Het hoesje van een sappige komkommer, een bakje van zoete druiven en een kunststof folie om een tijdschrift te beschermen. Ook al willen we minder plastic kopen, de supermarkten maken het ons niet gemakkelijk. Bij winkels als Robuust zijn de producten voor studenten niet te betalen en kotbazen kunnen weinig enthousiasme opbrengen om de fietsenstalling te vervangen door een moestuin. Barbie had gelijk, life is plastic. Kunnen we dan echt niet meer zonder? We nemen de proef op de som. Twee auteurs, dertig dagen, nul plastic. De komende vier weken zullen zij hun ervaringen met jullie delen.
Suzanne
De eerste week was grotendeels een meevaller. De zelfgemaakte yoghurt smaakte goed en de mensen om mij heen reageerden enthousiast op mijn project. Ik had mij voorgenomen om de spullen die ik al had nog op te maken, dus producten die ik ga missen, zoals kaas, hebben nog even deel uit mogen maken van mijn leven.
Op dag twee ging ik met een lange boodschappenlijst, herbruikbare groentezakjes en een taartdoos voor mijn brood op pad om een goede voorraad in te slaan. Appels, avocado’s, courgette, tomaat en andere dingen die aan planten of bomen groeien, vond ik in de Handelstraat. Voor pasta en rijst in kartonnen verpakkingen liep ik door naar een algemene supermarkt. Omdat ik geen vlees eet, laadde ik ook mijn kar vol met bokalen erwten en bonen. Ik schrok bij het afrekenen: mijn tas was niet te tillen. Ik weet niet of dat door de grote hoeveelheid glaswerk kwam of dat het een gevolg was van de angst om te verhongeren als ik niet goed voorbereid zou zijn. Boodschappen doen duurde misschien een uur langer, maar ik was nu wel klaar om een hele week door te komen. De rekening? 28 euro.
Mijn gedrag heeft wel wat wenkbrauwen doen optrekken. Vorig jaar heb ik chilliplanten gekweekt en hield daar een mooie voorraad pepertjes aan over. Om dat opnieuw te doen had ik potgrond nodig en je kan al raden in wat voor verpakking die te koop is. Ik ben dus met een grote zak en een schepje op pad gegaan om aan het ringfietspad vijf kilo grond los te wrikken en mee te nemen. Nu maar hopen dat mijn planten er net zo blij mee zijn als ik.
Het begon dus op zich goed, maar forgive me reader, for I have sinned: ik heb op een evenement enthousiast staan boetseren met klei uit een plastic verpakking. Pas toen het kunstwerkje klaar was besefte ik dat ik een van mijn regels had gebroken, en zelfs toen kon ik het niet laten om hem mee naar huis te nemen. Het begon niet slecht, maar toch wordt het iedere dag moeilijker. De kaas is op, mijn toiletpapier is bijna op en ook mijn tandpasta zal niet lang meer mee gaan.
Selena
Een wandeltocht door de Albert Heijn bevestigde wat we eigenlijk al wisten: bij normale supermarkten kan je in principe geen boodschappen doen. Qua groenten kan je paprika, pompoen en venkel kopen, maar verder zit bijna alles mooi ingepakt in plastic. De enige tomaten die los verkrijgbaar waren, leken zo bespoten dat ik ze toch liever liet liggen. Gelukkig bood een Turkse supermarkt soelaas en kon ik daar probleemloos aan groenten en fruit komen. Het meisje achter de kassa fronste even toen haar op de lopende band een gevulde canvas tas toe rolde, in plaats van de gebruikelijke verzameling plastic tasjes. Toen ik haar uitlegde dat het voor dit project was, klaarde haar gelaat op. “Ik ben óók tegen plastic,” verklaarde ze.
Het werd me duidelijk dat ik strategisch moest zijn om deze week te overleven. Ik nam me voor om zo min mogelijk boodschappen te doen en op te maken wat al in de kast stond. Daardoor heb ik deze week iets gedaan wat ik nog nooit eerder heb gedaan: een dagelijkse planning gemaakt van wat ik zou eten. Vrijdag was ik drie blikken tomatenblokjes, een zak aardappelen, een pak linzen en een kilo rijst verder en was de achterkant van de kast nog steeds niet in zicht.
Door zo bewust met plastic om te gaan, begin ik me, naast het afval dat ik aankoop, ook bewuster te worden van ander afval dat ik produceer. Een zero waste guru zal ik nooit worden, maar ik ben mezelf wel een nieuwe gewoonte aan het aanleren: het bewaren van koffieprut en eierschalen. Wist je dat deze super goed plantenvoer zijn? De eierschalen zitten boordevol calcium en de koffieprut jaagt ongedierte weg. Ik heb nu een potje in de kast staan waar ik ze in bewaar, zodat mijn planten ‘s ochtends gezellig mee kunnen ontbijten.
- Login om te reageren