een Boogie Winter Wonderland

Het concert vond iets buiten de studentenbuurt plaats. Met mijn camera in een plastic zak gewikkeld (pro tip: investeer in een waterdichte cameratas en wees een beter voorbereide fotograaf dan niet nader genoemde aanwezigen op het kerstconcert) stapte ik dapper naar de Hibernia Steinerschool door de stromende regen. “Het kan maar beter goed zijn”, dacht ik een tikkeltje humeurig, maar bij het zien van de winterse ornamenten, een goed verwarmde zaal en maar liefst twee kerstbomen op het podium was het hondse weer snel vergeten.

Ik kwam voor de winter en voor engelachtige stemmen en daarop werd ik getrakteerd. Wie meer van zang kent dan ik zou in principe kunnen opmerken dat de groei van het Universitair Koor Antwerpen gepaard is gegaan met meer onervaren zangers, wat de samenzang ietwat hinderde. Zo startte niet iedereen bij elk liedje op tijd. Maar kijk, om dat te bemerken tijdens een concert moet je in een koor hebben gezeten, iets waar ik weinig last van heb. Als leek vond ik het prachtig en hoorde ik geen noot uit de toon. U weze bij deze gewaarschuwd voor de kennis van zaken én het enthousiasme waarmee dit geschreven wordt.

Het kerstconcert zelf was vrolijk. Deels omdat je als aanhoorder duidelijk opmerkte dat de zangers écht graag zongen en je hen zag genieten, maar ook deels omdat de nummers zich nimmer in een droef territorium bevonden. Er was zeker ook gelet op variatie: ABBA verscheen ten tonele (hoera!), klassieke kerstnummers evenzeer. Mijn gezelschap ging los op bisnummer Y.M.C.A. – dan weet je dat je goed eindigt. Al leek dat einde wel erg snel in zicht: na een dik uur stonden we alweer in de foyer. Eerlijk? Ik had nog wel een uur kunnen luisteren.

Het enige wat ietwat tegenviel was de zaal: door de hoeveelheid zuilen moest je enigszins geluk hebben met je plek, anders kon je de volgende dag nagenieten van een zeurende rug door de vreemde bochten waarin je je moest wringen om iets te kunnen zien. Maar ach, misschien had ik dan maar eerder de regen moeten trotseren in plaats van vanachter in de zaal te moeten zitten. Uiteindelijk kan het koor daar niet veel aan doen. Ik kijk alvast uit naar het lenteconcert. Uit vertrouwelijke bronnen kwam dwars te weten dat dat concert vaak nóg beter is.

Eerst zien, dan geloven? De genomen foto’s staan op de sociale media van dwars! Wie graag wil meezingen met het UKA en op de volgende fotoreportage wil schitteren, kan aansluiten bij hun open repetitie in februari. Meer informatie vind je op hun site en Facebookpagina.