Aan Universiteit Antwerpen werd deze maand geschiedenis geschreven. De eerste studentenvakbond zag het levenslicht. Met een reeks stakingsacties op en rond de Stadscampus nam de organisatie een vliegende start.
Initiatiefnemer Diederik De Bondt geeft tekst en uitleg: “Studenten vallen al jaren buiten de boot. De overheid, het rectoraat, de faculteiten… Niemand houdt rekening met ons. Voor studenten blijven de verwezenlijkingen van de sociale welvaartstaat dode letter. Betaald verlof? Daar kunnen we naar fluiten. Vijfdagenwerkweek? Op adem komen tijdens het weekend hoort er met al dat schoolwerk niet bij. Een minimumloon? In de vijf jaar dat ik hier studeer heb ik nog geen rooie cent gezien!”
“Ik zie maar één mogelijke oplossing: stakingsacties”, vult covoorzitter Marie Luypaerd aan. “Vanaf vandaag leggen we het werk neer tot de universiteit aan onze eisen tegemoetkomt. De komende dagen zetten we geen stap meer in aula’s en leslokalen. We roepen alle studenten op om te verzamelen op de binnenplaats van het Hof van Liere waar we een gemeenschappelijke vuist zullen maken. Werkwilligen zullen er niet aan ontsnappen: de deuren van de bibliotheek worden gebarricadeerd.
Universiteitswoordvoerder Annemiek Alberts is niet tevreden met de vakbondsacties: “De eisen van de stakende studenten zijn onrealistisch. Denken ze nu echt dat onze universiteit een minimumloon kan invoeren? Als we dat zouden doen, verhuizen de faculteiten gewoon naar een andere universiteit waar die maatregel niet van kracht is.”
Kritiek die in dovemansoren valt bij de vele studenten die afzakken naar Hof van Liere. De kou trotserend drommen ze samen rond de vuurkolven die op het grasveld zijn opgesteld. Wanneer we polsen naar de overtuiging van de actievoerders staat filosofiestudent Romana Vaendel ons te woord. De kwieke zeventiger, die als gepensioneerde haar studies
hervatte, is laaiend enthousiast over het nieuwe initiatief: “Als jonge studente nam ik deel aan Leuven Vlaams. Het is een godsgeschenk dat ik op mijn oude dag alles opnieuw mag beleven. Ik moet spontaan denken aan de protesten van mei ‘68, toen studenten en vakbonden het op een akkoord gooiden. Laten we net zoals toen op zoek gaan naar het strand onder de straatstenen!” De vurige militante voegt de daad bij het woord en gooit een losgewrikte kassei door de glazen deur van de bibliotheek. “De vakbondsacties escaleren”, reageert Alberts verontwaardigd. “Als je dan toch zo graag het strand onder de straatstenen wil zien, neem dan een kijkje bij de wegenwerken aan de Sint-Jacobsmarkt.”
Tot slot richt Alberts zich tot de initiatiefnemers: “Protesteren lost niks op. Kaart de problemen aan op een constructieve manier. De universiteit heeft een uitstekende helpdesk die alle vragen over beleid binnen de vijftien werkdagen beantwoordt.“
- Login om te reageren