De meeste studenten hebben een goedgevulde agenda. Wanneer we toch even niets te doen hebben, nemen we vaak onze toevlucht tot smartphones of andere draagbare toestellen. Er zijn echter ook andere – ietwat originelere – manieren om de tijd te verdrijven. Mijn favoriete bezigheid: opzoeken of er voor allerlei bijzondere handelingen, gebeurtenissen of voorvallen die ik tegenkom, al een passend woord bestaat. Als ik geen accuraat woord kan vinden, dan toch welk woord het dichtst in de buurt komt. Zoals je al vermoedde, is 'antichambreren' mijn recentste vondst. Niet te verwarren met 'chambreren', of erger nog, de chambrang.

In zijn meest enge betekenis, komt antichambreren neer op ‘iemand in de (figuurlijke) wachtkamer laten zitten’. Een diplomatische definitie, aangezien Van Dale ook ‘antichambre’ aanvaardt als synoniem voor wachtkamer. Antichambreren vervangen door ‘wachtkameren’ mag dan weer niet. Onze oprechte excuses aan de taalpuristen.

Ons Laatste Woord kent zijn oorsprong bij de Franse adel van de 17^de eeuw. Iedere zichzelf respecterende kasteelheer had een salon dat dienst kon doen als antichambre, waar genodigden eerst naartoe werden gestuurd alvorens ze hun eigenlijke bezoek mochten aanvatten. Dit werd vooral gedaan omdat het als chique werd ervaren, maar was tevens een bewuste poging tot intimidatie. Iemand die zijn gasten laat wachten in zo’n luxueuze ruimte moet wel belangrijk zijn, toch?

Terug naar de 21^ste eeuw. Hier aan de universiteit, kunnen studenten zich tweemaal per jaar best wel ‘geantichambreerd’ voelen. Hoewel de Franse adel met zijn antichambres vervangen werd door professoren en examenlokalen, kan elke student beamen dat de momenten voor je het examenlokaal mag binnengaan, de ergste zijn. Elke minuut dat je moet wachten is er één te veel. Een poging tot intimidatie is het allerminst, maar de spanning wordt er alleszins dramatisch mee opgedreven. Uiteindelijk weet je dat je toch zal mogen binnengaan en je met gemak een grote onderscheiding behaalt. Bestaat er trouwens geen specifiek woord om mensen te beschrijven die last hebben van overdreven optimistische droombeelden? Misschien eens opzoeken.

Het schooljaar is terug begonnen, het uitkijken naar de eerstvolgende vakantie ook, en dan is het tijd om terug te blikken op de festivalzomer. Wat hebben onze redacteurs gezien en goedgekeurd? Welke artiesten moet je zeker in het oog houden dit jaar? Wij lijsten onze top tien voor je op!

1. Gogo Penguin

Gezien op: Pukkelpop

Een drum, een piano en een contrabas. Meer hadden de virtuozen van Gogo Penguin niet nodig om een volledige Club-tent stil te krijgen. Dat is al een geweldige prestatie op zich, RY X lukte dit de dag voordien niet. Gogo Penguin is dan ook geen gewoon jazztrio. Hun nummers zijn op sommige momenten opzwepend, op andere momenten zacht voor de ziel. Een groep waar we zeker nog veel meer van zullen horen.

Nog te zien: 17 november in De Roma, Antwerpen

2. Beaty Heart

Gezien op: Pukkelpop

Jong, hip en heel poppy: deze eerste act van dag twee op Pukkelpop was een bende hipsters die leuke elektropop brachten. Klinkt als iets voor schreeuwende tienermeisjes, maar bleek verrassend interessant. Zeker hun hit Flora is lekker vreemd en dansbaar. Meer van dat graag!

Nog te zien: 8 oktober in Paradiso, Amsterdam

3. SEVDALIZA

Gezien op: Pukkelpop

Fans van FKA Twigs, brace yourselves, want de nieuwe revelatie in de triphopscene is deze Nederlandse godin. Lang ravenzwart haar, blote voeten en een bizar kostuum gecombineerd met sensuele danspasjes, vette beats en een stem die je in de ban houdt, bleek de perfecte cocktail voor een stomend feestje in de Lift. En hoewel er slechts twintig mensen in de tent stonden, bracht SEVDALIZA meer sexyness op de dansvloer dan Rihanna die na haar optrad. Maar dat was misschien niet moeilijk.

Nog te zien: nergens in België dit jaar

4. Cocaine Piss

Gezien op: Absolutely Free Festival

Als je deze bende ongeregeld nog niet kent, wordt het hoog tijd om vanonder die steen te komen. De vier Luikse apen lijken geboren te zijn met vuurwerk in hun gat en zijn naar onze mening het interessantste wat er op muzikaal vlak nog te ontdekken valt in België. Aurélie Poppins, de charismatische zangeres waar iedereen meteen als een blok voor valt, stuitert door het publiek, zichzelf de longen uit het lijf schreeuwend. Schattig en tegelijkertijd gek als een achterdeur. Cocaine Piss valt in geen enkel hokje te stoppen en net daarom is deze groep extreem intrigerend. Een aanrader voor fans van Raketkanon!

Nog te zien: 2 december in VK Concerts, Brussel

5. Dan San

Gezien op: Dour

Muziek om van te genieten op een regenachtige herfstdag, ingeduffeld onder een dekentje met een boek. Niet echt de soort muziek die je veel tegenkomt op Dour. Dan San, een zeskoppige folkband uit Luik (alweer! Wat zit er in dat water?), zorgde voor een rustpunt op het drukke vijfdaagse festival. Dat werd niet door iedereen geapprecieerd, wat had je nu gedacht, maar volgens ons zeer de moeite om in een rustige setting te zien. Voor liefhebbers van warme chocolademelk, goede boeken en folk (studenten Taal- en Letterkunde, we kijken naar jullie).

Nog te zien: 19 oktober in Het Depot, Leuven

6. Whitney

Gezien op: Pukkelpop

Daar stond ik dan, laat op de avond, in een volle Lift waar Whitney alle harten week maakte. De band uit Illinois maakt hartverscheurende country pop om halsoverkop verliefd op te worden. Wat we dan ook massaal deden. Iedereen kroop dichter bij elkaar en er heerste een soort rust die men zelden vindt op een festival. Een gevoel van genegenheid was alom aanwezig. En zo sloten deze Amerikanen de tweede dag Pukkelpop af met een beetje liefde.

Nog te zien: 30 oktober in Ancienne Belgique, Brussel (uitverkocht)

7. De Staat

Gezien op: Pukkelpop

De mannen van De Staat hebben, onder de muziekliefhebbers, op z'n zachts gezegd een reputatie. Na de release van hun nummer Witch Doctor staat de Nederlandse groep erom bekend een bom van een show te geven. En het publiek in de Marquee werd niet teleurgesteld. Koning Torre Florim en zijn band brachten een korte set, beginnend met Make The Call, Leave It All, vervolgens Peptalk en tot ieders groot genoegen ook Input Source Select, de show afsluitend met de grootste moshpit die Pukkelpop ooit meemaakte op Witch Doctor. Alles deed pijn nadien, but boy was it worth it!

Nog te zien: 7 oktober in Ancienne Belgique, Brussel

8. Danny L Harle

Gezien op: Dour

Ontdekt op Dour: een nieuwe muziekbeweging. Bij gebrek aan bestaand genre, dopen we het bubble elektropop. Luister naar Danny L Harle of SOPHIE (die mee achter Vroom Vroom van Charli XCX zit) en je zal meteen begrijpen waarom. 'Huge Danny', zoals hij zichzelf ook wel noemt, bracht dit extreem bizarre genre naar Le Labo op Dour waar twintig mensen helemaal los aan het gehen was. Het meest bizarre dat we gezien hebben? Een groep volwassen mannen die een moshpit veroorzaakten op een remix van Call Me Maybe. Het doet wat met een mens, die bubblepop …

Nog te zien: nergens in België dit jaar

9. Rat Boy

Gezien op: Best Kept Secret

Zelfs al is Best Kept Secret 2016 vrij letterlijk in het water gevallen, de regen kon niets aan de speciale sfeer van dit festival veranderen. Een hoogtepunt was het concert van Rat Boy. Een bende jonge Britten die een soort door Arctic Monkeys beïnvloede raprock brengen. Niet alleen hun Britse accent (lees: vloeken), maar ook de energie waarmee ze optraden maakten het optreden af. En dat in de gietende regen, voor nog geen honderd man die allemaal zot werden. Zalig.

Nog te zien: nergens in België dit jaar

10. Daughter

Gezien op: Rock Werchter

Ze stonden de week ervoor nog op het podium in Nederland, maar het publiek van Down The Rabbit Hole had Daughter volledig links laten liggen. Wat moet de band verschoten zijn toen ze het podium van The Barn opkropen. De tent zat intiem vol. Hoewel het buiten eens eindelijk droog was, voelde je de adem van je achterburen in je nek. De dromerige en breekbare indierock liet de haartjes op onze armen een uur lang overeind staan. Ook zangeres Elena Tonra bekende met een ontroerde stem dat ze kippenvel kreeg van ons enthousiasme. Nog nooit zagen we een groep zo nederig en intens op het podium. Festivalgangers van Down The Rabbit Hole, jullie beseffen niet wat je hebt gemist.

Nog te zien: 19 oktober in TRIX, Antwerpen (uitverkocht)

Nee? Dat valt te begrijpen. De studentenwerking lag er een aantal jaar stilletjes bij voor studenten. De laatste jaren probeert USAB echter via enkele nieuwe formules, zoals netwerkevenementen, opnieuw een krachtige rol te spelen in de bekendmaking van de armoedproblematiek bij studenten en personeelsleden.

het idee

Tijdens een van deze netwerkevents in 2015 sloten vier doctoraatsstudenten zich aan bij USAB. Deze studenten werken tijdens hun doctoraat rond het armoedethema. De wil om de handen uit de mouwen te steken, zorgde ervoor dat ze in de werkgroep van USAB belandden. Daar brachten Tess Penne en haar drie collega’s de mogelijkheid van sociale stages ter sprake, waarbij studenten kennis maken met vrijwilligerswerk en armoede in eigen land. Het idee viel in goede aarde, de vier neuzen wezen in dezelfde richting en dus besloten ze om ervoor te gaan. Hun doel is om een flexibel kader aan te bieden waarbij studenten worden begeleid en aangemoedigd, maar toch voldoende vrijheid krijgen om hun eigen weg te gaan.

pilot

Een jaar geleden werd het sociale stageproject op poten gezet, maar pas in het tweede semester werd het definitieve startsein gegeven met een infosessie. Hier besloten negen studenten om te starten met vrijwilligerswerk. “De studenten kregen een lijst mee naar huis waarin een aantal organisaties kort in het licht werden gesteld. De lijst diende als een soort leidraad, de vermelde organisaties hadden we gecontacteerd om te polsen of het goed was dat er eventueel een student voor korte periode zou meelopen”, vertelt Tess. “Er zijn natuurlijk veel meer organisaties, helaas hebben we niet de mogelijkheden om overal ons project voor te stellen. We moedigen de deelnemers dus ook aan om zeker in hun eigen omgeving en vanuit eigen interesses verder op zoek te gaan naar organisaties waar ze aan de slag kunnen.”

In het midden van het traject was er een reflectiemoment waar de studenten de kans kregen om te reflecteren over hun eigen ervaring en deze uit te wisselen met medestudenten. Het semester werd afgesloten met een slotmoment en het uitreiken van een certificaat. “Het fijne aan dit project is dat je er als student niet alleen voor staat. Als er zich problemen voordoen, kun je steeds bij ons aankloppen. Tijdens de bijeenkomsten of in onze facebookgroep kun je bovendien je ervaringen delen. Natuurlijk loopt er wel eens iets mis, maar daar trek je je lessen uit. Een goede of slechte stage? Je leert altijd iets bij. De verhalen van anderen aanhoren zorgt voor een dubbele ervaring.”

concretiseren

Dit academiejaar worden de sociale stages weer aangeboden. “Door de infosessie nu in het eerste semester te plannen, kunnen we het hele jaar door begeleiding aanbieden. Na ons proefproject hopen we nu meer studenten te bereiken, van alle campussen van de universiteit.”

Maar is die stage qua tijd ook haalbaar voor alle studenten? Hoeveel uren moeten de studenten zich kunnen vrijmaken voor dit project? “We vragen dat iedereen, wanneer ze aansluiten, minstens twintig uur als vrijwilliger aan de slag gaat voor zijn of haar organisatie. We moedigen de studenten natuurlijk aan om op langere termijn een plekje vrij te maken in hun agenda voor vrijwilligerswerk. We geven de studenten echter de vrijheid hier zelf hun weg in te vinden.” Dat kan alvast geen struikelblok zijn wanneer je twijfelt over je deelname.

Heeft Tess nog een laatste tip voor ons? “Probeer iets te vinden dat voor jou haalbaar is en waar je je goed bij voelt. Communiceer duidelijk met de organisatie over jouw verwachtingen en vraag naar hun noden en verwachtingen. Voel je dat je daar nuttig kan blijven en zie je dat zitten, blijf er dan vol voor gaan!”

Ook dit jaar gaan de sociale stages van start. Als je interesse hebt om je maatschappelijk te engageren, ga dan zeker eens naar de infosessie op 19 oktober. Surf naar de website van USAB als je de concrete info nog eens op een rijtje wilt zien staan.

Het was een mooie namiddag in Kent en zonder opgedrongen high tea, maar met een welverdiende gin en tonic. En mochten we niet om de haverklap gevraagd zijn of we nu echt niet naar die schets van Rubens wilden komen kijken, had ik er misschien nog van kunnen genieten ook, maar helaas. Het was maar een kopie van wat er in Antwerpen hing, maar zeer de moeite. Zo werd ons verteld. Ondergetekende zwichtte en ruilde al snel het herfstzonnetje in voor spotjes in een kleine exposéruimte.

Een schets. Een paar lijnen op papier waarvoor belachelijk veel geld betaald is, was het niet voor de historische waarde. Je zou schrikken van wat sommige consultants aanrekenen voor enkel een schets, werd ons verteld. Mijn gedachten gingen onwillekeurig uit naar de financiële schets die de grote hervorming van dwars mogelijk moet maken. Die kostte niets. Maar bracht ook nog niets op. Ziet u, als het aan mij ligt, wordt dwars betalend. Dat uitleggen is echter een helse taak aangezien de redactieleden stuk voor stuk financiële analfabeten zijn. En ja, dat is uiteraard zo omdat studenten economie zich niet onbetaald inzetten. Dat doen enkel de creatievelingen. Nu kan u de Brombeer van veel betichten, maar niet van creatieve inborst. Zij dat misschien de reden dat de Brombeer de enige is op de loonlijst van dwars. Rept u daar nu alstublieft met geen woord over tegen de jonge collegae, want dat helpt de onderhandelingen niet.

De kans is dus groot dat de volgende dwars in jullie handen gekocht is aan de democratische prijs van € 3,70, een luttele prijs als we rekenen hoeveel bloed, zweet en tranen met de maak gepaard gaan. Het extra geld zou dwars goed doen. Een groter, geventileerd lokaal nu ik aan dat zweet denk, maar ook belangrijkere dingen. Zo zouden wij met dat geld eindelijk een deftige hoofdredactie kunnen aannemen. Maar goed, dat is nog niet voor morgen en er is ook altijd die minieme kans dat uw dierbare columnist en kapitalistische strijdmakker deze slag verliest. Dat is dan ondanks de briljante financiële schets die hij als belangrijkste wapen inzette. Een troost kan dan zijn dat de schets misschien in het nu niets opleverde, maar in de annalen bekend zal staan als een belangrijke en moedige stap in de aanval op het wanbeheer bij dwars. Ingekaderd, opgehangen aan een galerijmuur en mooi belicht zal hij dan als bedevaartsoord dienen. En dat iemand er in de verlichte toekomst grof geld voor neerlegt, preferabel verkregen uit fiscale oppuntstelling, kan men dan enkel toejuichen.

Mijn gin en tonic smaakte wonder boven wonder iets zoeter toen ik eindelijk terugkwam van de vervelend lange uitleg over de nieuwe aanwinst. Soms doet wegdromen wonderen.

De Universiteit Antwerpen groeit en daarmee ook haar logistieke en infrastructurele uitdagingen. Nadat de Stadscampus hieraan tegemoet kwam met de bouw van een nieuwe bibliotheek wordt de focus nu verlegd naar Wilrijk. De buitencampussen zijn overgesatureerd en de bibliotheken kunnen niet meer aan alle wetenschappelijke eisen voldoen zoals groeps- en praktijkgerichte werkruimtes. Veronique Réga van het departement Bibliotheek zette, samen met collega's en studentenafgevaardigden, haar schouders onder het bib-project. Een eerste resultaat daarvan valt nu te bewonderen op campus Middelheim waar, volledig in lijn met de werk- en leerruimtes aan andere Europese universiteiten, een nieuwe leerruimte is voorzien in gebouw G: 'De Parabool'. dwars mocht samen met Véronique eens gaan rondneuzen.

Niet alleen is deze ruimte een streling voor het oog qua inkleding, maar er is ook gedacht aan ergonomie en comfortabel werken. Zo zijn er prachtige, ergonomische stoelen die mij haast tot kleptomanie in het kader (lees: excuus) van rugpijnpreventie drijven. Er zijn zetels met tafeltjes voor de meer relaxte poging tot groepswerk (lees: Facebook checken). Er zijn ook akoestische panelen ter beschikking, oftewel jouw-stem-stoort-me-dus-doei-panelen waarmee je jouw werkgroepje selectief doof kunt maken zonder jezelf te isoleren in een klein kamertje. De ruimte kenmerkt zich ook door het ontbreken van personeel; er is geen balie. Je komt binnen aan de hand van je studentenkaart. Er is wel mogelijkheid tot live chatten met het personeel, voor de rest bestaat de bewaking uit camera’s. Dit geeft een aantrekkelijk zelfstandig karakter aan de leerruimte. Er is zelfs een wandelband voorzien voor wie wél wilt wandelen, maar de echte buitenwereld niet zo aantrekkelijk vindt. Het ding is zelfs aangenaam stil!

Naast deze nieuwe leerruimte, zet Veronique Réga samen met haar collega’s verdere projecten op poten op campus Groenenborger en campus Drie Eiken. Op beide campussen zullen de studenten ook actief betrokken worden op het gebied van inkleding en design. Zo hebben de studenten interieurarchitectuur als bachelorproef een ontwerpvoorstel in kunnen dienen voor het design van de bib op Groenenborger. Verder zal er geïnvesteerd worden in materialen zoals 3D-printers, plotters en dergelijke. De ruimtes bieden samen plaats aan een kleine vierhonderd studenten.

Dit alles wil men realiseren zonder nieuwbouw, maar via renovatie en herinrichting – wat de projecten alleen maar meer rendabel maakt. De bibliotheek op Middelheim werd onderbenut en was volgestouwd met talloze boekenrekken dewelke de ruimte tot een archief degradeerden. Nu is de ruimte opengetrokken met een panoramisch uitzicht, gelijkend op een luchthaventerminal. Weliswaar is het uitzicht een tikkeltje luguber, je kijkt op je rechterkant namelijk pal op een kerkhof. Op zich is het een mooi existentieel gegeven: hoe hard je ook studeert, het kerkhof wacht. Misschien toch maar beter een pintje gaan drinken? Het leven van de student is er een van keuzes …

10 – studeren in alle talen van de wereld

Met de nieuwe Google Translate-app kan je tegenwoordig gewoon een foto nemen van de tekst die je wil vertalen. Daarna veeg je over de woorden en vertaalt hij ze onmiddellijk. Wanneer je de app voor de eerste keer downloadt, kan je ook instellen van en naar welke taal je het meest vertaalt, zodat je niet altijd moet gaan zoeken. Bovendien kan je in deze talencombinatie offline vertalen als je nog een paar megabytes extra downloadt. Op Android kan je daarnaast in elke app woorden selecteren en meteen vertalen.

9 – notities doorsturen als een pro

Met Tiny Scanner heb je je notities in no time gescand en geconverteerd naar een pdf-bestand. Meer nog, je kan dat bestand ook meteen doormailen naar je dankbare medestudenten. “Dat kan je toch ook gewoon met de foto-app?”, hoor ik je al denken. Ja, maar met de scanner-app kan je de afbeelding ook netjes afsnijden en met de Instagram-achtige ‘scan-filter’ lijkt het alsof je gewoon een ouderwetse scanner hebt gebruikt. Zo wordt de tekst leesbaarder en is ook de belichting beter. Best of both worlds, toch?

8 – het overzicht bewaren

Mindmaps maken op papier? Zó 2006. Dat kan nu ook gewoon op je smartphone of tablet. Met SimpleMind maak je snel mooie en overzichtelijke mindmaps op je computer, tablet of smartphone. Zo wordt ook het ingewikkeldste in één oogopslag duidelijk.

7 – begin de dag met een knal

Wekkerapplicaties zijn er met hopen, maar Alarmy - Sleep if u can is met voorsprong de meest hardnekkige en wordt door zijn ontwikkelaars terecht als the world’s most annoying alarm app bestempeld. Om deze wekker ’s ochtends uit te schakelen, moet je goed wakker zijn. Je kan zelf kiezen welke foltering je verkiest: een stevige optelsom oplossen, een selfie nemen in een bepaalde pose, je gsm een bepaald aantal keer op en neer schudden of een vooraf ingestelde barcode scannen. Leuk toch? En ondertussen piept en trilt de wekker rustig verder. Te gebruiken op eigen risico.

6 – deep focus

Ben je de motiverende afspeellijsten van Spotify beu of op zoek naar iets sterkers? Dan is Beeminder misschien iets voor jou. Met de app kan je persoonlijke doelen stellen van een aantal push ups per dag tot het aantal minuten dat je op Facebook zit. De app stelt een ‘yellow brick road’ op, die je doel grafisch weergeeft. De app is volledig gratis en als je netjes je doelstellingen volgt, blijft dat ook zo. Als je echter off track gaat, betaal je automatisch een bijdrage. Slapend zal je met deze app niet rijk worden, dus.

Iets minder drastisch? Forest laat een boompje groeien op je smartphonescherm zolang de app geopend is. Sluit je hem om naar een andere app te gaan, gaat je boompje dood. Hou je echter braaf je focus, dan heb je voor je het weet niet enkel een goed examen afgelegd, maar ook een groot bos geplant.

5 – schaaf je talenkennis bij op de bus

Altijd al Spaans willen leren? Droom je van een vakantie naar Vietnam? Geïntrigeerd door Esperanto? Wacht niet langer en begin vandaag nog met het leren van die ene prachtige taal. Het aanbod van Duolingo doet niet anders dan uitbreiden en de methode die de app gebruikt wordt door wetenschappers aangeprezen. Je kan zelf kiezen hoeveel tijd je per dag aan je taal wil besteden en de app stalkt je met notificaties zodat je zeker blijft oefenen. Het voelt als een spelletje en door elke dag wat te lezen, typen of spreken gaat het snel vooruit.

4 – blijf op de hoogte

Ook digitaal leer- en communicatieplatform Blackboard is de iTrain opgesprongen. Waar de website soms chaotisch en onpraktisch is, is de app veel overzichtelijker en handiger. Met push-notificaties komen alle mededelingen gewoon op je gsm binnen en kan je ze meteen lezen. Documenten die de prof heeft geüpload, kan je gewoon openen op je gsm en zelfs in één klik op Dropbox zetten. Via de app ben je dus direct op de hoogte van nieuwe content of een last minute lokaalwijziging. Ook UAntwerpen heeft trouwens haar eigen app, waarop je onder andere je cijfers en de contactgegevens van professoren kan raadplegen.

3 – met je hoofd in de wolken

Hierboven dook er al een op, een cloudservice. Als je al je bestanden voor je schoolwerk altijd op de server opslaat, kan je ze van overal en op al je verschillende apparaten openen. USB-stick met de powerpoint van je presentatie in alle stress thuis vergeten? Geen probleem, log gewoon in op Dropbox, Google Drive of OneDrive, download het bestand en ga ervoor! Via de universiteit heb je trouwens toegang tot een terabyte aan OneDrive-opslagruimte, niet twijfelen dus!

2 – laat die laptop ook maar thuis

Ook krijg je van UAntwerpen een gratis Office 365-abonnement (je moet ingelogd zijn op de UAntwerpen e-mail), waarmee je toegang krijgt tot alle pro-functies van de mobiele versies van Word, Excel en PowerPoint. Met deze apps kan je elk document gemakkelijk openen, bewerken en weer opslaan, zowel op gsm als tablet. De handout van de prof op je gsm en je notitieblok ernaast of rechtstreeks notities maken met je tablet, het kan allemaal.

1 – hou alles handig georganiseerd

Pen en Papier lijken dan in sommige situaties nog steeds onmisbaar, voor onze trouwe vriend Agenda bestaat er een foolproof digitaal alternatief. Het handige aan Google Calendar is dat het op alle platformen werkt, computers (calendar.google.com), tablets en smartphones, in alle merken en maten. Als je al je afspraken op hetzelfde account ingeeft, zijn ze dus altijd en op al je apparaten beschikbaar. Gebruik je toch liever je vertrouwde agenda-app, kan je al je agenda’s van Google Calendar in een paar klikken importeren in je favoriete app. Zo hou je al je agenda’s handig centraal, maar kan je toch dezelfde app blijven gebruiken. Door de link onder je SisA-lessenrooster in Google Calendar in te geven, kan je ook al je lessen gemakkelijk importeren.

Google Calendar heeft daarnaast nog een praktisch broertje, Google Keep, dat even universeel is als Calendar (keep.google.com). Keep is een virtuele “post-it”-verzameling waarin je zoveel to-do-lijstjes als je wil kan toevoegen. Je kan ook reminders instellen op een bepaald tijdstip of wanneer je een bepaalde locatie binnenwandelt. Gooi al die kleine blaadjes dus maar weg en hou alles handig bij op je smartphonescherm.

Geachte aanwezigen

De vorige weken waren vreemd: de laatste keer dit, de laatste keer dat, en vandaag ook de laatste keer dat ik iets mag zeggen op de plechtige opening van het academiejaar, tenzij men mij natuurlijk volgend jaar of zo als gastspreker uitnodigt (hint).

Ik heb nooit Boudewijn de Groot-allures of -aspiraties gehad (ik richt me hier even tot de ouderen onder ons): dit is dus geen testament (en op mijn leeftijd zeker niet van mijn 'Jeugd'.) Integendeel, we moeten ons blijven concentreren op de toekomst, niet het verleden. Wellicht moeilijk voor een historicus. Toch zou ik naar onze nieuwe rector toe willen zeggen: “Doe wel en zie niet om.”

Ik heb voor deze gelegenheid wel even terug gekeken naar mijn vorige openingsspeeches. Heel wat uitdagingen, zeg maar problemen, die aan bod kwamen de vorige jaren zijn intussen opgelost. Tenminste, die waar we zelf enigszins controle over hadden. Denk bijvoorbeeld maar aan de zichtbaarheid (of onzichtbaarheid) van onze universiteit, het gebrek aan eigen accenten en profiel, de oorspronkelijk magere studentenaantallen, de beperkte wetenschappelijke impact, het tekort aan gebouwen, ...

We zitten anderzijds nog steeds opgescheept met een stevige onderfinanciering en met een financieringsmodel dat de Vlaamse universiteiten (en hogescholen) verplicht elkaar te blijven beconcurreren, op de zakdoek die Vlaanderen groot is. Een mooie zakdoek weliswaar, een dynamische, ambitieuze en innoverende zakdoek, maar, sorry, toch een zakdoek. Ik benijd dan ook buitenlandse topuniversiteiten, de échte topuniversiteiten, die nadrukkelijk betoelaagd worden via sponsoring en donaties van alumni, stevige samenwerking met de bedrijfswereld en sterke internationale werving en uitstraling.

Ik weet het, een en ander heeft te maken met een bepaalde cultuur en met fiscale mogelijkheden, maar wordt het niet stilaan tijd dat ook wij hier wat creatiever worden? We kruipen weliswaar meer en meer uit onze ivoren toren, maar we blijven achteraf toch nog veel te veel en veel te lang in de buurt ervan rondhangen.

We zijn in Vlaanderen soms ook erg oubollig. Als student een onvoldoende? Dan moet je een zittijd of een jaar wachten voor je je examen mag overdoen. In de VS herkans je zo vaak je nodig hebt. Voordeel is zelfs dat je je cursus dan tenminste x keer gestudeerd hebt. Net zo'n beetje als wat onze entrepreneurs ervaren: we stimuleren ze wel om bedrijfjes op te starten, maar als het niet lukt dan zijn ze gebrandmerkt voor het leven, terwijl, opnieuw in de VS, drie keer overkop gaan vaak net een pluspunt is: je hebt ervaring en bent een bewezen doorzetter.

Tot vervelens toe: we moeten ons veel sterker maatschappelijk durven profileren en écht afstand durven nemen van die ivoren toren.

Dit betekent niet dat we ons uitsluitend op winst moeten richten, op onderwerpen die geld opbrengen. Ik benadruk hierbij nogmaals dat de humane wetenschappen, waar we toch vaak over geringere grootteordes van bedragen spreken, tenminste even belangrijk zijn als de andere. Ik heb het op ongeveer elke opening gezegd: een universiteit die te weinig aandacht besteedt aan humane wetenschappen, die zich uitsluitend concentreert op de inhumane wetenschappen, is geen universiteit maar een fabriek.

Wat die maatschappelijke rol van het hoger onderwijs betreft: we moeten, en dat geldt uiteraard voor alle onderwijsniveaus, jongeren maximaal voorbereiden op hun rol in de samenleving van morgen. We moeten hierbij echter goed beseffen dat het huidige onderwijs zich nog teveel richt op een aantal beroepen die mogelijk niet meer zullen bestaan op het moment dat studenten afstuderen. Verder moet het hoger onderwijs ook maximaal toegankelijk worden en blijven. U weet dat ik nooit gelukkig geweest met de verhoging van de inschrijvingsgelden: het blijft een extra drempel voor heel wat studenten, zeker in een regio als de onze, terwijl het qua inkomsten voor ons toch maar een druppel op een hete plaat is. Ik ben het niet eens met OESO-topman Dirk Van Damme die stelt dat de inschrijvingsgelden een pak hoger moeten, gekoppeld aan een systeem van studieleningen (terloops: ik ben het wél met hem eens dat vooral het secundair onderwijs dringend moet besparen. Dat laatste ligt natuurlijk politiek wat moeilijker, zeker in pre-verkiezingstijden waar alle partijen en politici populistische trekjes krijgen. En waar men electoraal maar al te goed beseft dat lager en middelbaar onderwijs meer sympathie krijgen van Jan met de Pet dan het hoger onderwijs.) Maar die inschrijvingsgelden, dus. Die zijn er niet in de Scandinavische landen, en in de VS zijn ze hoog, extreem hoog. Vooral de universiteiten die vooraan staan in de diverse rankings hebben er geen probleem mee inschrijvingstarieven van 50.000 dollar en meer te hanteren. Met als gevolg dat de schuldenberg in de VS veroorzaakt door openstaande studieleningen momenteel zo'n 1,3 miljard dollar bedraagt. Willen we daar naartoe? Terzijde, omdat ik zonet rankings vermeldde, weet u dat in een recente ranking gebaseerd op onderwijsindicatoren, en dus niet louter op wetenschappelijke output, bv. Oxford, dat qua onderzoek veelal op één staat, het qua onderwijs en studentensatisfactie moet stellen met een 28ste plaats? Overigens staat geen enkele Britse universiteit van de Russell Group van elite-universiteiten in de onderwijs top twintig.

Moeten we eigenlijk wel mee blijven doen met die ratrace? Moeten we keer op keer naar de pers stappen als we in een of andere ranking, en het zijn er veel, een paar plaatsen gestegen zijn? De Vlaamse universiteiten staan allemaal in de top 200 of 300 of zo, dat wil zeggen in de top 5% op wereldniveau. Buiten de absolute top, de Ivy League, zijn de onderlinge verschillen overigens zeer miniem. En dan is er nog het artificiële van heel dat rankinggedoe. Aan de ULB is de voorbije jaren niets speciaals veranderd: nog altijd dezelfde onderzoekers en lesgevers, dezelfde gebouwen, enz., same as ever, maar toch zijn ze recent een pak gestegen in een aantal rankings. Weet u waarom? Omdat VUB-prof. Englert de Nobelprijs Fysica heeft gekregen ...

Maar goed, dat de academische wereld niet perfect is weten we allemaal. Wat mij betreft, als lid van die academische wereld, er is een tijd van komen en van gaan, en mijn tijd van gaan is gekomen. Ik ben daar niet ongelukkig om omdat ik het grootste vertrouwen heb in het beleid dat zal gevoerd worden door mijn opvolger en zijn ploeg. De enige raad die ik hem / hen durf meegeven, en ik val hiermee in herhaling, is: “Doe wel en zie niet om.” Leer uit het verleden maar werk aan de toekomst, de toekomst van onze universiteit en van onze associatie.

Overigens, wordt het niet stilaan tijd dat we durven spreken over DE Antwerpse Associatie? Die twee Leuvense opleidinkjes in Antwerpen en die ene hogeschool die nu eenmaal een verkeerde keuze heeft gemaakt, moeten ons toch niet deren? Antwerpenaren zijn bescheiden mensen, dat is universeel bekend, maar is het niet meer dan ooit tijd te tonen wat onze universiteit en onze hogescholen waard zijn? Herman, Robert, Patrick, Pascale, Veerle en de duizenden personeelsleden en studenten van het Antwerpse Associatie: toon wat jullie kunnen, en dat is veel, zeer veel. Ik reken op jullie en wens jullie het allerbeste toe voor de toekomst. En die toekomst, geachte aanwezigen, zal schitterend zijn, daar twijfel ik niet aan.

Ik heb gezegd.

Ze zitten op het strand
de man, het kind en zij
op een blauwe badhanddoek
haar armen en haar benen wijd
een zeester, zegt hij,
heelt zichzelf als hij een stuk verloren is

zij bedenkt dat ze al lang niet meer is heel geweest
dat er al sinds het baren van het kind
een leegte in haar heerst
waarin ze soms de zee hoort klotsen
verder niets

ze neemt een spade, ze zegt,
laten we een put graven,
die dempen met alles wat ik al verloren heb
een balletje, twee puzzelstukken, de sleutel van het tuinhek
dit gesprek

Ulrike Burki

Er valt heel wat te zeggen over goede journalistiek. Een krant, of zo u wil een tijdschrift, is niet volledig zonder de bijdragen van de cartoonist of de satiricus. De betere kranten hebben dat allemaal. Tussen hun integer en correct journalistiek werk vindt men de grappige cartoon of de schertsende column. Dat is nodig. Dat verlicht de boel.

De jeugd houdt hier dan ook ontzettend van en je kan het hen niet kwalijk nemen. Zij zijn immers de slachtoffers en niet de veroorzakers van de besparingen in het onderwijs, de hyperactieve visuele cultuur en het breder intellectueel verval. Men kan een labrador ook niet verwijten dat hij onvoorzichtig de straat oversteekt en een aanrijding met een BMW X1 hem fataal wordt. Hij wist niet beter. Was hij opgeleid tot blindengeleidehond, het zou anders zijn geweest. Educatie, educatie, educatie. Hij kan het S.M.A.K. dan nog zoveel bezocht hebben of godbetert een succesvol YouTube-kanaal hebben, hij blijft ongeïnformeerd en ongecultiveerd.

Dàt is hem fataal geworden. Hij had – bij wijze van spreken – De Standaard maar moeten lezen, zeker toen ondergetekende er nog de plak zwaaide. Wij deden ten minste nog aan volksverheffing. Dat is dan ook precies wat ik mijn buurman heb verteld na het ongeluk. Een bedrijfswagen moeten inleveren met een ingedeukte bumper is ook niet minnetjes. Iedereen is slachtoffer en niemand treft echt schuld als we de situatie van wat dichterbij bekijken.

Een groot zootje ongeregeld als je het mij vraagt, geen diepgang, geen passie voor de feiten ...

Maar goed, terug naar het onderwerp: gezien die grote voorliefde voor het lichtere genre, vindt men in alle studentenbladen dan ook enkel zelfverklaarde humoristen, cartoonisten en aspirant-schrijvers. Een groot zootje ongeregeld als je het mij vraagt. Geen diepgang, geen passie voor de feiten – laat staan waardevol journalistiek werk – maar af en toe gaat er zo iemand naar een echte krant om de boel wat op te leuken. Ik kan daar mee leven. We hebben er zelf ook zo een paar aangeworven in mijn tijd. Dat neemt niet weg dat het mij opportuun lijkt een studentenblad ook wat bij te brengen over echte journalistiek en helder schrijven. Ik was dan ook blij en verheugd om dwars te mogen vervoegen en zal mijn uiterste best doen het blad bij te brengen wat ik in al die jaren hard labeur heb bijgeleerd over het vak. Toen wij na interne meningsverschillen vertrokken bij Trends wilden ze ons daar bij de directie niet geloven, maar je ziet het. Een ex-hoofdredacteur wordt minister van financiën en ‘yours truly’ heeft ook niet bepaald stil gezeten, maar in het komende jaar meer daarover. Belangrijk om te onthouden: dwars zal enorme sprongen voorwaarts maken in de nabije toekomst. Jullie zullen het geweten hebben.

Vernieuwing alom, want niet alleen dwars maakt een verandering door, ook de universiteit komt met wat nieuws: rector UAntwerpen 3.0. De plannen van dit nieuwe Operating System voor de universiteit, prof. dr. Van Goethem, lees je op pagina 10. Over Operating Systems gesproken, we lazen in de krant dat steeds meer studenten richtingen studeren die leiden naar banen die door computers kunnen worden overgenomen. Hoe doe je dat dan, overleven in de wijde wereld buiten de universiteit? Waarschijnlijk kan onze columniste (ja ook zij is nieuw!) je wat tips geven (p.16).

De meesten staan echter nog niet zo ver en maken zich op om het nieuwe academiejaar goed in te zetten. We vroegen aan de minister van Onderwijs wat ze deed om dat mogelijk te maken (p.4). Je opnieuw inschrijven betekent echter ook boeken en cursussen kopen, maar moeten die wel zo duur zijn? Wij zochten het uit op pagina 12. Sommigen vertrekken bovendien op Erasmus, hopelijk hebben zij niet te veel problemen ondervonden bij hun vertrek (p.28).

Nieuwe rector, nieuwe afgestudeerden, maar ook en vooral nieuwe studenten. Het zijn er blijkbaar wel minder dan vorig jaar. Dat laten wij niet aan ons hart komen, want al deze vernieuwing geeft toch reden tot vieren! En liefst met een goed glas bier. Weet je niet welk bier je best kiest in deze situatie? Dan kan een zytholoog je misschien helpen (p.34). En anders vier je gewoon door deze dwars te lezen. Ik beloof je, het is de moeite!