Dag dwars
Het is vrijdagavond 7 februari. Vier snijplanken liggen gevuld met sushi die ik samen met vrienden gerold en gefrituurd heb. Ik eet tot ik vergeet dat ik vierentwintig uur later in dat vervreemde bed in Antwerpen zal liggen. Al mag dat bed comfortabeler zijn dan wat ik hier heb, ik kijk er niet naar uit. Ik neem met vele grote knuffels een pijnlijk afscheid. Thuis staan drie koffers en een rugzak klaar naast de deur van mijn kamer. Alles is ingepakt: ik ben voorbereid op de verhuis, alleszins fysiek.
Ik ben nu niet meer in Praag. De lessen aan UAntwerpen beginnen terug. De wereld gaat weer zijn normale gangetje en zo wordt dat ook van mij verwacht. Dit is dan ook het leven dat ik al vele jaren leef. Ik ken het vanbinnen en vanbuiten. Toch zijn er dingen veranderd, je ziet ze alleen niet zo goed als je naar de oppervlakte kijkt. Mijn ingesteldheid is veranderd: ik probeer meer te leven, meer te genieten en meer voor dingen te gaan. Eén ontdekkingsreis eindigt, maar dat wil niet zeggen dat het ontdekken moet stoppen.
In Praag heb ik veel geleerd: van zelfstandigheid tot vertrouwen, van omgaan met frustratie tot genieten van geluk. Ik heb meer rondgedwaald, meer onderzocht, meer opgelet, meer opgenomen en meer gedaan wat ik op dat moment wilde. Zelfs als ik daar niets van meeneem naar Antwerpen, weet ik nu dat ik dat kan. Ik weet dat het door de juiste context en de juiste ingesteldheid helemaal niet zo moeilijk aanvoelde. Het zou wel mooi meegenomen zijn als ik dat alles ook in België meer kan doen.
Ik kan echter alleen maar zeggen wat ik hoop. De realiteit is zo ver nog niet binnengedrongen en alle toekomstblikken zijn hypothetisch. Het feit dat er wel degelijk toekomstblikken zijn, doet me al deugd. De laatste weken op Erasmus kon ik niet verder denken dan het einde van mijn tijd in Praag. Alles zou eindigen op 8 februari wanneer ik het vliegtuig op zou stappen. Verbazingwekkend genoeg kan je ook leuke dingen doen na je Erasmus. Dat was ik mogelijk een beetje vergeten. Ik ga het toch voor altijd missen: de mensen, de school, de stad, de feestjes, de Erasmus-context en de vrijheid. Sommige, de meeste, daarvan zal ik nooit opnieuw kunnen beleven. Andere, wel, anderen zie ik morgen alweer terug in Antwerpen.
Liefs
Remco Terryn
- Login om te reageren