Ik, studente in Antwerpen, een multiculturele stad, quasi dagelijks in contact met andere culturen, andere godsdiensten en andere nationaliteiten. Ik, lid van tv-kijkend Vlaanderen, quasi dagdagelijks geconfronteerd met beelden van ’de andere wereld’. Ik, vrouw van de westerse wereld, klaar om een stapje te zetten in de niet-westerse wereld.
Die niet-westerse wereld is voor mij Marokko geworden, ex-moslimstaat, nu moslimland, gekenmerkt door tropische temperaturen, hoge analfabetiseringsgraad, hoge werkloosheidscijfers, gemiddeld inkomen van 7000 BEF ofte 173,53 euro per maand, een pracht van een omgeving en een bevolking doorspekt van vriendelijkheid en gastvrijheid. De eerste stapjes heb ik gezet met behulp van De Bouworde.
Idjen. De Bouworde
De Bouworde is een organisatie die jaarlijks jonge vrijwilligers inschakelt in vooral buitenlandse projecten. Ze wil hiermee jongeren de kans geven kennis te maken met de levenswijze in een ander land en van een andere cultuur. Het voordeel van de werkwijze die De Bouworde aan de dag legt, is de koppeling tussen ervaring en vrijwilligerswerk: de jongeren engageren zich voor een lokaal project, verblijven bij de lokale bevolking en brengen, naast hun fysieke steun, ook financiële steun mee. Een win-winsituatie dus. De jongere krijgt zijn/ haar unieke ervaring, de plaatselijke bevolking de fysieke, maar vooral financiële en materiële steun die ze nodig heeft.
Sien. Witte raven: studenten worden bouwvakker
Het project waar ik samen met zes andere Vlaamse twintigers aan gewerkt heb, situeert zich in het Berbers bergdorp Tamri. Zoals iedereen wel weet vormen de Berbers, de oorspronkelijke inwoners van Marokko, nog steeds een achtergestelde bevolkingsgroep. Zeer goed merkbaar in Tamri. De weg die leidt naar het bergdorp is verhard tot aan een nabijgelegen stuwmeer (lebarage in het Berbers), beiden trouwens gefinancierd door de overheid. Na het stuwmeer bestaat de ondergrond enkel uit steen, rots en zand, niet ideaal om je over te verplaatsen. Hier situeert zich ook het probleem: door de – weliswaar niet-frequente – zware regenval dreigt de weg steeds verder af te brokkelen met als gevolg dat de inwoners van Tamri worden afgesloten van de rest van Marokko en de wereld. Onze missie: deze weg verstevigen op de meest precaire plaatsen. Onze middelen: labella (schop), labaroÎtte (kruiwagen) en onze fysieke krachten. Resultaat van de bundeling doel-middelen: geslaagd!
Karad. BerggËt! Soyez la bienvenue!
Werken in het buitenland met De Bouworde betekent, zoals ik reeds zei, ook samenleven met de lokale bevolking. In Tamri Bergdorp betekent dit: slapen op een karamat, vroeg opstaan (6u45 om precies te zijn), ontbijten, lunchen en dineren aan een lage tafel, zittend op de grond en met de handen en wassen met amen (water) afkomstig uit lebarage (het hiervoor gebruikte nutsdier, de ezel ofte ariul wordt bovendien in beweging gebracht en gehouden door zachtjes zijn/ haar achterste te beroeren met een stok en het aanmoedigende woord irre uit te spreken). Tamri was echter niet volledig back to basics. Er was elektriciteit en dus licht, en we hadden een Frans toilet ter onzer beschikking. Dit lijkt onaangenaam, is in het begin inderdaad wat raar, om niet te zeggen ongemakkelijk, maar in tijden van meer vochtige en minder vaste uitwerpselen schijnt de bijhorende zithouding verlichtend te zijn voor buikkrampen.
Kooze. Links, rechts, afazie, azelmat
Zelf heb ik in de eerste plaats enorm genoten van de wijze waarop en de omgeving waarin de Tamri-bewoners hun dagen doorbrengen. Enorm gastvrije mensen en een sfeer van iedereen kent iedereen, en dat in een gebied bestaande uit bergen, een stuwmeer, rotsen en arganbomen. Ook de onschuld en de puurheid van de kinderen, hun oprechte blijdschap bij het krijgen van een 'stom' zakje ballonnen en het enthousiasme waarmee ze ons berbers trachtten te leren (van tet, oog, tot adar, voet, en van totfet, mier, tot ilf, olifant), was onvergetelijk. Objectief mijn mening geven over de Berbers zal vanaf nu moeilijk voor mij zijn. Deze groep quasi ongeletterde schapenhoeders, imkers en fossielenhandelaars zal naar ik vrees steeds weer ergens voor een positieve vertekening zorgen... Bismillah.