proffenprofiel: Geert Dom

Dag professor! U heeft een serieus oeuvre. Hoe blaast u stoom af in uw vrije tijd?

Dat doe ik vrij letterlijk, ik speel namelijk jazz op blaasinstrumenten: saxofoon en klarinet. Daarnaast beoefen ik ook piano en zing ik. Twee keer per week ga ik naar de muziekschool in Lier. Een keer per week speel ik in een bandje. Gewoonlijk vervoeg ik me zondagochtend bij de fanfare van Boechout, een vrolijke bende met vooral salsa- en balkanmuziek.

Bij geneeskunde kan ik niet anders dan aan het ingangsexamen denken. Was dat voor u een struikelblok?

Er was toen nog geen ingangsexamen voor geneeskunde! Voor mijn ingangsexamen als ingenieur was ik er wel van de eerste keer door, dus daar ben ik niet over gestruikeld.

Wat voor student was u zelf?

Ik was absoluut niet iemand die op zijn achttiende wist wat hij wou doen, au contraire. Eigenlijk was het mijn droom om pure wiskunde te kunnen combineren met filosofie. Mijn ouders raadden me dat heel hard af, omdat ik 'daar nooit mijn boterham mee ging verdienen'. Toen ben ik te braaf geweest en ben ik als compromis voor ingenieur gaan studeren. Dat was absoluut geen succes, na één jaar ben ik met geneeskunde begonnen. Toen wist ik ook nog niet goed wat ik wilde doen. En met geneeskunde kan je nog later – véél later – kiezen. 

Wat was voor u de trigger om aan onderzoek te beginnen doen?

Ik heb pas laat in mijn carrière gedoctoreerd, in 2006, maar ik was altijd al nieuwsgierig. Al vroeg in mijn klinische loopbaan heb ik trainingen gegeven over verslavingen en heb ik enkele boeken gepubliceerd. Mijn belangrijkste drijfveer was dat er héél weinig op academisch niveau over verslaving werd nagedacht en gehandeld. Ik zocht naar proffen die daarmee bezig waren, maar die waren er niet in Vlaanderen. De volgende stap was om erop te promoveren. Een van mijn missies is dat die belangrijke en gemarginaliseerde problematiek meer academische aandacht krijgt. Ondertussen is er wel meer belangstelling, maar Vlaanderen hinkt toch achterop.

Hoe start u uw dag?

Mijn ochtendritueel is dat ik – een beetje gedwongen door mijn vrouw – met de twee honden ga wandelen. De jongste is een Irish Terriër en de oudste lijkt daar erg op, maar die hebben we geadopteerd uit een asiel. Daarna ontbijt. Als er tijd voor is, lees ik een krant en dan check ik systematisch mijn mails. Ik woon op zeven minuten van mijn werk, en dan loopt dat zo door tot een uur of tien 's avonds.

Uw vakgebied is verslaving. Verandert dat de manier waarop u omgaat met alcohol?

Ja, dat remt me wel. Graag drink ik een glaasje goede wijn, maar ik ben wat alerter, net omdat ik alle mogelijke nadelen ken.

Is er een bepaald drankje waar u zeker geen nee tegen zou zeggen?

Ik zeg tegen veel ja. Ik probeer dat met mate te doen, net omdat er zoveel lekkere dingen zijn. Goed eten en goed drinken met mate... ik zit niet in het kamp van de geheelonthouders. Maar tegelijkertijd moet je je wel bewust zijn van wat 'met mate' inhoudt.

Stel dat u één iemand kan uitnodigen om bij u te komen eten – levend, dood, beroemd, maakt niet uit. Wie schuift er bij u aan tafel?

Daar heb ik eigenlijk nooit over nagedacht. Ik denk dat het wel iemand zou zijn uit de muziekwereld, of iemand die twee- tot drieduizend jaar geleden leefde. Dat fascineert mij enorm: hoe hebben mensen vroeger geleefd? Ik zou dat ongelofelijk interessant vinden om met zo iemand ne klap te doen.

Wat is een belachelijke guilty pleasure van u?

Belachelijke dingen? Ik heb nogal wat "onvolkomenheden" en doe heel veel belachelijke, onnozele dingen. Ik shop graag: elke dag ga ik naar de Delhaize, da's bijna pathologisch! Maar ik kook dan ook wel elke dag. Ik zit graag voor de tv leeg te lopen. Ik kijk meer tv dan nodig is op de weinige momenten dat ik kan. Dan kijk ik heel regressieve dingen. Talkshows, rampenfilms, waarop ik denk: my God, wat zit ik hier nu te doen? En ik hoor graag slijmliedjes, met een heel romantische melodie. Een beetje tegenstrijdig wellicht, want ik speel zelf jazz. Ik kan zeer ontroerd raken door Charles Aznavour, bijvoorbeeld. Enfin, een vat vol guilty pleasures.

Om af te sluiten: welke saus moet er bij uw frietjes?

Als de kids nog eens thuiskomen en er worden frieten gehaald, zijn daar altijd bitterballen en kaaskroketten bij. En dan vraag ik stiekem om pickles mee te nemen.