Omdat de examenperiode in de weg staat van vroege vogels als Best Kept Secret Festival en Graspop, staat bij veel festivalliefhebbers Rock Werchter als eerste op de to-dolijst. Nochtans is er gelijktijdig het Brusselse Couleur Café. Het kleine prijskaartje en snelle vervoer naar Brussel maken dit festival geknipt voor studenten, de line-up is – hoewel bescheidener dan die van grote broer Rock Werchter – de moeite. De sfeer bij een festival waar 'kleur' zelfs deel uitmaakt van de titel, kan toch allesbehalve ondermaats zijn?
groen als accentkleur
“Couleur Café is voor hippies en bakfietsvlamingen”, klinkt het soms enigszins schamper, maar zijn love and peace niet eigen aan ieder zichzelf respecterend festival? Er wordt inderdaad actiever ingezet op solidariteit dan op andere festivals: de ‘Solidarity Village’ is een vast onderdeel, waar verenigingen als Amnesty International proberen te sensibiliseren rond een bepaald thema. Dit jaar was dat de rechten van de vrouw. Daarnaast wordt zichtbaar ingezet op ecologie. Niet alleen zijn borden en bekers vervaardigd uit recycleerbare materialen, het publiek wordt ook actief aangespoord om met het openbaar vervoer te komen, om vegetarisch te kiezen aan een van de vele internationale eetkraampjes en om te sorteren. Wie veertig drinkbekers verzamelt krijgt daarvoor in ruil een drankbon; eens de terughoudendheid voorbij is dat voor de arme student de ideale manier om pintjes te scoren. Wie schrik heeft om tussen jengelende kinderen terecht te komen kan op beide oren slapen: het publiek van Couleur Café is in het twaalfjarige bestaan geëvolueerd van gezinnen met kinderen naar overwegend jong volk, studenten dus.
volwaardig festival
Toegegeven, de line-up is niet zo mainstream, maar acts met een exotische toets zijn de muziek bij uitstek om het zomergevoel op te wekken. Youssou N'Dour, Chic en De La Soul zijn artiesten om u tegen te zeggen en lieten geen ziel onberoerd. Julian Marley – zoon van – bestookte de menigte vanop het hoofdpodium met meeslepende reggaeklanken die het publiek recht naar Jamaica voerden. Daarnaast stonden er enkele grote namen van eigen bodem op de affiche. Op vrijdag was er Selah Sue om de nederlaag van de Rode Duivels tegen Wales te doen vergeten, zaterdag kon het publiek de rauwe stem van Arno Hintjens goed smaken en zondag was het feest compleet met Black Box Revelation. Jan Paternoster vond het na een kwartiertje spelen “Nu al plezanter dan op Rock Werchter”, op zijn pet stond ‘Brussels’ om die verklaring kracht bij te zetten. Warhorse en Gloria – sterkhouders van de nieuwe plaat – werden uit volle borst meegezongen, het leek erop dat alle aanwezige festivalgangers zich als één man om het hoofdpodium hadden verzameld. Hun set was ongetwijfeld een van de hoogtepunten van Couleur Café 2016.
In de Univers-tent passeerden kleppers als De Jeugd Van Tegenwoordig, Jamie Woon, Trixie Whitley en de immer vrolijke balkanklanken van Goran Bregovic. De bekende onbekende Brit Jamie Woon wist met zijn sensuele elektro-soul tegelijk te ontroeren en op te zwepen. Samen met zijn energieke backing vocals hadden de gegadigden gerust een hele nacht kunnen dansen. De Jeugd Van Tegenwoordig riep op om alle smartphones weg te steken met de woorden: “Leef een keertje voor jezelf.” Dat liet de verzamelde menigte tieners in de tent zich geen twee keer zeggen; DJVT laat na tien jaar nog steeds de jeugd van tegenwoordig de tijd van hun leven beleven.
Couleur Café is een festival dat je op veel vlakken niet onberoerd laat. En dat Frans daar in Brussel, dat nemen we er gewoon bij.
