Woensdagmiddag 29 november vond in de Agora een sit-in plaats uit solidariteit met de slachtoffers in Gaza. Die sit-in viel niet in goede smaak bij het rectoraat. De rector diende prompt klacht in tegen twee studenten die deelnamen aan deze sit-in. Deze voormiddag vond een bemiddelingsgesprek met de rector plaats: de universiteit zal geen gevolg geven aan de klacht.
Het is vrijdagvoormiddag 9u50. Aan de ingang van het Hof van Liere verzamelen een 25-tal studenten en personeelsleden van UAntwerpen. Ze troepen er samen rond Eline Engelen en Lukas Janssens, de twee UAntwerpen-studenten en leden van Comac, tegen wie de rector een klacht heeft ingediend bij de studentenbemiddelaar. Aanleiding is de sit-in in de Agora uit solidariteit met de slachtoffers in Gaza, die door UAntwerpen werd verboden. Tijdens deze sit-in gingen een veertigtal studenten op de vloer zitten, deelden ze watermeloen (symbool voor de steun aan de Palestijnen) uit, en protesteerden ze tegen de samenwerkingsverbanden die UAntwerpen heeft met Israëlische universiteiten die Israël militair van dienst zijn.
Deze twee studenten werden net als de rector deze vrijdagvoormiddag bij de studentenbemiddelaar verwacht. De studentenbemiddelaar bemiddelt niet alleen tussen studenten onderling, maar behandelt ook de klachten van personeelsleden of van de rector tegen studenten. Na zo’n bemiddelingsgesprek komt er normaliter een schriftelijk engagement waar beide partijen zich aan horen te houden. Zo niet, wacht de tuchtcommissie op hen en die kan in tegenstelling tot de studentenbemiddelaar wel sanctionerend optreden. Deze sancties gaan van een vermaning of het verbod gebruik te maken van bepaalde diensten tot de schorsing voor bepaalde termijn of zelfs de definitieve uitsluiting.
Er staat voor Eline en Lukas met andere woorden iets op het spel. De groep van 25 mensen vergezelt de twee studenten naar de plaats van het bemiddelingsgesprek. De rector richt zich tot de groep met de vraag of zij ook allen van Comac zijn. De groep protesteert. “Tegen Eline en Lukas is er willekeurig een klacht ingediend”, vertelt Marieke, een van de sympathiserende studenten. “Zij zijn allebei lid van Comac, maar de sit-in was een pluralistisch initiatief van studenten met allerlei achtergronden. Het wordt geframed als een politieke rally, maar het gaat hier over menselijkheid. We moeten ervoor zorgen dat de universiteit onze morele waarden hooghoudt en dat de universiteit niet onze normen en waarden bepaalt.”
De rector maakt vlak voor het gesprek duidelijk dat hij het niet op de spits wil drijven, maar dat de sympathisanten niet mee naar binnen kunnen. De groep is het daar niet mee eens. Liefst gaan ze met allemaal mee naar binnen, maar uiteindelijk krijgen de studenten nog vier mensen die aan UAntwerpen verbonden zijn als student of personeelslid mee. In afwachting praat ik met Dimitri, ook een student die Lukas en Eline steunt. Hij vindt het niet normaal dat zij worden aangeklaagd op basis van artikel 31 van het statuut van de student. Dat artikel zegt: Studenten en studentenorganisaties moeten positief bijdragen aan de bescherming van de studenten tegen geweld, pesterijen en ongewenst seksueel gedrag op de campus of daarbuiten, en voorts zich onthouden van iedere daad van geweld, pesterijen of ongewenst seksueel gedrag op de campus of daarbuiten. “Ik zie niet in hoe een solidariteitsactie met Palestina een vorm van aanzetten tot geweld is. Wat intimiderend is, is dat studenten door de rector hiervoor worden aangeklaagd.”
Na ruim anderhalf uur bemiddelen komen Eline, Lukas en de vier steunbetuigers naar buiten. Er weerklinkt meteen applaus. “Het was een heel constructief gesprek”, vertellen Eline en Lukas. “We zijn niet duidelijk geweest wie de sit-in organiseerde en de rector was erg bezorgd over de veiligheid van de actie. Omdat bleek dat wij getweeën niet alleen verantwoordelijk waren voor de sit-in, wordt er geen verder gevolg gegeven aan de klacht.”
“Ook over hoe onze universiteit met de situatie in Gaza moet omgaan, hebben we van gedachten gewisseld. Een belangrijke eis van ons is dat UAntwerpen samenwerkingsverbanden met Israëlische universiteiten doorknipt. De rector gaf aan dat hij op pragmatische wijze die wil herbekijken. Ook stipten we aan dat we verwachten dat de rector in zijn communicatie ook solidariteit betoont met de Palestijnse bevolking. En dat academische vrijheid wordt beschermd tegen intimidatie. Een bezorgdheid waar de rector mee aan de slag wilde. Vooral zijn we de brede solidariteit en steun onder studenten en personeelsleden dankbaar.”
- Login om te reageren