mama will they drop the bomb?

ICB-watte? 

Wat zijn nu die langeafstandsraketten waar we een hele zomer bang voor waren? ICBM’s of Intercontinental ballistic missiles zijn projectielen die de ruimte in worden geschoten en vanaf de brandstof op is naar beneden vallen op hun doel. Vergelijk het met een knikker in een katapult: na de takeoff bepalen enkel de wetten van de fysica nog waar het tuig precies neerkomt. Je kan de knikker tijdens de vlucht niet meer bijsturen. Het traject is dus volledig berekenbaar. Ken je de fysica dan kan je de raket in principe onderscheppen waneer ze nog in de lucht is. In de praktijk is dit onderscheppen moeilijker dan uit deze eerdere uitleg blijkt, vaak wordt het vergeleken met het raken van een afgeschoten kogel met een andere kogel. Precisiewerk dus.

Na de zoveelste succesvolle test eind juli deze zomer nemen we aan dat ook Noord-Korea over dergelijke ICBM’s beschikt. In theorie kan het land dus vanaf nu het Amerikaanse continent bereiken. Dat is ten minste zorgwekkend te noemen want voorheen konden ze enkel via korte- en middellangeafstandsraketten dichtbijgelegen gebieden treffen. Denk aan Zuid-Korea, Japan of de militaire basis van de Verenigde Staten op Guam. Ondanks deze verontrustende vaststellingen is een nodige nuance aan de orde: de test in juli werd namelijk uitgevoerd met een ongewapende raket, dat dus geen kernbom droeg. Het toevoegen van dergelijk explosief bemoeilijkt de lancering van een ICBM en zelfs Noord-Korea heeft daar voorlopig nog geen antwoord op.

werking 

Toch is het niet onwaarschijnlijk dat het land binnen afzienbare tijd deze horde kan overwinnen en zijn nucleaire bommen kan afvuren naar het Westen. Welke verdedigingsmechanismen staan er in dat geval paraat om te voorkomen dat één van die bommen doel treft? Om daar een antwoord op te krijgen, dienen we te kijken naar hoe zo’n lange afstandsraket nu precies werkt. Een ICBM bestaat eigenlijk uit meerdere raketten op mekaar, meestal drie. Het lanceren ervan kent dan ook drie afzonderlijke fasen: de boost fase, de tussenfase en de terminal fase. Op het einde van elk van deze fasen stoot de ICBM een raket af en begint de volgende raket in de sequentie te vuren.

Tijdens de boost fase wordt de raket gelanceerd in het luchtruim. Vanaf dit moment is ze waarneembaar voor infraroodsatellieten en lokale radarsystemen in bijvoorbeeld Zuid-Korea. Op het einde van dit stadium stoot de ICBM de eerste raket af die haar tot boven in de atmosfeer heeft gebracht. Op dat moment begint de bom aan zijn vrije val en schiet eveneens het verdedigingssysteem van de Verenigde Staten in werking. Dit beschermingsmechanisme beschermd het land en haar bondgenoten tegen aanvallen vanuit Noord-Korea en, in het verleden, vanuit Rusland. Vanaf de lancering berekend het de ICBM’s koers en wordt het duidelijk wat uiteindelijke doel is.

gevaar

De kans op een geslaagde onderschepping is zo'n 50 procent maar uiteraard onderneemt men meerdere pogingen tegelijkertijd. Het is dus onwaarschijnlijk dat een Noord-Koreaanse raket ooit doel treft. De Verenigde Staten hebben een immens netwerk opgezet aan satellieten, schepen en onderzeeërs met sensoren en anti-ICBM-raketten . Kim Yong Un en consorten kunnen daarentegen slechts één nucleaire bom tegelijkertijd afvuren en het traject van de ICBM ligt vast vanaf het gelanceerd wordt. Noord-Korea heeft gewoonweg de technologie niet om de koers van hun raketten inflight bij te sturen.

Dat wil jammer genoeg niet zeggen dat we hier in Europa veilig zijn, we hebben namelijk nog onze Russische buren. Buren die nog steeds zeer veel nucleair bewapende ICBM’s bezitten en de technologie om het traject ervan tijdens de vlucht bij te stellen. Hierdoor wordt het praktisch onmogelijk wordt de raketten nog te onderscheppen. Laat de wetenschap dat we elk moment midden in een nucleaire oorlog zitten je echter zeker niet afleiden van al dat harde studeren!