PONDERDINGEN: SAMEN

Samenwerken vind ik een amusante bezigheid. Volgens je juffen en meesters, je docenten en nu je professoren is het ontzettend belangrijk. Maar in hoeverre ‘werken’ we nou samen? Ik pleit niet voor ‘de een houdt het blad vast, de ander de pen’. Wel vind ik het interessant om te kijken naar wat er samen wordt gedaan. Je kiest samen een onderwerp, maakt samen een taakverdeling en besluit dan samen om er zelf thuis aan te werken.

Veel samenwerkingsopdrachten vereisen een logboek. Daarin staat wie welk gedeelte heeft gemaakt. Als het doel is om 'samen te werken', is een logboek dan noodzakelijk? Bij het woord ‘samenwerken’ zou je kunnen verwachten dat ieder in het hele proces was betrokken. Het logboek impliceert juist een onderverdeling van taken. Dat dit onmisbaar is bij samenwerken is niet het punt, waar ik op doel is dat de verwoording van ‘samenwerken’ vaak haaks staat op het proces. Als je het werk onderverdeeld in stukjes, is er dan niet eerder 'samen-gewerkt-aan'?

De mooiste opdrachten zijn presentaties, een proces waarvan je zou verwachten dat je wel móét samenwerken. Dwaas zou zijn om te presenteren zonder het allemaal te kennen. In mijn ervaring beperkt volledige kennis zich echter tot de duopresentaties. Meer dan twee groepsleden en ieder gaat vaak zijn eigen verhaaltje opvoeren. Wanneer een hechte groep samenwerkt gebeurt dat minder, wellicht omdat mensen zich dan veilig genoeg voelen om zichzelf bloot te geven.

Wanneer mensen verplicht worden tot samenwerken, beperkt een opdracht zich snel tot samen een groter geheel ruw aan elkaar plakken. Individuele opdrachten met een extra staaltje planning. Technisch wordt het geheel samen gemaakt. Toch, is het niet gepaster om te zeggen dat naast het samenwerken aan het groter geheel ‘samen-gewerkt-aan’ is, het werk zelf dan is 'samen-verdeeld-door'? Door die verplichting kan daar een grotere focus op worden gelegd dan op het samenwerken zelf.

De cadansen liggen anders, nuances half overhoop, de kern wordt wel behouden, maar de overlapping is niet groot. Bidden dat je geen vraag krijgt, zo over andermans werk. Mocht dat wel gebeuren: “Ik refereer graag naar de dia van Derrick.” Onze leider weet het wel te zeggen, zo denkt dan iedereen. Want samen zijn we sterk, maar kennis heeft ieder toch alleen.