Miku is een virtueel popidool gecreëerd door Crypton Future Media. De stem van Miku is onderdeel van de Yamaha Corporation Vocaloid software. In de software zitten samples van Japanse klanken met specifieke toonhoogtes. In het geval van Miku zijn deze stem-samples afkomstig van stemactrice Saki Fujita. Aan de hand van de Vocaloid-spraaksynthesesoftware en een virtueel muziekprogramma kunnen teksten en melodieën worden ingegeven om Miku te laten zingen. Bij haar debuut kon Miku enkel in het Japans zingen, maar sinds 2013 heeft ze ook de Engelse taal onder de knie. Hierdoor kon Miku tot een echte wereldster uitgroeien. Ook al is ze de bekendste, ze is zeker niet het enige Vocaloid- idool. Andere bekende idolen zijn Megurine Luka en de tweeling Kagamine Rin en Len.

Achter elk Vocaloid-idool zit een bepaald concept dat aansluit bij de unieke stem. Het centrale concept achter Miku is “een androïde diva uit een nabije toekomst waar muziek niet meer bestaat”. Haar naam is een samenstelling van de Japanse woorden voor “eerste” (hatsu), “geluid” (ne) en “toekomst” (miku) en betekent dus “het eerste geluid van de toekomst”. Om het makkelijker te maken voor fans om hun favoriete idool te herkennen op officiële of door fans gemaakte kunstwerken heeft ieder idool een eigen kleur en een nummer. Miku wordt daarom steeds afgebeeld met groenblauw haar in twee staarten en het nummer 01 op haar linkerarm, omdat zij eerst komt in Cryptons “character Vocal series”.

Het idee achter de Vocaloid-software is dat iedereen deze kan aankopen om zelf muziek te maken, zonder dat je moet kunnen zingen. Enige kennis van muziek en de software is natuurlijk wel aangeraden. Het is dus niet zo dat het bedrijf achter Miku de liedjes schrijft, het zijn echter individuele producenten die Miku gebruiken voor hun eigen creaties. Als het dus gaat over Miku’s muziek, moeten we het eigenlijk hebben over de artiesten achter Miku.

Wereldwijd is het bekendste nummer waarschijnlijk Miku van Anamanaguchi ft. Hatsune Miku. Dit lied is de ideale introductie tot Miku. Maar mijn favoriete nummers werden gemaakt door de producent PinocchioP. Deze Japanse artiest produceert voornamelijk met de stem van Miku en staat bekend om zijn snelle ritmes en unieke verhalende teksten. PinocchioP is bekend geworden met liedjes zoals SLoWMoTIoN en All I Need are Things I Like. Persoonlijk vind ik What’s Inside, Common World Domination en Apple dot com betere voorbeelden van zijn beste werk. De voornaamste reden dat ik deze producer zo interessant vind, is de combinatie van snelle, positief klinkende muziek met minder vrolijke tot soms zeer depressieve teksten. Daarnaast zorgt de artificiële zangstem van de Vocaloid- idolen altijd voor een niet-menselijke kwaliteit in de muziek. PinocchioP weet deze elementen op de juiste manier te versmelten in zijn muziek om een dystopische en tegelijkertijd energieke sfeer op te roepen.

Naast de Japanse en Engelse liedjes wordt er ook veel muziek gemaakt in andere talen. Zo zorgt de Filipijnse producer Dasu ervoor dat Miku ook in Tagalog kan zingen. Aangezien Miku’s stem niet ontworpen is voor deze taal, gaat dit gepaard met zekere moeilijkheden. Toch wagen vele producers zich eraan om Vocaloid-stemmen in hun eigen taal te laten zingen.

een concert zoals nooit tevoren

Nu je Hatsune Miku wat beter kent, kan ik het hebben over de liveshow. Ik heb nog niet veel concerten bijgewoond en zou mezelf ook geen muziekkenner noemen, maar de Miku Expo was het beste concert dat ik ooit al heb meegemaakt. Ondanks de naam treedt niet alleen Miku op tijdens de show, ook andere Vocaloid-idolen van Crypton Future Media doen mee. Het concert projecteert de figuren normaal gezien op glazen platen, maar om een wereldtournee mogelijk te maken wordt een lcd-scherm gebruikt. De idolen die je ziet dansen en zingen zijn dus vooraf geanimeerd om op de perfecte manier niet-perfect en menselijk over te komen. De nummers in het concert zijn een combinatie van oude en nieuwe liedjes die voornamelijk door onafhankelijke producenten gemaakt werden. Ze worden gezongen door de verschillende idolen, maar worden wel live begeleid door echte mensen. Buiten het lcd-scherm verliep het concert dus eigenlijk zoals elk ander optreden, met de nodige kostuumveranderingen voor Miku, het toespreken van het publiek en het introduceren van de band.

Naast Miku zelf was mijn favoriete element van het concert de lightsticks. Dit zijn niet de welbekende stokjes uit de supermarkt, maar speciaal ontworpen lichtgevende voorwerpen die door veel Aziatische artiesten tijdens hun concerten gebruikt worden. De Miku Expo was mijn eerste ervaring met deze lightsticks, maar als ik kon kiezen zou ik ze bij elk concert verplichten. Het was prachtig om alle lichtjes in het publiek synchroon te zien bewegen op de beat van de muziek. Daarnaast werkt het ook enorm aanstekelijk om je te laten meedansen. Vocaloid is een ervaring die ik aan iedereen aanraad, ga dus zeker zelf eens op verkenning in deze buiten gewone muziekwereld.

Scream (1996) - Wes Craven

Scream is een echte klassieker in het subgenre slasherfilm. In zulke films draait het verhaal om een moordernaar die eenzelfde groep mensen stalkt en ze een voor een vermoordt. Scream gaat over Sidney Prescott en haar vrienden. Zij worden geteisterd door een gemaskerde moordenaar die schuilgaat onder de naam Ghostface. Terwijl haar vrienden een voor een slachtoffer worden, probeert Sidney de moordenaar te ontmaskeren.

Subgenre: slasher

Psycho (1960) - Alfred Hitchcock

Psycho wordt beschouwd als een van de eerste moderne horrorfilms. De film volgt Marion Crane, die op de vlucht is nadat ze een grote som geld heeft gestolen. Ze neemt haar toevlucht in een afgelegen motel dat gerund wordt door de mysterieuze Norman Bates, die een ongezonde relatie heeft met zijn moeder. De film doet een aantal schokkerende onthullingen, waaronder de griezelige gang van zaken bij het 'Bates Hotel'. De film is gefilmd in zwart-wit, waardoor de sfeer extra spannend wordt.

Subgenre: psychologische horror

Longlegs (2024) - Oz Perkins

Dit is voor mij de horrorfilm van het jaar. De film is gerigisseerd door Oz Perkins, de zoon van Anthony Perkins, die de hoofdrol speelt in Psycho. Longlegs is een psychologische thriller en bevat geen grote jumpscares, maar bezorgt je wel een onaangenaam gevoel gedurende de hele film. Perfect voor mensen met een hekel aan schrikken. De film brengt het verhaal van de FBI-agente Lee Harker. Harker onderzoket een reeks gezinsmoorden, waarbij de dader de huizen nooit betreedt. Terwijl ze steeds dieper in de zaken duikt, beseft ze dat die met haar eigen verleden zijn verbonden.

Subgenre: psychologische en bovennatuurlijke horror

Get Out (2017) - Jordan Peele

Get Out volgt de Afro-Amerikaanse Chris, die de ouders van zijn witte vriendin bezoekt. Wat begint als een ongemakkelijke interactie met haar ouders, ontluikt in een sinister complot waarin racisme een grote rol speelt. Al snel ontdekt Chris dat hij onderdeel is van een gruwelijk experiment, wat zijn bezoek in een nachtmerrie verandert.

Subgenre: gothische en psychologische horror

Fresh (2022) - Mimi Cave

Als je meer behoefte hebt aan een griezelfilm met humor, dan raad ik he de film Fresh aan. Noa is een jonge vrouw die de datignwereld moe is, totdat ze de charmante Steve ontmoet. Ze lijken de ideale match te zijn, tot Noa ontdekt dat Steve een vreselijk geheim verbergt. De film combineert romantische spanning met een schokkerende thriller en een flinke scheut humor, waardoor hij ideaal is voor een lichte griezel.

Subgenre: comedy thriller

Saw (2004 - heden) - diverse regsseurs

De Saw-franchise is niet bedoeld voor mensen met een zwakke maag. Deze filmreeks staat bekend om zijn bloederige inhoud en draait om de moordenaar Jigsaw. Jigsaw dwingt zijn slachtoffers om gruwelijke keuzes te maken in dodelijke vallen, bedoeld om hen morele lessen te leren over de waardering van het leven. Complexe puzzels worden gecombineerd met intense lichamelijke horror.

Subgenre: gore horror

Amsterdamned (1988) - Dick Maas

Er moest naar mijn mening zeker een Nederlandstalige horrorfilm in dit rijtje verschijnen. In deze film gebruikt een seriemoordenaar de grachten van Amsterdam als zijn jachtgebied. Inspecteur Eric Visser onderzoekt de reeks gruwelijke moorden terwijl hij wordt geconfronteerd met de sinistere waarheid, die hem steeds dichter bij de dader brengt. De film staat bekend om zijn spectaculaire achtervolgingen door de omgeving van Amsterdam.

Subgenre: slasher

Carrie (2013) - Kimberly Peirce

Carrie is een moderne herinterpretatie van de gelijknamige roman van Stephen King. We zien het verhaal van Carrie White, die wordt gepest op school en een fanatiek religieuze moeder heeft. Carrie heeft het moeilijk met pesterijen op school en na een vernederende gebeurtenis op het schoolfeest breekt de hel los.

Subgenre: bovennatuurlijke horror

Us (2019) - Jordan Peele

Us is een horrorfilm die me altijd is bijgebleven vanwege de bizarre verhaallijn. In Us gaat het gezin Wilson op vakantie, maar eenmaal aangekomen in hun vakantiehuis worden ze geconfronteerd met hun angstaanjagende dubbelgangers. De film onthult thema's van identiteit, angst en sociale ongelijkheid, en levert op deze manier een duidelijke kritiek op de maatschappij.

Subgenre: psychologische horror

Coraline (2009) - Henry Selick

Ben je echt geen fan van horror, maar wil je toch een beetje kunnen griezelen? Dan is de film Coraline misschien wel wat voor jou. Deze film is gemaakt door middel van stop-motiontechniek en vertelt het verhaal van het elfjarige meisje Coraline. Ze ontdekt een alternatieve wereld achter een geheimzinnige deur in haar nieuwe huis. In deze wereld ontmoet ze haar 'andere' ouders, die haar alles geven wat haar hartje maar begeert, maar alles heeft zijn prijs.

Subgenre: dark-fantasy horror

Dim de lichten, maak het jezelf comfortabel en laat je meeslepen in de wereld van horror. Het is tijd om te griezelen.

Academiejaar 2017-2018 was het jaar waarin het onze universiteit voor het eerst lukte om meer dan 20.000 inschrijvingen te verzamelen. Die verworven populariteit is sindsdien alleen maar toegenomen. Dit jaar waren er volgens persdienstmedewerker Peter De Meyer 23.592 studenten ingeschreven aan UAntwerpen.

Voor het tiende jaar op rij mag Faculteit GGW (Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen) zich de grootste noemen met 4.291 studenten. De tweede plaats wordt, sinds Faculteit GGW haar in academiejaar 2015-2016 van de eerste plaats stootte, ingenomen door Faculteit Bedrijfswetenschappen en Economie.

Only Girl (in the ... Faculteit)

Aan Faculteit TI (Toegepaste Ingenieurswetenschappen) zijn er meer mannelijke dan vrouwelijke studenten: met 87,9% liggen de aantallen niet eens dicht bij elkaar. Bij Faculteit FBD (Farmaceutische, Biomedische en Diergeneeskundige Wetenschappen) gebeurt het tegenovergestelde; daar wordt elke jongen vergezeld door drie meiden. De kans dat je later een vrouwelijke dierenarts tegenkomt is vrij groot: 84,7% van de diergeneeskundigen in spe hebben altijd gelijk.

Dat oestrogeenoverwicht zien we niet terug in de man-vrouwverhouding onder het academisch personeel. Hoe hoger de titel, hoe groter het aandeel mannen. Niet gevreesd, het gaat al wel de goede kant op: bij ZAP-hoofddocenten gaat de verdeling bij voorbeeld al richting fiftyfifty.

Toen de mail binnenkwam die meedeelde dat UAntwerpen binnenkort tweestapsverificatie zou invoeren, waren mijn zorgen niet al te groot. Ik ging ervan uit dat het niet elke keer nodig zou zijn en vergat de aankondiging na enkele minuten. Tot de dag waarop ik plots geconfronteerd werd met de eerste sms van wat er velen zouden worden. De irritatie was groot vanaf dag één: elke persoon die naast me zat in de les zag ik wel eens met de ogen rollen of met een grote zucht naar hun gsm grijpen. Die verificatie zal wel nut hebben, toch? Het antwoord is veiligheid. Ik ben zeker niet de eerste persoon die je moet aanspreken met technologische vragen, dus ik zal voorlopig proberen om niet in twijfel te trekken hoe hard de maatregel hackers effectief tegenhoudt. Wat ik wel in twijfel zal trekken, is waarom het elke keer opnieuw moet. Heel snel iets irrelevants opzoeken op het studentenportaal genereert al meteen die imposante verdediging. De situatie is minder erg wanneer je je gsm bij de hand hebt, maar wordt toch al snel frustrerend wanneer je die in een andere kamer of onder in je rugzak moet gaan zoeken. Mijn relatie met inloggen wordt steeds toxischer, maar het uitmaken kan ik helaas niet zolang ik mijn diploma wil behalen.

De tweestapsverificatie leidt een nieuw stadium van telefoonafhankelijkheid in bij jongeren. Dat idee riep meteen vele vragen bij me op. Wat als je in de les zit en je gsm-batterij leeg is? Wat als je gsm gestolen wordt? Wat als je gekidnapt wordt door leerplichtactivisten en de enige manier om gered te worden is door je punten te tonen op SisA? Probeer die mensen er maar eens van te overtuigen dat je je gsm nodig hebt voor tweestapsverificatie en dat je niet van plan bent de politie te bellen. En dan opnieuw serieus: kan het niet wat minder? Zelfs met één keer per dag zou ik momenteel al heel blij zijn. In ieder geval zorgt deze nieuwe bron van irritatie voor een samenhorigheidsgevoel tussen studenten van alle universiteiten en hogescholen, want ook de rest van België lijkt erdoor getroffen te zijn. Ik kan me niet inbeelden dat de professoren en het personeel van de instituten er wel blij mee zijn, zeker niet zij die sowieso al mopperen over de hoge technologiebekwaamheid die van hen verwacht wordt. Helaas zitten we allemaal vast in die giftige relatie met zescijferige codes waar geen van ons aan kan ontsnappen.

Moet jij ook al direct denken aan ex-minister Ben Weyts en uitgebreide politieke discussies over prioriteiten als je het woord ‘beleidsplan’ leest? Maak je geen zorgen, bij de Studentenraad gaat het er zo niet aan toe. Het beleidsplan staat centraal in haar werking en werkt als leidraad doorheen het jaar, zoals Laurens benadrukt: “Het document dient als een handvat om de richting aan te geven voor het komende jaar, want als je niet weet waar je naartoe gaat, zal je nooit aankomen.” Hoewel je het niet zou verwachten, wordt het beleidsplan per kalenderjaar en niet per academiejaar opgesteld. Dat betekent dat het huidige bureau van de Studentenraad nu het beleidsplan van 2024 afrondt en dat voor 2025 opstelt.

een goed begin is het halve werk

Elk begin is moeilijk en dat is ook het geval voor de opstelling van zo’n beleidsplan. “We beginnen altijd met de vraag of we alles van vorig jaar hebben afgewerkt”, legt Laurens uit. De verschillende actiepunten zijn opgesplitst per beleidsdomein: onderwijs en sociale, algemene en interne zaken. Het Bureau van de Studentenraad bespreekt die domeinen en de onderwerpen waar ze dit jaar op wil focussen op hun vergaderingen en stelt zo de actiepunten van het beleidsplan op.

Die verschillende beleidsdomeinen hebben invloed op alle studenten. Zo valt bijvoorbeeld het Onderwijs- en Examenreglement (OER) onder de functie van de coördinator onderwijs. Sociale zaken heeft dan weer voornamelijk betrekking tot huisvesting of feestinfrastructuur. Onder algemene zaken werd het afgelopen jaar het rectordebat georganiseerd door de Studentenraad en interne zaken gaat over haar eigen communicatie, participatie en diversiteit. “Zo stond er bijvoorbeeld ooit in het beleidsplan dat we onze eigen klimaatimpact wouden verlagen door minder vlees te eten op onze vergaderingen. Dat hebben we dan ook gedaan."

actiepunten, focuspunten, dossiers?

Vanuit het beleidsplan van vorig jaar zal voor onderwijs onder andere het dossier van verdoken studiekosten worden doorgetrokken. Dat zijn kosten die studenten boven op het inschrijvingsgeld moeten betalen om hun richting te kunnen volgen. Denk bijvoorbeeld aan labojassen of codices. Die kosten kunnen in verschillende richtingen snel oplopen. De Studentenraad pleit voor meer transparantie omtrent die verborgen kosten zodat studenten niet voor ongewenste verrassingen komen te staan. “Dat studeren duur is, kan de Studentenraad moeilijk oplossen. Wat we wel kunnen doen is vragen om transparant te communiceren zodat studenten tijdig een studietoelage of een spreiding voor hun betalingen kunnen aanvragen, omdat hierbij een hele hoop deadlines komen kijken."

Daarnaast richt de Studentenraad zich het komende jaar op een nieuw focuspunt over fraudebeleid aan de universiteit. “We merken dat studenten vaak niet op de hoogte zijn van wat er precies gebeurt in geval van fraude.” De algemene regels staan wel in het OER, maar hoe die regels worden toegepast per faculteit, is moeilijk terug te vinden. Dat is een van de onderwerpen die bevraagd worden in de Grote Studentenbevraging. Zo willen we een dossier opstarten met de informatie die we van studenten krijgen. Verder zal er dan per faculteit onderzocht worden wat de regels zijn en welke straffen daarmee gepaard gaan.

Enkele andere nieuwe dossiers voor het komende jaar zijn: eenzaamheid bij studenten, veiligheid in het studentenleven, de organisatie van studieplekken tijdens de blokperiodes en communicatie rond stille ruimtes. Daarnaast staan ook de opstelling van een procedure rond grensoverschrijdend gedrag en een dossier over het decreet van ‘de knip’ in 2025 op de agenda.

ook jij kan meewerken

Maar wie heeft er nu eigenlijk iets te zeggen over dat beleidsplan? “Alle stuvers en zelfs alle studenten hebben iets te zeggen over de inhoud van het beleidsplan.” Het beleidsplan fungeert namelijk als tussenstap voor problemen en bezorgdheden die vanuit studenten, via een stuver van hun opleiding of rechtstreeks, bij het bureau van de Studentenraad terecht komen. Die problemen worden dan besproken en kunnen mee opgenomen worden in het beleidsplan. Zodra het bureau de actiepunten heeft uitgewerkt, wordt het document voorgelegd aan de Algemene Vergadering. “Nadat het goedgekeurd is, is het echt een officieel beleidsplan. Dan gaan we het presenteren op de Onderwijsraad en de Raad van Bestuur. Dat zijn de plekken waar wij kunnen uitpakken met wat we gaan doen."

Als voorzitter schrijft Laurens, samen met de ondervoorzitter, het grootste deel van het beleidsplan uit, maar vervelend of saai werk vindt hij dat niet. “Je kan je hard verdiepen in de onderwerpen en leert er zo veel over bij en dat maakt het interessant.” Ten slotte is het ook belangrijk dat studenten een duidelijk overzicht hebben van wat de Studentenraad verwezenlijkt doorheen het jaar.

Het beleidspan van 2024 kan je terugvinden via de QR-code. In de tweede week van december wordt het nieuwe beleidsplan online geplaatst en kan je verder ontdekken waar de Studentenraad het komende jaar aan zal werken.

appelthee met kaneel – Vandoag is ‘t

Toegegeven, ook dit is een suikerbom. Maar waar de pumpkin spice latte tevergeefs probeert om herfst op te roepen met een flauwe specerijenmix, slaagt de appelthee van Vandoag is ‘t met gemak. De warme appelsmaak vermengd met een flinke dosis kaneel doet denken aan een versgebakken appeltaart in een kopje. De geur alleen al is reden genoeg voor een herfstwandeling naar de koffiezaak. Mooi meegenomen: een beker kost slechts 2,90 euro.

gingerbread latte – Tartoer

Ik ben een theeliefhebber in hart en nieren en wind daar doorgaans geen doekjes om. Toch vond ik het, in het belang van journalistieke neutraliteit, belangrijk om koffie een eerlijke kans te geven. Houd je vast: de gingerbread latte van Tartoer deed me mijn koffiehaat zowaar vergeten. Als dat nog niet genoeg zegt: ik heb overwogen er een tweede te bestellen, maar besloot dat mijn nachtrust prioritair was. Als kersvers koffiedrinker kom ik misschien nog wel eens terug om ook de honey cinnamon latte te proberen.

warme chocomelk met hazelnoot – Tartoer

Voorlopig geen tweede koffie, maar toch een tweede vermelding voor Tartoer. Chocomelk is sowieso al het summum van gezelligheid, maar Tartoer tilt de klassieker naar een nog hoger niveau. De toevoeging van hazelnoot geeft een heerlijk herfstige twist. Goed nieuws: deze chocomelk staat het hele jaar door op de kaart, dus als je je nieuwe go-to gevonden hebt, hoef je hem zelfs op zwoele zomerdagen niet te missen.

iced chai latte – Caffenation

Niet elke herfstdag is koud, zo ook de zondag waarop de deadline van dit artikel valt en ik besef dat ik nog een laatste drankje moet aanraden. Dus wat kies je op zo’n onverwacht zonnige, warme dag? De iced chai latte van Caffenation. Met de kruidige warmte van kardemom, gember en kaneel, gecombineerd met de verfrissende kou van ijs, is dit drankje ideaal voor die herfstige dagen die niet helemaal aanvoelen als herfst. Je moet er een kleine wandeling naar de Mechelsesteenweg voor over hebben, maar met de zonnestralen die op je gezicht vallen, is dat alleen maar een plus.

De Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, opgericht in 1663 door David Teniers de Jonge, is een van de oudste kunstacademies van Europa. Door de jaren heen trok de Academie niet alleen Vlaamse, maar ook internationale kunstenaars aan. Ze bleef trouw aan haar missie om kunstenaars op te leiden en hen de ruimte te geven om nieuwe stijlen te verkennen en werd zo een centrum voor artistieke ontwikkeling. Maar vandaag lijkt dat rijke verleden vooral beperkt tot één man die slechts kort in Antwerpen studeerde.

Vincent van Goghs korte tijd aan de Academie

Vincent van Gogh kwam in 1885 aan in Antwerpen en schreef zich in aan de Academie om zijn techniek te verfijnen en zijn talent verder te ontwikkelen. De stad en haar haven boden een spannende en bruisende omgeving die hem meteen aantrok. Toch bleek de Academie zelf niet helemaal te passen bij de rebelse schilder. De lessen, die sterk gefocust waren op klassieke technieken, bevielen hem niet en hij kreeg regelmatig kritiek van zijn docenten. Frustraties over de starre regels en het rigide systeem maakten dat Van Gogh al na enkele maanden de Academie verliet. Zijn korte tijd in Antwerpen gaf hem echter wel de kans om kennis te maken met nieuwe materialen en kleuren en met Japanse prenten, die hem zijn hele carrière zouden inspireren. Ondanks zijn korte verblijf liet Antwerpen dus toch een blijvende indruk op hem na.

de Britse kunstenaars

Naast Van Gogh trokken ook de prerafaëlieten naar Antwerpen. Deze kunstenaarsbeweging, die zich vanaf het midden van de 19e eeuw tegen academische normen keerde, koos bewust voor de kleurrijke, gedetailleerde stijl van de tijd vóór Raphael, de Italiaanse renaissanceschilder. Twee invloedrijke kunstenaars uit deze stroming, Ford Madox Brown en Lawrence Alma-Tadema, studeerden aan de Antwerpse Academie.

Ford Madox Brown wordt gezien als een voorloper van de Pre-Raphaelite Brotherhood. Hoewel hij nooit officieel lid werd van de beweging, deelde hij veel van hun idealen en legde hij de basis voor hun stijl. Brown koos voor een directe, waarachtige manier van schilderen en schuwde maatschappelijke thema’s niet. Zijn tijd aan de Academie versterkte zijn afkeer voor het stijve academische onderwijs. Browns vernieuwende stijl inspireerde latere kunstenaars die het klassieke pad durfden loslaten.

Sir Lawrence Alma-Tadema, een Nederlands-Britse schilder, verwierf internationale faam door zijn verfijnde verbeeldingen van het oude Rome. Zijn nauwgezette historische details en verfijnde techniek werden gevormd tijdens zijn opleiding in Antwerpen. Hoewel hij geen officieel lid was, had Alma-Tadema nauwe banden met de Pre- Raphaelite Brotherhood en verwerkte hij enkele van hun idealen in zijn werk, zoals de intense kleuren en gedetailleerde composities.

de Belgische kunstenaars

Emile Claus, een van de pioniers van het luminisme, werd aan de oevers van de Leie geboren en bracht het Vlaamse landschap op een unieke manier tot leven. Zijn werken, zoals De IJsvogels en De Zomer, tonen een spel van licht en kleur dat typerend is voor deze stijl. Hij ontwikkelde zich aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van Antwerpen en groeide uit tot een inspiratie voor Belgische kunstenaars.

Ook Willy Vandersteen, de bedenker van Suske en Wiske, kreeg zijn opleiding aan de Antwerpse Academie. Door zijn unieke combinatie van avontuur, humor en Vlaamse folklore gaf hij een eigen draai aan het Europese stripverhaal en verwierf hij al snel de bijnaam “de Vlaamse Walt Disney”. Zijn opleiding aan de Academie legde de basis voor zijn grafische stijl die generaties lezers heeft betoverd.

Ten slotte verdient Henry Van de Velde, pionier van de Belgische moderne kunst en design, een vermelding. Hij ontwikkelde zijn artistieke vaardigheden aan de Academie en zou later uitgroeien tot een van de grondleggers van de art nouveau in België. Zijn rol in het modernisme en de oprichting van het Bauhaus-onderwijs in Duitsland toont aan hoe internationaal de invloed van de Antwerpse Academie reikt.

Desondanks vinden we van deze alumni geen gedenkpaatje aan de inkom van de Academie. Ondanks hun opleiding aan de Academie kiest de instelling ervoor om vooral Vincent van Gogh uit te lichten, ondanks zijn korte verblijf. Met zo’n rijke geschiedenis zouden echter ook kunstenaars zoals Brown, Alma-Tadema, Claus, Vandersteen en Van de Velde een erepaats moeten krijgen. Het wordt tijd om deze vergeten grootheden de aandacht te geven die ze verdienen en de diverse nalatenschap van de Antwerpse Academie volledig te omarmen.

Sinds ik aan mijn studie Taal- en letterkunde begon heb ik nog nooit spijt gehad van mijn keuze. Toch stond de opleiding Rechten ook kort op mijn lijstje van kanshebbers. Daar ben ik snel van afgestapt en ook daarvan had ik geen spijt toen ik de horrorverhalen hoorde van mijn beste vriendin, die wel Rechten studeert. Dankzij haar was deze dwarszitter niet mijn eerste keer in een rechtenles, maar misschien wel de eerste keer dat ik echt zou proberen opletten. De prof wist al in de eerste vijf minuten mijn aandacht te grijpen door de doodstraf en euthanasie te vermelden – niet meteen lichte stof voor een vrijdagnamiddag. Ik leerde over het recht op sterven, of het gebrek daaraan, met bijpassende moeilijke dilemma’s over comapatiënten en wie zeggenschap over hun leven en sterven heeft.

Helaas was ik de eerste vijfenveertig minuten lichtelijk in de war door het constante gebruik van het woord ‘states’. Dat woord gebruikte professor Vanneste blijkbaar niet om te verwijzen naar de Amerikaanse staten, maar naar landen in het algemeen. Toen ik die informatie iets beter kon plaatsen, kwam ik te weten dat een land bij verdachte sterfgevallen zelf een onderzoek moet beginnen en niet mag wachten op een derde partij. Klinkt logisch, toch? Ik moet toegeven dat de voorbeelden die Vanneste aanhaalde best interessant waren, of dat toch zouden zijn met wat achtergrondinformatie. Tijdens de les werd namelijk in het rond gestrooid met verwijzingen naar wetsartikelen en vroegere rechtszaken die rechtenstudenten blijkbaar vanbuiten kennen. Ik was alvast onder de indruk van de ijverigheid van mijn tijdelijke medestudenten – online spelletjes, VRT NWS en groepschats waren nergens te bekennen. Enkel mijn buren waren in de ban van een love calcuator.

Na een zeer lange eerste helft van de les kondigde Vanneste aan dat hij de tweede helft zou toewijden aan vragen en discussies. Studenten zouden de kans krijgen om naar voren te komen en de discussie te leiden. Ik fleurde op; misschien werd het nog spannend. Heaas was die hoop van korte duur. Niemand durfde namelijk de uitdaging aan te gaan. Na het nogal luidruchtige schrapen van het tafeltje van een ongeduldige studente was de les na twee uur afgelopen, en daarmee ook mijn rechtencarrière. Ik houd het voorlopig toch maar bij Ulysses, de Moriaen en pragmatiek.

In 1893 werd het algemeen meervoudig stemrecht voor mannen in België ingevoerd, inclusief de opkomstplicht. Dat gaf elke mannelijke burger, ongeacht sociale of economische achtergrond, een stem. Stemrecht was voorheen vaak voor behouden voor de rijkere laag van de bevolking en dat beperkte de representativiteit. In 1948 was het eindelijk de beurt aan de vrouwen. Vanaf dan spreekt men over het algemeen enkelvoudig stemrecht. Sindsdien mocht iedere meerderjarige burger ongeacht vermogen of geslacht gaan stemmen. De opkomstplicht bleef dus tot voor kort een belangrijke hoeksteen van ons democratisch systeem.

De afschaffing ervan komt niet geheel onverwachts. Dat mensen zelf mogen kiezen of ze überhaupt willen stemmen, past bij de tijdsgeest van individualisering en keuzevrijheid. Je kan stellen dat verplichte opkomst ingaat tegen autonomie en vrijheid. Bovendien beweren critici dat verplichte opkomst helemaal niet leidt tot betrokken kiezers; velen stemmen immers blanco of geheel willekeurig. De toenemende politieke apathie en desinteresse spelen daarbij ook een grote rol.

Hoewel de opkomstplicht voor gemeenteraadsverkiezingen in Vlaanderen is afgeschaft, geldt die nog wel voor Vaamse, federale en Europese verkiezingen. In mei moesten 16- en 17-jarigen voor het eerst stemmen in de Europese verkiezingen. Enerzijds wil de Belgische politiek jongeren meer betrekken, anderzijds laten ze de opkomstplicht los, wat kan leiden tot lagere opkomst onder jongeren. Die zijn namelijk steeds vaker politiek apathisch. Dat roept allerlei vragen op over de samenhang van het Belgisch kiesstelsel.

De lage opkomstcijfers bevestigen het: jongeren en studenten bleven dit keer massaal weg van de stembus. Studies tonen aan dat jongeren zich vaak minder vertegenwoordigd voelen in de politiek en dat ze er steeds minder vertrouwen in hebben. Het is dus geen verrassing dat we onze tijd liever besteden aan iets wat dichter bij ons eigen leven staat.

Die ontwikkeling past in een bredere trend: jongeren geven vaker dan vroeger de voorkeur aan directere vormen van betrokkenheid zoals activisme of strijden op sociale media. Toch waarschuwen politiekexperten dat onze stem daardoor steeds minder gewicht krijgt, wat onze toekomst (negatief) kan beïnvloeden.

Na de gemeenteraadsverkiezingen kunnen we vaststellen dat de afschaffing meer mensen heeft doen thuisblijven dan verwacht. Uit de resultaten bleek dat ongeveer een derde van de Vamingen niet kwam opdagen, terwijl er een opkomst van 70 à 80 procent was voorspeld. De vraag blijft nu of de afschaffing de politieke participatie op termijn zal stimuleren, of zoals het nu lijkt, het verder zal doen afnemen.

ronde 1: startklok – omgevingssfeer en eerste indrukken

Daar staan ze dan, KU Leuven in de blauwe hoek en UAntwerpen in de rode, kaar voor de eerste ronde. UAntwerpen deelt nog voor het start schot een rake kap uit met het Zweinsteinachtige Hof van Liere. De jury keurt de valse start af en merkt op dat het afgebrande dak nog steeds niet is hersteld. De wedstrijd kan nu echt beginnen.

KU Leuven toont vechtlust en pakt uit met een netwerk van campussen in verschillende steden. Van de gotische pracht in Leuven tot de moderne locaties in Brussel en Gent, elke campus heeft zijn eigen charme. Alhoewel ‘modern’ soms voor interpretatie vatbaar is. De Brusselse architect begreep het concept vergroening niet helemaal en opteerde dan maar voor felgroene ramen en deuren.

UAntwerpen laat zich niet uit de ring slaan. De bruisende energie van Antwerpen, met de Ossenmarkt en Stadswaag, geeft de buurt een dynamisch karakter dat moeilijk te evenaren is. Hoewel KU Leuven inderdaad ook voet aan wal heeft in de Scheldestad, blijft UAntwerpen de universiteit die volledig verweven is met de stad. Zelfs op campus Drie Eiken zorgt de nieuwe Xior-toren voor een ontmoetingsplek, al is het nog wat vroeg om die nieuwkomer definitieve punten toe te kennen.

De eerste ronde eindigt in een gelijkspel: UAntwerpen brengt de rauwe stadsenergie in de ring, terwijl KU Leuven haar indrukwekkende campussen tentoonstelt. De strijd is nog lang niet beslist.

ronde 2: waar zit de scherpste breinbreker?

Na de bel voor de tweede ronde treffen we de zwaargewichten in de kern van de wedstrijd: het academische niveau. KU Leuven zwaait met haar reputatie als oudste universiteit van de Lage Landen en gooide recent nog enkele indrukwekkende onderzoeksprojecten in de ring, waaronder een doorbraak in kankeronderzoek. Wetenschappelijke papers vliegen als uppercuts door de zaal. UAntwerpen laat zich echter niet doen en verrast met een Muhammad Ali-achtige beweeglijkheid.

Ondanks haar jongere leeftijd timmert UAntwerpen slim aan de weg vooruit met onderzoekscentra die zich inzetten voor maatschappelijke verandering. Zei iemand Isala, het citizen science project dat het vrouwelijk microbioom onderzoekt? Minder prestigieus misschien, maar wie scoort er nu niet met street smarts? De praktische counterpunch doet het publiek juichen. Nog steeds geen duidelijke winnaar…

ronde 3: gastronomische strijd

De derde ronde speelt zich af buiten de aula’s, namelijk in de studentenrestaurants. Hier draait alles om de brandstof die de strijders nodig hebben om hun academische gevechten te winnen. UAntwerpen opent de ronde met komida. De vriendelijkheid van het personeel varieert tussen de Stadscampus en buitencampussen. Hoewel de prijzen ter discussie staan, is het menu doorgaans gevarieerd en smaakvol.

Alma, het Leuvense studentenrestaurant, springt in de boksring met een breed scala aan culinaire hoogstandjes. Alma heeft maar liefst elf locaties en haalde recent nog het nieuws met de prijsveraging van zijn spaghetti. Maar vergis je niet: wie niet in Leuven of Kortrijk studeert, moet het zonder Alma stellen. Op de Brusselse campus heb je Belcampus, waarvoor je op je eerste lesdag door ouderejaars wordt gewaarschuwd met de boodschap “koop hier geen eten”, en Antwerpse KU Leuven-studenten moeten, jawel, naar komida.

ronde 4: communicatieve kracht

Plots weten beide kampen niet meer hoe ze hun voeten moeten verplaatsen of hun armen moeten bewegen. C-o-m-m-u-n-i-c-a-t-i-e? Na een korte toelichting van de jury wagen de universiteiten zich aan een poging. Ze starten allebei met een Blackboardomgeving, die de een ‘Studentenportaal’ en de ander ‘Toledo’ noemt. Niet bepaald overzichtelijk voor studenten. Als zij al ingelogd geraken, want beide universiteiten kozen voor een extra drempel: tweestapsverificatie.

Plots maakt UAntwerpen een verrassend manoeuvre: een stroomstoot. Op het online patform Stroom verschijnen verhalen over UAntwerpen en alles eromheen. Een originele zet, maar of ze ook raak is? Slechts weinig studenten lezen de verhalen. Wel weet UAntwerpen punten te sprokkelen met haar frisse socialemediastijl, die afsteekt tegen de meer formele communicatiestrategie van KU Leuven.

eindbel en uitslag

De bel luidt, en de jury wikt en weegt. De rondes waren lang, intens, en kenden geen knock-outs, maar wel puntenverdelingen. Uiteindelijk hangt het oordeel af van je smaak: ben je voor de eeuwenoude prestigieuze ervaring van KU Leuven, of heb je toch liever de stadsenergie en frisse blik van UAntwerpen? Eén ding is zeker: in deze universiteitsclash scoort elk kamp op zijn eigen manier.

Bij het verlaten van de ring deelt Leuven de handdoeken uit aan hun sporters met een ingetogen en trotse glimlach, terwijl Antwerpen aan de overkant nog één keer de vuisten in de lucht steekt.

Disclaimer: De auteur van dit opiniestuk is oud-student van UAntwerpen en studeert nu aan KU Leuven - Campus Brussel. Ze heeft geen enkele intentie om de rivaliteit tussen KU Leuven en UAntwerpen te verergeren. KU Leuven meldt zelf niet te willen concurreren met UAntwerpen; ze beschouwen elkaar meer als academische vrienden dan tegenstanders in de ring. Echter, zoals bij elke goede bokswedstrijd zijn er altijd verschillende meningen en stijlen. dwars is niet verantwoordelijk voor eventuele blessures aan trots, gevoelens of academische reputaties die deze ludieke vergelijking met zich mee kan brengen.