Het leven van een bibliotheekblokker is hard: luidruchtige koffiekletsers aan de andere kant van de zaal, een eeuwige zoektocht naar een goede studieplek op zondag of die ene buurman die constant Netflix zit te kijken terwijl jij je intens probeert te concentreren op je studiewerk, ze maken het ons niet makkelijk. Niets kan echter tippen aan de schurkerige streken van de bibgangster.
De bibgangster is de geniepige stroper die je om 10u30 kan waarnemen wanneer hij sluw de bibliotheek binnenglipt. Met de slaap nog in zijn ogen sluipt hij vervolgens rond door jouw vertrouwde focusplek, in een zoektocht naar een maagdelijk witte prooi waarop hij snel elke cursus van het aflopen jaar kan neerploffen. Dit alles met het bed waar hij zo meteen weer inkruipt al fel in zijn gedachten. Zodra het nietsvermoedende slachtoffer gelokaliseerd is, strooit onze gluiperige gangster er gezwind nog enkele balpennen rond als ware het 6 december, en verdwijnt pardoes even snel als zijn motivatie groot was begin september. Rest ons als subassertieve brave bibblokkers dan niets behalve eens geïrriteerd kijken en ons defaitistisch weer te richten op het eigen studiewerk, aan elke kant omgeven door niet vergezelde handboeken en syllabi? Niet bepaald. De toolbox van de subassertieve verzetsstrijder is allesbehalve leeg.
Een klassieker in het boekje van de dappere passief-agressieveling is het onbevreesd en stiekem wegnemen van een balpen die vooralsnog eigendom was van de onrechtmatige overheerser. Goed, waarschijnlijk zal de verlate veroveraar niet eens doorhebben dat zijn wingewest net iets kaler is geworden wanneer hij na twee uur terugkomt van zijn drie uur durende middagpauze. Maar jij weet dat je deze slag symbolisch toch weer gewonnen hebt. Een overwinning zonder overwonnene, maar in je hoofd vind je het toch wel dapper van jezelf.
Het wordt nog leuker als je ziet dat je immer afwezige overbuur iets wiskundigs op tafel heeft liggen. Luister naar dat kleine stemmetje in je hoofd dat dreint: “zoveel negativiteit, dat moet toch een heel stuk positiever kunnen!” wanneer er weer een zwerm gefrustreerde zitplaatszoekers zuchtend voorbij zwoegen. En positiever kan het zeker! Neem gewoon een mooie zwarte stift en tover per half uur eens een minnetje om in een plusje. Wees er maar zeker van dat je overbuur binnen enkele uren erg verward zijn berekeningen zal nakijken, verbaast waar al die positiviteit plots vandaan komt.
Ben je nog helemaal in de kerstsfeer, dan heb ik een leuke voor je: neem een vel kerststickers mee naar de bib en kleef ze pal in het midden van de nog rustig op kot slapende bibliotheekgangsters schrift. Bonuspunten voor glitterstift! Vooral moeilijke bewijzen of saaie titels verdienen een flinke opfleurbeurt. Kleef er maar gewoon overheen!
Ach, wie houden we voor de gek? We weten beiden dat subassertief als we zijn, we gewoon weer eens geïrriteerd opkijken van onze boeken als er weer eens een vileine bibboef rondsluipt, en met fronsende wenkbrauwen verder blokken. Maar is het niet mooi om te dromen de boekbandieten toch een kleine speldenprik toe te dienen, al was het maar in ons hoofd?
- Login om te reageren