Elke zomer trekt het jeugdverenigingsleven in Vlaanderen naar alle uithoeken van België en zelfs ver daarbuiten. Je vindt hen tijdens de maanden juli en augustus in jeugdverblijven, weides of bossen waar ze met een hele hoop leden en een gemotiveerde leidingploeg de tijd van hun leven beleven. Van kleine dorpen bij elkaar sjorren, ravotten in rivieren en stevige wandeltochten tot koken op houtvuren en slapen onder de blote sterrenhemel. Dit alles en ongetwijfeld nog veel meer maken ze allemaal mee, afhankelijk van jeugdbeweging tot jeugdbeweging.
In Vlaanderen heb je namelijk een hele boel jeugdbewegingen: Scouts, Chiro, KSA, KLJ, FOS, … Hoe verschillend ze ook beweren te zijn, de leiders en leidsters van deze groepen delen allemaal eenzelfde doel: hun leden aan het eind van het werkingsjaar een onvergetelijke afsluiter bezorgen. En ja, soms gaat het al eens mis. Een gekneusde arm, een snee in een vinger, een fikse buil, een maaltijd die verkeerd op de maag is gevallen. Volgens het aloude spreekwoord ‘wie niets doet, kan niets verkeerd doen’ kunnen we na elk zomerkamp uitpakken met een handjevol verhalen waar in de meeste gevallen achteraf nog eens om gelachen wordt.
Helaas krijgt medialezend Vlaanderen tijdens de zomermaanden een heel ander beeld over dat ‘onvergetelijke’ kamp. De kranten pakken namelijk maar al te graag uit met sensationele koppen als ‘scoutskamp ontruimd na voedselvergiftiging’ of ‘chirokamp vroegtijdig stopgezet: te veel zieke kinderen’. En dat is jammer. Op die manier krijgt het imago van zomerkampen en jeugdbewegingen in het algemeen een flinke deuk. Daar hebben de media een groot aandeel in. Naast één negatief bericht kunnen minstens honderd positieve berichten geplaatst worden met koppen als ‘chiromeisjes boksen hele musical in elkaar’ of ‘jongeren dobberen de Ourthe af op zelfgemaakt vlot’.
In tijden van Facebook en Twitter, waarbij iedereen maar al te graag zijn of haar mening achterlaat, kunnen zelfs mooie verhalen in een negatief licht worden gezet. We zien de criticasters al vlijtig reacties typen over hoe onverantwoord het is om kinderen de Ourthe af te sturen op een gebricoleerd vlot, alsof leiders hun leden zonder enige voorbereiding of controle de wijde wereld in zouden sturen. Nee, ze zijn niet perfect. Als prille twintigers leren ze zelf nog dagelijks nieuwe dingen bij, maar nemen ze wel maar al te graag de verantwoordelijkheid op om hun jongere generatiegenoten een onvergetelijke tijd te bezorgen.
Natuurlijk vinden we ook voorbeelden van positieve berichtgeving over onze jeugdwerking, maar dan moeten we verdomd goed zoeken. Verdient die jonge groep van geëngageerde en enthousiaste leiders en leidsters dan niet veel beter dan de vele komkommerverhalen en de focus op het negatieve? Na een jaar van wekelijkse activiteiten, na maanden van kampvoorbereiding, na een week of tien dagen loodzware maar onvergetelijke kampdagen waar soms nog een voorkamp aan vooraf is gegaan, is het minste dat we kunnen doen toch even publiekelijk appreciatie tonen? Nee, een rode loper uitrollen, camera’s op onze vermoeide gezichten en heuse podia waarbij het publiek onze namen scandeert, zijn echt niet nodig. Een simpele dankjewel, een klein gebaar van waardering en dus positieve berichtgeving over die geweldige jeugdkampen waar heel af en toe eens iets fout loopt, dat zou toch moeten lukken? Een dikke knuffel van de leden aan het einde van een kamp, een lieve bedankingsmail van die ene mama of een zeldzame positieve comment onder het zoveelste artikel over het zogenaamde onvermogen van jeugdbewegingen tot inclusie; het mogen er gerust een pak meer zijn.
Bij gebrek aan dergelijke publicaties neemt dwars graag even de tijd om alle leiders en leidsters van eender welke jeugdbeweging te bedanken en te waarderen. Dankjulliewel voor jullie enthousiasme en inzet die jullie wekelijks, maandelijks en zelfs jaarlijks aan de dag leggen. Dankjulliewel om even mama en papa te spelen tijdens dat toch wel lange kamp waar af en toe toch wat traantjes van heimwee vloeien. Dankjulliewel om een luisterend oor te zijn wanneer leden, ouders of andere leiding daar nood aan hebben. Dankjulliewel om waarden van verdraagzaamheid en samenwerking zo hoog in het vaandel te dragen en door te geven aan jullie leden. Dankjulliewel om jullie uiterste best te doen om élk lid deel te laten uitmaken van een groep, ondanks de vele obstakels die dat soms bemoeilijken. Dankjulliewel voor de onvergetelijke herinneringen die jullie samen maakten, dagelijks maken en zullen blijven maken. Dankjulliewel voor de vriendschap en geborgenheid. Dankjulliewel voor alle fouten die kinderen en jongeren mogen en moeten maken, om eruit te kunnen leren en om bij te sturen waar nodig. Dankjulliewel voor een van de meest leerrijke, avontuurlijke en schone tijden uit de kindertijd, jeugd en jongvolwassenheid van velen.
Een stevige linker
Bruisende Salangaan en Goedaardige Antilope.
- Login om te reageren