een downgrade van Standard & Poor’s en op 16 december een tweede van Moody’s. Iedereen herinnert zich nog wel de krantenkoppen die schreeuwden om een oplossing voor de politieke impasse waar ons land zich toen in bevond. Er kan veel geschreven en gediscussieerd worden over deze ratingbureaus maar uiteindelijk blijven zij van vitaal belang om de belegger een idee te geven over het risico van zijn investeringen. QUOTE: overdreven optimistisch in een gunstig klimaat en sterk negatief in een ongunstig klimaat

Waar komt je passie voor country vandaan?

Bjorn Eriksson Ik ben eigenlijk opgegroeid met die muziek en al zijn subgenres. Dat heb ik vooral te danken aan mijn vader. Vroeger was het mogelijk om, als het allemaal even niet meer meezat, je in te schrijven in de zeevaartschool. Vervolgens kon je gewoonweg gaan varen. Mijn vader heeft dat gedaan en is zo op zeventien jaar in New Orleans beland. Daar heeft hij de microbe te pakken gekregen. Cajun, Tex-Mex, bluegrass leven daar veel meer. In de VS heeft dat soort muziek zowaar een mythologische status. Dus wanneer hij terug in het land was, heeft hij een banjo gekocht. Hij verdiepte zich er in en nam mij mee. Jammer genoeg zijn mijn ouders gescheiden toen ik nog heel erg jong was. Mijn vaders platen hebben me door deze periode geholpen. Johnny Cash die 'A Boy Named Sue' zingt.“My daddy left home when I was three and he didn't leave much to Ma and me, just this old guitar and an empty bottle of booze.” Maar begrijp me niet verkeerd, ik ben geen purist. Ik kan evengoed wat Aphex Twin opzetten en daar met volle teugen van genieten. Desalniettemin waren het de platen van mijn vader die me, toen ik nog jong was, een vorm van troost en helderheid hebben bezorgd.

Schaduwmuziek

Jouw plaat was dan 'Dueling Banjos', de song die in ‘Deliverance’ een onsterfelijks status gekregen heeft. Dat was jouw klikmoment.

Eriksson Dat zou je kunnen zeggen. Toen ‘Deliverance’ in de zalen uitkwam, kreeg country weer een kleine revival. De meeste mensen die de film gezien hadden, grepen terug naar dat nummer. De platenfirma had dan het idee om 'Dueling Banjos' als titel voor het album te gebruiken. Oorspronkelijk was het de uitvoering van Carl Jackson die me bij de keel greep. Dat album staat vol fantastische nummers.

Toch blijft countrymuziek een voornamelijk Amerikaanse muziekvorm. Voor de meeste mensen hier heeft country een redneckimago.

Eriksson Ik heb me daar nooit veel van aangetrokken. Er zijn altijd muziekgenres die een grotere populariteit hebben dan andere, muziek die meer impact heeft. Dat hangt af van land tot land. Afrikaanse volksmuziek is ook niet doorgebroken hier. Muziek die in de schaduw leeft, maar daarom niet slechter is. Ik ben gewoon blij dat ik op dit moment die revival kan meemaken, dankzij Johan en Felix. Dat is ongelooflijk. Het genre heeft altijd in die marginaliteit gezeten. Daarmee bedoel ik dan de stereotypering van country: cowboy, indiaan, vuurgevechten en Clint Eastwood. Momenten waarop mensen lachen met die muziek. Ik heb al op enkele optredens gespeeld waar de organistoren er niets beter op hadden gevonden dan een rodeostier in te huren. Om het hele gebeuren wat meer cachet te geven. Nu spelen we voor volle zalen. Voor een publiek dat werkelijk geniet van onze muziek.

Traditionals

Het werk dat Ry Cooder geleverd heeft voor de soundtrack van Wim Wenders’ film ‘Paris, Texas’ baseerde hij op 'Dark Was the Night, Cold Was the Ground' van Blind Willie Johnson. Had u ook een bepaald werkethos of haalde u ergens inspiratie voor ‘The Broken Circle Breakdown’?

Dat desolate, het gevoel rond te dwalen in weidse landschappen, de verschroeiende hitte, die donkere sfeer - alles valt perfect op zijn plaats.

Eriksson Sowieso is ‘Paris, Texas’ een album dat mijn passie nog meer vuur gegeven heeft. ‘Paris, Texas’ staat in mijn geheugen gegrift als een van de meest primaire invloeden op mijn werk. Dat desolate, het gevoel rond te dwalen in weidse landschappen, de verschroeiende hitte, die donkere sfeer - alles valt perfect op zijn plaats. Cooder had de kans om vanuit de premisse van de film een emotionaliteit in zijn muziek te leggen. Een gevoeligheid die het verhaal een dieptegevoel geeft. Met ‘The Broken Circle Breakdown’ waren er al enkele nummers die op voorhand vastlagen. Dus ik moest me meer vastklampen aan wat me gegeven was. Dat waren nummers die Johan al gebruikt had in de originele theaterversie ‘The Broken Circle Breakdown featuring the Cover-Ups of Alabama’. Daar gingen we als groep meteen mee aan de slag. We hadden niet echt een doordacht plan dat ons naar de ultieme soundtrack zou brengen. De nieuwe arrangementen die we creëerden waren voornamelijk in functie van Veerle en Johan. Voor de rest van de soundtrack heb ik me laten leiden door een gezonde hoeveelheid intuïtie.

De muziek fungeert als derde protagonist in de film. Ze zorgt voor adempauzes maar zorgt er ook voor dat de film vooruit gestuwd wordt.

Eriksson Het thema van de film is zo zwaar. Bluegrass is de perfecte geleider om alles in perspectief te plaatsen. De muziek zorgt voor de balans en daardoor wordt de pijn draaglijker. Ik kan me niet voorstellen dat klassieke muziek hetzelfde effect zou hebben. Maar in veel countrymuziek concentreren de lyrics zich op gekwelde protagonisten en het harde leven. The Stanley Brothers, Hank Williams, Woody Guthrie en zoveel anderen behandelen bittere thema’s in hun muziek. Hank Williams zingt constant over zijn vrouw die hem bedrogen heeft. “My son calls another man Daddy." Zulke teksten zijn best wel donker. De meesten gaan ook erg ver terug en zijn gebaseerd op traditionals die de tand des tijds overleefd hebben. Ik houd me hoofdzakelijk bezig met de instrumentale zijde van de muziek. De technische kant ervan. Sfeer en dynamiek moeten voor mij juist zitten. Niet dat de teksten me niets doen. Ik voel me meer op mijn gemak als ik een gitaar, een banjo of een dobro (merknaam die als soortnaam voor alle resonatorgitaren gebruikt wordt, nvdr.) in mijn handen heb.

De Musicalwereld

Hoe is de bal dan aan het rollen gegaan met Felix Van Groeningen?

Eriksson Tijdens de theatervoorstellingen vergezelde een andere bluegrassgroep Johan. Felix heeft het stuk toen gezien en wilde het onmiddellijk verfilmen. Waar de meeste producties beginnen bij de tekst en de filmische aspecten ervan, concentreerde hij zich hier eerst op de muziek. De acteurs kregen composities en zouden die op muziek inzingen, zodat ze playbackten in de film. Dat was de eerste fase. Jammer genoeg had Felix wat twijfels over de muzikanten die er waren en informeerde hij naar andere bluegrass– en countryartiesten. Ik had op dat moment net de muziek geschreven voor het Antwerpse theatergezelschap De Roovers en op die manier zijn we in contact gekomen. Toen hij me belde om te vragen eens af te spreken, stond hij 15 minuten later voor mijn deur. Ik heb hem wat platen laten beluisteren en hij heeft mij de nummers laten horen die er al waren. Daarop heb ik hem verteld dat vuilere, smerige bluegrass een betere connectie zou maken met de film. Nu waren de nummers die ze hadden te proper en braafjes. Felix heeft me de kans gegeven om die muziekvorm wat meer aan de man te brengen.

Nu tour je samen met Johan Heldenbergh en Veerle Baetens door het land met ‘The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band’. Uitverkochte zalen en razend enthousiaste recensies.

Eriksson Dat is een waanzinnig gevoel. Mijn vader speelt ook mee in de groep. Het moment dat we het podium opstappen en het publiek zien, kijken we elkaar vaak aan. “Wat is dit?” Ongeloof en verbijstering. Op een goede manier. Vijftien jaar geleden zat ik met mijn vader in een bluegrassband genaamd Hank Vandamme. Van Hank Williams en Jean-Claude Vandamme. Vraag me niet waarom, mijn vader heeft een absurd gevoel voor humor. Hij leidde alles in goede banen. Hij was mijn leraar. Nu de rollen zijn omgekeerd, vormt dat soms wel een maffe situatie. Destijds speelden we bijvoorbeeld op een bijeenkomst van plastisch chirurgen. Of een club in Groningen waar ze een indianenpop hadden opgehangen. Want daar staat countrymuziek toch voor? Rodeostieren, opgehangen indianenpoppen en plastisch chirurgen. De klik kwam er meteen met Johan omdat hij zelf enorm gepassioneerd is. Hij heeft het stuk geschreven toen hij de banjo nog niet echt machtig was. Toch bleef hij oefenen. Tijdens de opnames door zat hij ergens backstage alleen, met zijn banjo. Veerle van hetzelfde. Niet zozeer met een banjo in haar hand, bij Veerle was het haar stem die de doorslag gaf. Zij heeft wortels in de musicalwereld. Haar stem is buitengewoon voor muziek als deze. Vaak waren er maar één of twee takes nodig opdat het allemaal goed zat.

Toerisme en Commerce

Bent u zelf al ooit eens naar de VS geweest om de muziekgrootsteden te bezoeken zoals Memphis, Nashville en New Orleans?

Eriksson Vrij vaak zelfs. De elektriciteit die daar in de lucht hangt. De sfeer in die steden is uniek. Ik heb familie in New York wonen, dus ik trek wel vaker richting VS. Maar New York is niet te vergelijken met steden zoals Memphis. Dat is niet Amerika. Het Zuid-Westen: Texas, New Mexico, Arizona, dát is het kloppende hart van de VS: ongerepte natuurgebieden opgevolgd door dorre woestijnen, hier en daar een stad. Ik was ooit in Nashville om een dobro te kopen. Een rijbewijs had ik toen nog niet, dus moest ik er maar zien te geraken. Uitgestrekte landschappen omringen Nashville. Jammer dat zelfs zo’n stad nu wordt overspoeld door toeristen. Het historisch centrum is nu artificieel en draait rond toerisme. The Grand Ole Opry, dé concertplek in Nashville, heeft klinkende namen als The Byrds, Emmylou Harris en The Carter Family mogen ontvangen. Nu is het een gecommercialiseerd oord. Bourbon Street in New Orleans, de geboorteplaats van jazz, is nu getransformeerd in een onpersoonlijke hoofdstraat. Enkele decennia geleden bewandelden onsterfelijke grootheden als Johnny Cash, Elvis, Carl Perkins die straten. Dat weten de meeste mensen wel, maar het doet hen niet zoveel. Zonde.

Zijn er nog projecten waar we in de toekomst van mogen genieten?

Eriksson Ik hoop met The Partchesz, de band die ik heb met mijn vrouw Nathalie, een nieuwe plaat op te nemen. Plannen met Maxon Blewitt zijn er altijd. Bezig blijven is de sleutel. In de zomer een huisje in Zuid-Frankrijk huren om daar wat te sleutelen aan songs. Binnenkort ga ik ook met Helmut Lotti op tour. Een hele nieuwe wereld die voor me open zal gaan. Het universum van de schlagerfestivals en de liedjes van de Zangeres Zonder Naam. Enfin, niet echt schlagermuziek, maar toch een andere soort muziek dan ik gewend ben. Momenteel is het ‘The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band’ wat de klok slaat. We krijgen onwaarschijnlijk veel aanvragen om te spelen. Ik hoop dat we nog lang op de golfstroom van de 'bluegrassmania' kunnen deinen. In ieder geval staan we op 2 december in De Roma, waar ik erg benieuwd naar ben. Hoofdzakelijk omdat we allemaal akoestisch spelen en De Roma geen simpele zaal is qua akoestiek. Een van de weinige zalen waar de mensen ook kunnen staan. Dat is dus wel spannend. Niettemin moeten we een thuismatch als deze winnen. De zaal op zijn kop zetten, dat is ons wedstrijdplan.

Waar Portugal vroeger een Europese grootmacht was, een leider in wereldontdekkingen, lijkt het nu meer op een heksenketel. De economische recessie duurt. Samen met Griekenland, Spanje, en Italië, lijdt nu ook Portugal onder de bezuinigingen doorgevoerd door binnenlandse regeringen en de Europese Unie. Bij haar bezoek aan Lissabon wordt de Duitse bondskanselier Angela Merkel op vijandige manier ontvangen. Spandoeken dragen de tekst “Hitler Go Home.” Het ratingagentschap Fitch behoudt een negatief uitzicht op de kredietscore van het land. De Portugezen zelf uiten hun woede: Lissabon, Coimbra en Porto gaan gebukt onder protestacties. Meer bezuinigingen moeten de economie versterken. De Portugese premier Pedro Passos Coelho ziet zijn populariteit krimpen. Volgens hem kan dit lange aanpassingstraject enkel behaald worden als er een sociale consensus bereikt wordt. De Portugese inwoners zullen, net zoals in andere Zuid-Europese landen, hun steentje moeten bijdragen tot de heropbouw van de economie. Allemaal goed en wel, maar met een groeiend werkloosheidsaantal, momenteel op en rond 871.000, is de opdracht moeilijker dan voorgesteld wordt. De regering is van plan een reeks fikse besparingen door te voeren. De belastingen op inkomen, eigendom, brandstof en voertuigen worden verhoogd. Ook wordt gesneden in pensioenen en werkloosheidsuitkeringen. Voldoen aan de voorwaarden van internationale geldschieters is nu het allerbelangrijkste. De schuld terugdringen, dat is wat telt.

Het kookpunt wordt bereikt op 14 november. Duizenden ontevreden inwoners verzamelen voor het Portugese Parlement in de hoofdstad Lissabon. Ramen worden ingegooid, agenten worden aangevallen, mensen worden gearresteerd. Men ziet zijn eigen toekomst en die van zijn familie vervagen. Volgens de Portugese minister van Financiën Vitor Gaspar bevindt het land zich in een situatie waar de ruimte om te manoeuvreren steeds kleiner wordt. De Europese trojka, een reeks afgevaardigden van de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, legt een besparingspolitiek op wegens het niet opvolgen van richtlijnen van de Eurozone. De voorzitter van de trojka, José Manuel Barroso, voorziet een som van €78 miljard euro voor de Portugese regering in ruil voor die strenge besparingen. Het blijkt eerder een symptoombestrijding dan een doeltreffende oplossing. Het is geen verrassing dat de publieke opinie over de trojka cynisch is. “De verdoemenis in met trojka, wij willen ons leven terug", dragen talloze banieren en affiches. Een polarisatie blijkt zich op te stellen in het land. Een polarisatie die snel kan kantelen naar een breuk binnen de regering en het volk. Een breuk die er misschien al is.

Voorwaarden voldaan

Na maandenlange strubbelingen, protestacties en laksheid lijkt Portugal nu toch het hoofd boven water te houden. Volgens een inspectie van de Europese trojka voldoet de Portugese regering aan de voorwaarden om noodleningen aan te vragen. Het begrotingstekort is teruggeschroefd naar vijf procent van het bbp dit jaar en 4,5 percent voor het komende jaar. Portugal kruipt zo langzaam maar zeker uit het dal van de crisis. Er is weer hoop op herstel in de toekomst. Niet dat het Portugese volk zich daar veel van aantrekt. Ja, de besparingen volgen de correcte lijn - althans volgens het Internationaal Monetair Fonds. De burgers zelf zien de toekomst van hun land nog altijd somber in. Premier Pedro Passos Coelho wordt door velen uitgeroepen tot hofnar van Angela Merkel. Ook de Portugese zakenkrant Dario Economico heeft geen goed oog in wat er komen zal. “Merkel heeft van Portugal een economische Frankenstein gemaakt”, koppen ze. Duitsland en in het bijzonder Angela Merkel blijkt zo de schuld te hebben afgeroepen over het Europa van de 21ste eeuw. Een tendens waaraan wordt vastgehouden.

Spanje kant zich tegen Merkel. Italië keert zich tegen de bondskanselier en de technocraat Mario Monti, die laatste ziet het besparingsplan als de enige redding van Europa. Griekenland vervalt in een stadium waar enkel het Orakel van Delphi hun redding kan leveren. De Grieken verschuiven zo het evenwicht steeds meer naar andere landen, want als één land ten onder gaat, volgt de rest. Duizenden mensen schuiven aan voor een job. Studenten met een diploma vergooien hun toekomst. Europa verandert langzamerhand in een slepende centrumrechtse supermacht en de verdeeldheid tiert welig. De economische crisis verandert de Europese Unie in een grote boksring: Noord-Europa tegen Zuid-Europa. Elke staat in economische problemen leent om te lenen, om te lenen. Paradoxaal? Go figure. We zullen maar geloven wat er allemaal gedaan en gezegd wordt. Polytheïsme, monotheïsme, Obamaïsme, Merkelisme, of zelfs Van Rompuyisme; dat doet er allemaal niet meer toe. Terwijl Portugal zich uit de verdoemenis helpt, zakt Griekenland steeds verder weg. Europa zal verder blijven bestaan. Europa moet verder blijven bestaan. De heilige euro is onze redding.

Wij danken Daniel Cerejo, redacteur bij Jornalismo Porto Net voor zijn inzending.