Acteur, programmamaker en presentator… en dat allemaal in één mens gepropt. Het kan, zo bewijst Johan Terryn. Op dit moment ontwikkelt hij programma’s voor het productiehuis Eyeworks, maar wat hij daar precies uitvoert, mag hij voorlopig niet vertellen. Over zijn verleden als germanist aan de UA wil hij echter wel uitweiden: ligt daar de oorsprong van zijn artistieke veelzijdigheid?
Johan Terryn Nadat ik afgestudeerd was, voelde ik me niet bepaald ‘germanist’. Omdat ik mijn leven een andere richting wou geven, heb ik na mijn studies in Antwerpen nog een jaar Communicatiewetenschappen gedaan in Gent. Heel verfrissend was dat. Maar achteraf bezien ben ik erg blij met mijn opleiding Germaanse: de basis die ik toen gelegd heb, komt me nu nog altijd van pas.
In welke zin?
Terryn Heel concreet moet je dat niet zien. Een opleiding zoals Geneeskunde is veel concreter dan Germaanse – tenzij je leerkracht wordt natuurlijk, maar dat was het laatste wat ik wou. Germaanse studeer je dus niet om ‘iets’ te worden, maar voor jezelf: je krijgt een brede achtergrond van taal en cultuur.
Je had de ambitie om acteur te worden en toch koos je voor Germaanse. Van waar die beslissing?
Terryn Het was inderdaad mijn droom om acteur te worden, maar mijn ouders hadden liever dat ik een fatsoenlijk diploma zou behalen. Bovendien schrok ik zelf een beetje terug van het ingangsexamen op Studio Herman Teirlinck. Germaanse bleek dan een interessant alternatief.
Had je moeite om te slagen?
Terryn Absoluut niet, ik ben eigenlijk moeiteloos door mijn studies gefietst.
Was Germaanse dan zo gemakkelijk?
Terryn Ik was in het middelbaar, bij de jezuïeten, gedrild in het vanbuiten leren en in de kandidaturen kon ik het perfect redden met mijn geoefend geheugen. De licenties daarentegen boden meer uitdaging: je moest op je eigen benen staan en zelf werkjes maken. Ik weet niet of de kloof in het huidige systeem nog steeds zo groot is als tussen de kandidaturen en de licenties van toen, maar ik heb hoe dan ook meer gehad aan die twee laatste jaren.
Had je naast je studies dan nog veel vrije tijd?
Terryn Ik nam veel vrije tijd! En tijdens mijn licenties stouwde ik die voornamelijk vol met improviseren. Ik stond mee aan de wieg van de Belgische Improvisatie Liga en daar kroop veel tijd in.
Kwam dat improvisatietalent niet van pas bij mondelinge examens?
Terryn Ik was een absolute voorstander van mondelinge examens. Bij een prof de indruk wekken dat je goed op de hoogte bent, is toch altijd voor een stuk theater spelen. Natuurlijk ben ik zo wel een paar keer serieus afgegaan, maar over het algemeen werkte dat prima. Ik zou dat echter geen rechtstreeks gevolg noemen van mijn improvisatietalenten. Ik had verbale capaciteiten die ik verder ontwikkeld heb binnen het improvisatietheater en die ik daarnaast kon inzetten voor examens. Maar laten we niet vergeten dat ik er ook voor heb moeten studeren, hé.
Heb je aan je opleiding een liefde voor literatuur overgehouden?
Terryn Dat is een pijnpunt. Wij moesten aan een verschroeiend tempo romans lezen en achteraf bleef daar niets van hangen. Vooral aan Engelse literatuur kreeg ik op de duur een hekel. De eerste vijf jaar nadat ik afgestudeerd was, heb ik nauwelijks een boek van nabij gezien en ook nu nog heb ik last van die overdosis aan verplichte literatuur: op zich lees ik graag, maar ik begin enkel aan een boek als ik er de tijd voor heb. In mijn licenties heb ik me overigens geconcentreerd op poëzie en theaterteksten en dit om puur opportunistische redenen: die lazen gemakkelijker.
Je hebt je thesis dan ook over poëzie gemaakt.
Terryn Jullie hebben die toch niet gelezen, hé? Ik herinner me nog dat die handelde over grafische poëzie in Vlaanderen en Nederland, maar meer hoef je me niet te vragen, want ik weet daar echt niets meer van.
Heb je een voorliefde voor de dichter Remco Campert?
Terryn Dat is ongetwijfeld een van mijn favoriete dichters.
Je zoon heet Remco.
Terryn Ja, maar heeft dat iets met Remco Campert te maken? Mijn andere zoon heet Oscar…
En toevallig ben je fan van Oscar Wilde.
Terryn Dat klopt. Maar Remco Campert en Oscar Wilde zijn echt niet zo’n grote idolen van me dat ik mijn zoons naar hen zou noemen. We hebben hun namen gekozen omdat we die mooi vonden: dat is toch het meest doorslaggevende argument.
Bleef er naast het studeren en improviseren nog tijd over voor een zwaar studentenleven?
Terryn O nee, die toestanden met linten waren echt niet aan mij besteed. Ik ben wel één keer meegeweest als begeleider bij de startdagen. En ik herinner me ook nog dat ik met ons toenmalig popgroepje deelgenomen heb aan de Unifac-award – die we toen overigens gewonnen hebben. (Buigt zich voorover naar de recorder) Gewonnen! Eigenlijk leek het nergens naar, maar kom…
Je ouders drongen erop aan dat je naar de universiteit zou gaan. Zou je het zelf een geruststelling vinden als je kinderen een universitair diploma halen?
Terryn Ik hoop in eerste instantie dat ze een opleiding zullen volgen waarin ze zich goed voelen en zichzelf kunnen ontplooien. Dat hoeft geen universitaire opleiding te zijn. Ik denk overigens niet dat zo’n opleiding alleenzaligmakend is: je bent hoofdzakelijk bezig met je bovenste tien centimeter, niet met je hart. Je moet nog op zoek gaan naar andere uitlaatkleppen, zoals improvisatie er een voor mij was. Ook nu nog probeer ik niet te zwart-wit te denken en te handelen. Bij de presentatie van Camping Casablanca en Naast de kwestie (twee zomerse Radio1-programma’s; Naast de kwestie is de opvolger van Camping Casablanca, nvdr.) ben ik bijvoorbeeld ongelooflijk blij wanneer ik de verkeersinformatie mag voorlezen. Zo kan ik me in een amusementsprogramma op de een of andere manier toch nog nuttig maken. Ik denk dat je voor jezelf een evenwicht moet zoeken, zowel in je studies als in je latere leven.
Toch één wijze man afgestudeerd aan de UA.