De rubriek ‘proffenprofiel’ toont professoren zoals je ze nog nooit zag: als mensen. dwars stelt de vragen die bij menig student al jaren door het hoofd spoken; wat zijn/haar docent zoal op zijn brood smeert bijvoorbeeld. Prof. dr. Herman Van Goethem, hoogleraar aan het departement Rechten en Geschiedenis, wordt deze maand bestookt met vragen.
U heeft als student de studierichting Rechten met een opleiding Geschiedenis gecombineerd. Vanwaar kwam deze stevige beslissing?
Ik deed Rechten graag, maar Geschiedenis nog zoveel liever. De studierichting Rechten was ik reeds begonnen. Om mijn beide interesses te kunnen uitbouwen moest ik dus het andere er dan maar bijdoen. Het was voortvarend, en het lukte nog ook. Een semestersysteem zoals dat nu voorkomt bestond toen nog niet. Bijgevolg deed ik in juni dus de examens Rechten en in september waren die van Geschiedenis aan de beurt. ‘Zot gestudeerd’ was ik nog net niet, maar ik hield er wel nachtmerries aan examenperiodes aan over. Die zijn me nog vele jaren lang blijven achtervolgen.
Wat is het favoriete boek uit uw kindertijd?
Als kind van zowat twaalf jaar was ik heel diep onder de indruk van Hector Malot, Alleen op de wereld. Ik zie dat boek nog zo voor mij.
Wat is voor u het meest boeiende vak voor u om te onderwijzen?
‘Politieke en Institutionele geschiedenis van België’ sluit helemaal aan bij mijn onderzoek en is ook een vak dat de studenten erg boeit. Zij leren wat zich vandaag afspeelt te begrijpen vanuit de geschiedenis. Dit vak is ook een leerschool in politiek, politieke strategie en beleid. Ik heb ook altijd de stille hoop dat mijn cursus studenten later op het pad zal zetten van beleidsvorming, vanuit een inzicht in de maakbaarheid van de samenleving.
U werkt momenteel als conservator voor Kazerne Dossin in Mechelen en u bent ook bezig met een onderzoek naar de collaboratie van de Vlaming tijdens de Tweede Wereldoorlog… Heeft deze periode nog wel geheimen voor u?
Oh ja! Ik blijf nog steeds bijleren en andere perspectieven ontdekken. Ik schraap nog veel meer op teksten die ik al zolang ken, zie zoveel meer. Op dit moment werk ik ook aan een boek Antwerpen 1942, waarin vele nieuwe inzichten over de Tweede Wereldoorlog in een bezette stad aan bod komen.
Neemt u vaak een selfie?
Dit is niet echt mijn wereld, maar kijk, jullie vroegen om een foto. Hier dus een selfie.
Een lichte spanning om de mond omdat ik denk ‘is dat het knopje?’
Met welke historische figuur zou u eens graag een bad willen delen?
Ik verkies toch de douche. Maar samen met Winston Churchill misschien? Nee, laat het dan liever een dame zijn! Ik denk dan bijvoorbeeld aan Madame de Sévigné, om van gedachten te wisselen over de 17de eeuw. In eer en deugd, uiteraard. Eerlijk gezegd zou ik liever aan tafel zitten voor een fijn en gezellig diner. En dan ga ik toch voor Churchill.
Nu Sinterklaas weer in het land is, welk standpunt neemt u in binnen de discussie rond Zwarte Piet?
Ik ben het er over eens dat dat vandaag echt niet meer kan. Er leeft nu namelijk een aanvoelen in die zin waar men niet langer onderuit kan. Maar vooral het fenomeen van de contestatie zelf vind ik enorm interessant. Het zegt ons iets over de wereld van vroeger en die van nu.
Wat is uw favoriete drankje?
Ik drink graag rode wijn en heb ook het voordeel geen wijnkenner te zijn. De zeldzame fles die naar kurk smaakt haal ik er wel meteen uit.
Hoe ziet een (rustige) zondag eruit voor iemand met zo’n enorm drukke agenda als uzelf?
Lang slapen, ontbijt met ‘pistolets’ en koffie, de krant en een fijne uitstap. Dan wel liefst een stad of een tentoonstelling. Ik ben niet echt een natuurmens. Op zondag is er ook vaak gezinsreünie. Dat is voor mij altijd wel een topmoment.
Als u bij een artiest of artiestengroep mee op het podium zou mogen gaan… Bij wie zou dat dan zijn?
Graag een tweeakter met Josse De Pauw (Vlaams acteur, filmregisseur en theatermaker). Ik ga in elk geval voor toneel. Het woord, niets dan het woord.
Bent u een echte familiemens?
Oh ja! Ik ben al heel lang gelukkig getrouwd (ik heb mijn vrouw aan de haak geslagen op de unief en ik geef soms colleges in het lokaal waar wij naast elkaar zaten). Samen hebben we vier kinderen die het allemaal goed stellen. My home is my castle, daar behoud ik het evenwicht dat we allemaal nodig hebben. Met de voeten op de grond.
Wat is uw guilty pleasure?
K3 zoekt K3, en nog meer van dat. Heel soms! Maar enkel om in gezinsverband te kijken want dan wordt het gegarandeerd een vrolijke avond. Ik bleef wel steeds de zes finalisten met elkaar verwarren en had het ook steeds over de ‘proclamatie’ van K3. Na al die jaren hoort dat er dan weer bij zeker?
Wat is uw allergrootste fobie?
Een fobie heb ik niet echt, maar ik heb wel veel passies. De belang- rijkste is wellicht: schrijven. Woord en tekst, dat drijft me. Ik ben ook een gepassioneerd verzamelaar: oude foto’s, gravures van Antwerpen enzovoort. Als ik eens een tijd niet schrijf dan begin ik weer te verzamelen. Het zal wel verband houden.
Last but not least, met de auto of op de fiets?
Ik gebruik zo min mogelijk de auto, kom altijd naar de universiteit per fiets.
Met dank aan geliefd professor Herman Van Goethem!