Wanneer ik dit schrijf, heb ik welgeteld 77 onbeantwoorde berichten die me stuk voor stuk een zescijferige code bezorgen. Op het moment dat deze dwars de wereld ingestuurd wordt, zullen dat er nog een hoop meer zijn. Het nieuwste wondermiddel van UAntwerpen ter preventie van hackers begint stilaan aan te voelen als een opdringerige ex. Negeren is geen optie, want dan maakt hij gewoon een nieuw telefoonnummer aan.
Toen de mail binnenkwam die meedeelde dat UAntwerpen binnenkort tweestapsverificatie zou invoeren, waren mijn zorgen niet al te groot. Ik ging ervan uit dat het niet elke keer nodig zou zijn en vergat de aankondiging na enkele minuten. Tot de dag waarop ik plots geconfronteerd werd met de eerste sms van wat er velen zouden worden. De irritatie was groot vanaf dag één: elke persoon die naast me zat in de les zag ik wel eens met de ogen rollen of met een grote zucht naar hun gsm grijpen. Die verificatie zal wel nut hebben, toch? Het antwoord is veiligheid. Ik ben zeker niet de eerste persoon die je moet aanspreken met technologische vragen, dus ik zal voorlopig proberen om niet in twijfel te trekken hoe hard de maatregel hackers effectief tegenhoudt. Wat ik wel in twijfel zal trekken, is waarom het elke keer opnieuw moet. Heel snel iets irrelevants opzoeken op het studentenportaal genereert al meteen die imposante verdediging. De situatie is minder erg wanneer je je gsm bij de hand hebt, maar wordt toch al snel frustrerend wanneer je die in een andere kamer of onder in je rugzak moet gaan zoeken. Mijn relatie met inloggen wordt steeds toxischer, maar het uitmaken kan ik helaas niet zolang ik mijn diploma wil behalen.
De tweestapsverificatie leidt een nieuw stadium van telefoonafhankelijkheid in bij jongeren. Dat idee riep meteen vele vragen bij me op. Wat als je in de les zit en je gsm-batterij leeg is? Wat als je gsm gestolen wordt? Wat als je gekidnapt wordt door leerplichtactivisten en de enige manier om gered te worden is door je punten te tonen op SisA? Probeer die mensen er maar eens van te overtuigen dat je je gsm nodig hebt voor tweestapsverificatie en dat je niet van plan bent de politie te bellen. En dan opnieuw serieus: kan het niet wat minder? Zelfs met één keer per dag zou ik momenteel al heel blij zijn. In ieder geval zorgt deze nieuwe bron van irritatie voor een samenhorigheidsgevoel tussen studenten van alle universiteiten en hogescholen, want ook de rest van België lijkt erdoor getroffen te zijn. Ik kan me niet inbeelden dat de professoren en het personeel van de instituten er wel blij mee zijn, zeker niet zij die sowieso al mopperen over de hoge technologiebekwaamheid die van hen verwacht wordt. Helaas zitten we allemaal vast in die giftige relatie met zescijferige codes waar geen van ons aan kan ontsnappen.
- Login om te reageren