DWARS DOOR ANEKDOTES UIT DE STUDENTENJOBWERELD

De eerste week van mijn studentenjob in een supermarkt verliep een tikje anders dan ik had verwacht; ik werd ingezet als spion. Mijn missie was om een aantal klanten te volgen waarvan de andere medewerkers vermoedden dat ze af en toe stalen. De instructies waren simpel: trek een dikke jas over je uniform heen, neem een karretje alsof je doodgewoon je wekelijkse boodschappen komt doen en volg de verdachte winkelgangers. Uiteindelijk heb ik één crimineel betrapt. Het was een oud vrouwtje dat ocharme niet kon wachten om haar gloednieuwe croissant op te eten voordat ze aan de kassa was en achteraf vergat ze die te betalen …
- Luca

Een oud vrouwtje bestelde een warme chocomelk, die ik vervolgens voor haar maakte. Even later stond de vrouw weer aan de toog, dus ik vroeg of er iets mis was. Zij antwoordde: “Er zit melk in mijn chocomelk, ik wil geen melk.” Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, dus ik vroeg of ze hem dan met warm water wilde hebben. “Nee, ik wil chocomelk, maar ik wil die melk niet”, antwoordde ze. Mijn manager was er ondertussen bij komen staan, maar zij was even radeloos als ik. De manager vroeg haar: “Wat wilt u dan wel, als u geen melk wil?”, waarop de vrouw antwoordde: “chocomelk”. Deze conversatie duurde zo’n zeven minuten en mijn manager en ik waren allebei helemaal verloren. Uiteindelijk is de vrouw hoofdschuddend terug naar haar tafeltje vertrokken, met de chocomelk weliswaar. 
- Alana

Op een dag kwam er een zakenman binnen in de koffieshop waar ik werk en hij vroeg om een dubbele espresso. Ik vertelde hem dat de espresso’s die wij serveren sowieso al dubbele espresso’s zijn, waarop hij antwoordde: “Dat is goed, dan wil ik dáár een dubbele van.” Voor de zekerheid vroeg ik hem: “Dus u wilt een vierdubbele espresso?”, waarop hij jaknikte. Ik maak voor hem een vierdubbele espresso en hij neemt het kopje aan, kapt het in één teug naar binnen, zonder melk, zonder suiker en vertrok. 
- Lola

Het café waar ik werk, opent ‘s morgens om 10u, maar op een dag kwam er een man binnen om 9u, terwijl wij alles aan het voorbereiden waren om te kunnen openen. Hij vroeg of hij toch niet al een koffietje kon krijgen en even mocht gaan zitten. Mijn baas vond dat niet erg en liet hem blijven. Hij haalde zijn computer tevoorschijn en begon te werken. Heel de voormiddag lang heeft hij daar gezeten, met een klein koffietje. Rond de middag borg hij zijn spullen op en vertrok, om vervolgens een halfuur later weer terug te komen en opnieuw een koffie te bestellen. Hij is er blijven zitten tot sluitingstijd. De volgende dag gebeurde net hetzelfde en de dag nadien ook. Hij heeft dat elke dag gedaan gedurende anderhalve maand: vóór openingstijd binnenkomen, twee koffietjes bestellen en een halfuurtje verdwijnen om ergens anders zijn lunch te eten. Uiteindelijk is mijn baas wel even gaan vragen of hij niet eens iets meer zou willen bestellen, aangezien hij een hele dag lang een tafel bezet hield. Hij stak zijn duim op, pakte zijn spullen in en vertrok. Never saw him again.
- Lorenzo

Ik werk in de McDonald’s in Maas­mechelen. Er kwam een man langs het drive-throughraam om te vragen of alles zeker in zijn bestelling zat. Ik had die zak gemaakt, dus ja, alles zat erin. Tien minuten later kwam hij kwaad terug en snauwde dat hij twintig nuggets miste. De managers probeerden hem te kalmeren en gaven hem uiteindelijk toch maar die twintig nuggets. Nadat de man weer vertrok, praatten de managers na over hoe onbeleefd hij was geweest. Toen ik terugkwam en vernam wat er aan de hand was, zei ik: “Twintig nuggets? Dat had hij helemaal niet besteld, ik heb zijn bonnetje nog nagekeken!” Ze keken zijn bonnetje ook na. En jawel: nul nuggets besteld. De man had dus zomaar even twintig gratis nuggets bij elkaar geschreeuwd. 
- Axl

In het restaurant waar ik werk, kregen we dagelijks hetzelfde trio over de vloer: een dochter, haar mama en de oma. Ze waren zo’n vaste waarde dat ze onder het personeel zelfs een bijnaam kregen, ‘de stinkertjes’, want hun lichaamsgeur was net iets minder legendarisch dan hun aanwezigheid. Op een dag kwam alleen de oma binnen. Ze vertelde dat ze ruzie had gemaakt met de anderen, net nu ze binnenkort samen op vakantie zouden vertrekken naar Mallorca. Haar dochter en kleindochter wilden plots niet meer mee. Geen probleem, vond oma, ze zou gewoon iemand anders zoeken. En dus vroeg ze doodleuk aan mijn collega of hij zin had om twee weken met haar mee te gaan. All-in, volledig betaald, hij hoefde niets te doen. Hij mocht zelfs iemand meenemen. Mijn collega bedankte vriendelijk, maar besloot toch maar te passen. Hij moest werken en, fluisterde hij later, hij was er niet helemaal zeker van of hij de bijkomende geur zou overleven. 
- Lotte

Toen ik in Amsterdam bij een IT-bedrijf werkte, was er afgesproken dat we ieder beleg zouden meebrengen voor de lunch, brood was er voorzien. Uiteraard was ik dat die dag weer eens vergeten. Iemand drukte me een blok kaas in de hand, samen met een vreemd metalen ding. Ik had geen idee wat ik ermee moest. Het leek op een driehoekig schepje dat je gebruikt om bakstenen te metselen, dus begon ik de kaas maar met de zijkant ervan te snijden. De Nederlanders om me heen lagen natuurlijk dubbel. Ik vooral van plaatsvervangende schaamte, want ik wist echt niet wat het moest voorstellen. Bleek dus dat ze me een kaasrasp hadden gegeven. Er zit blijkbaar een gleufje in waarmee je perfect plakjes kaas kan snijden. Weer wat bijgeleerd. 
- Robbe