The Holiday

Amanda is een Amerikaanse zakenvrouw die het altijd druk heeft. Iris is een Engelse vrouw die haar geloof in de liefde heeft opgegeven. Wanneer ze elkaar online (via een site voor woningruil) ontmoeten, besluiten ze twee weken lang van huis en leven te wisselen. Het begin van nieuwe liefdes, maar ook van nieuwe dilemma's.

Oh, en voor de dames onder ons, Jude Law zorgt in deze film voor een knappe verschijning.

A Princess for Christmas

Jules Day moet plots de zorg voor haar neefje Milo en nichtje Maddie op zich nemen. Een jaar later is haar leven nog steeds één grote chaos, maar ze wil de beste kerst ooit. Jules, Milo en Maddie reizen op uitnodiging van een uit het oog verloren adellijk familielid naar Europa, waar ze kerst zullen vieren in kasteel Castleburry Hall. Als Jules de charmante Prins Ashton ontmoet, wordt het verblijf op het kasteel een stuk leuker – tot ze zijn verloofde ontmoet en zich af begint te vragen of verschillen in afkomst ware liefde in de weg staan.

The Grinch

Het monster dat iedereen kent! De Grinch is een groene en onaardige griezel die buiten Whoville in een grot op een berg woont. Vanaf Mount Crumpit ziet hij hoe de Whos van Whoville druk in de weer zijn met de voorbereidingen voor Kerstmis. Maar de Grinch haat Kerstmis en om Kerstmis te saboteren, steelt hij alle cadeautjes en versieringen. Maar dan gebeurt er iets waardoor de Grinch ontdekt dat de echte geest van Kerstmis veel dieper gaat dan slingers en speelgoed.

Little Lord Fauntleroy

We begeven ons terug naar 1980 waar een kleine jongen Cedric Fauntleroy opgroeit in New York. Zijn rijke grootvader is op zoek naar zijn erfgenaam, maar zijn kinderen zijn overleden en Cedric blijkt zijn enige kleinzoon te zijn. De grootvader wil Cedric graag zelf verder opvoeden, zonder steun van de moeder van de jongen. Niet alles gaat volgens plan als er een bedrieglijke andere kleinzoon opduikt die het leven van Cedric op zijn kop zet.

Eentje uit de oude doos die iedereen nog kan ontroeren.

Lille / Rijsel

Lille is een stad die zich goed leent voor een dagje weg. Pak ’s ochtends vroeg de trein vanaf Antwerpen Centraal en je bent er in ongeveer twee uur. Als je in de avond terugreist, heb je overdag volop de tijd om de stad te bezoeken. De volgende dag kan je gewoon je colleges volgen. Doordeweeks reizen kan natuurlijk net zo goed, bijvoorbeeld als je een keer zin hebt om dat ene tergend saaie college te skippen. Wat er te doen is? Nou, heel simpel. Lille heeft een prachtig oud stadscentrum, waar je lekker kan dwalen door de smalle straatjes en genieten van de Franse cultuur, die je in Parijs uit het oog verliest. Bovendien is het de perfecte gelegenheid om je Frans weer wat te oefenen. Tel daar de Franse pâtisseries bij op en je vraagt je af waarom je nog niet hebt geboekt.

Keulen

Keulen is zo’n stad waar je vast wel eens iets over gehoord hebt, maar waar je waarschijnlijk nog niet bent geweest. Niet heel gek, want de stad staat niet bekend als een toeristische trekpleister. Hoewel de stad op het eerste gezicht niet zo pittoresk oogt, heeft ze een gezellige sfeer. Het carnaval van Keulen is bijzonder: dit is het grootste carnavalsfeest van Duitsland. De kerstmarkt is ook een aanrader. Verder zijn er goede musea en goedkope restaurants. Perfect voor de student! De beste manier om te reizen is met de auto. Dat kan gemakkelijk en goedkoop via sites zoals BlaBlaCar.

Rotterdam

Deze stad staat met stip op één in de categorie ‘gemakkelijke dagtripjes’. Met de trein ben je er namelijk in een uur en tien minuten! Zo’n supersnelle city trip moet toch ergens kunnen worden ingepland in de agenda van de drukke student. Of er ook nog wat te doen is? Nou, daar hoef je je in het geval van Rotterdam absoluut geen zorgen over te maken. De moderne architectuur en de hoge gebouwen geven je het gevoel alsof je in een wereldstad loopt. In de Markthal scoor je een lekkere hap bij een van de bijna honderd kramen met vers bereid voedsel. Neem vervolgens je lief of je kameraden mee naar de hippe Witte de Withstraat voor een drankje op een van de vele terrassen. Niet voor niets wordt deze stad steeds populairder onder Nederlanders. Fijn voordeel: er zijn veel minder toeristen dan in zijn grote broer Amsterdam. Gaan!

Nancy & Straatsburg

Nancy en Straatsburg liggen ongeveer even ver van Antwerpen als Parijs, maar dan iets meer richting het oosten van Frankrijk. Je kan het beste met de auto of met een goedkope busmaatschappij reizen. Nancy is een gemoedelijke, kleinschalige stad met een rijke geschiedenis, die zijn weerslag vindt in haar structuur. Het prachtige Place Stanislas combineert twee delen van de stad die uit een andere periode stammen. Er is een uiteenlopend aanbod van musea en er zijn veel gezellige cafés en restaurants, die van Nancy een echte bruisende stad maken. Na een paar dagen rijd je gemakkelijk naar Straatsburg, tegen de Duitse grens. Hier bekijk je het oude centrum en beklim je de kathedraal voor een mooi uitzicht. (Tip: met je studentenpas krijg je korting.) Wip even langs bij het Europees Parlement of de Raad van Europa. Ben je er op een doordeweekse dag, dan kan je proberen een conferentie in het Parlement bij te wonen. Vergeet ook zeker niet een tarte flambée te proeven: een hartige pannenkoek met kaas, room en spek, een lekkernij waar de omgeving bekend om staat.

Bonus: de krijtrotsen bij Cap-Blanc-Nez, Noord-Frankrijk

Ben je de stad met al zijn drukte even helemaal beu? Ga dan een paar dagen uitwaaien in de duinen bij Cap-Blanc-Nez, in de buurt van Calais. Langs de krijtrotsen kan je heerlijk wandelen, terwijl je geniet van een prachtig uitzicht over het water. Houd wel rekening met eb en vloed. Reis met de auto, want de kust is slecht bereikbaar met het openbaar vervoer. De rit ernaartoe duurt zo’n twee en een half uur.

Mondeling examen om 8:30?

"Dat wordt nog een extra afspraakje in september!"

10u 's ochtends en al een stuk appeltaart, een warme chocomelk,
2 dinosauruskoeken en een halve liter Redbull op?

"Ik mis het middelbaar..."

Al een uur aan het wachten op jouw beurt voor het mondeling examen?

"OMG, dat examen is minstens 20 pagina's lang!"

Ik lul mezelf er wel uit.

Extra punten scoren bij een knappe prof?

En als je het echt niet meer ziet zitten ...

1. Zingt u onder de douche?

Ja, luid en vals. En meer als ik goed gezind ben. Meestal staat de radio aan en zing ik mee.

2. Als u overal ter wereld wakker zou kunnen worden, waar zou dit dan zijn?

In een tentje ergens hoog in de bergen. Mooi weer, nog wat fris, sneeuw op de toppen, steile wanden, zicht in alle richtingen.

3. Koffie of thee, en waarom?

Koffie met cafeïne drink ik alleen als het nodig is (als ik in slaap val boven een studentenpaper bijvoorbeeld). Voor de rest drink ik veel koffie zonder cafeïne. Je kan dus zeggen dat ik een échte koffieliefhebber ben want ik drink het meestal voor de smaak en niet voor het effect. Thee drink ik als ik thuis werk, maar dan meer als excuus om eens uit mijn bureau naar beneden te lopen dan echt voor de smaak.

4. Walgrave for President of een andere politieke ambitie?

Geen politieke ambities, maar als ik ze had zou het minstens ‘for president’ zijn. Politici hebben een zeer onbenijdenswaardig leven. Zoveel kritiek krijgen en over de hekel gehaald worden, voor wat eigenlijk? Dus ik bewonder ze voor hun moed maar wil niet een van hen zijn.

5. Wat was het meest memorabele moment uit uw studententijd?

Betogingen tegen de verhoging van het inschrijvingsgeld. Heerlijke kat-en-muis-spelletjes met de politie. Een scoutsspel in het groot.

6. Welk advies zou u Donald Trump geven?

Wees niet jezelf.

7. Wat is uw guilty pleasure?

Er zijn er veel, vrees ik. Eentje dat ik durf toegeven: boterhammen met choco, elke morgen weer.

8. Kunt u een tipje van de sluier oplichten over wat u gaat vragen tijdens het aankomende examen of heeft u nog bruikbare tips voor de studenten?

Work hard, play hard. Geniet van je vrijheid en het onbezorgde leven, maar als er gewerkt moet worden ga er dan volop tegenaan.

Bedankt professor!

Actief Linkse Studenten Antwerpen

Donald Trump is president-elect. Dat is de conclusie van een campagne waarin werkende mensen zich verzetten tegen de politieke elite en de destructieve elementen van een neoliberaal beleid. Dit werd zowel ter linkerzijde uitgedrukt in de politieke revolutie van Sanders als rechts, zij het verwrongen, in de campagne van Trump.

Trump beweerde niet alleen de grote verdediger van de werkende klasse te zijn. Hij voerde ook een enorm seksistische en racistische campagne. Hij creëerde zo ruimte voor haatzaaiers om misnoegde blanke kiezers en jongeren aan te spreken. Dat is een gevaarlijke ontwikkeling. Wij verwerpen echter de notie dat Trump won doordat de werkende klasse in het algemeen zijn xenofobie en seksisme zou delen. Clinton kreeg de meerderheid van de stemmen. Miljoenen stemden gewoonweg niet. De kandidaten waren de minst populaire in decennia.

Sommigen voorspelden een beurscrash. Trumps magere enthousiasme voor vrijhandelsverdragen jaagde de beurzen schrik aan. De angst op de financiële markt sloeg echter al snel om in feestvreugde. De bouwbedrijven in het bijzonder doen het goed. Hoezeer Trump bij zijn protectionistische standpunt blijft, zal nog moeten blijken. De namen die voor zijn kabinet genoemd worden schijnen dat alleszins tegen te spreken.

Trump haalde tijdens zijn campagne uit naar de politieke elite en belangenvermenging. Dat blijkt nu vooral dikdoenerij. Ook lobbyisten treffen we aan bij kabinetbesprekingen. Zij die Trump steunden voor zijn anti-corruptie retoriek komen bedrogen uit.

Wat rest is Trumps chauvinisme. Volgens sommige aanhangers is hij daardoor de grote tegenstander van de “politieke correctheid”. Hij had het al moeilijk zich te distantiëren van de KKK en David Duke, ooit te gast bij KVHV. Nu heeft hij ene Bannon tot persoonlijk adviseur benoemt. Dat is de CEO van Breitbart, een nieuwssite trouw aan de ‘alt right’. Onder hen ook het ‘national policy institute’ waarvan een video opdook waarin leden de Hitlergroet brengen. Bij de grote voorbeelden zien we de ‘identitaire beweging’ die het NSV onder haar bondgenoten telt. Breitbart breidt uit naar Duitsland en Frankrijk. Daar zal de site allicht AfD en FN steunen. Zij bejubelden Trump al. De woordvoerster van AfD vond het een goed idee om op vluchtelingen te schieten. Misschien toch een muur?

Trump distantieerde zich al van de NPI. Echter, na de verkiezingen vond een resem racistische en seksistische incidenten plaats. Een vertegenwoordiger van onze zusterorganisatie in de VS werd met de dood bedreigd. Ook hier putten allerlei racistische groepen moed uit de verkiezing van Trump. Strijd hiertegen is nodig. Spreken over geweld wordt bij dit soort mensen al snel spreken met geweld. Om Europese Trumps en erger te vermijden moeten we ons verenigen ongeacht huidskleur, geslacht of identiteit. Een krachtsverhouding in het voordeel van werkenden, minderheden, vrouwen en LGBTQ, bouwen we niet enkel uit in het stemlokaal.

Actief Linkse Studenten

Jong Groen StuAnt

Blijven strijden voor een positief alternatief

De overwinning van Trump heeft ook Jong Groen StuAnt aangegrepen. De constanten in Trump’s campagne waren narcisme, polariserend taalgebruik en regelrechte leugens. Enkel het feit dat een zelfverklaarde miljardair die weigert belastingen te betalen en werknemer behandeld als wegwerpproducten, het kon schoppen tot presidentskandidaat was verontrustend. Dat diezelfde vastgoedmagnaat het tot president van de VS en door sommigen als held van de working class in het Westen gezien wordt, is een echte wake-upcall.

Toch willen we de miljoenen Amerikaanse kiezers die op Trump stemde niet wegzetten als racisten, seksisten, fascisten en idioten. Het feit dat 58 procent van de Amerikaanse kiezers Trump als onbekwaam en onbetrouwbaar beschouwen, maakt duidelijk dat het niet de liefde voor Trump, maar een welgemeende fuck you naar de elite in Washington was die hen in het stemhokje deed kiezen voor de reality-ster. Het signaal dat werkelijk alles beter is dan business as usual kwam dan ook bij ons aan als een uppercut.

Dat een alternatief voor het huidige systeem niet hoeft te verzanden in ranzige praat, bewees Bernie Sanders. Het was hij, veel meer dan Trump, die de jongeren kon enthousiasmeren om hun stem uit te brengen bij de voorverkiezingen. Ook ‘the Bern’ is ‘anti-systeem’, maar opende met dit gevoel wél de strijd tegen ongelijkheid, armoede, racisme en klimaatopwarming. De verandering waar de jeugd op wacht is dus vooral progressieve verandering. Ook al staan de progressieve waarden momenteel onder druk, de jeugd wijst er op dat ze de simplistische en gevaarlijke praatjes uit het verleden niet lusten. Ook in Europa moet zo een positief alternatief meer de mensen bekoren. Europa moet vandaag meer dan ooit het actieve leiderschap opnemen in verband met mensenrechten en democratie, kwaliteit van leven en milieubescherming.

Jong Groen StuAnt

Reageren? Het kan: dwars is immers een studentenmagazine voor én door studenten. Stuur je opiniestuk naar contact@dwars.be en dan publiceren wij je reactie met veel plezier. (De redactie behoudt zich wel het recht voor om reacties in te korten of niet te plaatsen.)

Jong Socialisten Antwerpen

Er is al veel gezegd over de ‘gevaren ‘ die Trumps overwinning voor de Europese Unie (EU) kan brengen. De uitdagingen voor het veiligheidsbeleid, de gevolgen voor de (niet) verdere uitbreiding van de vrije markt en de verdere verspreiding/overwinning van radicaal rechts. Europa keek steeds naar de Verenigde Staten van Amerika als een safe haven voor zichzelf waarachter ze zich kon verschuilen. Met Trump is dit niet meer. Dit zorgt voor een sense of urgency om terug en meer te investeren in het Europese Project. 

De EU moet groeien. Niet qua grondgebied maar wel in de toewijding die de EU steeds toonde naar samenwerking toe. De Europese eenmaking heeft ons tot een belangrijke partner gemaakt op het wereldniveau. Door het sluiten van compromissen hebben we al zeer lang geleden erkend dat samenwerken het model van de toekomst is. Hedendaagse problemen zijn enkel op te lossen als je met anderen aan tafel gaat zitten over partijen en grenzen heen. Een verdere en duurzame verankering van dit systeem vergt de uitbouw van een sociaal Europa en de verdieping van de democratische legitimiteit van de Europese instellingen. 

De Europese welvaart die gecreëerd is moet ten goede komen van alle inwoners van de EU. Met de creatie van een Europese sociale zekerheid en door een einde te maken aan sociale dumping investeer je in de weerbaarheid van EU-inwoners en maak je komaf met ongelijkheid. Maar maak ook werk van een grotere democratische legitimiteit binnen de EU. Versterk de macht van het Europees Parlement als enig rechtstreeks verkozen orgaan van de EU. Stel een EU-commissaris aan die moet investeren in de dialoog met de burgers. Creëer systemen die een luisterend oor bieden aan EU-inwoners. Breng de EU tot bij de mensen. 

Enkel door een verdieping van een sociaal Europa en de democratie zullen we de American Dream voorbijsteken met een European Dream. Laat dat het voornaamste gevolg zijn van Trump op de Europese Unie.

Caro Van der Schueren
Voorzitter Jong Socialisten Antwerpen 2016-2017

KVHV Antwerpen

Zelden hebben Amerikaanse presidentsverkiezingen een dergelijke consternatie veroorzaakt als de verkiezing van Donald Trump. Bij de maatschappelijke onlusten die de verkiezing van Trump met zich heeft meegebracht valt de herverkiezing van George W. Bush in het niet.

De reden van die maatschappelijke onlusten moge duidelijk zijn; Trump sprak tijdens de Amerikaanse voorverkiezingen steevast in harde taal en nam een aantal rigide standpunten in ten aanzien van legio maatschappelijke kwesties. Ondanks, en zelfs dankzij, dat discours heeft hij met een niet onaanzienlijke voorsprong de verkiezingen gewonnen.

Wat betekent dit nu voor Europa?

Persoonlijk zie ik naar aanleiding van de verkiezing van Trump zowel potentiële gevaren als voordelen voor de Europese politiek. Een belangrijk gegeven lijkt mij dat Europese politieke partijen nu nagenoeg verplicht worden om te luisteren naar de stem van een grote massa Europeanen die lange tijd door de linkerzijde is verdrukt met een resem epitheta als: “marginaal”, “extreemrechts” en dergelijke, waardoor deze groep mensen geen politieke stem had.

Dit is de massa die niet tevreden is met het tout-va-bien-madame-la-marquise-achtige discours dat door links Europa is neergezet, een mensenmassa die Europa aan een razendsnel tempo heeft zien veranderen op een niet onaanzienlijk aantal vlakken en daar de soms pijnlijke gevolgen van voelt. Mijn hoop is dat er in het grote maatschappelijke debat een plek komt voor deze groep mensen en dat er met hun bekommernissen rekening wordt gehouden.

Een ander niet onbelangrijk voordeel lijkt mij dat er tussen Poetin en Trump een betere verstandhouding bestaat dan deze die er was geweest tussen Poetin en Hillary Clinton. Dit zou ertoe kunnen leiden dat de relatie tussen Rusland en Amerika gezonder wordt, een niet onbelangrijke factor voor de mondiale vrede. Daarnaast vormt het presidentschap misschien een cesuur in het interventionistische beleid dat Amerika de afgelopen decennia heeft gevoerd.

Een eventueel gevaar dat de verkiezing van Donald Trump vormt, lijkt mij dat Europese partijen de stijl van het ‘Trumpistische’ discours gaan overnemen. Het lijkt mij een teken van een politiek zeer ongezonde maatschappij om al te zeer te vervallen in platitudes en een al te sterk zwart-wit denken. Politiek is (idealiter) een metier waarbij men een groot gevoel voor nuance aan de dag weet te leggen. Ook de economische gevolgen van de verkiezing blijven koffiedik kijken.

Nicolas De Laet
Voorzitter KVHV Antwerpen 2016-2017

Reageren? Het kan: dwars is immers een studentenmagazine voor én door studenten. Stuur je opiniestuk naar contact@dwars.be en dan publiceren wij je reactie met veel plezier. (De redactie behoudt zich wel het recht voor om reacties in te korten of niet te plaatsen.)

Het is een geweldige film, laat ik daar al mee beginnen. Bij de herkenbare melodieën uit de Harry Potter films, komt een overweldigend gevoel van nostalgie naar boven. Hoofdpersonage New Scamander is een grappige, wat verlegen Engelse tovenaar die naar New York afreist, naar eigen zeggen omdat hij een bepaald dier wil aanschaffen. Hij verzamelt en bestudeert namelijk fantastic beasts. Dit New York uit de jaren 20 (1926 om precies te zijn), is prachtig weergegeven. Mooie sets, knappe kostuums en heerlijke muziek. Ook de andere personages zijn elk op hun eigen manier fantastic. De film vormt een geweldige samenkomst van de magische sfeer die we al kennen en een nieuw hartverwarmend, maar ook spannend verhaal.

Als ik dan, met pijn in mijn hart, toch iets negatiefs moet noemen, dan zijn dat de special effects. Toen de Harry Potter reeks werd gemaakt, waren special effects nog niet optimaal. Daarom maakten ze veel dingen in het echt: poppen, robots, sets, etc. Daar ging dan meestal nog een laag CGI overheen, maar over het algemeen was alles prachtig. Vanwege de snelle vooruitgang in computeranimatie, hebben de makers van Fantastic Beasts gekozen om alles digitaal te doen – voor zover ik kon zien. En op zich zijn die animaties heel mooi. Totdat iemand een van de magische beesten aait, en je ziet dat hij bijna in de lucht graait, jammer.

Als je bang bent dat de films te veel op vorige Harry Potter films gebaseerd zijn: vrees niet! De film staat helemaal op zichzelf. Er wordt één keer verwezen naar Zweinstein en ook eens naar Perkamentus. Het gaat om de geschiedenis voor het welbekende Harry Potter verhaal. Deze film zal samen met de andere films in deze serie – er komen er nog vier aan – het verhaal van Grindelwald vertellen. Voor ieder die het vergeten is: dat is de duistere tovenaar die in 1945 een groots duel uitvocht met Perkamentus. Het is dus een nieuw verhaal binnen dezelfde tovenaarswereld. Je leert natuurlijk ook nieuwe dingen over die wereld, zoals de gebruiken in Amerika. Daar gebruikt men andere termen en hebben ze een andere tovernaarsschool (mét eigen houses). En ook het uiteindelijke plot van deze film is gebaseerd op een concept dat we eerder nog niet kenden en ik dus niks over zal schrijven.

Haast je naar de cinema, want deze films zijn niet alleen de moeite waard, maar vormen ook een heerlijke ontsnapping naar een andere wereld. Even waan je je een tovenaar en zijn die dreigende deadlines een illusie!

Woensdag is de ideale dag om te bekomen van de TD op dinsdag en zich voor te bereiden op het galabal van donderdag. Een rustige avond op café, meer moet dat niet zijn. Alhoewel, om de twee à drie weken zorgt koning voetbal toch voor een kleine bonus. Op onze Belgische velden wordt dan wel elk weekend gevoetbald, af en toe willen mensen – zelfs studenten – natuurlijk ook eens ‘echte’ voetbal zien. Uiteindelijk zijn er slechts weinig zaken die een avondje topvoetbal met je studievrienden kunnen overtreffen. Wanneer dan de glorieuze tonen van de Champions League-hymne weerklinken, weet je dat je vertrokken bent voor een lange en fijne avond.

In 1992 besloot de UEFA tegemoet te komen aan de steeds luider klinkende roep om een moderne inter-Europese voetbalcompetitie in te richten. De archaïsche Europacup I werd definitief opgedoekt en vervangen door de blitse Champions League. Het spreekt voor zich dat men zo’n grote verandering niet geruisloos kon laten passeren. De UEFA spaarde kosten noch moeite om zijn herwerkte competitie in de verf te zetten. Heel wat promo-campagnes volgden, waarbij onder andere het ons allen bekende Champions League-logo werd voorgesteld. De echte kroon op deze campagne, was echter de Champions League-hymne.

Veel mensen hebben het nummer al tientallen keren gehoord, maar slechts weinigen weten dat er ook een volwaardige tekst – bestaande uit een twee verzen en een refrein – bij hoort. Hoewel de inhoud moeilijk valt te omschrijven als hoogstaande literatuur, heeft de tekst ongetwijfeld een belangrijke bijdrage geleverd aan het iconische karakter van deze hymne. Omdat de UEFA de Europese gedachte wou uitdragen, werd het nummer in drie verschillende talen geschreven: Frans, Engels en Duits. Dit is enigszins opvallend omdat Spanje en Italië, beiden Europese grootmachten in het voetbal, zo eigenlijk wat worden buitengesloten. Omdat we willen dat u bij de volgende match kan meezingen, geven we alvast een klein stukje mee: “Die Meister, die Besten, les grandes équipes, the champions!”

De eer om de volledig nieuwe hymne te componeren, viel te beurt aan Brits musicus Tony Britten. ‘Volledig nieuw’ kunnen we zijn werk eigenlijk niet noemen, want Britten liet zich duidelijk inspireren door Händels Zadok the Priest. Het majestueuze, haast bombastische karakter van dit lied is makkelijk te verklaren, Händel componeerde het immers ter ere van de kroning van de illustere Britse koning George II. Mocht u er nog aan twijfelen of de UEFA trots is op zijn Engelse wortels, weet dan dat de officiële geluidsopnamen werden uitgevoerd door het vermaarde filharmonisch orkest van Londen. Voor de liefhebbers van archaïsche encyclopedieën, willen we ook nog even meegeven dat Zadok the Priest een ongelooflijk boeiende historisch figuur is, voor het eerste beschreven als bondgenoot van Koning David in het Oude Testament. Dat is echter iets voor een andere dwarsrubriek!

Ons land telt veel jobstudenten: maar liefst 478.680 studenten combineerden in 2015 hun studie met een bijbaantje. Hun aantal neemt snel toe: elk jaar zijn er meer studenten die werken en die studenten werken ook steeds meer uren. Vorig jaar werkte een jobstudent gemiddeld 23 dagen en verdiende daarmee gemiddeld 1.703 euro. Volgens cijfers van de Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ) zet de stijgende trend zich dit jaar voort. Dat studenten zelf vragende partij zijn om meer en flexibeler te mogen werken, is al langer duidelijk. De vijftigdagenregeling uit 2012 was immers al een versoepeling van de eerdere voorwaarden. De nieuwe regeling is gunstiger voor studenten die anders een hele dag verliezen wanneer ze maar enkele uren werken.

Maar waarom zouden we eigenlijk werken: voor extra luxe of uit noodzaak? In een online peiling vroeg dwars het aan 250 studenten van verschillende leeftijden en studierichtingen. Zo’n 15 procent van de respondenten geeft aan niet te werken, de overgrote meerderheid doet dat dus wel. De redenen verschillen: van meer geld hebben voor pintjes tot zelf een deel van de studiekosten moeten dragen.

workaholics in de dop

In eerste instantie vroegen we ons af hoeveel studenten werken en wanneer ze dat meestal doen. Uit onderzoek bleek al dat steeds meer studenten bijverdienen doorheen het academiejaar en niet meer enkel tijdens de (zomer)vakantie. Iets meer dan een kwart van de werkende respondenten gaf aan enkel tijdens de zomervakantie te werken, de overgrote meerderheid heeft dus een baantje tijdens het academiejaar.

Wie doorheen het academiejaar werkt, besteedt gemiddeld zo’n 10,5 uur per week aan zijn job. De helft geeft aan tussen de vijf en de tien uur per week te werken. Zo’n 21 procent werkt minder dan dat en nog eens een vijfde van de jobstudenten besteedt tussen de elf en de twintig uur per week aan zijn job. De resterende 9 procent klopt heel wat meer uren: tussen de twintig en de veertig per week.

Het hoge aantal uren neigt meer naar het profiel van werkstudenten dan naar gewone studentenarbeid. Net als jobstudenten combineren werkstudenten werken en leren, zij het dat werken bij hen een groter aandeel inneemt en hun hoofdstatuut niet ‘student’ is. Ze betalen normale sociale zekerheidsbijdragen. Vaak zijn het mensen die zich willen bij- of omscholen tijdens hun loopbaan. De Universiteit Antwerpen heeft een statuut voor werkstudenten: wie minstens negentien uur per week werkt, maar niet als jobstudent, komt in aanmerking. Geregistreerde werkstudenten hebben recht op bijzondere onderwijsfaciliteiten zoals een vervangingsopdracht of een ander examenmoment. Dat wil niet zeggen dat je zomaar beloond wordt als je meer uren werkt. “De combinatie werken en studeren is kunst en vliegwerk”, vertelt Sabine De Vriendt van het Centrum voor Werken en Studeren (Centrum WeSt). “Je moet de overstap van jobstudent naar werkstudent dus niet lichtzinnig maken.” Dit jaar zijn er aan UAntwerpen al 986 geregistreerde werkstudenten.

De meeste studenten die een baantje hebben, zijn wel gewoon jobstudent. Opvallend is dat een vierde van de respondenten van plan is dit academiejaar méér uren te werken dan voordien. Toch is meer werken niet per se voordeliger: niet alleen verhoogt het de druk op je studie, het kan je ook geld kosten. Studentenjobs zijn voordelig voor studenten en werkgevers. Als jobstudent betaal je 2,71 procent van je brutoloon als solidariteitsbijdrage aan de sociale zekerheid, je werkgever draagt 5,42 procent af. Bij een gewone job in de privésector is dat respectievelijk 13,07 en 32 procent. De tijd dat een student aan dit tarief mag werken is beperkt: tot nu toe waren dat 50 dagen per kalenderjaar, vanaf 1 januari zijn 475 uren toegestaan. Ga je daar over, dan betaal je de volledige sociale bijdragen. Het loon van een jobstudent is afhankelijk van het werk dat hij doet, maar als student mag je niet onbeperkt veel verdienen. Wanneer je meer verdient dan 10.141,01 euro per jaar, betaal je daar belastingen op.

in een ideale wereld

Gemiddeld gaven de respondenten hun job een score van bijna zeven op tien, maar we werken natuurlijk niet enkel omdat we dat graag doen. We vroegen studenten dus ook naar hun drijfveren om te werken. Met stip op één staat geld verdienen. Vervolgens willen studenten graag leren omgaan met de verantwoordelijkheden van een job en hun cv aanvullen. Sparen valt net buiten de top drie.

Geld speelt niet bij iedereen dezelfde rol. Van alle respondenten geeft 13 procent aan op eigen benen te staan. Daarvan komt 11 procent uit het reguliere bachelor- of mastercircuit, de overige 2 procent volgt een postdoc of een andere opleiding. Nog eens 11 procent moet een deel van zijn gewone onderhoudskosten zelf betalen. Met andere woorden: een vierde van de studenten met een studentenjob werkt uit economische noodzaak. Dat is veel, zeker voor een onderwijssysteem dat beweert democratisch te zijn.

Dat studenten enkel studeren “is enkel mogelijk in een ideale wereld waar de ouders genoeg geld hebben om rond te komen” gaf een van de respondenten aan. “Veel studenten moeten hun steentje bijdragen en moeten daarom dus bijklussen.” Uit de reacties bleek dat veel studenten vinden dat de overheid, nog meer dan nu het geval is, studenten in economische problemen moet steunen.

werken is leren

“Studieresultaten zijn eigenlijk de beste parameter om te bepalen of iemand er nog een studentenjob kan bijnemen", zei professor Yves Stevens deze zomer. Hij kreeg op deze uitspraak veel kritiek, niet in het minst van de studenten zelf. Voor velen onder hen is werken een noodzaak. Tegelijkertijd zien we wel dat de grootste groep werkende studenten bijklust om zichzelf een extraatje te kunnen gunnen. Maar: hoewel het op de eerste plaats staat, is geld niet de enige goede reden om als student te werken.

“Van werken leer je altijd iets, zelfs bij de meest simpele banen. Bijvoorbeeld initiatief tonen, jezelf presenteren binnen een bedrijf en bewust omgaan met geld. Ik zie werken daarom als een mooie aanvulling op studeren.” Dit was een van de vele reacties waarin studenten aangaven dat je niet alles uit boeken leert en bovenal: dat studeren en werken elkaar niet uitsluiten, maar aanvullen. Door te werken als student leer je omgaan met de verantwoordelijkheden van een job, ook als die niet meteen aansluit bij je studierichting. Van de ondervraagde jobstudenten heeft 76 procent een baan die niet aansluit bij zijn of haar studierichting en 51 procent van hen vindt dat ook niet erg.

De arbeidsmarkt leren kennen, ervaring opdoen en een uitgebreid cv bij elkaar sprokkelen, zijn belangrijker dan een baan die aansluit bij de sector waarin studenten later aan de slag willen. Let wel: “Uiteindelijk is het natuurlijk de bedoeling dat je door studeren een betere baan kunt vinden dan de studentenjobs nu”, merkte een respondent terecht op. Alleen is een diploma daarvoor niet voldoende. Ervaring weegt zwaarder door dan een stukje papier, zelfs voor pas afgestudeerden. Als starter heb je dan maar beter ervaring uit allerhande studentenjobs, dan helemaal geen ervaring. Natuurlijk zou het mooi zijn als academische opleidingen werkend leren standaard zouden opnemen in hun curriculum. Nu bieden al een aantal richtingen een stage aan, maar dit is meer uitzondering dan regel. Een kritische noot uit de enquête: “Studenten moeten vooral een gezond evenwicht vinden tussen praktische en theoretische kennis. Iets waar het onderwijssysteem van België duidelijk nog tekort in schiet.”

zo werkt het

Studenten willen in de eerste plaats studeren, maar vinden het haast vanzelfsprekend om hun studie te combineren met een baantje. Omdat drie pintjes beter zijn dan eentje, omdat een leeg cv zo zielig staat, omdat het nodig is, omdat het kan. Daarbij erkent de werkende student het bredere belang van zijn studentenjob: dat beetje werkervaring is onontbeerlijk wanneer hij de echte arbeidsmarkt betreedt na het behalen van zijn diploma.

De overheid doet haar best om de studenten daarin tegemoet te komen door een voordelig sociaal tarief aan te bieden. De nieuwe 475-urenregeling versoepelt studentenarbeid zelfs. Bij de vijftigdagenregeling was de achturige werkdag de maatstaf, omgerekend 400 uren in totaal. Het nieuwe systeem telt daar nog eens 75 uren bij.

Meer dan de helft van de studenten onthaalt deze maatregel op applaus. Voor 17 procent mag het zelfs nog verregaander. Misschien is het niet slecht om vast te houden aan deze begrenzing. Zo voorkomt het systeem dat de tijdelijke en relatief eenvoudige studentenjobs voorrang krijgen op waar het voor studenten echt om draait: studeren.

Vind je het lastig om je aantal gewerkte dagen bij te houden? Student@work en Centum WeSt hebben een handige app ontworpen waarbij je als student nu zelf je dagen kan controleren!

Stap 1) Loop na je examen even langs de supermarkt en gris de volgende ingrediënten uit het schap.
(Met deze ingrediënten kun je twee keer een gewone ovenschaal vullen of één bakplaat.)

• 1 courgette
• 2 of 3 eetlepels zure room
• 1 blok feta
• 1 verpakking bladerdeeg (de verse rol uit koeling is het aller gemakkelijkst)
• peper, zout, olijfolie

Stap 2) Verwarm de oven voor en vet je ovenschaal in.
(Dit is waarschijnlijk het moeilijkste onderdeel van de lijst, dus als je je hieruit redt dan zit je gebakken.)

Stap 3) Bedek de bodem van de schaal met een laag bladerdeeg. Mocht je er zin in hebben, dan kun je een leuk opstaand randje maken. Dat staat grappig, maar het voegt niks toe aan het gerecht. Als je daar mee klaar bent, smeer dan over het bladerdeeg een dun laagje zure room.

Stap 4) Tijd voor groenten! Snijd de courgette in welke vorm je maar wil en strooi dit over de bladerdeeg.
(Ik heb gekozen voor schijfjes. Als ze dun zijn worden ze makkelijker gaar in de oven.)

Stap 5) Verbrokkel de feta en strooi dit over je taart heen. Doe er dan wat peper en zout over. Oregano, basilicum of andere Italiaanse kruiden zijn een goede toevoeging, maar niet noodzakelijk.

Bak het geheel 20 minuten op 200 graden in de oven. Ondertussen kun je je keuken opruimen of even studeren. Gemak dient de mens.