dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Op zaterdag 8 februari speelden Jonas Brothers voor een uitverkochte Lotto Arena, hun Happiness Begins Tour is het volgende slachtoffer van onze kritische blik.
Het is lang wachten op Jonas Brothers. De band heeft gekozen voor een dubbel voorprogramma, iets waar ik eerlijk gezegd niet op gerekend had. Zowel Jordan McGraw als Picture This krijgen een volwaardige supportact, maar geen van beide kan me echt in de sfeer brengen. De ontlading is dan wel des te groter wanneer het eindelijk zo ver is. Met Rollercoaster zorgen de broers voor een spetterende opening van hun show. Ik sta meteen recht en zing overtuigd mee.
Daarna gaan ze meteen door op hetzelfde elan met een nummer uit de oude doos, S.O.S, van voor hun split tien jaar geleden. Dat de broers een schare trouwe fans hebben, wordt meteen duidelijk wanneer de hele zaal deze klassieker uit volle borst meezingt, alsof het nummer op hun laatste album stond. Ook Cool, wel een recent nummer, wordt even luidkeels meegezongen. Ik zou mij ook cool voelen als ik een Jonas Brother was.
Jonas Brothers werken tijdens dit optreden met veel filmpjes. Hierin gaan de broers door een soort magische poort en komt er aan de andere kant een jongere versie van hunzelf uit. De filmpjes zijn goed gemaakt en de fans zijn er weg van. Wat wel jammer is, is dat de beelden gebruikt worden als vervanging voor bindteksten, die in de show niet voorkwamen. Zeer spijtig, omdat zulke teksten toch altijd meer karakter geven aan een optreden. Zeker als je met drie broers op een podium staat, is dat een gemiste kans.
Na het tweede filmpje spelen ze Only Human, de derde single van hun laatste album. Heel de zaal staat mee te dansen en te zingen. Ook ikzelf heb op dat moment nog geen seconde neergezeten. Wanneer daarna Strangers volgt, schiet mijn adrenaline omhoog, gaat mijn zang een volume luider en mijn dansen een versnelling hoger. Het is dan ook een van mijn favorieten van het album. Na nog twee van hun oude nummers spelen ze hun allernieuwste single: What A Man Gotta Do. Het is een ideale meezinger en -danser die moeiteloos de hele zaal meekrijgt. What A Man Gotta Do om op dit nummer stil te blijven staan? Dat vooral niet doen.
Het hoogtepunt van de show komt er voor mij wanneer Jonas Brothers verhuizen naar het b-podium, waar ik toevallig heel dichtbij zit, en ze daar een prachtige versie van Hesitate zingen. Het nummer werd geschreven door Joe Jonas als ode aan zijn vrouw Sophie Turner, misschien beter bekend als Sansa Stark. Joe geeft zich dan ook volledig tijdens deze performance en dan komt de emotie en het kippenvel helemaal naar boven.
Opvallend daarna is dat de broers weer even verdwijnen en enkel Nick en Joe terugkeren. Kevin is een tijdje niet op het podium te zien, terwijl zijn broers twee nummers brengen uit hun solocarrière. Jealous en Cake by the Ocean zijn gelukkig ook rasechte meezingers, dus kan ik niet anders dan exact dat te doen. Kevin Jonas komt gelukkig terug na een zeer schattig filmpje met zijn dochters. Dan daalt een gigantische vleugelpiano uit de lucht neer waaraan hij en Nick om beurten plaatsnemen om Comeback en When You Look Me in the Eyes te brengen. Dit brengt een kalmer momentje in de show, maar het is niet minder spectaculair.
Het publiek wordt samen met mij helemaal wild wanneer Jonas Brothers Lovebug en Year 3000 spelen, misschien wel de grootste hits uit het vorige deel van hun carrière. Opnieuw bewijst het publiek zich door ook deze liedjes uit de oude doos uit volle borst mee te zingen.
Daarna rest enkel nog de encore met daarin als hoogtepunt de single die hun terugkeer betekende: Sucker. Ik sta opnieuw volop mee te doen en besef met pijn in het hart dat het hierna gedaan is. Ik geef nog een laatste keer alles wat ik in me heb, het moet maar genoeg zijn tot ze hier ooit eens terugkeren.
Mijn oren gonzen nog steeds van de luide muziek en het schrille meisjesgegil, maar ik heb er een geweldige avond op zitten. Ondanks het gebrek aan bindteksten was de zang van zowel Joe als Nick van topniveau en hebben de drie broers alle energie die ze in zich hadden, gegeven. Dan kan je niet anders dan genieten van zo’n concert. Don’t run away from something beautiful.
De Happiness Begins Tour komt binnenkort nog langs onder andere Amsterdam en Parijs.
- Login om te reageren