razende adrenaline bij een magische Imagine Dragons

Na een, voor mij toch, teleurstellend voorprogramma van K.Flay gaat het publiek helemaal uit zijn dak wanneer de lichten voor de tweede keer uitgaan. Het concert opent met een filmpje over het ontstaan van het leven op Aarde. Als je album Evolve heet, kan je natuurlijk moeilijk anders. Wanneer de vier muzikanten het podium opkomen gaat iedereen los. I Don’t Know Why als openingsnummer. Ik weet ook niet waarom de band zo succesvol is, but I guess it’s got something to do with you.

Na het snelle openingsnummer vertraagt Dan Reynolds het tempo al meteen en zet hij een trage versie van It’s Time in. Het publiek zingt uit volle borst mee, er is zelfs nauwelijks een verschil te horen wanneer Reynolds zijn microfoon uitsteekt naar het publiek. Eenmaal door het refrein begint de normale versie van het nummer. Reynolds staat vol passie op het podium te dansen en haalt op een gegeven moment een regenboogvlag boven, dit om zijn verkondigingen tegen homoseksualiteit toen hij als mormoon op missie was recht te zetten. Mijn avond is nu al gemaakt.

Wanneer ik een paar nummers later mee kan rappen met Whatever It Takes giert de adrenaline door mijn lijf. Ik heb op dat moment nog maar nauwelijks op mijn stoel gezeten en sta te shaken op het kleine stukje vloer ervoor. Mijn buren mogen blij zijn dat ze zijn blijven zitten of ze hadden heel wat elleboogstoten gekregen. Wanneer I’ll Do What It Takes voor de laatste keer door het Sportpaleis gegalmd heeft, neemt Reynolds de tijd om zijn fans te bedanken. Hij spreekt uit zijn hart en laat zijn dankbaarheid duidelijk merken. Als beloning spelen ze na deze speech I’ll Make It up to You. Al is de band ons helemaal niets verschuldigd.

Een paar snelle nummers later, gaat Reynolds ineens de serieuze tour op. Hij vertelt ons over zijn depressie en dat we als maatschappij moeten stoppen met mentale gezondheid te stigmatiseren. In deze emotionele speech vertelt hij ons waarom hij depressief is geworden, maar vindt hij ook tijd om ons te vertellen dat zijn broers hem vroeger Cookie Monster noemden voor hij kon zingen. Ook de vele schietpartijen op scholen in Amerika kaart hij aan. Het doet haast pijn om naar zijn verhaal te luisteren. Demons heeft me nog nooit zo diep in mijn hart geraakt.

Om het emotionele moment weg te spoelen volgen daarna Rise Up en On Top of the World, tijdens het laatste vallen er zelfs ballonnen uit de lucht die vrolijk doorheen de zaal rondgespeeld worden. Ik sta opnieuw volop te dansen en zing elk woord dat ik ken uit volle borst mee.

Dan vindt de band zijn weg doorheen het publiek naar het B-podium. Na het refrein van The Fall stelt Reynolds ons de rest van de band voor, alsof we daar behoefte aan hadden. Een akoestische versie van Bleeding Out kan me voor de tweede keer die avond tot tranen toe beroeren. Wanneer Dan Reynolds de juiste snaar raakt, kan hij wonderen verrichten met zijn stem. Daarna gaf de band ons de keuze: Amsterdam of I Bet My Life. Mijn persoonlijke voorkeur ging uit naar Amsterdam, maar ik zing nog steeds trouw ieder woord mee wanneer het publiek voor de andere optie kiest.

Terug op de mainstage spelen ze de grootste hits van dit album: Thunder en Believer. Mijn oren gonzen nog steeds na en mijn hart klopt er nog altijd sneller van. Mijn stem begint onderhand pijn te doen van het luide meezingen, maar ik zet door. En dan moet je weten dat ik normaal gezien nooit zing in het bijzijn van anderen.

Voor hun encore verdwijnt de band ongemakkelijk lang van het podium. Waarschijnlijk duurde het maar een minuut, maar naar mijn gevoel stond het publiek minstens een kwartier te joelen voor ze weer terugkwamen. Na het fantastische Walking the Wire komt dan eindelijk het nummer waar we Imagine Dragons van kennen: Radioactive. Opnieuw gaat de zaal uit zijn dak en wordt er uit volle borst meegezongen, ikzelf doe natuurlijk ook mee. De drumsessie waarin letterlijk heel de band staat te drummen is magisch en lijkt eindeloos door te gaan, op de goede manier. Ik begin ondertussen te beseffen dat het hierna gedaan is en kan alleen maar hopen dat de band nog even blijft door drummen.

Imagine Dragons is vooral populair bij de jongere generatie en heeft dan ook de reputatie om afgekraakt te worden door recensenten. Maar daar trokken ik en een vol Sportpaleis ons niets van aan. Het was een magische avond die ik niet snel zal vergeten.