dwars speelt hoog spel

Is het een vorm van detox van de digitale maatschappij? Of zorgt het gezelschapsaspect van de spelletjes ervoor dat mensen ernaar blijven reiken? Hoe dan ook, de markt voor bordspelletjes houdt stand. Zelfs heuse beursen voor gezelschapsspelletjes schijnen de organisatorische moeite waard te zijn. Zo is er op 25 en 26 november ook een beurs in de Antwerpse Waagnatie: Spel2017! Het perfecte excuus voor een avondje spelletjespret met de dwarsredactie dus. Wij gingen met een bescheiden team naar de spelletjeswinkel Outpost, waar we een aantal onbekendere spelletjes op de proef namen. Deze vijf konden we niet nalaten te delen. 

Secret Hitler

Het eerste spel dat hoog scoorde bij onze redactie, draagt de mogelijk afschrikwekkende titel Secret Hitler. Dit provocatief bordspel is van dezelfde hand als het meer gevestigde partyspel Cards Against Humanity en een printvriendelijke versie valt gratis te verkrijgen op het wereldwijde web. Secret Hitler brengt je naar het politiek turbulente Duitsland in de jaren 30, waar de fascisten en de liberalen strijden om de macht. Elke speler krijgt een rol toebedeeld binnen deze botsende strekkingen. Ze worden liberaal, fascist, of … Hitler. Zowel de liberalen als de fascisten proberen hun wetsvoorstellen door te voeren om zo de overwinning te behalen. Er is echter ook een andere manier: Hitler vermoorden, of Hitler aan de macht helpen. Wantrouwen, elkaars rol te achterhalen, samen te werken, een goede portie bluf en nog meer bedrog zijn sleutels tot succes in dit spel. In dat opzicht heeft het spel wat weg van Weerwolven. Het is echter wel een pak minder chaotisch door een kleiner aantal spelers, minder rollen en minder regels. Volgens de makers ligt het succes van het spel ook aan de hernieuwde aandacht voor rechts-extremisme. Ze proberen hier dan ook op in te spelen: naar aanleiding van de huidige politieke verdeeldheid in de Verenigde Staten is een Trump-versie ontworpen. Of deze reductio ad Hitlerum op zijn plaats is, laten wij hier terzijde.   

Deer Lord!

Uiteraard hebben we ook gedacht aan diegenen onder ons die op een voordrink eens iets anders willen spelen als Circle Of Death. Deer Lord! is namelijk een echt partyspel voor wanneer de avond nog op gang moet komen. Het occasionele drankje komt er af en toe wel bij kijken, maar lekker gek doen is eerder de norm dan zware alcoholconsumptie. Het spel bestaat uit een honderdtal kaarten. Enerzijds heb je duelkaarten, waarbij je iemand moet uitdagen voor een duel à la ‘doe je beste celebrity-impressionatie’ of ‘wie heeft de meest sensuele blik’. Verder heb je ook doe-kaarten. Hier staat een opdrachtje op dat je moet uitvoeren, bijvoorbeeld ‘gebruik een stukje songtekst in een zin’ of ‘ruik aan de oksel van de speler links van je’. Als iemand door heeft dat je een opdrachtje uitvoert, is deze gefaald. Door het doen van de opdrachten en duels, kan je kaartjes afleggen. Wie het eerste zijn kaartjes heeft afgelegd en de meeste duels heeft gewonnen, is de winnaar van het spel. Het spel is wel eerder aan te raden met een groep waar je niet te verlegen voor bent, want voor een groot deel van de opdrachtjes is wel wat spontaniteit en enthousiasme vereist. Dan kan dit spel voor heel wat hilarische taferelen zorgen.

Coup

Coup is een snelle vlucht in een futuristische wereld, waar je het tegen elkaar opneemt in een niet al te koosjere strijd om de macht.  Leugen en bluf spelen daarbij een grote rol. Iedere speler krijgt namelijk twee personages die elk een karakteristieke actie kunnen uitvoeren. Zo kan een assassin een kaart van een andere speler elimineren, terwijl de contessa in staat is die eliminatie te voorkomen. Door coups te plegen worden steeds meer personages buiten spel gezet. De enige overlevende heeft op het laatste de macht en de bijhorende overwinning verworven. De korte spelduur verleidt om telkens opnieuw de strijd aan te gaan. Zo kan je het spel uiteindelijk veel tactischer spelen, eens je doorgrond hebt waar alle karakters voor staan en hoe je ze het beste inzet. Met wat fantasie is Coup een soort poker, waarin harten en klaveren de vorm aannemen van huurmoordenaars en verleidelijke contessa’s die je door de korte speelduur verleidt telkens opnieuw de strijd  aan te gaan.

Machi Koro

Op het eerste zicht lijkt de naam nietszeggend, maar toch is Machi Koro de perfecte omschrijving van het spel. In het Japans betekent het namelijk ‘stad van dobbelen’. Het concept en de regels zijn heel simpel. Als burgermeester probeer je een ware metropool uit te bouwen. Door te dobbelen kan je geld verdienen. Zo kan je investeren in  stedelijke must-haves waar je nog meer geld uit kan halen, ook bij je tegenspelers. Wie het eerst een volwaardige stad kan stichten, wint. Het spel ligt tussen Machiavelli en Monopoly in, aangezien je geld moet verzamelen voor bouwkaartjes, maar je ook constant geld kan aftroggelen van de anderen. Het spel ziet er wel een pak vriendelijker uit; dankzij de pastelkleurtjes en schattige tekeningen past het eerder op een kinderkamer dan in de kapitalistische visie dat het ergens wel uitbeeldt.

Not Alone

Wanneer een ruimte-expeditie strandt op Artemia, wordt de bemanning opgejaagd door het monster dat de planeet bewoont. Eén van de spelers speelt dit schepsel, de anderen moeten zich verschuilen op diverse exotische eilandlocaties tot er aardse hulp komt. Bij de dwarse test-run werd één ding duidelijk: iedereen wil het monster zijn. Een ruime hoeveelheid speciale monsterkaarten geeft de gelegenheid de spelers op het eiland op te jagen. Het monster kan echter alleen slachtoffers maken als hij de juiste locaties als doelwit neemt. Monsters en intelligentie gaan niet altijd samen, en tijdens het spel bleek het dan ook lastig uit te vinden op welke van de tien mogelijke locaties de spelers zich bevonden. Daar stond weer tegenover dat het aantal speciale krachten haast onuitputtelijk leek. Wanneer de spelers voor de verkeerde schuilplaats hadden gekozen, sloeg het monster onverbiddelijk toe. Denk Godzilla, King Kong, zelfs de Tyrannosaurus Rex uit Jurassic Park; de heldhaftige protagonisten winnen (bijna) altijd, maar toch wil iedereen de dark side vertegenwoordigen.