Heb jij ze al gezien, de struikelstenen in onze studentenstad? Dat zijn kleine herdenkingsstenen, verwerkt in de stoep voor voormalige woningen van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog. Het project werd ontworpen door de Duitse kunstenaar Gunter Demnig en is ondertussen uitgegroeid tot een groot monument, bestaande uit honderdduizend stenen die over heel Europa verspreid liggen. Op elke steen vind je de naam en de geboortedatum van het desbetreffende slachtoffer, alsook de eventuele deportatiedatum en de plaats van overlijden. Ook in Antwerpen liggen verschillende van deze symbolische herinneringen. dwars belicht elke editie een Antwerpse struikelsteen. Deze editie: Hendrik Hazen.
Hendrik Hazen, geboren in 1920, groeide op in een arbeidersgezin in Antwerpen waar de haven altijd in beweging was. Zijn toekomst lag al vroeg vast: hij werd scheepshersteller bij Mercantile. Daar repareerde hij schepen, te midden van het constante lawaai van metaal op metaal. Zijn wereld bestond uit lange werkdagen, de geur van zout water en een sterke onderlinge solidariteit tussen de arbeiders. Maar in 1940 veranderde alles door de Duitse bezetters die van de haven een strategisch doelwit maakten. Arbeiders zoals Hendrik werden onder druk gezet om samen te werken met de vijand. Net als vele anderen voelde Hendrik zich niet alleen een werknemer, maar ook een bewaker van zijn stad. Hij sloot zich aan bij een verzetsgroep van scheepsherstellers die op verscheidene manieren sabotage pleegden. Zo deden ze bij voorbeeld alsof machines onherstelbaar beschadigd waren en gaven ze informatie door aan verzetslieden. Dit was levensgevaarlijk werk. De Gestapo hield de haven scherp in de gaten en in de zomer van 1942 sloeg het noodlot toe. Op 13 juli werd Hendrik gearresteerd. Hij werd overgebracht naar het Fort van Breendonk, waar hij, ondanks martelingen en verhoren, bleef zwijgen. Na enkele maanden werd hij gedeporteerd naar Mauthausen, een kamp dat berucht stond om zijn wrede aard. Gevangenen moesten er onmenselijk zware arbeid verrichten in de steengroeven op ‘de trappen des doods’, tot hun lichamen het begaven. Hendrik zag vrienden sterven en voelde zichzelf verzwakken. Zijn lichaam gaf op 17 april 1943 de strijd op. Hij was slechts 23 jaar oud. Vandaag staat zijn naam gegrift in de straatstenen van de Duboisstraat. Een herinnering aan een jonge man die, zonder geweld, met daden van verzet, vocht.
Je kan zelf een struikelsteen aanvragen voor een slachtoffer van de Tweede Wereldoorlog via het aanvraagformulier op de website van Stad Antwerpen. De stenen dwingen ons de gruwel van de oorlog te herinneren en waarschuwen ons voor de toekomst, zodat dergelijke tragedies nooit meer plaatsvinden.
- Login om te reageren