Million Dollar Baby
Clint Eastwood won met Million Dollar Baby vier belangrijke Oscars. Oververdiend! Deze film moet je gezien hebben! Zij die me op mijn woord willen geloven, kunnen hier stoppen met lezen, en nu naar de dichtstbijzijnde bioscoop spurten.
U bent er nog? U gelooft me niet, of wat? OK, dan gaan we verder... Maggie Fitzgerald (Hillary Swank) is een ambitieuze jonge vrouw, die de armoede wil ontvluchten door een succesrijke bokscarrière uit te bouwen. Daarvoor roept ze de hulp in van Frankie Dunn (Clint Eastwood). Samen timmeren ze aan die weg, met als ultieme doel de kans te strijden voor de wereldtitel. Om het verhaal niet te verpesten, stopt deze samenvatting hier, maar geloof me: je zal mee hopen, wenen, lachen en bloeden met Maggie en Frankie. Een fantastisch script zorgt daar zeker voor. Dit verhaal heeft alles: hoop, succes en verdriet, en dat alles in een fantastische (al zij het dan klassieke) setting. Morgan Freeman en Hillary Swank wonnen met hun overtuigende vertolkingen allebei een verdiende Oscar. Clint Eastwood won oververdiend de Oscar voor beste regie en beste film. En er was een uitzonderlijke prestatie van Jamie Foxx (in “Ray”) nodig om Eastwood van een derde bekroning voor één film te houden. Ondergetekende wordt niet makkelijk ontroerd door films, maar ook ik kreeg een krop in mijn keel van dit relaas. Wat valt er nog meer te zeggen? U moest al onderweg zijn!
SCORE: 95%
Hitch – First Last Kisses
Will Smith keert terug naar het grote scherm. Voor het eerst sinds “I, Robot” kunnen we één van de meest succesvolle acteurs van de laatste vijf jaar nog eens gaan keuren in de bioscoop. Smith viert zijn terugkeer met “Hitch”, een romantische komedie met onder andere ook Eva Mendes. Hij speelt een ‘date doctor', iemand die je helpt bij afspraakjes. Het verhaal (underdog wordt verliefd op onbereikbare vrouw) is zo noodzakelijk als Michael Jackson op een kinderfeestje. Wat is deze prent dan wél? Een samenraapsel van geslaagde en minder geslaagde sketches, met vooral een bijzonder grappige Kevin James, in de rol van de sympathieke – maar onhandige – verliefde jongen. Het eerste deel van de film kan er zeker mee door. Het merendeel van de geslaagde gags bevindt zich dan ook in dit deel. Genante situaties die voor iedereen (en zeker de dwarsredacteurs) herkenbaar zijn, de uitvergrote onhandigheid van James, ze toverden een grote glimlach op ons gezicht. Jammer genoeg zakt het verhaal daarna in als een zandkasteel op een tsoenami-rijke namiddag. Will Smith móet een koppel vormen met Eva Mendes, Amber Valletta móet vallen voor Kevin James, de boosaardige snoodaard móet gestraft worden, u kent het stramien ondertussen. Het was een ware uitdaging voor de scenaristen! Resultaat? Een gatenkaas vol bokkensprongen en vergezochte twists... Achteraf zaten we dus met een dubbel gevoel: het verhaal had een aantal leuke vondsten, een paar goeie gags. Maar in de tweede helft van de film ebt dit gevoel zó weg. Deze film is dus vooral spek voor de bek van romantische zielen die het verhaal zijn tekortkomingen willen vergeven.
SCORE: 40%
Assault on Precinct 13
Over deze remake van de gelijknamige film uit '76 kunnen we kort zijn. Het hád een zeer sterke film kunnen zijn, ware het niet dat het eindresultaat elke punch mist. Het is als lauwe champagne: een gemiste kans. Debutante Drea de Matteo is ontstellend zwak, net als Ethan Hawke – al speelt het armzalige script daar ook zeker een rol in. Hawke speelt een uitgebluste flik die een gevangene (Laurence Fishburne) moet beschermen tegen zijn wraakzuchtige collega's door het belegerde politiekantoor waar hij gevangen zit te verdedigen. Leuke vondst, maar de rest van het verhaal wordt een hoogmis van clichés. Zonder iets te verklappen, valt te zeggen dat alle personages zich één voor één laten afslachten zonder blijk te geven van enige menselijke intelligentie, een zwakte die nogal veel Hollywoodfilms overvalt. Lichtpunten zijn dan weer een bijzonder sterke Gabriel Byrne, en vooral de oneindig veel cool uitstralende Fishburne.
SCORE: 50%