Steeds meer studenten doen na hun studies relevante werkervaring op met een vrijwillige, onbetaalde stage. België scoort daarin veel hoger dan de andere Europese landen. Frédéric Piccavet, Europees Jongerenvertegenwoordiger bij de Vlaamse Jeugdraad, pleit voor een verbod op onbetaalde stages buiten de opleiding omdat deze niet mogelijk zijn voor financieel zwakkeren. Is de Universiteit Antwerpen het hiermee eens en hoe gaat de alma mater om met dit probleem?
Een stage staat heel mooi op je cv. De werkervaring, bijgeleerde vaardigheden en connecties die je er opdoet, kunnen de zoektocht naar een job heel wat gemakkelijker maken. Ook bedrijven laten graag stagiairs onbetaald voor hen werken omdat dat goedkoper is.
De voordelen van een stage klinken heel aantrekkelijk, maar er is ook een keerzijde van de medaille. Wanneer studenten onbetaald stage lopen, hebben ze geen inkomen voor deze periode. Toch maken ze kosten zoals voeding, kledij, een gsm-abonnement, een pc en eventueel huur. Voor iemand met een gevulde spaarrekening of gulle ouders is dat geen probleem, maar wie het financieel minder breed heeft kan dit moeilijk bekostigen. Voor hem is een onbetaalde stage geen optie.
stages binnen de opleiding
“De universiteit is zich bewust van dit probleem en probeert daarom zo veel mogelijk stages in te bouwen in het curriculum”, vertelt Ann De Schepper, vicerector van het departement Onderwijs van de UAntwerpen. “De studenten worden er niet voor betaald, maar krijgen wel 6, 9 of 12 credits in ruil voor een succesvolle stage.” In de masters Vertalen, Rechten, Conservatie-Restauratie, Biologie en Chemie, Farmaceutische, Biomedische en Diergeneeskundige Wetenschappen, Toegepaste ingenieurswetenschappen en Geneeskunde zijn deze stages verplicht. In andere masters zijn ze facultatief en slechts enkele richtingen bieden geen stages aan binnen de opleiding.
“Stages dienen om bij te leren en niet omdat een bedrijf een gratis werkkracht zoekt.”
Vrijwillig een onbetaalde stage lopen wanneer dat niet aangeboden wordt door de opleiding, is volgens Ann niet nodig: “We raden zulke stages nooit expliciet aan. De competenties die worden aangeleerd in de richting, zouden voldoende moeten zijn om werk te vinden.” De universiteit probeert daarrond meer bewustmaking te creëren en informeert ook studenten over de gevaren van onbetaalde stages op bijvoorbeeld het Talent Forum.
Een verbod op onbetaalde stages buiten het curriculum, zoals Frédéric Piccavet het voorstelt, vindt de universiteit niet nodig. “Studenten hebben het recht om tijdens hun vrije tijd een stage te lopen als ze dat willen. Het is dan hun eigen keuze”, legt Ann De Schepper uit. “Bovendien bieden de studentenverenigingen AIESEC en Capitant stages aan die wel betaald worden.”
het leven van een onbetaalde stagiair
UAntwerpen-alumna Silke vond na haar studies geen werk en kreeg telkens te horen dat ze niet genoeg ervaring had. Met als doel haar cv bij te schaven, besloot ze om onbetaald stage te lopen. “Wat ik daar vooral heb opgepikt is de algemene werkervaring: het leven in dat ritme, zien hoe een bedrijf werkt, leren plannen, over telefoonvrees geraken, zakelijke e-mails schrijven, meer assertiviteit en werken met collega’s,” vertelt ze. De keerzijde van haar stage was het minderwaardigheidsgevoel. “Je bent eigenlijk een werkkracht maar je krijgt daarvoor niets in ruil: geen geld, geen begeleiding en vaak zelfs niet gewoon wat dankbaarheid.”
laatst gewijzigd op 07/03/2019
- Login om te reageren