van jongs af aan wist ik al: 'ik ga later boeken schrijven'

verleden

“Als kind wilde ik altijd graag zangeres worden. Ik kon goed liedjesteksten schrijven, zingen was daarentegen echt niet aan mij besteed. Zodra ik kon lezen en schrijven, kwam de verhalenverteller in mij naar boven. Op achtjarige leeftijd besloot ik een avonturenreeks te schrijven genaamd ‘De avonturen van de drie nichtjes’, over mijn nichtjes die in Spanje wonen, met zeventien zelfgemaakte boekjes tot gevolg. Nadien volgden langere verhalen. Neergeschreven avonturen die ik meemaakte in De Kempen. Ook een musicalscript over elfjes dateert uit die periode, het script deelde ik uit aan al mijn vriendinnen. De musical opvoeren is er echter nooit van gekomen.”

“Zodra ik zestien was, had ik een heel andere droom voor ogen: internationale zakenvrouw worden. Op de brieven naar vriendinnen en puberale gedichten na, was ik echt niet meer bezig met schrijven. Na het middelbaar deed ik een talenjaar in het buitenland; zowel Londen, München als Barcelona kwamen aan bod. Tijdens dat jaar ontstond er weer creatieve ruimte en schreef ik ‘een boek’ van maar liefst 472 pagina’s over eerste liefde en vriendschap. Gedeeltelijk autobiografisch. Op deze manier kwam ik te weten dat ik zo’n project van lange adem aankon.”

“Ik zat in mijn tweede jaar Sociaal-economische wetenschappen aan de UAntwerpen toen ik de SchrijversAcademie ontdekte. Hierbij dacht ik meteen: ‘dat wil ik proberen’, en ik startte de tweejarige opleiding met een eigen schrijfproject over de Spaanse Burgeroorlog. Dat werk heeft me veel research gekost en ik heb er uiteindelijk vier jaar aan gewijd. De SchrijversAcademie heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer tijd vrijmaakte om te schrijven én te lezen.”

heden

“Aan mijn debuutroman Dwaal zacht, die sinds afgelopen juli in de boekhandel ligt, werkte ik een jaar en acht maanden. De periode tussen het inleveren van de finale versie bij Uitgeverij Lannoo en het moment dat het boek in de winkel lag, vond ik verschrikkelijk. (Faal)angst en twijfel, schrik voor de reacties van de buitenwereld... Dat stak allemaal tegelijkertijd de kop op. Met de publicatie van een boek stel je je als persoon kwetsbaar op. Het creatief proces kan je niet volledig loskoppelen van jezelf als persoon. Met de personages uit mijn boek ben ik zowat bevriend geraakt. Ik kijk regelmatig naar situaties en vraag me af wat zij ervan zouden vinden. Een identiteitscrisis was het resultaat. Gelukkig zijn zulke crises mij niet vreemd. Ik had maandenlang aan dat verhaal gewerkt en plotseling was het af, ik had geen idee hoe ik die leegte moest opvullen. Nog altijd niet, eerlijk gezegd.”

“De boekvoorstelling stond eind juni gepland bij De Groene Waterman. Een tactische zet qua timing, zodat zo veel mogelijk mensen aanwezig konden zijn. Ook de locatie was niet toevallig: mijn boek speelt zich af in Antwerpen, in de omgeving van de Wolstraat. Wegens vertraging zag het ernaar uit dat ik een boekvoorstelling zou geven zonder boek. Halverwege onderbrak mijn redacteur de voorstelling en stormde ze als redder in nood binnen met de eerste vijftig gedrukte exemplaren, recht van de pers uit West-Vlaanderen. Daar stond ik dan. Met al die ogen op me gericht kreeg ik het allereerste exemplaar van mijn boek in handen gedrukt op het podium, achteraf bekeken een grappig moment.”

“Negatieve reacties heb ik nog niet gekregen, wat ik overigens wel erg verdacht vind. Ik vermoed dan ook dat diegenen die het niet goed vinden, me dat misschien niet durven vertellen? Enkele weken geleden mocht ik voor het eerst signeren op de Boekenbeurs, een aangename ervaring. Zowel bekenden als onbekenden kwamen langs tijdens mijn signeersessie, en aan die laatste groep vroeg ik steevast: ‘Ken ik u van ergens?’, want ik kon maar niet geloven dat die mensen zonder concrete aanleiding zouden langskomen.”

toekomst

“De toekomst is een raadsel. Ik heb heel intensief gewerkt aan dit boek en moet daar nog even van bekomen. Ik moet het verhaal en de personages nog loslaten en het boek nog verder de wereld in sturen. Het zou aanvoelen als verraad als ik nu al aan iets nieuws begin. Het is fijn om terug even wat dingen te doen die ik lang niet heb kunnen doen. Een fulltime job combineren met schrijven is trouwens niet gemakkelijk, ik heb dat onderschat. Het is zoeken naar een evenwicht tussen je job en vrije tijd, maar ook financieel moet er ruimte zijn om aan een boek te kunnen doorwerken. Ik probeer daarom momenteel zo weinig mogelijk ideeën toe te laten of ze on hold te zetten. Ideeën zijn erg verslavend voor mij, ze achtervolgen me en ik wil ze meteen uitwerken. Wanneer ik een beter evenwicht gevonden heb, zijn ze wel weer van harte welkom! En daar zal mijn zoektocht naar een nieuwe hobby of poging om meer te sporten dan ook meteen stoppen. Dat idee krijgen zal voelen als een geluk bij een ongeluk, maar het is wat het is: ik heb het schrijven nodig om te kunnen zijn wie ik ben.”

Dwaal zacht, Lannoo, 20,99