student Tumko na acht jaar weer naar geboorteland gestuurd

2500 handtekeningen

“Vorige vrijdag zijn we te weten gekomen dat Tumko eerder die week gearresteerd was in zijn eigen huis”, zegt Egon. “We wisten al langer dat hij hier illegaal was en dat hij elk moment terug kon gaan, maar toch kwam het als een klap.” Vanaf dat moment is Egon samen met een paar goede vrienden in actie geschoten.

Er waren twee dingen die moesten gebeuren: petities maken en brieven schrijven. Dat eerste is aardig aan het lukken: met de schriftelijke petitie hebben zijn vrienden zo’n duizendtal handtekeningen verzameld, de online petitie heeft een slordige 2500 mensen bereikt. Ondertussen verzamelen ze zo veel mogelijk brieven van vrienden en professoren: die heeft Tumko nodig om zijn studentenvisum aan te vragen, de enige manier om eventueel terug te gaan.

Al gaat ook dat niet vanzelfsprekend: het visum moet hij aanvragen bij de Belgische ambassade, maar die is er niet in Mongolië. Tumko zal dus eerst een ticket naar China moeten betalen, om daar op de Belgische ambassade zijn aanvraag te doen. Die aanvraag zal dan waarschijnlijk naar Brussel gaan, waar Tumko nu verblijft.

soep en brood

Op dit moment zit Tumko in een instelling in Steenokkerzeel. “Een soort gevangenis”, meent Egon. “Hij krijgt er alleen brood en soep en heeft er een simpele Nokia-gsm gekregen, want camera’s zijn er niet toegestaan. Gelukkig kunnen we hem wel bellen. Er zijn ook weinig bezoekuren, en je mag maximum per twee komen. Nu is Florentijn, een vriend van ons, op bezoek samen met zijn vader.”

We tonen Tumko met onze actie dat hij niet alleen is.

Vrijdag vertrekt Tumko sowieso naar Mongolië, daar is niet veel aan te doen. Als hij teruggaat, moet Tumko wel helemaal opnieuw beginnen. "Hij kent er niemand meer. Zijn vader woont daar nog, maar daar heeft hij al tien jaar geen contact mee", zegt Egon. "Bovendien zou zijn diploma Wetenschappen-Wiskunde niets waard zijn, en zou hij dus opnieuw aan zijn middelbaar moeten beginnen."

Egon hoopt wel dat hun acties ervoor zullen zorgen dat hij later dit jaar weer terug mag komen naar België. Of dat realistisch is, kunnen Egon en Tille moeilijk zeggen. “Maar ergens denk ik van wel”, zegt Egon. “We hebben al veel brieven en handtekeningen verzameld en ik hoop dat ook de universiteit ons zal helpen.” Tille vindt het ook een belangrijk teken naar Tumko toe: “Zo tonen we hem dat hij niet alleen is. Hij kan alle mentale steun nu gebruiken.” Wat ook belangrijk is, is dat het verhaal niet alleen nu aandacht krijgt, maar ook wanneer Tumko later dit jaar een aanvraag op een studentenvisum zal doen.

toegevoegde waarde aan de maatschappij

Dat het onrechtvaardig is dat Tumko weggestuurd is, daar zijn Tille en Egon het allebei over eens. “Tumko is hier acht jaar geleden naartoe gekomen, samen met zijn moeder, omdat zij een beter leven voor hem wilde. Ondertussen kan hij heel goed Nederlands, en heeft hij hier een grote vriendengroep en een vriendin. Hij is een van de leukste en meest sociale jongens die ik ken”, zegt Egon. 

Dat beaamt Tille: “Iedereen kende hem, hij was de persoon die zorgde voor het groepsgevoel. Op zijn Facebookpagina lezen we nu ook reacties van mensen met andere roots die zeggen dat hij hen geholpen heeft met integreren en Nederlands leren. Hij is een toegevoegde waarde aan de maatschappij. Dat net hij na acht jaar wordt teruggestuurd, is absurd. Dat zegt toch iets over ons migratiebeleid?”

Momenteel is het dus hopen dat de acties van Tumko's studiegenoten succes hebben. Wie zijn steentje zelf wil bijdragen, kan de online petitie ondertekenen.