waanzin als kunstvorm

dwarsdoorsnede

14/10/2017
🖋: 

Dit weekend kon je in muziekcentrum Trix naar het stoner metal festival Desertfest gaan. De West-Vlaamse lawaaimakers van Steak Number Eight kregen de eer om de eerste dag af te sluiten.

Steak Number Eight kreeg de Trix Club ter beschikking om hun set te spelen. Een opvallend klein podium voor een band van hun formaat. De laatste jaren hebben ze aan zeer veel populariteit gewonnen en zou een positie op het hoofdpodium zeker niet onverdiend zijn. Maar uiteindelijk maakt het niet uit waar Steak Number Eight speelt. Of het nu in je woonkamer is of in een uitverkocht stadion, het podium zal altijd te klein zijn.
 

Ze begonnen eraan met het instrumentale Space Punch. Niet de meest voor de hand liggende keuze om een show te openen, maar wanneer frontman Brent Vanneste de muziek letterlijk het publiek induwde, was de toon van het optreden meteen gezet. Wat Steak Number Eight ook doet, het moet en zal zo intens mogelijk zijn. Bij het tweede nummer (de meezinger Black Eyed) bewees het publiek dat ze bereid waren om niet onder te doen aan de chaos die zich op het podium afspeelde. Wat een relatief rustige menigte was, veranderde in een vleeshoop die weigerde een vaste structuur aan te nemen. 
 

Deze staat van chaos bleef constant tijdens het optreden. Rust werd niet gegund. Als er al stiltes waren, werden deze gevuld door de voorgenoemde frontman die een mishandeld varken imiteerde. Nummers al push/pull en Charades haalden het tempo wat naar beneden, maar dat zorgde er enkel voor dat de volgende zware riff nog een stap verder ging dan de waanzin die eraan voorafging. Een hoogtepunt was uiteraard de publieksfavoriet Dickhead. Vanneste hing meer in het publiek dan op het podium en een onschuldige banaan werd met schil en al verorberd. 
 

De naam Brent Vanneste is al meermaals gevallen, maar dat wil niet zeggen dat Steak Number Eight een band is die door één iemand getrokken wordt. Elke muzikant op het podium gaat tot het uiterste. Deze mannen slagen erin om, ondanks alle chaos, zeer strak samen te blijven spelen. Al is het een microstaander die het begeeft, of een gitaar die wordt weggegooid om in het publiek te springen, ze verzwakken niet.
 

Na een uur hielden ze het voor bekeken en waren de festivalgangers bekaf. De afterparty zal nog even moeten wachten totdat iedereen bekomen is van de storm die Steak Number Eight heet.