Mijn diploma dat het logo van de Universiteit Antwerpen draagt, komt nog maar vers van de pers en het lijkt alsof ik een schone lei in mijn handen geduwd krijg. Mijn studiecarrière volgt in mijn schaduw, de nog te ontdekken toekomst ligt aan mijn voeten. Veel is nog niet uitgestippeld en in niemandsland is Google Maps nog niet uitgevonden. Alles wat ik weet over de mysterieuze plek, beperkt zich momenteel tot het voelen van het stevige gras onder mijn voeten (geen warm omhelzend tapijt, maar stevig zoals dat van een voetbalveld), de deurklink van de universiteit nog porrend in mijn rug en de grote richtingwijzer naast me die roept dat ik kan kiezen tussen ‘werken’, ‘reizen’, terug ‘studeren’, maar ook nog altijd groenteboer kan worden in Australië.

 

Ik richt mijn blik echter niet enkel op de wijzer. De groene zee van gras, levendig door de wind, versiert mijn aandacht. Ik verwacht hier en daar ook wel eens een verscholen plas modder of een kuil, waarin ik mijn eerste belastingbrief zal willen doen verdwijnen bijvoorbeeld, maar de open vlakte doet hier en nu een vlinder in mijn buik ontpoppen die alle windrichtingen op wil en kan ontdekken. Met 24 lentes jong ligt de horizon open.

 

Dat gevoel van vrijheid en vleugels brengt ook een zekere kwetsbaarheid met zich mee. Vrijheid en onzekerheid zijn zelden van elkaar gescheiden, zeker daar waar het de niemandslander ontbreekt aan identiteit. Zelden wordt de tocht in kaart gebracht. Het niemandsland krijgt amper aandacht, denk maar aan Underemployed, een serie van MTV uit 2012 die probeerde om het traject van afgestudeerde jongeren op een grappige manier te brengen en waarvan de stekker na één seizoen werd uitgetrokken. Misschien is onze doelgroep te klein en te vluchtig, want ik ben nog geen Vlaamse versie over medeniemandslanders tegengekomen.

 

Tegelijk verlangt je omgeving dat het antwoord op de vraag “En wat ga je nu doen?” netjes binnen duidelijke, grijpbare hokjes past. Een vraag die eigenlijk niet zoekt naar een antwoord dat een werkwoord bevat, zoals ‘werken’, maar wordt verwacht eruit te zien als één allesomvattende beschrijving van je identiteit, die zowel inhoudt wie je bent als wat je doet, iets zoals ‘student’, ‘werknemer’, ‘werkgever’, ‘gepensioneerde’, ‘tiener’, ‘baby’ en noem maar op.

 

In het verleden was de niemandslander student, in de toekomst werkende mens. Maar wat is hij vandaag? Werkloos of werkzoekend of reiziger of ontdekker of laat lid van de gap year club of …? Het woordje ‘of’ dat tussen deze hokjes staat, is een broedplaats voor de quarterlife crisismicrobe, een naar beestje dat als een gewicht je benen verzwaart. Dus laten we alle hokjes negeren en het woordje ‘of’ vervangen door ‘en’, want het ontbreken van een definitie geeft de mogelijkheid er zelf een te scheppen. Je hebt het tempo waarin je en’en verzamelt zelf in de hand.

 

Dat is waar ik nu mee bezig ben. Ik ben reiziger, werkzoekende, volger van een avondcursus, redacteur bij dwars en doorkruiser van het niemandsland. Met logboek in de hand en vinger in de lucht ga ik het komende jaar verkennen, niet meer vanuit een 18m^​2-kot en met de doos cornflakes nog dicht.

groen als accentkleur

“Couleur Café is voor hippies en bakfietsvlamingen”, klinkt het soms enigszins schamper, maar zijn love and peace niet eigen aan ieder zichzelf respecterend festival? Er wordt inderdaad actiever ingezet op solidariteit dan op andere festivals: de ‘Solidarity Village’ is een vast onderdeel, waar verenigingen als Amnesty International proberen te sensibiliseren rond een bepaald thema. Dit jaar was dat de rechten van de vrouw. Daarnaast wordt zichtbaar ingezet op ecologie. Niet alleen zijn borden en bekers vervaardigd uit recycleerbare materialen, het publiek wordt ook actief aangespoord om met het openbaar vervoer te komen, om vegetarisch te kiezen aan een van de vele internationale eetkraampjes en om te sorteren. Wie veertig drinkbekers verzamelt krijgt daarvoor in ruil een drankbon; eens de terughoudendheid voorbij is dat voor de arme student de ideale manier om pintjes te scoren. Wie schrik heeft om tussen jengelende kinderen terecht te komen kan op beide oren slapen: het publiek van Couleur Café is in het twaalfjarige bestaan geëvolueerd van gezinnen met kinderen naar overwegend jong volk, studenten dus.

 

 

volwaardig festival

Toegegeven, de line-up is niet zo mainstream, maar acts met een exotische toets zijn de muziek bij uitstek om het zomergevoel op te wekken. Youssou N'Dour, Chic en De La Soul zijn artiesten om u tegen te zeggen en lieten geen ziel onberoerd. Julian Marley – zoon van – bestookte de menigte vanop het hoofdpodium met meeslepende reggaeklanken die het publiek recht naar Jamaica voerden. Daarnaast stonden er enkele grote namen van eigen bodem op de affiche. Op vrijdag was er Selah Sue om de nederlaag van de Rode Duivels tegen Wales te doen vergeten, zaterdag kon het publiek de rauwe stem van Arno Hintjens goed smaken en zondag was het feest compleet met Black Box Revelation. Jan Paternoster vond het na een kwartiertje spelen “Nu al plezanter dan op Rock Werchter”, op zijn pet stond ‘Brussels’ om die verklaring kracht bij te zetten. Warhorse en Gloria – sterkhouders van de nieuwe plaat – werden uit volle borst meegezongen, het leek erop dat alle aanwezige festivalgangers zich als één man om het hoofdpodium hadden verzameld. Hun set was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van Couleur Café 2016.

 

 

In de Univers-tent passeerden kleppers als De Jeugd Van Tegenwoordig, Jamie Woon, Trixie Whitley en de immer vrolijke balkanklanken van Goran Bregovic. De bekende onbekende Brit Jamie Woon wist met zijn sensuele elektro-soul tegelijk te ontroeren en op te zwepen. Samen met zijn energieke backing vocals hadden de gegadigden gerust een hele nacht kunnen dansen. De Jeugd Van Tegenwoordig riep op om alle smartphones weg te steken met de woorden: “Leef een keertje voor jezelf.” Dat liet de verzamelde menigte tieners in de tent zich geen twee keer zeggen; DJVT laat na tien jaar nog steeds de jeugd van tegenwoordig de tijd van hun leven beleven.

 

Couleur Café is een festival dat je op veel vlakken niet onberoerd laat. En dat Frans daar in Brussel, dat nemen we er gewoon bij.

 

Citybooks

Studeren, blokken, je opsluiten in je kot, bij je ouders thuis of in de bunkers van de bibliotheek. Het zijn juist deze tijden wanneer de reislust het hardst toeslaat. Zelfs de gerechtvaardigde eet- een rookpauzes op het Hof van Liere kunnen niet genoeg lichtstralen bieden om de onrustige ziel tot rust te sussen. Hart en hoofd willen wandelen door onbekende steden. Op zoek naar het avontuur! Vlaams-Nederlands cultuurhuis deBuren speelt in op de wanderlust van de drukke mens van vandaag met het City Books project. Verschillende schrijvers nemen je in hun luisterverhalen van 30 minuten mee op reis in steden over heel de wereld. Van Lissabon tot Sheffield, en via Stellenbosch weer terug naar Ieper. En je bent op tijd weer thuis om je samenvatting nog eens door te nemen.

 

 

Roes

Roes is uitstekend luistervoer wanneer je geen tijd hebt om te feesten, maar er tijdens het studeren wel iets over wil leren... De roes is niet enkel iets wat je moet uitslapen na een nacht stevig pintjes pakken. Want wie de wereld(en) van de roes in trekt, komt op de meest uiteenlopende plekken terecht. Voor het jonge online platform VPRO Dorst ging AudioCollectief SCHIK op onderzoek uit naar dit wonderlijke en tot de verbeelding sprekende gegeven. De drie Vlaamse en Nederlandse radiomaaksters komen er in vier afleveringen achter dat de roes je via vele wegen kan vinden, overvallen en naar nieuwe plekken kan brengen. Na het beleven van de roes eindigen we altijd weer met beide voeten op de grond.

 

 

De Kapitein Kobe Show

“Steeds vaker merkte ik dat de verhalen van doorzettingsvermogen, hard werk en discipline een grote rol spelen in het leven van de mensen waar ik naar opkijk”, aldus de Kapitein zelf. In zijn één op één gesprekken wordt er gezocht naar de motivaties en doelen van zijn gasten en hoe zij gekomen zijn waar ze nu zijn. Succesvolle en inspirerende mensen in de breedste zin van het woord. De stijl van de podcast is die van een serieus Radio1-gesprek; weinig opsmuk en to the point. Maar hier krijgen de sprekers de tijd om genuanceerd en aandachtig te zijn. Tijd genoeg dus om mentale of fysieke notities te maken en je eigen doelen nog eens scherp te stellen.

 

 

Opmerking: De juiste hoeveelheid is afhankelijk van je persoonlijke smaak, en het aantal porties hangt af van hoe gulzig je bent. De hieronder weergegeven hoeveelheden zijn voor een grooote kom. Trust me.

 

Wat heb je nodig?

- 2 pakjes lange vingers en 1 pak speculaaskoekjes

- 2 pakken pure chocolade

- bloemsuiker

- 5 eieren

- 500 gr. mascarpone

- een kan sterke koffie

- and last but not least... the liquor of your choice

 

Let the games begin!

Stap 1: Maak heel sterke koffie. Zo sterk dat je cartoongezichten zou trekken als je ervan zou drinken. Giet daarbij een scheut sterke drank naar smaak en giet dit alles in een diep bord.

Stap 2: Smelt de chocolade au bain-marie en doe dit bij de sterke (nu een andere betekenis, hé ) koffie. Blijf roeren tot je een consistente, lopende massa krijgt. Deze mag niet te vast zijn, maar ook niet te lopend. De koekjes moeten dit kunnen absorberen zonder direct uit elkaar te vallen.

Stap 3: Scheid 5 eieren. Bij het eigeel doe je ongeveer 4 soeplepels bloemsuiker en dit klop je op tot een smeuïg geheel. Voeg hier de mascarpone aan toe en klop opnieuw op. Voeg daarna extra suiker toe naar eigen smaak. Het eiwit klop je vervolgens stijf met 1 soeplepel bloemsuiker, en spatel je onder de mascarponemix. Dit wordt je tussenlaag.

 

Ready. Set. Go!

In een grote kom met een platte bodem doe je afwisselend:

- 1 laag ondergedompelde lange vingers (in het koffie-chocolademengsel)

- 1 laag mascarponemix

- 1 laag ondergedompelde speculaaskoekjes (ook in het koffie-chocolademengsel)

- 1 laag mascarponemix

- doe zo verder en wissel af! De bovenste laag bestaat uit de mascarponemix met geraspte chocoladeschilfers als je er nog over hebt. Wil je een feestelijk kerstdessert, sprenkel er dan nog gezeefde bloemsuiker bovenop. Tadaa!

 

Zet de kom in de koelkast voor minimum een paar uur of, voor het allerbeste resultaat, voor een nacht, zodat de koekjes de smaak optimaal hebben geabsorbeerd en alles is doordrongen van een smeuïge, luchtige, licht zoete smaak.

 

Game Over!

Deze pièce de résistance is een ware crowdpleaser op elk feestje en voor elke gelegenheid! Geloof me, ik heb het zelf uitgetest. Je bent niet langer de kotstudent die alleen spaghetti kan klaarmaken en afhaalchinees bestelt ... Je bent snugger, want je hebt immers de raad en de recepten van dwars gelezen. Deel ze met je vrienden of laat hen in de waan over je nieuwe Masterchefskills, aan jou de keuze! In ieder geval wordt dit gegarandeerd je nieuwe versiertruc. En ladies, de lijn loopt naar de koelkast. Of zoals mijn zus het zegt: "Een ronde lijn is ook een lijn!" En geef nu zelf toe, die is toch veel mooier dan een rechte.

Na enkele verwoede afleidingspogingen (flemen, janken, kattenkwaad – opeens besef ik de oorsprong van dit woord) zwicht ik door die o zo onschuldige oogjes, voor de harige overtuigingskracht. Snorrend van contentement wordt mijn zwarte broek opnieuw haar witte camouflage gegeven. Nu zijn we allebei klaar voor een eerste race: deur open, de trap af, net niet uit de bocht gaan, de tweede trap af en vierklauwens tot op de mat… afgetikt! Niet onder de indruk van mijn toch nog behoorlijke conditie tijdens een zittende blokperiode, word ik geeuwend opgewacht door de trotse winnaar. Die schiet meteen langs mij heen, terug richting de start voor een tweede rondje snelheidsmeting. Ik volg gedwee maar geef fysiek forfait en kies voor een andere aanpak.

 

Ik haal ons favoriete speeltje boven, the red dot, en zet me op bed. Mijn schijnbaar onvermoeibaar speelmaatje ploft na tien minuten naast mij neer, tevreden met haar herhaaldelijke vangst. Een uitgebreide wastafereel en wat knuffels later, kunnen we er samen weer tegenaan voor een volgend uurtje maffen en studeren. Wie welke taak op zich neemt moet dringend herbekeken worden, maar tot dan doet zo’n energieke kat je helemaal heropleven in nog geen kwartier tijd. Geslaagde pauze!

1. Probeer nieuwe dingen

Het leven vraagt al veel! Je moet leren, sporten en je engageren. Doe eens een keer iets anders! Ga eens bungeejumpen of snorkelen! Doe een keer gek, doe een keer iets wat niet van je verwacht wordt. Of schrijf gewoon eens een keer met je linkerhand als je rechtshandig bent (of omgekeerd).

 

2. Speel computerspelletjes

Niet meteen een middel waarvan je zou verwachten dat het kan helpen. Er zit alleen één addertje onder het gras, het gaat over spelletjes die het denkvermogen prikkelen. We praten hier dus over het maken van puzzels, raadsels of een spel waar je bepaalde strategieën moet bedenken.

 

3. Draag je kennis over

Onderschat jezelf niet! Gedurende de jaren heb je al veel geleerd, het is dus nu tijd om die kennis door te geven. Door dit te doen, activeer je andere hersenactiviteit die jou dan weer wat slimmer maakt! Dus vertel over de kenmerken van elke Pokémon-figuurtje of vertel over al die Disneyfilms die je al hebt gezien.

 

4. Slaap genoeg

Dat moet voor de gemiddelde student niet moeilijk zijn. Doe gewoon lekker verder zoals je bezig bent.

 

5. Beluister muziek

Het luisteren van muziek doet je ontspannen en beter presteren. Helaas hoort het naar fuiven gaan en je zat drinken hier niet bij.

 

6. Leer een tweede taal

Door een taal te leren, leer je nieuwe verbindingen te maken. Ook leer je oplossingsgericht te werken. Behoort talen leren niet tot je sterkste kant? Ga dan gewoon schaken, het heeft blijkbaar hetzelfde effect. 

 

7. Blijf oefenen en puzzel

Het klinkt ouderwets, maar door te puzzelen word je slimmer! Nieuwe woorden leren, nieuwe associaties leggen … het houdt ons brein actief. Kies je zelf een mooie puzzel uit, het is ook direct een idee om te ontspannen tussen de blokuren. Twee vliegen in één klap.

 

8. Kom buiten

Een lange wandeling maken of op café gaan, maakt ons ‘slimmer’. Ik hoor jullie al juichen! Op café gaan, hoera! Door namelijk zulke activiteiten te doen verplichten we ons brein om anders te handelen. Het zorgt weer voor een heleboel nieuwe inzichten en die… ja hoor… je weer slimmer maken.

 

9. Leef volgens je passie

Door bezig te zijn met je passie, leef je meer gedreven, je creativiteit zal aangescherpt worden, je zal als vanzelf nieuwe dingen gaan doen, je kan veel meer informatie aan. Kortom, je zal slimmer – en succesvoller – worden.

 

 

Dus beste student, ga eens een wandeling maken of ga met je vrienden eens op café. Maar let op, studeren heeft wel zijn voordelen, want slimmer zijn is misschien wel fijn, maar bij een sollicitatie later gaan ze niet vragen hoeveel puzzels je hebt gemaakt.

Ik herinner me nog onze eerste computer. Een IBM PS/2 met zo'n luid ratelend toetsenbord waar verzamelaars tegenwoordig grof geld voor neertellen, en een muis met een balletje in. Om met die muis te leren werken mocht ik dan een spelletje spelen: 'mijnenveger'. Ik heb het even opgezocht: varianten op dit puzzelspelletje bestaan blijkbaar al bijna zo lang als de computer zelf. De eerste versie voor Windows zat bij Windows 3.1, wat ook op die IBM van ons stond. Sindsdien zat het in elke Windows-versie behalve Windows 8. Is dat de reden waarom die versie zo slecht in de markt lag?

 

Het doel van mijnenveger is om mijnen te vinden zonder ze te laten ontploffen, aan de hand van cijfertjes die aangeven hoeveel mijnen er in de aangrenzende velden liggen. In het begin was het voor mij al moeilijk genoeg om op het juiste knopje van de muis te drukken als ik een mijn wou markeren. Ik ben talloze keren ontploft terwijl ik langzaam het verschil tussen de linker- en rechterknop leerde. Ondertussen leer je ook de puzzel zelf beter kennen. Sinds de eerste keer dat ik erin lukte het spelletje uit te spelen zonder één mijn te markeren met een vlaggetje, kan ik mij nog altijd moeilijk ontdoen van het idee dat ik een genie ben.

 

Met de muis werken kan ik inmiddels vlot genoeg, maar als ik moet wachten op een download of een update blijf ik toch teruggrijpen naar het oude vertrouwde mijnen vegen. En als ik soms iemands computer herstel kan ik het nooit laten om er een nieuw mijnenvegerrecord op te vestigen in de hoop dat de eigenaar dat achteraf vruchteloos gaat proberen te verbeteren. Het beste soort genie is het duivelse genie.

 

 

Sommigen kennen het waarschijnlijk al, het fenomeen dat studenten ineens een serie beginnen te kijken tijdens de examens. Uit het niets voelen ze zich aangetrokken tot een serie die voordien nooit hun aandacht had opgeëist. Aan zij die bekend zijn met dit fenomeen, wil dwars alvast drie toppers van series voorschotelen.

 

 

 

 

Friends

The all-time favourite! De serie draait om een groep van zes vrienden: Rachel Green, Ross Geller, Monica Geller, Chandler Bing, Joey Tribbiani en Phoebe Buffay. De zes twintigers wonen en werken in Manhattan, New York. Elke episode kruisen gênante, geniale en grappige situaties de groep vrienden. Deze serie is met zijn twintig minuten durende afleveringen een echte aanrader als je toch wil ontspannen, maar niet te veel tijd kwijt wil zijn. Ook zijn de uitspraken van Joey zeker toe te passen op het dagelijkse leven. “Pizza! We like pizza!”

 

 

 

 

 

Suits

Nu ééntje voor de rechtenstudenten onder ons. Wanneer het je het even niet meer ziet zitten, kijk dan naar Suits. Uit deze serie blijkt dat je helemaal geen diploma nodig hebt om advocaat te worden, alleen een goed geheugen.

De succesvolle bedrijfsjurist Harvey Specter neemt de geniale maar onopgeleide Mike Ross aan als z’n nieuwe compagnon. Mike heeft geen rechtendiploma, terwijl het bedrijf enkel uitblinkers van Harvard aanneemt. Hij heeft echter wel een buitengewoon goed geheugen, waardoor hij toch een briljant advocaat blijkt te zijn. Mike en Harvey houden Mikes gebrek aan juridische scholing geheim en worden een onverslaanbaar duo. Het geheim blijft echter in elk seizoen voor grote problemen zorgen.

 

 

 

 

 

The Bridge

Deze Deense/Zweedse topserie is er eentje waarbij je van gaat nagelbijten. The Bridge is niet alleen ongelooflijk spannend, maar ook ongelooflijk onverstaanbaar, dus ondertitels zijn geen overbodige luxe. Het enige nadeel is dat je gaat willen blijven kijken, dus karakter is vereist.

 

De serie bestaat uit drie seizoenen. In het eerste wordt er op de Øresundbrug tussen Zweden en Denemarken een lijk gevonden. Deze moord dwingt de Zweedse en Deense politie tot een nauwe samenwerking. Gruwelijke gebeurtenissen blijven elkaar opvolgen. De Deense agent Martin Rohde en de Zweedse Saga Norén gaan de uitdaging met tegenzin aan.

 

In seizoen twee botst een oude olietanker op de Øresundbru. Er blijkt geen crew aan boord te zijn, wel enkele Zweedse en Deense jongeren, vastgeketend in het vrachtruim. Saga Norén krijgt de leiding over het onderzoek en neemt contact op met Martin Rohde. De geketende jongeren zijn slechts het begin van een nieuwe race tegen de klok om een grote ramp te vermijden. Iemand wil de aandacht richten op de milieuproblematiek en schrikt er niet voor terug om voor dat doel over lijken te gaan.

 

In het derde en tevens laatste seizoen wordt Malmö opgeschrikt door een moord met een Deens slachtoffer. Saga Norén zal opnieuw de handen ineen moeten slaan met de politie van Kopenhagen. Het wordt al snel duidelijk dat de moord tot in de details is uitgedacht en dat de moordenaar wilde dat ze het lichaam zouden vinden. Dit is het begin van een reeks moorden, die steeds persoonlijker lijken te worden voor Saga.

 

	Professor Reinhild Vandekerckhove – Faculteit L&W | Departement Taalkunde
	Nederlandse taalkunde 1, 2 & 3   Nederlandse taalbeheersing 1   Sociolinguïstiek

 

1) Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?
“Enkele jaren geleden nam ik samen met collega Pol Cuvelier mondeling examen af voor het vak Nederlandse taalbeheersing 1. Een student die toen bij ons een poging deed om zijn beste Nederlands boven te halen, stopte ineens abrupt en vroeg ons of hij eventjes zijn mond kon gaan spoelen aan de wastafel in het leslokaal ‘omdat zijn <aa> niet zuiver was.’ De vraag was duidelijk niet als grap bedoeld, want de student in kwestie was behoorlijk zenuwachtig en bloedernstig. Toen hebben wij toch wel heel erg veel moeite moeten doen om onze lach te bedwingen.”

 

2) Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?
“Mijn leertip: vertrouw niet te veel op samenvattingen.”

 

3) Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?
“Ik hoop nog altijd dat ik de studenten dat inzicht niet hoef bij te brengen.”

 

 

 

 

	Professor Marc David – Faculteit Wetenschappen | Departement Wiskunde-Informatica
	Beperkte relativiteitstheorie   Theoretische Mechanica   Kaleidoscopic project

 

1) Wat is het grappigste/gekste dat u ooit tijdens het afnemen van een examen hebt meegemaakt?

“Helaas kan ik me niets grappig of gek herinneren. Examens zijn doorgaans niet om te lachen ...”

 

2) Heeft u een (leer)tip voor de studenten die nu over hun boeken hangen?

“In plaats van de stof krampachtig in je geheugen te proppen, zou je ook eens naar fouten of inconsistenties in de cursus moeten zoeken: dan ga je automatisch beter nadenken over die stof. En als je iets vindt dat echt niet klopt, is dat altijd een opsteker: je zelfvertrouwen zal merkelijk groeien!”

 

3) Wat zegt u tegen studenten waarvan u merkt dat ze niet voldoende gestudeerd hebben?

“Dacht je nu echt dat je hiermee weg kon?”

 

4) En tenslotte: zou u al een tipje van de sluier kunnen lichten en een examenvraag bekend kunnen maken?

“Vertel eens wat over hetgeen je het interessantste vond in deze cursus.”

 

Have more than you show, speak less than you know.

– William Shakesepeare
​

 

Iedereen kent wel dat irritante kind dat geen vijf seconden zijn mond kan houden. Tijdens het jaar kun je deze kwal links laten liggen, maar tijdens de examens gaat het niet meer. Geef hem/haar deze wijsheid mee.

 

 

 

 

 

 

Strength does not come from winning, your struggles develop your strength. When you go through hardships and decide not to surrender, that is strength.

– Mahatma Gandhi

 

 

Ondanks zijn eigen zwakte, heeft Gandhi krachtige uitspraken die ons een hart onder de riem kunnen steken.

 

 

 

 

 

 

 

Once we accept our limits, we go beyond them.

– Albert Einstein

 

 

Graag zou je achttien uur achter elkaar studeren, maar ken je eigen capaciteiten, zo kom je verder.

 

 

 

 

 

 

 

In order to change the world, you have to get your head together first.

– Jimi Hendrix

 

 

Als je niet lekker in je vel zit, zal blokken even niet meer lukken. Durf je problemen aan te pakken en erna zal je effectiever te werk kunnen gaan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

There are only two mistakes one can make along the road to truth; not going all the way, and not starting.

– Gautama Buddha

 

 

Er wordt in vraag gesteld of deze quote echt van Buddha komt, maar kom, het is een goeike. Begin eraan en geef alles, je kunt het wel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We must accept finite disappointment, but never lose infinite hope.

– Martin Luther King Jr

 

 

Het is nog niet te laat, er is altijd hoop om nog te slagen. En anders wel in augustus.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

If something is important enough, even if the odds are against you, you should still do it.

– Elon Musk

 

 

Luister niet naar degene die zegt dat je al veel eerder had moeten beginnen en het vast niet meer zal halen, je gaat deze blokperiode knallen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

It always seems impossible until it's done.

– Nelson Mandela

 

 

Dus waar wacht je op? Get it done!