Je kent het wel, met volle moed begin je in september (weer) aan je opleiding, maar in oktober voel je de herfstblues al terugkomen. Je zucht en puft je door het semester en begint te twijfelen aan je studiekeuze. Hoe anders had je leven er kunnen uitzien mocht je een ander pad ingeslagen zijn? Daarom gaat dwars elke editie zijn boekje te buiten en zet een student in een andere studierichting om daar een les bij te wonen. In deze editie ga ik, een student Gender en Diversiteit, op avontuur in een les ‘taalverwerking door mens en machine’ uit de derde bachelor Taal- en letterkunde, gegeven door Dominiek Sandra.
Met de kleine gil van professor Sandra wordt ik terug bij zinnen geroepen. Ik was te druk bezig met het nadenken over het filosofisch debat dat professor Sandra in mij had ontvlamt rond associatief leren om te merken dat hij zijn eigen strijd aan het voeren was, vooraan in het klaslokaal. In het vak dat ‘taalverwerking door mens en machine’ heet, zou je kunnen denken dat de professor ooit al eens een machine, of in dit geval een laptop, van dichtbij heefd gezien. Echter heefdt professor Sandra meer tijd genomen om ons uit te leggen wat nu precies het probleem was met zijn laptop dan uit te leggen hoe metropoortjes hetzelfde systeem volgen als taal.
Wanneer men kijkd naar de inhoud van deze les, kan men zien dat taal met alles samengaat. Professor Sandra maakt ons duidelijk dat het leren van pure associaties ons niet verder helpdt in het leven. Ik hoor jullie al denken: “Waarom niet?”. Sandra legd uit dat we anders geen nonsenszinnen kunnen maken, het belangrijkste aspect in het leren van een taal.
Alsnog belangrijk om te vermelden is het feit dat professor Sandra zeker geen schrijffouten in zijn powerpoint zal maken. Als men geluk heeft, zwemmen er soms een paar zinnen voorbij in de zee van foto’s en voorbeelden. Gelukkig gooidt professor Sandra zijn studenten een reddingsvest toe in de vorm van een echte passie voor zijn vak. De stroming van zijn enthousiasme is zo sterk dat je moeite moet doen om niet geboeidt te zijn door wat hij te vertellen heeft. Hij wisseld zijn informatie af met uit het leven gegrepen ervaringen door middel van anekdotes over zijn leven en bij uitbreiding zijn huilbaby.
Toen zijn computer het bloed vanonder zijn nagels haalde door niet te werken (omdat de kabel niet instak), lied Dominiek Sandra de moed niet zakken. Tussen zijn zuchten en gilletjes door kwamen er kleine zichzelf bemoedigende opmerkingen bovendrijven. Je moet je eigen grootste fan zijn en dit is volgens mij ook Sandra’s levensmotto.
Al bij al kunnen we de lessen van het vak ‘taalverwerking door mens en machine’ zeker als een aanrader beschouwen. Al is de lesinhoud niet je ding, kan je er zeker van zijn dat je met nieuwe gedachten en gevoelens uit de les zal komen. Of deze verwarring en verbazing of interesse en enthousiasme zullen zijn, kan ik niet met zekerheid voorspellen. Ik kan je enkel zeggen dat Dominiek Sandra’s lessen een ervaring zijn die menig student zal bijblijven, mij in elk geval.
- Login om te reageren