De wereld is me even kwijt als ik door groene heiden dwaal. Mijn voeten volgen het ingesleten pad in de grond en mijn hoofd bewandelt zijn eigen weg. Mijn brein barst van ongesorteerde gedachten. Die willekeurige ideeën borrelen naar de oppervlakte en ontsnappen uit mijn schedel als ik even niet hoef te denken aan wat ik vanavond zal eten en die deadline die toch echt wel nadert.
Waar lopen honden naartoe in hun slaap? Rennen ze door weiden met hoog gras en veel bloemen achter een andere viervoeter aan? Of lopen ze misschien achter hun staart aan? Ik durf mijn hond niet wakker te maken wanneer zijn vier poten hem naar mooie plaatsen brengen in zijn droom, bang dat ik iets buitengewoons verstoor en hij me zal haten. O, ik wil zo graag weten wat hij denkt. Over dieren en slapen gesproken. Waar slapen vogels? Er zouden vijftigmiljard vogels over de aarde vliegen. Dat zijn ongeveer zes vogels per persoon. Maar wanneer ik ’s ochtends door de straten wandel, is het zo stil en zijn er geen vogels te bekennen. Waar zijn ze allemaal heen gegaan? Bestaat er een geheime ondergrondse ontmoetingsplaats voor vogels waar ze allemaal hun eigen plekje hebben om even hun ogen te sluiten? Of verstoppen ze zich toch allemaal in hun nest?
Dan denk ik ineens aan alle ongelezen boeken op mijn boekenplanken thuis en krijg ik stress. Ga ik ze allemaal even aandachtig kunnen lezen in mijn leven? Net als alle films die ik nog zo graag wil bekijken. Maar ben ik wel klaar om afscheid te nemen aan de verhalen op papier waar ik me zo snel aan hecht? Na honderd pagina’s mooie woorden, leef ik in een fictieve wereld.
Eén van mijn favoriete Nederlands woorden is waarschijnlijk ‘kijkfile’. Eerst wist ik niet wat dat betekende, maar later leerde ik dat dat een file is die ontstaat door weggebruikers die afremmen om nieuwsgierig naar een incident te kijken aan de andere kant van de weg. Ontstaan dan zo alle files? Want dat snap ik ook nog altijd niet. Hoe ontstaan files door te veel auto’s als ze allemaal snel doorrijden op de baan?
Het ronken van een motor klinkt schel in mijn oren en een auto rijdt bijna over mijn tenen. De bebouwing van de stad doorbreekt de horizon vol groen. Ik bewandel weer de voorgevormde paden waardoor mijn gedachten volgen. Zal ik straks nog maar eens pasta klaarmaken?
- Login om te reageren