Nina Tilburgs gewaagde filmdebuut neemt je mee in het verhaal van de Zweedse Linnéa. Ze verhuist op 19-jarige leeftijd naar Amerika om daar de vol-gende grote pornoster te worden. Ze merkt echter snel op dat haar ambitie haar in onveilige en deni-grerende situaties brengt.
Pleasure opent met een kakofonie aan seksueel gekreun, gevolgd door operamuziek. Regisseur Nina Tilburg vertelt in een interview dat de maatschappij operazangeressen beschouwt als de hoogste vorm van kunst en vrouwelijke pornosterren als de laagste. Ondanks het feit dat de porno-industrie wereldwijd jaarlijks 11 miljard euro genereert, wordt het gereduceerd tot een marginale sector. Met Pleasure probeert Tilburg het taboe rond porno extravagant te doorbreken door heel wat vooroordelen omtrent pornosterren te weerleggen. Dat doet ze onder andere door het alledaagse en herkenbare van Linnéa’s leven uit te beelden. De film lijkt qua verhaallijn op Paul Thomas Anderson’s modern meesterwerk Boogie Nights (1997). Het grootste verschil tussen de twee is dat Pleasure meer provoceert en realistisch is. Scènes waar penissen, vagina’s en sperma het scherm zonder schaamte vullen, zijn daarom niet gering.
In een wel erg opvallende expliciete scène doet Linnéa mee in een hardcore pornoscène met twee mannen. De mannelijke regisseur licht haar wel op voorhand in en vraagt om haar toestemming, maar het voelt manipulatief en verdacht aan. Linnéa voelt zich zeer onveilig en moet meermaals vragen om te stoppen, tot frustratie van haar medespelers en regisseur. De porno-industrie wordt (onder andere) gekenmerkt door vrouwenhaat. Die donkere keerzijde wordt recht in het gezicht van het publiek geduwd doorheen de film. Gelukkig komt er binnen de porno-industrie geleidelijk verandering. Steeds meer vrouwen sturen ook achter de camera het proces. Eén van de zeldzame 'positieve’ momenten in deze film was dan ook een pornoscène geregisseerd door een vrouw.
De bekroning van de film door de jongerenjury van Film Fest Gent was verrassend omdat ijzersterke films zoals The Worst Person in the World en Les Olympiades eveneens mededingers waren, wat niet wegneemt dat deze keuze terecht is. Pleasure behandelt namelijk een heleboel thema's waarmee veel jongeren kampen, zoals jaloezie, onzekerheden met betrekking tot sociale media, jezelf onderscheiden van de rest en natuurlijk seks.
Toch is Pleasure niet perfect. De welbekende beginnersfouten zoals het verlies in tempo naar het einde toe en het missen van een unieke visuele stijl zijn ook hier herkenbaar. Linnéa wordt helaas niet veel uitgediept, waardoor het personage in achteraf gezien niet met de kijker resoneert. Tilburg slaagt er absoluut in om compassie te kweken voor de protagonist omdat we de mooie en lelijke kantjes van Linnéa’s traject mee ervaren. Deze emotionele rollercoaster is niet voor iedereen weggelegd, maar is niettemin een unieke kijk achter de schermen van een gemarginaliseerde industrie. Ik ben alleszins benieuwd wat Tilburg nog meer in petto heeft.
- Login om te reageren