Of je het nu wil of niet, als student aan UAntwerpen zal je vroeg of laat een sanitaire stop moeten inlassen. Helaas laten verschillende openbare toiletten aan onze universiteit te wensen over. Aangezien een dwarslezer alleen genoegen neemt met het beste van het beste, trok onze redacteur met een volle blaas en een kritische pen naar enkele kleinste kamertjes en keerde terug met een relaas over sanitaire hoogte- en (vooral) dieptepunten.
Waar te beginnen? Onze universiteit kent oneindig veel toiletten. Om het leven niet moeilijker te maken dan het al is, behandel ik in dit artikel vooral openbare wc’s met toiletpotten én urinoirs, ook gekend onder de naam herentoiletten. Voor een goed begrip: ik heb oog voor genderfluïditeit, maar in de sanitaire wereld is de traditionele tweedeling nog steeds dominant, alle goede intenties van de Dienst Diversiteit ten spijt. Anno 2023 is het nog niet sociaal aanvaard om als man een vrouwentoilet binnen te wandelen. Voor een zelfrespecterende dwarsredacteur zou dat geen drempel mogen zijn, maar ik ben helaas van het verlegen soort. Onderzoeksjournalistiek kent zijn grenzen…
komida – Stadscampus
Een vaste stop voor studenten die voor aanvang van de namiddagcolleges nog een plasje willen plegen of onfortuinlijke lieden waarbij de rode bonen van de chili con/sin carne al snel in werking treden. Helaas is enige vorm van comfort hier ver te zoeken. Het interieur laat zich het best omschrijven als dat van een Sovjetkostschool. Niet dat ik enige ervaring heb met de inrichting van communistische internaten, maar ik heb er een beeld van en dat beeld stemt overeen met de toiletten van komida. In het sanitair van het studentenrestaurant zijn de muren inspiratieloos, kan men bij een atoomaanval schuilen onder de pompbakken en moeten piemeleigenaars bij de urinoirs naar een gaatje in de vloer mikken. Waarom zou je investeren in een opvangbak en leidingen als de urine meteen naar de afvoerpijp onder de vloer kan? Om de mistroostige boel wat op te fleuren, besloot een aantal creatievelingen om aan de slag te gaan met alcoholstift op de binnenkant van de toiletdeuren. Het is niet verwonderlijk dat er in kleine ruimtes die voorbehouden zijn voor ontlasting vooral obscene tekeningen en opschriften terug te vinden zijn. Wie eerder een preutse ziel is, kan in de herentoiletten genieten van een mooie tekening van (de aseksuele) Octo.
Z-gebouw – Groenenborger
Een sanitaire stop in het Z-gebouw valt samen te vatten in één woord: inefficiëntie. Omdat er een drinkwaterpomp vlak voor de deur staat, barricaderen dorstige zielen ongewild de ingang van de herentoiletten. Binnenkamers gaat het barricaderen vrolijk door. Wie plaats neemt aan het linkse urinoir staat vlak voor een wc-deur. Ongemakkelijke situaties verzekerd! Als dat allemaal nog niet erg genoeg is, zijn de muren azuurblauw en felgroen, een combinatie waar zelfs een kleurenblinde hoofdpijn van krijgt.
K-gebouw – Stadscampus
Hoewel ik een cynicus ben, zie ik het leven soms door een roze bril. Sommige toiletten behoeven geen oeverloos gejeremieer. Neem nu het sanitair in het K-gebouw, ook gekend als Aula Rector Dhanis. Akkoord, met hun standaardinrichting en basiscomfort leggen deze toiletten de lat niet hoog, maar een wc is per slot van rekening ook maar een wc, geen bibliotheek, aula of café waar studenten doorgaans hun uren slijten. In de meeste gevallen vertoeft men er slechts luttele minuten, langer als de darmen dienstweigeren of juist zeer actief zijn. In de meeste gevallen volstaat het sanitair in het K-gebouw dus. Al schuilt er een addertje onder het gras: het regenwater waarmee de wc’s gespoeld worden, is bruin. Ik wandel wel eens door de regen – meestal onvrijwillig – maar zag nog nooit bruine regendruppels neerplenzen. Waarom heeft het spoelwater in het K-gebouw dan wel die kleur? Na elke sanitaire stop in het gebouw breek ik mijn hoofd over die kwestie. Is er iemand van het departement Infrastructuur die mij een verlossende verklaring geven kan? Alvast bedankt!
G-gebouw – Middelheim
Ofwel heb ik sterkere brilglazen nodig, ofwel draagt het mannelijke toileticoon van het G-gebouw effectief een kilt. Misschien een geste voor Schotse Erasmusstudenten? Het zorgde er wel voor dat ik ongewild in de damestoiletten verzeild raakte. Omdat de lichtschakelaar enkel op de tast te vinden was en ik dus enkele minuten in het donker vertoefde, was ik mij eerst van geen kwaad bewust. Het G-gebouw mag dan wel de uitvalsbasis zijn van wiskundigen en informatici, bij het plaatsen van de schakelaars was enige vorm van logica ver te zoeken. Het dubbeltje viel pas toen het licht aansprong en ik oog in oog stond met een tampondispenser. Verder doet het G-gebouw aan kunst in het kleinste kamertje: geen puberale alcoholstifttekeningen, maar serieuze kunst in kaders. Wiskundigen en informatici urineren in stijl.
M-gebouw – Stadscampus
Op mijn middelbare school hadden we twee toiletten: de versleten barak waar de plaatselijke patsers drugs dealden en de kraakschone glazen nieuwbouw die we het piespaleis noemden. Het piespaleis van UAntwerpen huist in het M-gebouw. Bij een prestigieus gebouw horen nu eenmaal prestigieuze toiletten met stijlvolle rode muren, massieve spiegels en glinsterende toiletpotten. Alleen de wc-hokjes vallen klein uit, maar wie heeft er nu ook nood aan ruime wc-hokjes? Wie zo nodig een pirouette wil draaien, heeft ruimte genoeg aan de wastafels.
Q-gebouw – Drie Eiken
Verwacht het onverwachte als je de trappen van het Q-gebouw afdaalt. Er lijkt maar geen eind te komen aan de dames- en herentoiletten die parallel naast elkaar lopen. Wie denkt dat één rij toiletten, wastafels en, in het geval van de herentoiletten, urinoirs volstaat, heeft het bij het verkeerde eind. In het Q-gebouw bestaan alle goede dingen uit twee. Vermoedelijk heeft M.C. Escher zich met het ontwerp gemoeid. Het opschrift op de lage deur van de herentoiletten is al even surreëel. Strenge drukletters melden dat de toegang tot de fecaliënpompen verboden is. Nog steeds twijfel ik of ik wel wil weten wat fecaliënpompen precies zijn.
- Login om te reageren