fantastische Furby's

verleden

Wie jong was aan het einde van de jaren '90, groeide op met sprekende knuffeldieren. Naast Samson, Pino en het Liegebeest speelde vooral een wollig kuiken met ellenlange wimpers de hoofdrol in onze prille kinderjaren: de Furby. In 1998 alleen al vlogen wereldwijd meer dan 27 miljoen van deze kleurrijke beestjes over de toonbanken. Iedereen had wel een vriendje of vriendinnetje dat trotse eigenaar was van dit pluizige schepsel. En iedereen wilde natuurlijk zelf ook een exemplaar. Want wie kon er nu aan zo'n vrolijke kleurtjes en indringende blik weerstaan? Uren en dagen en maanden brachten we door met dit eigenaardige huisdier. We gaven het eten, leerden het nieuwe woordjes, lieten het praten met Furby's van klasgenootjes en gaven het bakken liefde en aandacht. Af en toe beet het wel eens in onze vinger wanneer we die op zijn tongetje legden om het 'eten' te geven, of schrokken we midden in de nacht wakker van de schril gepiepte woorden "Mama? Hungry!". Maar ach, met hun lieve grote ogen kwamen ze overal mee weg.

heden

Achteraf gezien is de intussen naar de zolder verbannen Furby misschien toch niet zo schattig. Over de anatomische correctheid van het donzige scharminkel – Is het een uil zonder vleugels? Een hamster met een vogelbek? Of een vleermuis met veren? – zullen we het maar niet hebben. Hun talenkennis blijkt echter interessanter dan we als kleuter beseften. Het Furbish lijkt niet meer dan een brabbeltaaltje zoals dat van de Sims, maar er blijkt wel degelijk een ingewikkeld programma achter te zitten dat de taal van de beestjes doet ontwikkelen naarmate ze 'opgroeien'. Ze pikken woorden op uit hun omgeving en leren zo steeds complexere woordenschat en grammatica. Zo efficiënt zelfs dat de NSA uit angst voor informatielekken ooit het bezit van een Furby verbood aan al haar werknemers.

 
toekomst

Er zijn intussen nog heel wat nieuwe versies van de knuffel op de markt gebracht, maar het succes uit hun beginjaren zullen de pluizenbolletjes nooit meer evenaren. Met de komst van smartphones en tablets zijn sprekende knuffels al lang niet meer zo innovatief, en zonder de moraal die we in Sesamstraat tenminste nog meekregen, zijn ze ook niet erg tijdloos. Daar zal zelfs de recent ontwikkelde Furby-app maar weinig aan kunnen veranderen. Hun steeds complexere communicatieve vaardigheden kunnen misschien wel nog geld opbrengen. Wat er achter de schermen gebeurt bij staatsdiensten, daar hebben we natuurlijk het raden naar, maar wie weet is voor de Furby nog wel een carrière weggelegd bij de nationale geheime dienst van Rusland. Samson zou er nog wat van kunnen leren.