Een nieuw semester betekent voor veel mensen een nieuw begin. Dat klinkt misschien achterhaald, maar er zit een logica achter! Onderzoek toont aan dat het begin van een nieuwe week, maand of semester mensen een gevoel van een nieuw begin kan geven dat hen motiveert om een positieve verandering door te voeren: het ‘frisse start-effect’. Hoewel ik ondertussen al in mijn derde bachelor zit, is het nieuwe semester ook voor mij nog steeds een frisse start die meer dan welkom is. Het is dan ook al de vijfde keer dat ik tegen mezelf zeg dat dit semester echt anders wordt. Dat ik dit semester echt naar alle lessen ga. Dat ik mijn lessen dit semester echt ga voorbereiden. Dat ik er dit semester voor zorg dat mijn samenvattingen wel up-to-date zijn.
Toch is deze keer misschien écht een nieuwe start. Ik ben deze lesvrije week namelijk tot een inzicht gekomen waar ik trots op ben. De historie gaat als het volgt: het was woensdag 7 februari en de faculteit Letteren en Wijsbegeerte publiceerde de examenresultaten. Na een voormiddag procrastineren in bed keek ik naar mijn punten en stelde ik vast dat ik een herexamen heb. Die negen op twintig kwam ongelooflijk hard binnen en ik heb vrijwel de hele namiddag gehuild. Ik schaamde me over dat herexamen en was bang dat mijn ouders teleurgesteld zouden zijn in me. Ik vertelde mezelf dat ik had gefaald in mijn enige taak als student: slagen voor mijn examens.
Ik weet dat dat best dramatisch is, maar die postexamencijfercrisis bleek enorm nuttig. Later op de dag besefte ik dat het ‘studentzijn’ niet mijn absolute essentie is. Net zoals geen enkele van mijn andere taken mijn absolute essentie is. Ik ben geen vacuüm van ‘studentzijn’ of ‘dochterzijn’ of ‘vriendzijn’ of zelfs ‘hoofdredacteurzijn’ of ‘schrijverzijn’. Dat is tweemaal goed nieuws. Ten eerste wil dat zeggen dat ik niet kan falen in mijn hele bestaan, maar slechts in componenten ervan. Ook dat is weer een dramatische verwoording, maar voor sommigen, zeker voor studenten, kan dat een troost zijn. Die fragmentatie van je zijn doet je hopelijk net zoals mij inzien dat geen enkele mislukking, van jou een mislukkeling maakt.
Ten tweede betekent het dat ik controle heb over mijn deelcomponenten. Dat maakt deze nieuwe nieuwe start anders dan de vorige pogingen. Ik heb zelfs een beleidsplan gemaakt voor de deelcomponenten van mijn zijn. Opnieuw, misschien een tikkeltje dramatisch, maar de gedachte dat ik in essentie een samenraapsel ben van deelcomponenten waar ik aan kan werken, is voor mij toch een troost. En daarbij, ik ben niet de enige die dit semester start met een gloednieuw beleidsplan. Ook Herwig Leirs en Koen Augustyns, de twee rectorkandidaten, kwamen al naar buiten met hun beleidsplan. Over hun visie en beleid kan je lezen van pagina 4 tot 16. Ik ben ervan overtuigd dat ik jullie met dit beleidseditoriaal perfect heb voorbereid.
Emma Mertens,
hoofdredacteur
- Login om te reageren