dwars slijpt het virtuele fileermes en gaat langs de graat van boeken, films, series, games, muziek, theater, haarproducten en rubberen eendjes. Op 15 september was het de beurt aan de cartooneske funkband Vulfpeck - die speelde voor een uitverkochte AB. Dat is indrukwekkender dan het klinkt.
Het uit Michigan afkomstige Vulfpeck is niet alleen een van de betere funkbands van dit moment, maar ook een heus internetfenomeen. Je hebt ze nog nooit op de radio gehoord, maar toch zijn ze er in geslaagd om hun eerste doortocht op het Europese vasteland volledig uit te verkopen. Ze hebben hun populariteit te danken aan YouTube-video's, onvoorstelbare technische vaardigheden en het weigeren om zichzelf serieus te nemen.
De toon van het optreden werd direct gezet: een komische sportverslaggever kondigde de band aan waarna ze met een overdosis aan energie het nummer Fugue State inzette. Ze hadden welgeteld twee noten nodig om die energie over te brengen naar het publiek. Voor het optreden stond het publiek tegen elkaar opgepropt, maar plots was er genoeg ruimte voor iedereen om volledig los te gaan. En wanneer je Vulfpeck aan het werk ziet, is volledig losgaan de enige optie.
Het talent dat op het podium stond is moeilijk om in woorden uit te drukken. Wanneer het brein achter de band, Jack Stratton, geen motiverende speeches of financieel advies gaf, zat hij achter de drums, piano of speelde hij gitaar. De andere drummer/gitarist van dienst was Theo Katzman. Met zijn fluwelen stem verzorgde hij ook de zangpartij van enkele nummers of zong hij mee met zijn gitaarsolo's. Alles wat hij kan doet hij dus ook. Pianist Woody Goss is duidelijk iets serieuzer dan zijn bandgenoten. Iets serieuzer betekent echter niets in een band als Vulfpeck. Hij deed ook al eens onnozel waardoor sommige nummers hun vaste structuur kwijt speelden. Een jamsessie was daardoor nooit ver weg. En dan was er nog de publieksfavoriet Joe Dart. Hij wordt geheel terecht gezien als de beste bassist van zijn leeftijdscategorie (hij is nog maar 26 jaar oud). Als je dit ontkent na het aanschouwen van zijn groovy baslijnen en solo's ben je aan het liegen.
Het publiek telde evengoed mee als artiest. Zoals gezegd was er bijna niemand die erin geslaagd was stil te blijven staan, maar werd ook elke kans gegrepen om mee te zingen. Vooral tijdens nummers als Funky Duck en 1612 waren de mensen voor het podium even belangrijk als de degenen erop. Tijdens deze nummers werd Vulfpeck ook bijgestaan door gastartiesten Antwaun Stanley, wiens stembanden in een museum thuishoren, en ritmegitarist Cory Wong, die tijdens Funky Duck ontdekte hoe ver hij zich met zijn draadloze gitaar van het podium kon verplaatsen. De technische problemen die daarmee gepaard gingen loste hij op door met het publiek mee te dansen. Theo Katzman slaagde er ook in om het publiek driestemmig te laten meezingen tijdens de iets meer pop-achtige nummers Back Pocket en Christmas in L.A. Die laatste wilde hij omvormen tot Christmas in Bruxelles, maar had uiteindelijk door dat hij niet wist hoe hij dat moest uitspreken. Zelfs de bassolo die Dean Town heet werd luidkeels meegezongen. Een bassolo die wordt meegezongen is op zijn zachts uitgedrukt ongewoon, maar als er een band is die daarin slaagt, is het Vulfpeck.
Het perfecte concert bestaat niet, maar Vulfpeck kwam gevaarlijk dichtbij. Er zijn maar weinig bands die zowel zo onnozel kunnen doen dat het af en toe op een stand-up comedy show leek, als technisch zo sterk zijn dat ze ook als serieuze muzikanten gezien worden. Na deze uitverkochte tour door Europa is het onvermijdelijk dat we nog veel van hen gaan horen. En als we het publiek, dat nog minutenlang na het optreden bleef staan en smeekte om nog een funky baslijn te horen, mogen geloven, is dat alles behalve slecht nieuws.
- Login om te reageren